Kaylee is heel jaloers op Jayden. Al vanaf de eerste minuut dat ze hem zag, en iedereen zei “ach ze is nog klein, dat gaat wel over”. Maar het gaat niet over, integendeel, het wordt steeds erger… Zeker nu Jayden kan kruipen, is het hier de hele dag geschreeuw en gehuil (van haar he, niet van mij 
:lol: ).
Ze kan niets van hem hebben, als hij nog maar kijkt naar haar speelgoed begint ze al te gillen, of ze gooit het naar m, gaat hem echt pijn doen.
Of ze gaat stiekem op zijn handjes staan (met opzet dus).
Of ze knijpt hem.
Als Jayden bij mij zit verzint ze opeens vanalles waar ze mij bij nodig heeft (mama, ik moet plassen, ik heb honger/dorst, ik wil knuffelen, wil je mij helpen met die moeilijke puzzel), waar ik natuurlijk niet altijd in mee ga, maar ze gaat gewoon echt drammen.
Nu ze doorheeft dat Jayden gaat huilen als zij hard gilt, gaat ze met opzet hard gillen.
Als er visite komt die even met Jayden bezig gaat wordt ze zo ontzettend druk dat je gewoon niet meer normaal kan praten.
Ze vraagt constant om aandacht, en alleen maar als Jayden wakker is.
Als hij slaapt is ze zo lief, ze speelt gewoon, alleen en samen, doet leuke dingen, we lachen en maken lol.
Maar zodra Jayden wakker is, is de lol weg…
Wie helpt mij, wat is nou een goede aanpak? Want zo is het voor niemand leuk, ik wil ook nog wel eens met mijn zoon kunnen spelen zonder dat mijn dochter om aandacht schreeuwt 
O ja, we proberen al zo vaak mogelijk iets met haar apart te doen, zonder dat Jayden erbij is… :think:
Oei wat moeilijk zeg…
Misschien ziet je Jayden nog steeds als “indringer” ? Ik zou haar een keer heel goed uitleggen dat jullie zielsveel van haar houden , maar het niet accepteren als ze jayden moedwillig pijn odet. Ze is oud genoeg om dit soort dingen te begrijpen denk ik.
En haar dan ook echt consequent straffen na een waarschuwing…
Hier werkt het altijd het best om Joost na zijn straf even te negeren. Ik merk toch wel dat hij er dan over na denkt en zelf excuses aan komt bieden…
Sterkte ermee…
Ik heb geen ervaring met de omgang met broertjes of zusjes maar Mika met zijn neefje gaat ook zo :roll: .
Maar de afgelopen maanden zat hij sowieso in een achter-het-behang-plak fase :evil: . Uitproberen, grote mond, aandacht, aandacht en nog eens aandacht :?
Helaas dus geen tips (sorry), maar alleen maar om aan te geven dat het ook voorkomt bij leeftijdgenootjes zonder broertje of zusje.
Hier is het sinds deze week een stuk minder en kan ik ook gewoon onderhandelen, dus ik hoop voor jou dat het binnenkort bij jullie ook een stuk minder wordt 
Thx meiden
Ik heb het cb maar even gebeld, want we zitten er bovenop, heel streng etc… Maar ja dan vraag ik me af of dat de goede aanpak is.
Ik heb een paar tips gehad, ik mag ook dat “positief opvoeden” programma doen. Dat ze hier komen filmen, en dan achteraf met je bespreken wat anders kan etc… Moet er nog even over nadenken of ik dat wil geloof ik.
Eerst maar eens kijken hoe het loopt met onze eigen aanpak en de tips die we hebben gekregen.
