Hallo
Ik sta er soms helemaal versteld van hoe boos mijn zoontje kan worden.
Het is een echte doorzetter en als hij zijn zin dan niet krijgt dan gaat hij soms gewoon met zijn hoofd op de vloer bonken. Gelukkig doet hij het wel redelijk voorzichtig. In ieder geval doet hij het niet zo hard dat hij er blauwe plekken van krijgt. Ik vind het heel moeilijk om dit te doorbreken want eigenlijk zou je het compleet moeten negeren maar omdat je niet wil dat hij zich pijn gaat doen is dat heel moeilijk. Is dit voor iemand herkenbaar of hebben jullie tips om hier op de goede manier mee om te gaan. Als hij eenmaal zo’n bui heeft dan duurt het lang voordat hij er weer helemaal uit is en dat gepaard met de nodige huilbuien.
Groeten vis!
Ik pak onze dreumes op en zet hem op de grond in de hoek tussen de twee banken en dan zeg ik tegen dreumes “Als je gewoon kunt doen, mag je bij mama komen”. Meestal duurt het een minuutje, maar dan komt hij weer bij mij of mijn man. Dan moet dreumes eerst een kusje geven en dan gaat dreumes weer spelen.
Sterkte ermee, een nieuwe fase is begonnen :mrgreen:
Ik zag pas tot mijn grote verbazing onze peuter iets doen dat leek op in haar eigen pols bijten (van woede) :shock:
Ik ben het zelf eerlijk gezegd door mijn eigen ervaringen nu niet helemaal meer eens met de negeerstelling. Ik merk aan onze peuter, dat ze vooral aan het begin van een driftbui nog bij te sturen is en een echte uitbarsting (voor wie is dat nuttig??) voorkomen kan worden. Ik probeer nu in eerste instantie bij te sturen, lukt dat niet, dan over tot de orde van de (mijn) dag, uit laten razen en daarna altijd even knuffelen (van mij uit), ik zie het namelijk als een periode waarin mijn peuter zich extreem naar voelt en geen andere uitweg meer ziet dan een driftbui. Ze kan haar emoties natuurlijk nog niet zo sturen of herkennen of uitleggen als een volwassene of ouder kind. En dan vind ik het nodig om haar weer een prettig gevoel te geven.
Bijsturen doe ik, door bijvoorbeeld de aandacht op heel iets anders te richten.
Volgens mij kun je kiezen: negeren of afleiden.
Mijn dochter bonkt ook met haar hoofd (deed ze al heel snel trouwens) expres op de vloer als het haar niet zint, maar laat dat bij een paar keer (dan is het huilen en komt ze voor troost). Bij jouw zoon is het zo te horen erger. Ik zou het niet negeren, als ik mijn dochter naga, die paar keer dat ze in een histyrische bui is krijg ik haar daar moeilijk uit, maar afleiden. Door bijvoorbeeld te roepen ‘kijk daar nou eens’ en naar een simpel vogeltje in de tuin te wijzen.
als hij zo erg bonkt dat je het niet meer negeren kunt (is inderdaad moeilijk zeg)
dan zou ik denk ik in jouw geval een (zacht) stoeltje aaschaffen voor hem
waar je hem tijdens zo’n bui op zet
en waarbij je voor hem blijft zitten (zodat hij niet weg kan),
zonder dat je tijdens de bui iets tegen hem zegt (desnoods lichaamscontact houden, door bijvoorbeeld je handen op zijn beentjes te houden en een andere kant op kijken)
tot de bui over is.
als de bui over is weer tegen hem praten zachtjes en knuffelen.
op die manier ‘negeer’ je het foute gedrag,
je zorgt ervoor dat hij zich geen pijn kan doen
en je bent er weer voor hem als alle woede eruit is.
je hebt ook nog een methode ‘holding’
waarbij je je kindje in een soort houtgreep vast houdt,
maar daar ben ik niet zo’n voorstander van,
want dan ben je bezig met het tegen gaan van de woede…
en de boosheid moet er toch uit.
Herkenbaar die buien! Myrthe bonkt met haar vuistjes op haar hoofd en/of trekt aan haar haartjes. Ik heb haar ook een keer zichzelf zien bijten.
Ik probeer voor Myrthe altijd te benoemen hoe ze zich voelt (“je bent boos he? Het is ook helemaal niet fijn als je iets wilt en dat mag niet”). Verder zeg ik (zonder veel ophef): “je hoeft je hoofdje toch geen pijn te doen? Dat is toch helemaal niet fijn?”
