Kan me voorstellen dat het je veel verdriet doet om je dochter zo onzeker en eenzaam mee te maken. Ik hoop dat het snel beter gaat.
Misschien kan de psycholoog ook tips geven over het (niet?) vieren van haar feestje?
@Happy mommy wrote:
Als ik in het verleden op PDD-nos zocht zag ik weinig overeenkomsten met mijn dochtertje.
School, het dagverblijf en wij zelf hebben ons hoofd er in het verleden nogal eens over gebroken. Maar niemand heeft tot nu toe zijn vinger erop kunnen leggen.
We weten wel dat ze bovengemiddeld intelligent is, verbaal erg sterk is, zwak op sociaal gebied, een piekeraar (denkt over problemen na die totaal niet bij haar leeftijd passen) en erg wijs met het verwoorden van haar gevoelens.
Dat is in het kort. In het echt hebben we nu al een behoorlijke stapel a4-tjes liggen met verslagen.
Nu maar hopen dat er iets gaat veranderen.
Ik kan het af en toe niet aanzien als ik haar zo verdrietig, witjes en in zichzelf gekeerd meemaak.
Ik moet even reageren…
het is namelijk net alsof ik het verhaal van mijn zoon zit te lezen.
Met name de donker gedrukte dingen.
Nu heeft mijn zoon het traject van psychologen en onderzoeken al gehad. Deze waren 1 juni klaar en volgende week krijgen wij de uitslag hierover.
Ik hoop dat er ook voor jullie iets uitkomt, niet omdat ze dan een stempel heeft, maar omdat jullie dan de hulp kunnen krijgen voor haar die zij misschien wel heel hard nodig heeft.
Groetjes, Sam
@Broekie wrote:
@Happy mommy wrote:Als ik in het verleden op PDD-nos zocht zag ik weinig overeenkomsten met mijn dochtertje.
School, het dagverblijf en wij zelf hebben ons hoofd er in het verleden nogal eens over gebroken. Maar niemand heeft tot nu toe zijn vinger erop kunnen leggen.
We weten wel dat ze bovengemiddeld intelligent is, verbaal erg sterk is, zwak op sociaal gebied, een piekeraar (denkt over problemen na die totaal niet bij haar leeftijd passen) en erg wijs met het verwoorden van haar gevoelens.
Dat is in het kort. In het echt hebben we nu al een behoorlijke stapel a4-tjes liggen met verslagen.
Nu maar hopen dat er iets gaat veranderen.
Ik kan het af en toe niet aanzien als ik haar zo verdrietig, witjes en in zichzelf gekeerd meemaak.
Ik moet even reageren…
het is namelijk net alsof ik het verhaal van mijn zoon zit te lezen.
Met name de donker gedrukte dingen.
Nu heeft mijn zoon het traject van psychologen en onderzoeken al gehad. Deze waren 1 juni klaar en volgende week krijgen wij de uitslag hierover.
Ik hoop dat er ook voor jullie iets uitkomt, niet omdat ze dan een stempel heeft, maar omdat jullie dan de hulp kunnen krijgen voor haar die zij misschien wel heel hard nodig heeft.
Groetjes, Sam
Bij ons is de uitslag al bekend.
Onze dochter blijkt pdd-nos te hebben en gelukkih krijgen we veel hulp aangeboden.
Ik hoop dat er voor je zoon ook een bevredigende uitslag komt.
Ik ben blij te lezen dat jullie veel hulp krijgen, want iedereen wil het beste voor zijn/haar kind en het is heel frustrerend als je niet weet hoe je dat moet doen.
Hopelijk wordt haar feestje volgend jaar een groot succes 