Ben zo benieuwd of er iemand hier op het forum is die een kindje heeft met hetzelfde soort gedrag als mijn oudste zoon.
Noah is altijd al een heftig kereltje geweest
Als hij ’ s morgens wakker wordt gaat het op zich goed. Hij blijft netjes tot 7.00 op zijn slaapkamer en komt dan bij ons in bed tv kijken. Hij kleed zich zonder morren aan, maar dan begint het.
We gaan dan naar de kamer van onze jongste en die wordt dan aangekleed. Dan doet hij niks anders als heel vervelend eromheen drammen en bovenop pakken pampers gaan staan. Boven op de speelgoedkisten klimmen e.d. Ik wil dat niet hebben dus ik zeg daar wat van, maar moet minimaal 3 keer wat zeggen voordat hij ook maar opkijkt.
Vervolgens gaan we naar beneden en begint hij te mopperen over het brood. Hij mag zelf kiezen wat hij wil, maar hij weet het altijd zo te draaien dat het weer een groot drama wordt. Ik kan best veel hebben, maar als hij tegen mij gaat lopen schreeuwen en gaat staan stampen, dan gaat er bij mij een knop om en dan wordt ik ook kwaad op een gegeven moment.
Vervolgens breng ik hem naar school en dat gaat altijd goed. Als ik hem ophaal begint hij vaak achterop de fiets al te mopperen over het brood eten tussen de middag en als ik op zijn manier niet snel genoeg antwoord geef dan begint hij in mijn rug te drukken en te jammeren.
Thuis aangekomen is het helemaal mis. Boos doen en zijn broertje slaan en niks is dan in zijn ogen goed. Totdat hij mij een mep verkoopt en ik hem in de gang zet.
Na een hoop drama van zijn kant gaat hij dan nadat hij uitgeraast is eindelijk eten.
Vanmiddag was zijn vrije middag en als ik dan b.v. in de speeltuin ben eist hij continu mijn aandacht. Ben ik even met Ian bezig dan schreeuwt hij net zo lang tot ik er wat van zeg en dan gaat hij lopen dreinen.
Zit ik rustig op het bankje te kijken hoe ze aan het spelen zijn en ben met iemand aan de praat en dan gaat hij er gewoon doorheen zitten drukken als ik hem niet op tijd antwoord geef. Ik heb hem al zo vaak gezegd dat hij even moet wachten, maar wachten accepteerd hij gewoon echt niet.
Hij dringt zich op een hele nare manier de hele dag op als hij bij mij is.
Altijd wil hij volop in de belangstelling staan en ik krijg bijna de kans niet om normaal met iemand te praten, omdat hij er steeds doorheen komt. En geloof me ik heb echt al vanalles geprobeerd om hem te laten luisteren.
In de gang zetten heeft naar mijn idee gewoon echt weinig zin, want daar gaat hij gewoon verder staan schreeuwen over al het onrecht wat hem op zijn manier wordt aangedaan. Maar als hij mij te ver gaat gaat hij daar wel heen.
Ik merk aan mezelf dat ik steeds slechter tegen zijn gedrag kan en dat ik blij ben als hij op school is of gewoon buiten is. Op het moment heb ik het liefst dat hij vooral uit mijn buurt is. Dat is toch niet normaal!!
Negeren heeft geen enkele zin, want hij gaat net zo lang door totdat hij aandacht krijgt.
Op school zeiden ze mij ook dat er een flinke kop op zit en dat we hem vooral kort moeten houden, maar hoe in vredesnaam???
Ik hoop dat er mensen zijn die het herkennen en wie weet hebben jullie tips voor mij om er op een goede manier mee om te gaan. Zit er eigenlijk een beetje doorheen.
Liefs Gismo
Poeh, moeilijk om daar zo een antwoord op te geven. Er komt bij mij één ding boven na het lezen van je verhaal:
“negatieve aandacht is ook aandacht”
Misschien is dit zijn manier van aandacht vragen? Heeft hij het idee dat hij voor die aandacht moet vechten?
