Sinds vorige week lijkt het wel of Taco last heeft van oprispingen. Tenminste daar lijkt het op. Dan trekt hij eerst al zijn spieren samen, alsof hij schrikt, waarbij hij zijn armpjes strak naar de zijkant uitspreidt en dan begint hij echt te gillen/krijsen/piepen. Hij gaat dan ook even wat sneller ademen en je hoort hem slikken. Net alsof er wat omhoog komt. Dan volgt er weer een korte periode van rust en herhaalt het zich weer van voor af aan.
We kunnen er nog geen lijn in ontdekken wanneer hij dit heeft. Want de ene keer is het midden in de nacht. De andere keer is het direct na het brood. De volgende keer had hij twee uur eerder pap van rijstebloem gehad en ook een keer was zijn vorige voeding de borstvoeding. En ook een keer na het brood, tijdens de borstvoeding. Als ik hem meteen na zo’n “oprisping” eten (brood/groente) geef maakt hem dat niks uit, hij heeft er geen last van. We weten niet hoe we hem kunnen helpen, dus we pakken hem maar op schoot en proberen hem te troosten. Meestal houdt het zo’n 5 minuten aan. We houden goed bij wanneer hij het heeft.
Taco eet sinds donderdag brood. En hij had van deze oprispingen de eerste keer in de nacht van woensdag op donderdag last. (Dus al voor hij brood ging eten) (daarvoor wel af en toe een broodkorst, maar dus ook al veel eerder).
Wie herkent dit? En wie heeft er tips?
Ik heb het cb al gebeld. Maar veel meer advies dan bed schuinzetten en voedingsschema onder de loep nemen, hebben zij niet.
Verder heeft Taco ook in het verleden geen problemen gehad en is alles goed (plas/poepluiers, drinken, slapen, eten, groei).
:think:
zit heel hard te prakkizeren of ik zoiets dergelijks wel eens gezien heb bij de prinses of bij de prins, maar zou denken dat er inderdaad iets bovenkomt.
Kan me voorstellen dat je je rot schrikt. Maar aan mijn reactie heb je dus niks want geen tips :shifty:
Ik zou naar de huisarts gaan, kun je dingen als epilepsie etc uitsluiten.
We zijn inmiddels (een paar keer) bij de huisarts geweest. Die kon ons ook niet echt verderhelpen, omdat Taco gewoon levendig is en voor de rest alles goed doet.
We noemen het inmiddels ook geen oprispingen meer, omdat dit ervoor zorgt dat de dokter al in een bepaalde richting gaat denken, waarvan we niet eens zeker weten of dat wel de goede richting is. We hebben het nu dus over aanvallen.
Ze duren nu steeds ongeveer 10 minuten, echt heel zielig.
Maar we hebben het nu wel voor elkaar dat we naar de kinderarts doorverwezen zijn. We kunnen daar 6 november terecht.
Dus: the story continues…
poe lastig karine, ik herken het niet. Hopelijk kan de kinderarts duidelijkheid geven :hug: sterkte 6 november