hoi hoi
me dochtertje is 2 jaar en ik had er ingeschreven voor de peuterspeelzaal
toen ik haar in had geschreven was ik zo mak als wat maar gisteren werd ik gebelt door de school dat ze 10-01-2006 voor het eerst naar peuterspeel zaal mag nou en sindsdien heb ik het aan me stoken ben nu al nerveus en heb gewoon nachtmerries wheoahahah(erg he) terwijl ze het straks hartstikke leuk gaat vinden ben nu al aan het denken wat moet ik er mee geven en wat zal er gaan gebeuren zal ze me missen hoop dat ze niet gaat huilen of vervelend is is dit normaal dat en ouder zo is als der kind voor eerst naar school/peuterspeelzaal gaat of is het gewoon angst van de ouder omdat ik zie dat me kleine meid groter wordt en dan in het echte leven terecht komt
groetjes hennie
Nerine is per 1 november naar de peuterspeelzaal gegaan en ook ik had er bij tijd en wijlen m’n bedenkingen over. Of ze niet moeilijk zou gaan doen of huilen of iets dergelijks.
De eerste keer dat ze mocht komen had ik gelijk een kennismakingsgesprek dus ik zat met de leidster in een hoekje en Nerine kon me nog zien. Niet dat ze oog voor me had, maar toch…een moederhart moet ook gerustgesteld worden. Ben rond 14.00 weggegaan en kreeg nog net een kus. Nerine had het naar d’r zin, want alles ging goed. Toen ik haar een uurtje later weer ophaalde was het juist huilen, want ze wilde niet naar huis. Hahahahahahaha, da’s nou mijn dochter!!! :inlove:
Zo kan het dus ook. Heb vanaf dag 1 geen problemen gehad en ze gaat graag naar “school” om met de kindjes te spelen. Ze gaat 1 middag en 1 ochtend. Op de middagen gaat er alleen drinken mee en op de ochtend drinken en een koekje…zo stond het in een “handleiding” en daar hou ik me aan.
Dus probeer je niet teveel zorgen te maken…het loopt wel los en anders weet de leidster ook nog wel dingetjes om het soepeler te laten gaan.
Ik had alleen de eerste week wel dat ik niet wist wat ik met die vrije uurtjes moest doen, maar dat was van korte duur. Nu besteed ik de 2 uur van een middag op de bank met een kopje thee en een boekje en de 3 uur van een ochtend breng ik al poetsend door.
:dance:
Logisch toch dat je het best spannend vindt. Het is toch weer een nieuwe fase in het leven van je kindje (en van jou).
Toen mijn kinderen voor het eerst naar de psz gingen vond ik het ook heel spannend. Ik kon niet wachten voor dat ik ze weer op kon halen.
De jongste kinderen heb ik overigens niet naar de psz laten gaan. Ik kreeg niet het idee dat de psz iets wezelijks toevoegde aan het leven van de oudste kinderen. Dus de kleinsten heb ik nog lekker een paar jaartjes thuis gehouden totdat ze er echt aan toe waren de wereld verder in te stappen. Toen ze eenmaal naar de basisschool gingen had ik ook niet het idee dat ze een fase gemist hadden.
Spannend, logisch dat je daar nerveus over bent.
Je weet niet hoe ze het gaat vinden, je zult haar zelf ook missen en inderdaad is het weer een stap in haar leven waardoor je beseft dat je kleine meid groter wordt.
Mijn oudste ging en mijn jongste zoon gaat met veel plezier naar de peuterspeelzaal. Vakanties vinden ze helemaal niets, want dan is de psz (en bij mijn oudste nu basisschool) dicht!
Ik stond een keer met mijn zoon in de rij voor de kassa van de supermarkt toen een voor mij vreemd meisje gedag tegen mijn zoon zei, inclusief zijn naam. Hij begon erg te lachen en toen ik vroeg wie dat was, kon ie ook haar naam geven. Toen was ik wel even ontroerd om te ontdekken dat zo’n 2-jarige ook opeens een eigen sociaal leven aan het opbouwen is.