Nogmaals, moeilijk om zo op een afstandje zo iets te zeggen, maar zou het helpen als je een tijdje hem bewust positieve aandacht geeft, en het negatieve negeert? Bewust tijd voor hem vrij maken, puzzeltje maken, spelletje doen, lekker knuffelen, samen lezen. Hem duidelijk maken dat hij de aandacht ook op een positieve manier kan krijgen.
Succes!
@Biebels wrote:
Poeh, moeilijk om daar zo een antwoord op te geven. Er komt bij mij één ding boven na het lezen van je verhaal:
“negatieve aandacht is ook aandacht”
Misschien is dit zijn manier van aandacht vragen? Heeft hij het idee dat hij voor die aandacht moet vechten?
Nogmaals, moeilijk om zo op een afstandje zo iets te zeggen, maar zou het helpen als je een tijdje hem bewust positieve aandacht geeft, en het negatieve negeert? Bewust tijd voor hem vrij maken, puzzeltje maken, spelletje doen, lekker knuffelen, samen lezen. Hem duidelijk maken dat hij de aandacht ook op een positieve manier kan krijgen.
Succes!
Dit is ook wat ik dacht!
Ik heb het namelijk ook bij mijn oudste gezien. En dat hebben we opgelost door hem een kwartiertje later dan de jongste op bed te doen. In dat kwartier mag hij kiezen. Of een spelletje of een verhaal of gewoon een beetje dollen op de bank! Het komt ook wel voor dat we " koffie gaan drinken"
Succes!
Meiden bedankt voor jullie antwoord.
Ik denk zeker dat het negatief aandacht vragen is om de aandacht.
Alleen doen wij heel bewust dingen met hem alleen. Als de jongste op bed ligt ben ik vaak met hem bezig. Ook doen we vaak dingetjes met hem alleen, zodat hij echt even volop de aandacht krijgt.
Ariel, ja ik moet wel zeggen dat de jongens hier tegelijk naar bed gaan, mischien is het inderdaad handig om dat te veranderen, doordat hij dan toch het idee krijgt dat hij ons ook altijd even voor zich alleen heeft.
Super dat jullie met me mee denken. Wil het zo graag doorbreken want het drukt een behoorlijke negatieve stempel op ons gezin.
wat ik daarbij zou kunnen zeggen over het ochtend ritueel is dat hij je misschen kan mee helpen zoals een luier aan geven of zijn schoentjes (ik noem maar wat) en dat je hem hier extra voor beloond voor het goed meehelpen om zijn broetje aan te kleden.
hij mag kiezen wat hij op brood mag misschien weet hij niet wat hij moet kiezen en daardoor vervelend word :? misschien de keuze beperken tot 2 of 3 producten.
ik heb ook een zoon die veel negatieve aandacht vraagt en dat geeft idd eenbelasting op je gezin.
mijn oudste krijgt dus ook gewoon zijn aandacht misschien nog wel meer als de jongste omdat hij zijn aandacht opeist.
wat ik zelf altijdt doe `s ochtens is hem aankleden hem een broodje geven en dan de jongste uit bed halen. dat werkt nu wel, hij ging ook kleren uit de kasten halen luiers op de grond smijten enz enz.
veel sterkte meid valt niet mee :-*
:hug:
Monique, bedankt voor je fijne antwoord!
Hij mocht altijd al wel helpen, maar mischien moet ik hem nog wel meer laten helpen. Zijn eigen boterham ook laten smeren of iets in die richting.
Dekken jullie b.v. tussen de middag de tafel? Ik maak altijd aan het aanrecht brood en zet is ze op de grote tafel en gaan we samen eten.
Ik heb ook meer het idee dat hij behoorlijk wat aandacht krijgt. In de schoolvakantie nam hij mij ook behoorlijk in beslag. Dan sneeuwde de jongste echt onder vond ik. Nu hij weer naar school is vind ik het ook heerlijk dat ik Ian weer lekker wat uurtjes per dag alleen heb. Is even rustig met hem een boekje kijken en dat soort dingen.
