hallo
zijn er mama’s of papa’s die met het zelfde probleem zitten
wij willen graag nog een kindje maar mijn man wil nog even wachten hijj werkt in de bouwsector en weet dus niet wat de toekomst brengt.
mijn gevoel zecht het komt allemaal wel goed maar mijn verstand zegt dat we nog even moeten wachten kennen jullie dat gevoel?
lees al een poos mee overal en kon er eigenlijk niets over vinden hoe denken jullie daar over
ja hoor, dat gevoel ken ik wel. ik denk dat ieder zelf moet afwegen hoeveel zekerheid en hoeveel ruimte je wil voor een kindje, en in hoeverre je je kinderwens aan de kant wil zetten/vooruit wil schuiven omdat de omstandigheden niet optimaal zijn.
Ik ben zelf van mening dat kinderen maar weinig (materieel) nodig hebben om een goed nest te hebben. En dat er nooit een moment is dat je 100% zekerheid hebt dat je je zaakjes helemaal voor elkaar hebt.
Ik vind een kinderwens te groot om aan de kant te zetten omdat de omstandigheden niet optimaal zijn, (maar met niet optimaal bedoel ik dan niet dat je al vóór de zwangerschap niet rond kan komen en torenhoge schulden hebt, dan zou ik me wel even op mijn hoofd krabben of het slim is een kindje erbij te willen) en ik geloof dat je in nederland, als je wil, ook in deze tijden, altijd wel werk kunt vinden dat je iig een minimum aan inkomsten kunt binnen krijgen om brood op de plank te hebben en luiers te kunnen betalen.
Maar goed, dat ben ik, en ik hecht sowieso niet veel waarden aan materiele zaken. Ik zou graag een groter huis willen enz enz, maar als ik met kidneren zou moeten wachten tot ik in het kasteel van mijn dromen woon, denk ik dat ik mijn vruchtbare periode lang en breed gemist heb… 
we kunnen het wel redden zo maar houd ook niet heel veel over
en daar bij ben ik nu bezig om werk te zoeken en wou hij wachten tot ik wat langer werk heb. maar ik zou het ook niet zo leuk vinden als er veel leeftijds verschil tussen zit
omdat ik niet weet of er bekende zitten kan ik nog niet zo veel over mezelf vertellen
Mijn man zit ook in de bouw en wij gaan er wel voor :thumbup: :inlove:
Nu heb ik ook parttime werk, maar dat is door omstandigheden erg onzeker. Wij hebben er wel over gepraat maar zijn van mening dat onze kinderwens vele malen belangrijker is dan eventueel een baan.
Maar je moet er allebei wel 100% achter staan. Niet dat je straks zwanger bent, je man komt op straat te staan en jij verwijten krijgt zoiets van: jij wou een kind. Zeg maar wat als voorbeeld
soms denk ik dat ook maar wij zouden dan voor nummer 3 gaan en ik ken via via mensen die er ook 3 hebben en mama is thuisblijf moeder en papa is onslagen en nu hebben ze een probleem en dat zouden wij niet willen
@mamvan?? wrote:
soms denk ik dat ook maar wij zouden dan voor nummer 3 gaan en ik ken via via mensen die er ook 3 hebben en mama is thuisblijf moeder en papa is onslagen en nu hebben ze een probleem en dat zouden wij niet willen
ja dat is heel vervelend natuurlijk als je in die situatie komt. Maar dat kun je nooit voorkomen toch? zelfs niet als je een vast contract hebt, dan kan je baas alsnog zeggen: sorry, einde verhaal, we zijn failliet, over twee maanden (of morgen) sta je op straat…
@fiep klophout wrote:
@mamvan?? wrote:soms denk ik dat ook maar wij zouden dan voor nummer 3 gaan en ik ken via via mensen die er ook 3 hebben en mama is thuisblijf moeder en papa is onslagen en nu hebben ze een probleem en dat zouden wij niet willen
ja dat is heel vervelend natuurlijk als je in die situatie komt. Maar dat kun je nooit voorkomen toch? zelfs niet als je een vast contract hebt, dan kan je baas alsnog zeggen: sorry, einde verhaal, we zijn failliet, over twee maanden (of morgen) sta je op straat…
Ja prcies, dat kan altijd gebeuren.
Ik vind ook wel ‘belangrijk’ wat voor man je hebt. Heb je een man met gouden handjes (dat weet ik wel zeker want je man zit in de bouw!) dan kan hij overal en nergens wel aan de slag. Heeft je man een bepaald beroep en goede hersentjes. Ook fijn, maar die kan en wil misschien niet overal aan de slag.
daar hebben julie gelijk in. hij werkt niet in de bouw zelf maar op een fabriek en ze hebben al werktijd verkorting en we hebben in de wandelgangen ook al gehoordt dat er mischien deeltijd ww aan zit te komen daar om ben ik nu ook werk aan het zoeken ik ben altijd thuisblijfmoeder geweest
Jouw gevoel kan wel zeggen dat het allemaal wel goed komt, als hij het nu niet wil dan zou ik toch maar even wachten. Niet wachten op optimale omstandigheden, maar op je man, dat hij het ook graag wil.
Mijn man werkt (ook) in de bouw en heeft 's winters (ligt de bouw hier stil) zelfs een andere baan (beide dus seizoenswerk, zonder vast-contract). Onzekerder kan dus bijna niet, zou je zo zeggen…
Heb wel pasgeleden ook nog zelf wat opgestart (van huis uit), maar veel zal dat - iig de komende maanden tot een jaar - natuurlijk nog niet opbrengen.
Ook wij zwemmen niet bepaald in het geld, noch in ruimte (1 kinderkamer) en toch zijn wij ook al ijverig bezig voor nr.3. :mrgreen:
Net als Fiep vinden wij ons (droom)gezin belangrijker dan onze kinderen het optimale aan materiële dingen te kunnen bieden, maar dat moet ieder voor zich weten…
Belangrijkste is idd dat JULLIE er als ouders ALLEBEI volledig achter (blijven) staan, ongeacht de situatie. En ik ben er van overtuigd dat mocht het tòch allemaal ‘mis’ lopen, er altijd een uitweg gevonden kan worden, zolang je maar graag genoeg wilt en goed genoeg zoekt.
Hoop dat jullie er (gauw) uitkomen, met elkaar!
het is niet dat hij het niet wil ergends ver weg vind hij het wel leuk maar zijn verstand heeft de boven hand.
we kunnen het nu redden en nog leuke dingen doen en allebij wel onze hobby en als er dan nog een bij mag komen dan kan dat een stuk minder en het liefst wil hij dan ook nog dat ik thuisblijf bij de kinderen nu werk ik als hij thuis komt iedere avond twee uur.ergens hoop ik dat we er snel uitkomen maar voor nu staat hij agter zijn standpunt en als hij er nu voor zou gaan doet hij dat meer voor mij en dat wil ik niet we moeten er wel samen voor 100% achter staan