En dan laat ik haar gewoon even boos zijn.
Meestal werkt dit redelijk goeden wordt ze al snel rustiger, maar soms moet ik haar afleiden omdat ze er anders zelf niet uitkomt. & Meestal is dat een teken dat ze gewoon heel moe is.
Bedankt voor de tips. Het is niet zo erg dan dat een aantal van julie hier hebben beschreven hoor. Wel vind ik het een nare gewoonte die ik graag wil doorbreken maar hoe dat vind ik moeilijk. Op dit moment werkt het voor toch het beste om er geen aandacht aan te schenken want het is gewoon een manier van aandacht vragen en die geef ik hem veel en veel liever als hij lief aan het spelen is en dat doe ik dan ook vaak.
Groeten vis.
:mrgreen: … Ik zit er serieus over te denken om een ‘staande’ boksbal aan te schaffen… :mrgreen:
Beetje a la Daphne Deckers zeg maar, die heeft zo’n Nijntje-boksbal in de kamer staan en doet het héél goed… Óók voor de ouders… 
Wat ik doe als Quentin zo driftig word… :think:
Het ligt eraan in welke situatie dat is… Als hij dat doet omdat hij z’n eten ofzo niet snel genoeg krijgt naar zijn zin, dan negeer ik hem. Stap ik zo over hem heen en ga verder met mijn ding… Dan is het héél gauw over, kan ik je zeggen… :mrgreen:
Is het bijvoorbeeld omdat hij ziek is of wat dan ook, dan pak ik hem op. Tot nu toe heb ik het iedere keer goed gehad, want zodra ik hem dan oppak legt hij z’n hoofd in m’n nek en begint te duimen. Dan kruipt hij zowat IN me… :inlove:
Dus… Hangt er vanaf… Lekker duidelijk, hè… :mrgreen:
Overigens…
In z’n pols bijten heeft hij ook gedaan, net als meppen… Niet zómaar meppen, maar récht in je gezicht hè… :shock: De eerste keer schrok ik me rot, man… :eh:
Dit hebben we er trouwens héél snel uitgekregen, want áls hij nu al zoiets doet en ik zeg: ‘Nee, da’s niet lief…’ dan begint hij je gezicht te ‘aaien’ en zegt daarbij: ‘Aaaaaaah…’ :inlove:
@S@nne wrote:
Ik probeer voor Myrthe altijd te benoemen hoe ze zich voelt (“je bent boos he? Het is ook helemaal niet fijn als je iets wilt en dat mag niet”).
Hihi, Thomas Gordon? Ben z’n boek nu aan het lezen…
@-Mar- wrote:
@S@nne wrote:Ik probeer voor Myrthe altijd te benoemen hoe ze zich voelt (“je bent boos he? Het is ook helemaal niet fijn als je iets wilt en dat mag niet”).
Hihi, Thomas Gordon? Ben z’n boek nu aan het lezen…
Nee, helemaal zelf bedacht
zoekt emoticon die zichzelf flink op z’n borst timmert :mrgreen:
Is het boek de moeite waard?
@S@nne wrote:
En dan laat ik haar gewoon even boos zijn.
Ik denk dat dat ook heel goed is, dat mag toch? Boos is ook gewoon, toch? Alle emoties horen bij het leven en die moet je allereerst erkennen. En dan kan je leren hoe je dat het beste kan uiten. Of hoe je kan voorkomen dat je de volgende keer in dat stadium terecht komt. Mijn dreumes is nog niet in staat om te benoemen, ze gaat hard met haar taalontwikkeling maar zo ver is ze nog niet. Als ze wel zo ver is, zal ik ook zeker zoveel mogelijk met haar gaan bespreken HOE ze zich voelt en hoe dat volgens haar komt, en hoe ze daar mee om kan gaan of had kunnen voorkomen. Soft hè?! :wink: :mrgreen:
@S@nne wrote:
@-Mar- wrote:@S@nne wrote:Ik probeer voor Myrthe altijd te benoemen hoe ze zich voelt (“je bent boos he? Het is ook helemaal niet fijn als je iets wilt en dat mag niet”).
Hihi, Thomas Gordon? Ben z’n boek nu aan het lezen…
Nee, helemaal zelf bedacht
zoekt emoticon die zichzelf flink op z’n borst timmert :mrgreen:
Is het boek de moeite waard?
Inhoudelijk wel interessant ja, maar leest niet erg lekker. (Op die bieb hadden ze alleen de Nederlandse vertaling en het is nogal slecht vertaald.)