Het is echt heel raar, maar zodra Noah in huis is draait alles om hem. We beginnen dat steeds meer in te zien en we willen toch op een goede manier de aandacht een beetje verdelen.
:-* Gismo
@gismolo wrote:
Het is echt heel raar, maar zodra Noah in huis is draait alles om hem. We beginnen dat steeds meer in te zien en we willen toch op een goede manier de aandacht een beetje verdelen.
dit is zo herkenbaar!
meestal wordt levi ook zo onrustig van ethan.
en als levi alleen is is hij zo lief heb ik geen kind aan hem.
meestal dek ik de tafel en smeer ik zijn brood terwijl hij er bij zit. maar ik denk dat jou idee misschien nog beter is om het eerst klaar te maken en dan aan tafel zitten.
ethan heeft vaak geen geduld en ik moet ook alles buiten zijn berijk neer zetten anders gooit hij het van tafel of begint er van te eten bijvb de vleeswaren of een heel broodje zonder wat erop.
lekker he dat ze weer naar school zijn tenmisnste eventjes rust en de aandacht voor de ander.
tegenwoordig heeft mijn oma(64jr) 1dag in de week ethan en heb ik begeleiding thuis, dus dat was wel ff lekker in de grote vakantie(en nu nog) en vaak kwam mijn moeder hem wel eens ophalen om hem even mee te nemen.
hoe doet noah het op school?
vraagt hij dan ook veel aandacht van juf?
:-*
monique
Ja heel herkenbaar het spul weg moeten leggen, want anders graaien ze alles weg.
Voor jou is het helemaal nog wel heftig, omdat Ethan ook nog niet op school zit he!
Op school doet Noah het echt heel goed, maar hij wil altijd de clown uithangen en dat wordt daar direkt ook aangepakt. Gelukkig zit hij dit jaar in een wat kleinere klas en kan hij mischien iets meer zichzelf zijn.
Hij wil altijd iedereen laten zien “ik ben er weer” en dan moet iedereen aandacht voor hem hebben en ja zo werkt dat nou een keer niet he!
Gaat Ethan ook naar de peuterspeelzaal?
:-* Gismo
wat fijn dat hij in een kleiner klasje zit kunnen ze hem toch beter de aandacht geven en op een juiste manier corrigeren.
ethan gaat 4 dagdelen naar de peuterspeelzaal 2x ochtend en 2x middag.
hij vraagt ook veel aandacht in de klas: niet willen zitten in de kring of met iets meedoen. klas is ook veelste groot 15kinderen en een nieuwe juf die niet weet hoe ze met hem om moet gaan.
vorig jaar ging het wel goed op de psz juf wist presies hoe ze hem kon mee trekken met bepaalde dingen en wanner ze hem kon negeren in zijn negatieve gedrag. hij zat zelfs nettjes in de kring en deed lief mee.
nu zijn we bezig met 3dagen mkd en als de indicatie rond is kan hij daar 17september heen.
ook kleinere klasjes en ook profesioneel om te gaan met dit soort kindjes.
:-*
Op zich denk ik dat er niet zo heel veel met Noah aan de hand is verder, maar dat het puur verveling is en gewoon echt graag in de belangstelling staan.
Gaat Ethan naar een gewone peuterspeelzaal? 4 keer per week is best vaak of niet? Of is dit puur om jou ook te ontlasten? Dacht dat ik ooit is had gelezen dat er iets met hem aan de hand was, maar ik weet dat niet zeker meer. Kan ook iemand anders voor me hebben hoor.
Vanavond is hier weer uitgelopen op een behoorlijk drama. Hij wou in de speeltuin zijn schoenen niet aandoen en ik wil niet dat hij op zijn blote voeten naar huis loopt, want straks trapt hij in iets scherps en dan heeft hij zijn voet kapot.