Mijn dochter is PRECIES zo… erger me dood aan want is kei vermoeiend… altijd strijd… ook OM mama… wie er op schoot mag, wie er met speelgoed mag spelen… ze daagt hem uit (om iets stouts te doen zodat hij dan gestraft word, wat ik inmiddels wel in de gaten heb… dat het van HAAR komt) stiekem pijn doen, shoppen… duwen… enz… Heel heel soms kan ze ook heel lief zijn voor hem… dan knuffelen ze samen of deelt ze met hem… dit is meestal als er andere mensen bij zijn… :eh:
Alhoewel onze oudste en jongste een stúk verder uit elkaar liggen, herken ik het probleem hier ook wel een beetje hoor; maar dan als papa en máma even aandacht voor elkaar hebben en nÃet voor Amy.
Dan is het beenhangen, “ik wil ook een kusje”, “ik moet plassen” (terwijl ze dat al zelf kan) enzovoorts; dus meer een “Ãk wil alle aandacht”.
Volgens mij kun je met Kaylee al wel een deel er over communiceren “waaróm doe je je broertje pijn?” en dat het natuurlijk niet goed is (wij leggen bij amy echt álles uit, tot in den treure soms).
Daarnaast consequent blijven, dus is ze 2x gewaarschuwd voor aandacht-vragen of Jayden pijn doen: consequenties.
Bij ons is dat “de mat” in de gang bij de voordeur waar ze na de 2e waarschuwing op geplaatst wordt voor 3,5 minuut (net zo veel minuten als ze oud is). Na die tijd gaat diegene die haar daar ook heeft neergezet bij haar langs, op de grond zitten (ooghoogte/oogcontact) en vraagt: “Waarom zit jij op de mat?”
Soms probeert ze het dan met een schouderophalen, maar 9 van de 10x weet ze exáct waarom ze er zit “ik ging niet luisteren naar mama” (bijvoorbeeld).
De kunst is voor jullie om je tijd/aandacht te verdelen tussen 2 hummels die redelijk dicht bij elkaar liggen; en omdat Kaylee voorheen álle aandacht kreeg zal dit voor haar wennen zijn.
Daarvoor is er dus ook een deel communicatie nodig, met haar op je schoot en dan vertellen dat kleine Jayden het óók fijn vindt om even met papa/mama te kletsen/spelen enz. en dat het voor hem nog heel moeilijk is om “net als de grote meid die jij bent” voor zichzelf wat leuks te doen.
En natuurlijk het slechte gedrag negeren, als in niet oeverloos proberen te waarschuwen of zelf :wall: worden, want ze hebben féilloos door wat daarvoor werkt of niet (ja, ook Amy weet dat al).
Lijkt me een moeilijke situatie wel, maar met de combi van praten (bij net gedrag), corrigeren (bij ongewenst gedrag) maar ook betrékken (gaan we samen je broertje uit bed halen?) en negeren (dus dat aandacht trekken niet werkt) moet het uiteindelijk wel goed komen, heel erg sterkte gewenst met deze lastige situatie! :hug:
hoop dat ik dit als kerel goed heb verwoord :mrgreen:
Haha je hebt het prima gedaan Danny :thumbup:
En wat je noemt zijn we nu idd druk mee bezig… Alleen krijg je dan dus… “Waarom doe je je broertje nou pijn” “omdat ik Jayden niet lief vind” 
:roll: En waarom vind je Jayden niet lief dan? Omdat Jayden stom is. En waarom vind je Jayden stom? Omdat Jayden een baby’tje is.
Aha…
Voor de rest ben ik altijd al consequent geweest, maar ik denk dat we haar inderdaad wat meer erbij moeten betrekken (daar ga ik nogal eens de mist in). Al wil ze t hele vaak zelf niet hoor… Ga je mee helpen Jayden uit bed halen? “nee”. Wil je misschien helpen met Jayden eten geven? nee. Wil je meespelen met mama en Jayden? nee. Tsjah…
Ook probeer ik nu de situatie voor te zijn, dus als ik Jayden eten ga geven vraag ik eerst “moet je plassen? Wil je drinken? nee? ok”. En dan is het ook klaar, als ze dan begint te zeuren drie minuten later dan negeer ik t gewoon.
