Oh wat Lily aangeeft over dat stukje veiligheid. Casper heeft op 1 dag een x zijn knuffeldoekje mee gehad. Hij wilde eig alles mee hebben dus 2 doekjes en zijn speen. Daar ben ik niet helemaal in meegegaan. De juf op de psz vond het wel ok dat ie 1 doekje vasthield. Na die ene dag probeert hij heel soms nog eens wat mee te smokkelen maar dan gaat ie in mijn tas weer mee naar huis. Soms kan het net helpen een drempeltje over te komen.
Ik herken wel een aantal zaken… Niels zal in oktober geobserveerd worden i.v.m. het vermoeden van een autistische stoornis maar hij heeft ook een slechte motoriek, is dat bij Mats ook zo? Als jij verder niet het idee hebt dat er zoiets speelt moet je je dat iig niet laten aanpraten hoor. 
Ik wil je wel dit ‘meegeven’: tegenwoordig ‘moeten’ we allemaal spontaan, vlot, open, ondernemend, sportief en wat al niet meer zijn… Maar niet iedere volwassene is zo: en dat geldt natuurlijk ook voor peuters en kleuters… Er lijkt een soort ideaalbeeld te zijn voor hoe een kind moet zijn. Mats is niet zo en waarschijnlijk heel gevoelig of verlegen.
Ik bedoel dit overigens niet als aanval naar jou toe he, meer als iets om even bij stil te staan.
Jippo, dat wist ik helemaal niet meis :hug: :hug:
Wat zorgen om Niels dus 
Mats’ motoriek is prima. Hij is erg lenig ook.
En je hebt gelijk hoor (en andere dames ook :-* ), niet iedere peuter past helemaal in het plaatje van de “perfecte” peuter.
Niet volgens het boekje dus.
Mats is gewoon érg onzeker. En ik vind het voornamelijk heel vervelend voor hem. Voor mij is het weleens lastig maar dat is vooral omdat ik het zo sneu vind dat hij zo angstig is op dat moment en gewoon niet meer kalm kan blijven.
Ik zit te denken om hem op bijvoorbeeld peutergym in te schrijven. Puur om meer onder de kinderen te komen (naast de vertrouwde kindjes op het kdv) en anderen te leren kennen.
We zijn zoekende…
@Rhiannon wrote:
Oh wat Lily aangeeft over dat stukje veiligheid. Casper heeft op 1 dag een x zijn knuffeldoekje mee gehad. Hij wilde eig alles mee hebben dus 2 doekjes en zijn speen. Daar ben ik niet helemaal in meegegaan. De juf op de psz vond het wel ok dat ie 1 doekje vasthield. Na die ene dag probeert hij heel soms nog eens wat mee te smokkelen maar dan gaat ie in mijn tas weer mee naar huis. Soms kan het net helpen een drempeltje over te komen.
Helaas werkt dat hier ook niet. “Draakje” is bijna altijd mee.
Heeeeel soms werkt het door eerst samen een nieuw autootje te kopen (hij is er gek op). Dan doet hij echt zijn best zich te beheersen.
Een beetje omkopen dus :oops:
Maar dan heeft hij het nieuwe speelgoedje dat hem afleidt.
Andersom werkt het overigens weer niet. Als ik hem zeg dat hij iets krijgt nadat hij bij de kapper geweest is dan vindt hij dat geen reden om kalm te blijven.
Hanneke: wat toevallig! Ik ben gisteren voor het eerst met Niels naar peutergym geweest! Ik zag er onwijs tegenop omdat ik bang was dat Niels het verschrikkelijk zou vinden, en dus met alle heisa daaromheen… In het begin vond hij het ook eng en spannend (zoals hij zelf dan zegt) maar na een tijdje ging hij lekker meedoen en het ging gewoon goed!