Boos, brullen en schreeuwen.
Dus hup aan tafel en niet willen eten. Vooral de groente daar moet hij op zijn manier niks van hebben. Maar als wij dus dan een keer zeggen laat het maar liggen dan zijn we verder van huis. Dit hebben we n.l. wel is gedaan en dan wil hij gelijk wekenlang geen groente meer eten. Ook als we van tevoren aangeven dat het voor een keer is.
Daarom hebben we dus echt de regel dat hij zijn bordje leeg eet. En er ligt echt niet veel op. Een kleine aardappel, klein schepje groente en een paar stukjes vlees.
Gaat hij niet eten of loopt hij te klieren met zijn eten, dan mag hij in de gang verder eten en terug in de kamer komen als hij klaar is.
Maar goed daar ging hij dus ook helemaal uit zijn dak en schopte tegen de deur en liep te schreeuwen.
Ik heb daar niet op gereageerd.
Uiteindelijk wou hij het niet opeten!
We hebben dus hier de afspraak dat hij dan direkt door naar boven kan gaan en dat er geen boekje wordt voorgelezen. Als we niet zo streng zijn dan eet hij gerust wekenlang helemaal niks qua avondeten. Ik vind als je 5 jaar bent dat je toch wel wat moet eten.
Hij heeft zo’n onvoorstelbaar koppigheidsgehalte dat is gewoon onvoorstelbaar. Als hij iets niet wil doet hij het gewoon onder geen beding. Op zich een mooie eigenschap, maar hij zal toch moeten leren dat sommige dingen toch echt noodzakelijk zijn.
Heb het er nog met hem over gehad en hij was het er toch wel mee eens dat dit niet zo’n leuke manier van naar bed gaan was. En dat is natuurlijk ook zo. Het is voor beide partijen geen fijne afsluiting van de dag. Heb hem ook uitgelegd dat hij toch echt moet luisteren en niet zo moet doen. Hij mag best boos zijn, maar op een gegeven moment moet hij ook weer normaal doen.
Heb hem een dikke kus en knuffel gegeven en gezegd dat we morgen weer gezellig gaan eten.
Ik hoop maar dat ik het zo op een goede manier heb gedaan.
:-* Gismo
ik denk dat jou mannetje in de peuterpuberteit zit en zijn grensen continu bij jou wil overschrijden en dan is het de kust om jou consuquentie vol te houden. en als ik dat zo lees doe je dat echt op de juiste manier :thumbup:
en vooral als hij dan in zijn bedje ligt en je nog even met hem gaat praten hoe de dag verliep en hoe het anders kan echt :inlove:
en als je het zo volhoud heb je over een aantal jaren een geweldige zoon.
want je krijgt ook nog de echte pubertijd 
maar het is niet altijd makkelijk om je staande te houden met zulk gedrag :hug:
mijn ouders waren ook altijdt zeer concuquent,rechtvaardig en liefdevol.
en daar ben ik ze nu echt dankbaar voor, al was ik het in die tijd er helemaal niet meeeens natuurlijk.
maar hoe jij het beschrijft zo was mijn moeder ook.
en ik hoop ook zo te zijn alsmijn kinderen wat ouder worden en ik in die fase beland met mijn jongste.
oudste is een ander verhaal:
met mijn zoon is het idd “anders” hij zit ook 4 dag delen op de psz om mij te ontlasten.
maar op zich is het gedrag wel het zelfde als alle “normale” kindjes alleen zijn denk wijze is anders dan “normale” kindjes.
en daarom is het vaak moeilijk om het te corrigeren en het uit te leggen.
wat hij in zijn hoofd heeft krijg je er moeilijk uit en hij is zo onrustig dat hij er zelf soms gek en oververmoeid van raakt.
:-*
Wow Monique, dat maakt het voor jou behoorlijk moeilijk he! Weet je je wil zo graag een goede moeder zijn, maar soms is het zo moeilijk om bepaalde dingen te doorbreken.