Ik moet zeggen dat het gisteren al wat beter ging, maar goed 1 dag is niets, dus ben benieuwd hoe t vandaag gaat.
En we zullen het zo weten, want Jayden wordt wakker
:lol:
Wat wij gedaan hebben is van het begin af aan dingen gezegd als “Roeland lacht naar jou, hij vindt jouw lief.” Steeds en steeds opnieuw. Met luiers verschonen, met bij mama zitten, steeds als er vanuit R. een positie signaal naar H. ging dat benoemen. En Jij bent Roelands grote zus. Met de bedoeling dat ze zou merken dat ze speciaal is voor Roeland. Zij was ook wel jaloers, Roeland heeft echt wel eens een klap gehad, maar ze was en is ook heel gek op hem. En dat is wederzijds.
Roeland die aan haar spullen zat was (is) inderdaad een moeilljke periode. Wat bij ons gewerkt heeft is als ze ergens mee aan het spelen was haar dat op de bank en later op de grote tafel laten doen, dan kon R. er niet bij.
En met Sint alvast zorgen dat er dingen van samen waren.
O ja, en heel veel zeggen tegen H. ‘ik hou van jou.’ Zodat ze weet dat papa en mama van haar houden.
Geen idee of het ermee te maken heeft gehad, maar behalve jaloers is ze dus echt ook knettergek op haar broertje.
Wij hebben niet zo veel gedaan eigenlijk. Ik vond het er bij horen, ze moesten elkaar accepteren.
Een ouder kindje kan niet zoveel met een ‘baby’. En in het begin was het ‘prima’ omdat de baby op de plek bleef waar hij was, maar nu kan hij kruipen. En dingen afpakken en wordt haar persoonlijke ruimte steeds doorbroken. En dat is niet leuk natuurlijk.
Dus haar gevoel erin begrijp ik goed.
Toch is Jayden net zo belangrijk als Kaylee. En ik weet ook wel dat ze aandadcht en liefde krijgt dus daar ligt het niet aan. Het komt doordat haar broertje nu steeds haar privacy schend zeg maar.
En ja ik zat vaak met mijn handen in het haar, of werd gek van het gegil of kon echt niet meer en belde dan mijn man op.
En toen opeens, was het over. Ongeveer toen M.icah 2 was. Natuurlijk zitten ze elkaar nog steeds wel eens in de haren, maar het wordt echt minder.
Een ouder kindje kan niet zoveel met een 'baby'. En in het begin was het 'prima' omdat de baby op de plek bleef waar hij was, maar nu kan hij kruipen.
En dat klopt dus niet he.. ze vond hem al van in het begin vreselijk.
En dat zei ze dus ook gewoon... Ze doet ook nooit eens gewoon lief tegen hem. Of ze negeert hem straal, of ze doet hem pijn, of ze gilt tegen hem. Maar lief? Nee hoor, nooit.
Roeland die aan haar spullen zat was (is) inderdaad een moeilljke periode. Wat bij ons gewerkt heeft is als ze ergens mee aan het spelen was haar dat op de bank en later op de grote tafel laten doen, dan kon R. er niet bij.
Die tip kreeg ik gisteren ook nog van het cb idd :thumbup: Dus dat doen we nou, maar eigenlijk helpt het nog niets, want t moment ze ziet dat Jayden ook maar richting iets kruipt dat van haar is, stopt ze met wat ze aan het doen is en gaat klieren :roll:
Ik hou van jou zeggen, of ik vind je heel lief, is hier dagelijkse kost dus dat zit wel goed :inlove:
Heel herkenbaar, heel vervelend en heel vermoeiend.
Hier is het ook het geval, het gaat pas de laaste tijd wat beter (kan je nagaan). Maar nog steeds wil I altijd datgene hebben waar J mee aan het spelen is, is er veel ruzie en onmin helaas.
