ik zie hier zulke mooie foto’s en verhalen voorbij komen :inlove: maar het doet me ook wel pijn 
bij mij is de borstvoeding helaas niet gelukt
Ik ben na 31 uur met een keizersnee bevallen van onze prachtige zoon. toen ik na een uur op de zaal kwam heeft de verpleegster hem aangelegd, en hij bleek een natuurtalent! hij hapte gelijk goed aan :inlove:
helaas zagen we daarna dat ik heel erg aan het bloeden was en heb ik nog een bloedtransfusie van 2 zakken gekregen. mijn hb was nog maar 5, dus dat was erg laag.
ik was toen zo versuft en van de wereld, dat ik snachts niet het besef heb gehad om J. te voeden. nu was hij ook zo moe van de bevalling dat hij lekker door heeft geslapen.
de dagen erna was het echt een gevecht om hem aan de borst te krijgen. hij hapte wel goed, maar liet telkens weer los.
ondertussen werd hij steeds gefrustreerder en viel hij steeds meer in gewicht af.
we hebben toen nog geprobeerd om te kolven, maar er kwam bij mij ook erg weinig melk.
eenmaal thuis zag de kraamverzorgster dat mijn tepels erg vlak zijn. mijn man heeft stad en land afgereden voor tepelhoedjes. nadat deze waren gehaald ging het weer een dag goed.
echter s’avonds ging het weer mis… J. was zo vreselijk overstuur en we kregen hem niet maar niet aan de borst. we wisten gewoon niet meer wat we moesten doen, maar dat ons kleintje honger had, was wel duidelijk.
gelukkig had ik een pak flesvoeding in huis gehaald en ten einde raad hebben we een flesje gemaakt en J. viel erop aan alsof hij nooit eten kreeg ik kan jullie vertellen dat mijn hart brak…
ondertussen was hij zoveel afgevallen dat het erom hing of hij weer terug moest naar het ziekenhuis om aan de sonde te moeten.
ik zat er toen ook helemaal doorheen, mn kindje had enorm honger, viel af en lichamelijk viel het mij ook erg zwaar. ik was nog erg zwak door het bloedverlies en de keizersnee.
na 10 dagen heb ik dan ook moeten besluiten om te stoppen met de borstvoeding. en jeetje wat heb ik gehuild
ik heb niet afgebouwd, ben in 1 keer gestopt en ik heb welgeteld 1 dag een beetje stuwing gehad. daarna was er niks meer, geen lekkage, geen pijn, helemaal niks. misschien echt de bevestiging dat ik niet genoeg voeding had?
Ik heb er echt heel veel moeite mee gehad dat ik J. niet meer zelf kon voeden. Gelukkig gaat het nu met hem heel erg goed en groeit hij perfect, hij is nu ook echt een superblije baby :inlove:
bedankt voor het lezen van mijn toch wel erg lange verhaal. het heeft me zo lang dwars gezeten en ik ben best stiekum een beetje jaloers op jullie :oops: heb erg veel respect voor vrouwen die ondanks alles dan toch nog doorzetten, maar ik kon gewoon echt niet meer. zowel lichamelijk niet als geestelijk.
Ik geloof dat jij alles hebt gedaan om het te laten slagen en je hebt daarbij je eigen grenzen niet overschreden… dat vind ik veel knapper dan wél doorzetten en er zelf aan onderdoor gaan (figuurlijk dan). Vergeet ook niet dat je een heel heftige bevalling + nasleep gehad hebt he!
Dus… absoluut niet jaloers zijn, maar trots dat je je best hebt gedaan, en lekker genieten van de kleine en dat hij nu zo lekker aan het groeien is :-*
Het is ook geen bv-contest hoor…
Je hebt ontzettend je best gedaan je kind het goede te geven en dat geef je nu. Snap je verdriet wel, en dat vind ik echt sneu voor je :hug:
:hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
Ik kom je even een hart onder de riem steken :hug: .
Vervelend dat je het zelf zo ervaart, maar het allerbelangrijkste is dat je kindje goed groeit.