Fijn dat je met me meedenkt en me een hart onder de riem steekt.
Wel fijn dat je goede begeleiding krijgt voor Ethan. Weten jullie al wat er precies aan de hand is?
Het lijkt me heel moeilijk als je weet dat hij iets “anders” is en je er niet echt achter kan komen wat het precies is.
:-* Gismo
Het is voor Noah misschien ‘veiliger’ om zijn eigen maniertjes aan te houden, zoals niet willen eten, dan toe te geven aan andermans manieren (je bord leegeten). Zo wordt het een machtstrijd (en daar is eten een perfecte gelegenheid voor: JIJ beslist wat er in JOUW mond gaat) en die zul je niet snel winnen bij een dwars kind.
Ik denk ook hier dat je weer in het positieve moet komen. Dus niet ‘je moet je bord leeg eten’, maar ‘als je bord leeg is, krijg je een sticker’. Een voorbeeldje hoor, je moet hierin je eigen weg vinden.
Ook het helpen bij het aankleden, dat kan hij nu best, nu hij al 5 is. Of misschien kun je hem ondertussen een andere taak geven: ga jij maar alvast naar beneden en pak alvast …, dan komen wij zo meteen. En als je dan beneden komt: wauw, wat goed dat je dat al gepakt hebt, wat kun je me toch goed helpen! Klinkt overdreven, maar zo wordt het gemakkelijker om de nadruk op het positieve te leggen.
Kun je hem ook al uitleggen WAAROM het gemakkelijker is als hij niet met de spullen gaat gooien?
De aanvaring met het avondeten heeft dus waarschijnlijk wel geholpen. Hij eet nu weer netjes zijn bord leeg en is weer goed te pas onder het eten.
Dit is iedere keer zo! Het moet eerst even flink uit de hand lopen en dan gaat het weer een tijdje goed.
We moeten hem dus wel degelijk strak houden.
Wij prijzen hem eigenlijk heel veel. Als hij erg lief is geweest en hij ons goed helpt dan complimenteren we hem de hele dag door eigenlijk. Ik ben ook heel belangstellend naar hem toe w.b. school en onderneem veel met hem.
Maar ik geef wel toe dat ik geen moeder ben die overal over gaat onderhandelen. Hij moet ook echt af en toe bepaalde dingen accepteren. Ik ga niet eindeloos met hem in discussie.
Gismo, heus, je bent een goede moeder! NIET AAN TWIJFELEN!
Dikke kus, Su!
Beetje late reactie, zag het nu pas
@gismolo wrote:
Maar ik geef wel toe dat ik geen moeder ben die overal over gaat onderhandelen. Hij moet ook echt af en toe bepaalde dingen accepteren. Ik ga niet eindeloos met hem in discussie.
Ha, zo één ben ik ook niet!
En ik herken wel wat van het gedrag, maar wel minder erg. Onze dochter kan ook zo mopperen!
Ze geeft al heel grote monden en begint meteen aan het begin van de dag boos te doen.
Ze moet als we gaan eten ook altijd even zeuren “dat lust ik niet! Bah, weer vlees op mijn boterham” of “die groente lust ik niet” enz… Wij zijn daar altijd heel makkelijk in. “Wil je niet eten? Prima, ga alvast maar naar bed.” Dan wil ze wel eten en meestal geeft ze uiteindelijk ook wel toe dat het toch wel lekker is.
Met de boterham gaat het wel anders, maar ook dan wil ik geen gezeur horen. Meestal mag ze idd uit twee dingen kiezen. Kiest ze niet (of moeilijk doen) dan kiezen wij.
Maar goed, met dat andere dwarse gedrag, daar heb ik ook nog geen kant en klaar oplossing voor.
Wat mij is gezegd is het een manier van haar om de leiding proberen over te nemen (zij wil alles bepalen en als het anders gaat… pfffff!) en dat moet je dus voorkomen.
Zij is op school echt niet moeilijk.
Maar goed, ik herken je verhaal wel.