Ik heb verder niet veel tips, maar als I haar zusje opzettelijk pijn doet is er hier geen waarshuwing en gaat ze gelijk op de gang (net zoveel minuten als haar leeftijd). Andersom hetzelfde verhaal (want J gaat op een gegeven moment wel van zich afbijten natuurlijk). Er moet altijd sorry gezegd worden en we praten altijd na waarom iets gebeurde.
Wat het beste helpt is het positieve gedrag belonen en het negatieve gedrag proberen te negeren (erg moelijk soms).
Ook inderdaad de positieve en lieve signalen van de jongste naar de oudtse blijven benoemen.
Nu ze wat ouder zijn probeer ik ook niet overal op te reageren en laat ik ze het soms ook even uitzoeken…gaat vaak best goed zonder dat ik me er mee bemoei.
Veel speelgoed is van samen, geen discussie erover.
Datgene wat wel van henzelf is, daar mag de ander ook niet aankomen. (mits de ander het netjes vraagt).
Wat ik vooral het moeilijkste vind is dat de oudste weer baby gedrag gaat vertonen, zo irritant!
Soms gaat het gelukkig ook heel goed tussen die twee, het blijven natuurlijk individuutjes met ieder hun eigen karaktertje. Ik hoop als ouder nog altijd dat ze wat liever voor elkaar zouden zijn, maar dat heb je helaas niet zelf altijd voor het zeggen.
Zijn er ooit positieve signalen van broertje naar Kaylee? Heb je al eens geprobeerd om die te benoemen? Ik denk echt dat het H’s jaloersheid heel erg geholpen heeft dat ze vanaf het begin het idee gekregen heeft dat zij belangrijk was voor R. Zodat R. niet alleen een indringertje was dat mama en papa afpikte, maar ook iemand was die haar bijzonder en speciaal vond.
Ja ik zeg al van in het begin heel veel “kijk eens hoe lief Jayden lacht naar jou, Jayden vindt jou leuk, zie je dat” etc… boeit haar niet… “nee” zegt ze. Terwijl Jayden dus heel veel contact zoekt met haar he, hij tijgert haar zo achterna, lacht bij alles wat ze doet, als hij haar niet ziet dan gaat hij haar meteen zoeken…
Maar vanmiddag was het dus weer zover, speelgoed gooien naar Jayden zijn hoofd, zij in de hoek, gezegd waarom. Bij het eruit halen gevraagd of ze nou wist waarom ze er stond, wist ze wel. En toen vroeg ik “waarom heb je speelgoed naar Jayden gegooid?”
“omdat ik jayden niet lief vind”
“waarom vind jij jayden niet lief?”
“omdat jayden voorop mag”.
We zijn dus afgelopen maandag voor t eerst wezen fietsen, en tot die tijd zat Kaylee voorop op de fiets en sinds maandag dus achterop. En blijkbaar vind ze het dus echt niet leuk dat “haar” plekje is ingepikt, al hebben we het er uitgebreid over gehad toen het zover was.
Nu dus weer over gehad, gezegd dat ze wel een hele grote meid is, want dat alleen grote kindjes achterop mogen en toen was het wel goed :think:
Veel speelgoed is van samen, geen discussie erover.
Datgene wat wel van henzelf is, daar mag de ander ook niet aankomen. (mits de ander het netjes vraagt).
dit hadden wij dus ook, en daar had ik t met t cb over gehad en toen zei zij dus dat dat eigenlijk geen zin had voor ons, omdat Jayden dat nog helemaal niet snapt. En daar heeft ze wel een punt natuurlijk, dan heb ik een dagtaak aan verdelen wat van haar is en wat van hem is, en hem dan van het hare weg te houden. Dus nu is het gewoon, waar hij echt niet mee mag spelen, staat hoog en al de rest mag hij gewoon aan komen.