Ik heb eigenlijk geen vraag, maar wil het gewoon even kwijt.
Bij m’n eerste kindje heb ik na 6 weken besloten de BV vaarwel te zeggen omdat het echt niet lukte en ik eindelijk eens een leuke moeder wilde zijn die van haar kindje kon genieten. Maarrr deze keer gaan we er weer voor. Ben alleen wel nerveus of het allemaal wèl gaat lukken deze keer. En ik hoop eigenlijk niet dat die zenuwen het slagen in de weg staan. Ik heb me in elk geval beter laten voorlichten deze keer, en heb absoluut dingen geleerd van de vorige keer dus ik kom al beter beslagen ten ijs, om het zo maar te zeggen.
Ik wil er aan de andere kant ook weer niet te veel nu al mee bezig zijn. Zo dubbel…
Ik herken het gevoel helemaal!
Bij Thomas stopte ik na ruim 3 weken omdat het niet goed ging!
Toen Sofie zich bijna aandiende was ik ook erg zenuwachtig.
Ik wou zo graag de 6 maanden volhouden, maar had de rampenweken van Thomas ook nog in mijn hoofd :?
En toen Sofie geboren was en de verpleging gewoon wegliep toen ik aangaf dat ik wou aanleggen zakte de moed in mijn schoenen.
Maar… dit keer was ik wel goed voorbereid!
En het ging super!
Wat een natuurtalent :inlove:
En nog gaat het (met zeker wel dipjes, maar die horen erbij) heel goed!
Sofie wil heel graag, vind de fles maar niets :mrgreen: , en doet het heel netjes.
Dus, zelfs na een vervelende ervaring, kan het helemaal super gaan!!! 
Komt vast allemaal goed! :-*
@mamalena wrote:
Bij m’n eerste kindje heb ik na 6 weken besloten de BV vaarwel te zeggen omdat het echt niet lukte en ik eindelijk eens een leuke moeder wilde zijn die van haar kindje kon genieten.
Dit herken ik zó goed…
Ik heb ook op een gegeven moment gezegd: en nu is het genoeg, ik wil geen stress meer. Voor mij betekende dat dat ik ‘gewoon’ ging voeden, en dat ik wel zou zien hoe het verder ging. Resultaat: stress weg = bv liep beter :inlove: Sindsdien is het alleen maar leuker geworden! Ik heb nu natuurlijk maar één ervaring, maar kan nu al wel uitkijken naar een volgende keer. Dan ga ik alles anders doen!
Hi meis,
Hier had ik precies hetzelfde… bij Jesse ben ik toen ook na 6 weken gestopt, het ging gewoon niet meer… ( bloedende tepels etc etc ).
Had zelfs besloten om dit keer flesvoeding te gaan geven, omdat ik het gewoon niet nog een keer aan durfte…
Maar toen Tyme eenmaal geboren was toch besloten het een kans te geven, en ben nu zo blij dat ik dat heb gedaan!
Het gaat echt heel erg goed, heb nog geen moment het " daar komt hij weer :roll: " gevoel gehad! ( Vind het zelfs gezellig ).
Zo zie je maar, het hoeft niet weer fout te gaan! :-* :hug: :-*
liefs Marije.