Je hebt (misschien niet overal) ook ouder/peutergym dan blijf je erbij en is het niet al te eng voor hem misschien. Ik dacht dus dat ik me daarvoor had opgegeven maar het blijkt dus zonder ouder te zijn, oeps… gisteren er wel bijgebleven maar dat is dus voortaan niet de bedoeling, kan ik me weer druk maken voor volgende week… :oops: :lol:
Oh… en Niels heeft een tijdje het niet zo naar zijn zin gehad op het KDV (thuis was het dan al bijna huilen). Ik ben toen hem gaan voorbereiden. Dus echt al twee dagen vantevoren af en toe zeggen dat hij morgen naar de kindjes gaat en bijvoorbeeld vragen hoe de kindjes heten enzo. Op een gegeven moment heeft dat wel geholpen, ik doe dat nog steeds en het lijkt (afkloppen) echt te helpen…
Ik kan alleen over Niels praten maar bij hem werkt het echt als een rode lap op een stier om hem (voor zijn gevoel dan) plotseling ergens mee te confronteren (kapper, drukte, volwassenen die ineens heel vrolijk en goed bedoeld ‘hoi Niels!’ roepen…)
Wat ik ervan begrepen heb (in het algemeen) is dat je hem en zijn angst serieus moet nemen (dus niet zeggen: ‘niet aanstellen het is niet eng!’ voor hem is het dat nl. wel) maar er ook niet teveel in mee moet gaan… Lastig.
Ja lastig he, om een tussenweg te vinden. En dan ook af en toe je eigen gevoel aan de kant te zetten.
Wat leuk dat Niels het naar zijn zin had op de gym :dance: Knap ook voor zo’n onzeker ventje 
:inlove:
Is Niels ook een denker? Mats denk volgens mij overal eerst heel erg over na.
Het is ook niet zo gek. Thuis leer ik hem dat hij niet met een schaar mag spelen. Dat is gevaarlijk.
Maar bij de kapper mag dan een vreemde wel met een schaar aan hem komen. Dat is natuurlijk ook lastig te begrijpen.
Momenteel is het kdv geen probleem (even afkloppen :shifty: ) en gaat hij er graag naar toe. Maar dat is ook heel bekend.
Ik probeer hem ook voor te bereiden op de kapper. Hij vertelt dan ook vrolijk wat de kapper doet en gaat vrijwillig mee in de auto. Alleen als hij er dan eenmaal binnen is, gaat er toch een knop om en verzet hij zich.
pfff… lastig!
Ja het blijft lastig, en geen een kind is hetzelfde dus wat bij de een ‘werkt’ heeft totaal geen effect op het andere… Ik zou zeker kijken naar peutergym, ik vond het iig zo leuk om te zien dat hij echt ‘meedeed’. Wellicht gaat Mats jou ook versteld doen staan!
Niels is niet echt een denker denk ik :mrgreen: Maar hij is heeeel erg gevoelig (als baby al, je kon nergens naartoe want dan was het de rest van de avond en nacht echt een ramp) volgens mij komt alles ‘ongefilterd’ binnen bij hem, misschien heeft Mats dat ook een beetje?
Ja dat weet in nog wel van Niels :hug:
Ik heb met Aukje het eerste halfjaar een beetje hetzelfde gehad. Overprikkeld, 19 uur per dag huilen, nergens heen kunnen en allleen stil aan de borst :?
Gelukkig is het nu goed met haar en is ze een stuk makkelijker.
Ik heb geen idee hoe nieuwe dingen bij Mats binnenkomen.
Hij kan het ook nooit zo goed uitleggen wat er nu precies is. Al is hij toch heel goed in taal.
Mats heeft ook veel nachtmerries. Dus 's nachts geeft hij het allemaal een plekje denk ik.
Ja, en ik weet het nog van Aukje… :hug:
Lastig he, dat ze dat soort dingen nog niet goed kunnen verwoorden/uitleggen!
Ik ga mijn bedje opzoeken! :-*
Slaap lekker, en bedankt voor het meedenken :-*
Matsjo geloof me ik koop ook om, je bent de enige niet. Wil je wel geloven dat Casper een keel opzet wanneer ik simpelweg zijn nagels wil knippen? :oops: Dus doet mama geheel onpedagogisch een bakje chips en dat heeft dan meer zijn aandacht dan het knippen van nagels. Niet zo heel handig bij de kapper overigens. 8)
Bij de kapper heb ik gezien dat het enige wat deels werkt afleiding is. Een film kijken van een favo figuur (hier Tessa en Tijger en Pooh) maakte dat het best aardig lukte. Al zat hij nog steeds niet relaxt in de stoel.