Hier ook bv geprobeerd, loodzware bevalling, van zondagoverdag t/m dinsdagavond bijna 00:00 bezig geweest. Heb ook bv geprobeerd, had het ook al goed op gang gebracht, maar ik kon niet meer. Lichamelijk en ook geestelijk helemaal op. Dus ook besloten verder te gaan met flesvoeding.
Af en toe moet je keuzes maken in het leven en het belangrijkste is de gezondheid van je kindje maar ook die van jou!
@lydia wrote:
Het is ook geen bv-contest hoor…
Je hebt ontzettend je best gedaan je kind het goede te geven en dat geef je nu. Snap je verdriet wel, en dat vind ik echt sneu voor je :hug:
Sluit mij graag even bij Lydia aan.
Meis, zo te lezen heb je alles gedaan wat er in je macht lag om het te laten slagen.
Ik heb daar heel erg veel bewondering voor.
Ik weet namelijk vanmezelf dat ik in zulke situaties veel sneller de handdoek in de ring had gegooit.
dikke :hug:
Allereerst een dikke :hug: voor jou, je hebt nogal wat meegemaakt zeg… Zo had je je de start met je kindje niet voorgesteld, heel begrijpelijk dat je het daar moeilijk mee hebt 
Een gedegen voorbereiding tijdens de zwangerschap (bijv. door informatiebijeenkomsten over borstvoeding bij te wonen) kan een positieve bijdrage leveren aan de start met borstvoeding, het scheelt vaak al heel veel wanneer een moeder in ieder geval zelf de basiskennis kan toepassen. Voor een pasbevallen moeder kan het soms echter best moeilijk zijn om haar oorspronkelijke wensen in het oog te houden, zeker wanneer er zich onverwachte dingen voordoen die elkaar ook nog eens in rap tempo opvolgen en je zelf door omstandigheden niet in staat bent om adequaat op de situatie in te springen. In de ideale wereld zou je in zo’n geval met een gerust hart moeten kunnen terugvallen op de kennis en de motivatie van de zorgverlening. Sommige moeders en hun partners hebben dit geluk inderdaad en zien zich omringd door mensen die haar optimaal steunen in haar wens om borstvoeding te blijven geven. Dit is helaas nog lang niet altijd het geval; de specifieke kennis en vaardigheden om een moeder ook in bijzondere situaties optimaal te kunnen begeleiden bij het geven van borstvoeding ontbreken vaak.
Je geeft aan, dat je een ernstige nabloeding hebt gehad. Een ernstige nabloeding kan leiden tot het niet goed op gang komen van borstvoeding en tot verminderde melkproductie. Die situatie vraagt dus eigenlijk al een hele andere benadering van een zorgverlener dan de ‘ideale’ situatie (in goede gezondheid verkerende moeder en gezonde, op tijd geboren baby); een goede, specifieke en persoonsgerichte begeleiding is dan echt wenselijk…
Je verhaal grijpt me aan, ik kan me je verdriet over het verloop van jullie borstvoedingsperiode zo goed voorstellen… Hopelijk lukt het uiteindelijk om het een plekje te geven, sterkte ermee en natuurlijk heel veel geluk met je zoontje!
dank jullie wel voor jullie lieve antwoorden! daar voel ik me wel door gesterkt.
mijn partner verdient echt een superdikke pluim. hij heeft me zo gesteund en toen hij aan mij zag dat het echt niet goed ging, heeft hij ingegrepen.
de verloskundige daarentegen… zij vond maar dat er te snel was besloten tot een keizersnee (en daar voelde ik me ook al zo rot onder) en vond maar dat ik door moest gaan en niet moest zeuren.
nou, dat deed mijn gevoel natuurlijk helemaal geen goed.
de kraamtijd wil ik dan ook eigenlijk snel vergeten.
door er veel over te praten, kan ik het nu wel een plekje geven. al vind ik het soms nog steeds erg moeilijk.
maar nogmaals superbedankt voor jullie lieve antwoorden!!