Dat heftig binnenkomen herken ik wel. Toen hij heel klein was niet zo maar ja hij heeft ook niet heel veel gedaan in die tijd want hij ging niet naar een KDV oid en pas toen hij de 1 jaar al over was ging hij voor de eerste keer uit logeren. Maar de PSZ heeft hij de eerste twee maanden hartverscheurend gehuild niet alleen bij het brengen maar zelfs bij het halen. :shifty: Toch vertelden de juffen dat zodra ik eenmaal uit het zicht was het best heel goed ging en hij toch echt wel ging spelen. Nu kan hij het zonder huilen maar zitten er ook echt nog dagen bij (zoals vanmiddag) dat hij zelfs bij het vertrek al verteld dat hij niet naar school wil. En wat ik doe? Geen idee…hij zal toch af en toe naar de kapper moeten…ook de PSZ vind ik wel een beetje een must want anders is het drama bij de kleuterschool waarschijnlijk niet te overzien. :silenced:
En het meest bizarre vind ik wel, hij heeft al 2 x zijn (zelfde) elleboogje uit de kom gehad…dat doet geen pijn wanneer je er af blijft maar de dokter zal het toch moeten zetten. Dus ja logisch dat het dan gillen geblazen is, maar hij heeft ons helemaal versteld doen staan door beide keren bij het vertrek uit de eerste hulp heeeeel lief te zwaaien naar de verpleegkundigen en artsen. :shock: Misschien dat hij ergens toch wel weet dat ze hem van dat vervelende pijntje aan zijn elleboog hebben afgeholpen? Of hij heeft nooit een angst voor witte jassen gekregen omdat hij ook elke afspraak (bijna) meegaat met mama voor de IVF procedure? Geen flauw idee, maar bijzonder blijft het. En wat ik ook bijzonder blijf vinden is dat kids die best goed praten toch amper tot niet kunnen uitleggen waarom ze iets eng vinden. Ik krijg zooooo de neiging om bv Casper te vragen waarom bv de kapper eng is. Maar dat zal niet werken ws bij Mats ook niet? Ik wil zooooo graag Derek Ogilvie eens vragen.
@Jippo wrote:
Ik wil je wel dit ‘meegeven’: tegenwoordig ‘moeten’ we allemaal spontaan, vlot, open, ondernemend, sportief en wat al niet meer zijn… Maar niet iedere volwassene is zo: en dat geldt natuurlijk ook voor peuters en kleuters… Er lijkt een soort ideaalbeeld te zijn voor hoe een kind moet zijn. Mats is niet zo en waarschijnlijk heel gevoelig of verlegen.
Ik bedoel dit overigens niet als aanval naar jou toe he, meer als iets om even bij stil te staan.
dit stukje pak ik er even uit omdat ik het zó herken.
vanuit het kdv horen we vaak zorgen omdat onze vent niet zo assertief is, veel stiller dan de jongetjes om hen heen, over zich heen laat lopen. natuurlijk iets om aandacht aan te geven en dan doen we ook.
maar soms krijg ik vanuit de omgeving het gevoel dat -vooral voor jongens- het ‘haantje de voorste’ brutale, gevatte jongetje met stoere kleren en stekeltjes haar toch wel het ideaal beeld is.
even gechargeerd hoor maar toch.
niet ieder kind is een Pietje Bell, niet ieder kind staat altijd vooraan en dat vind ik prima. mijn kind heeft vele andere kwaliteiten.
misschien legt onze samenleving wel iets te veel druk op ‘opkomen voor jezelf’, ‘altijd het beste eruit halen’, 'van jezelf laten horen, de go-get mentaliteit.
Ben het zo eens met de laatste post. Dus die van Elisaatje en Jippo. Ik word soms ook zo onzeker van al die opmerkingen over verlegen oudste. Hij is ook zo’n kind wat zich achter me verstopt als we een ruimte binnenlopen. Die niks terugzeggen als iemand iets zegt of vraagt. Zelfs als zijn klasgenootjes hallo zeggen, zegt hij niks terug.
Ik schenk geen aandacht aan die verlegen situaties. Hij is nu eenmaal zo. Hij is trouwens de laatste paar maanden wel wat losser geworden, maar hij zal nooit haantje de voorste worden of veel praten in groepen.
En die situaties waarbij echt iets moet (kapper, cb) probeer ik het op te lossen door op tijd (2 weken vantevoren) al er over te praten. Niet iedere dag maar wel geregeld. Zo van wat gaat er gebeuren, waar en hoe. Dan kan hij zich al voorbereiden. Ik heb het idee dat het wel helpt.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik heb het geschreven vanuit mijn kind.
Ow wat ik me trouwens afvraag…hoe waren jullie zelf vroeger als kind? Ik bedenk me ook altijd dat ikzelf ook echt niet vooraan stond toen het zelfvertrouwen ed werd uitgedeeld. Het liefste achterin de klas zat. En eerder verlegen dan assertief was. Dus hoe kan het dan dat iemand verwacht dat een kind van mij dan wel heeeeeel erg assertief wordt? Moet dat er al ingedrillt worden als ze nog in de wieg liggen? :shock:
kennelijk wel Rhiannon :?
ik was ook een rustig, wat verlegen meisje. een paar leuke vriendinnetjes maar zeker niet bij de ‘populaire kliek’. een hekel aan spreekbeurten, verkleden, dansjes doen, op toneel moeten etc. ook niet snel op klimtoestellen of achtbanen ofzo durven.
hub misschien nog wel meer.
en dat zie ik nu helemaal terug in de oudste. toch heb ik het gevoel dat dit vroeger minder als 'probleem ’ werd gezien als nu. of word ik gewoon oud?
onze jongste is trouwens nog al tegenovergesteld. dól op aandacht, op drukke feestjes, op spotlights en verkleden en frutselen aan haar haar. tja, dat kan dus ook nog met 2 zulke ouders :lol:
Denk dat mijn B. ook absoluut een denkertje is. Hij zou nooit zomaar met ‘geweld’ een toren omgooien of een bak omkieperen. Bij een toren geeft hij gewoon een klein tikje, of trekt er één blokje tussenuit…
Vorige week voor het eerst op de psz (rámp! Maar das een ander verhaal :roll:) zag ik ook dat hij echt meer naar de rustige meisjes trekt dan de wild rondrennende jongens.
m.b.t. wel erkennen maar niet in meegaan; Het is goed om de emoties van je kind te benoemen (“mama ziet dat je het eng vindt”) en er dan verder niet op in gaan. Dan geef je namelijk een betekenis aan al die emoties die hij voelt en maakt het (ietsiepietsie) meer behapbaar. En zo leert hij ook emoties herkennen bij zichzelf. No-no is “oooccchhh ja menneke het Ãs ook heel spannend hè!” (Maar dat weet iedereen wel denk ik :lol:)
Elisaatje idd vroeger toen ik op de basisschool zat was het echt geen probleem. Ja spreekbeurten ed moest je natuurlijk wel doen, en totaal als muurbloempje kon je je basisschooltijd niet doorkomen, maar als je niet dagelijks op het dak wilde staan of voor de klas was dat geen punt. Ach maatstaven veranderen blijkbaar ook iedere generatie. IK vind het iig geen punt dat kindlief geen stunter, geen schreeuwer of herriemakertje is die heeeeul graag in het middelpunt van de aandacht wil staan is. Vind hem toch wel lief en als hij ergens tegenaan loopt waarbij iets niet helemaal lekker loopt zoals bv de PSZ dan wil ik hem graag helpen zo’ n drempel over te komen. Zolang het geen extreme faalangst oid is zal het zo’ n vaart wel niet lopen.