Jeetje best veel overeenkomsten zo te lezen en ja het is inderdaad proberen de leiding over te nemen. Dat is precies wat ik bedoelde.
Is jouw dochter ook heel dwingend? Noah kan zichzelf echt lijfelijk opdringen zeg maar. Dan gaat hij naast je staan duwen en drukken enzo.
Als ik hem probeer te negeren gaat hij zo lopen doen en dan komt het stoom bijna uit mijn oren :oops:
Op school is Noah volgens mij best goed te hebben. Vooral nu in groep 2 leren ze echt weer nieuwe dingen en ja uitdagingen dat is voor hem helemaal geweldig!
Hoe gaat jouw dochter om met de 2 kleinsten? Noah is echt super lief en behulpzaam voor Ian.
Sommige dingen herken ik wel bij Niek, al is ze nog wat jonger dan Noah…
Hier halen we om de aankleedreden (idd lopen stieren en kattenkwaad uitvreten als ik Peter aankleed) Aniek pas uit bed als Peter is aangekleed.
In het weekend neem ik voor beide de kleding mee naar beneden en dan mogen ze beneden worden aagekleed. Een onderbreking van het vaste patroon zeg maar. Het gaat nu wel beter.
Aniek gaat 10 minuten later naar bed dan Peter en juist omdat aandacht slurpen bij mama, heeft Ruud consequent de taak op zich genomen om Aniek naar bed te brengen, geen gemor, geen gezeur, ik doe het en als je dat niet leuk vind (aniek dan) dan is dat pech. Mama is er morgen weer voor je.
Zo langzaam gaat ze nu ook wat meer naar papa trekken.
Kiezen mag hier ook, maar niet eindeloos… ik zet 3 dingen voor d’r neer… en zij mag er daar 1 van kiezen. Kiest ze niet, dan kies ik en al gaat ze op d’r kop staan, jammer dan.
We hebben ook een schema met plaatjes aan de muur, zodat ze weet wanneer we wat gaan doen, gaan we naar oma en opa, gaan we naar de bieb, gaan we boodschapjes doen… dat probeer ik via dat ding aan te geven en dat vind ze reuze interessant.
Eten is hier ook drama, ze eet eigelijk niks, behalve pannenkoeken en macaroni. Maar we werken nu met happen…
1 hap nemen is een stickertje krijgen, 2 happen nemen is 2 minuten later naar bed, 3 happen is in elk geval je toetje krijgen enz…
Soms boeit het haar zo niet dat ze zelf die 3 happen voor een toetje niet neemt. Maar heel langzaam gaat ze nu wel meer eten.
En wat Ruud heeft moeten afleren en ik blijkbaar instinctief aanvoelde is “praten” als ze nukkig is en zeurt en dreint, dan handel ik alleen maar, maar ik zeg helemaal niks.
Zitten we op de fiets en vraagt ze iets, dan antwoord ik, zeg ik dat ze even moet wachten tot we thuis zijn en ze gaat me dan lopen duwen en schoppen terwijl ik fiets, dan stap ik af, zet haar zonder pardon naast de fiets en dan gaat ze lopen… (ik loop dan mee)
Dan gaat ze bleren dat ze weer op de fiets wil en dan pas zeg ik…“prima, maar 1 x nog schoppen en we fietsen niet meer” Meestal gaat het dan beter.
We hebben echt aan alle wangedrag van haar consequenties moeten verbinden, je kunt niet 1 keer laten glippen want dat is voor haar meteen een stukje overwonnen terrein… zo van “ik vrat wat uit, maar mama deed niks” volgende keer gaat ze dan weer hardnekkiger aan de gang.
En idd, volop positieve dingen doen.
Cell, is Aniek niet hoogsensitief? Of verwar ik je met iemand anders?
Gismolo,
Is jouw dochter ook heel dwingend? Noah kan zichzelf echt lijfelijk opdringen zeg maar. Dan gaat hij naast je staan duwen en drukken enzo.
Als ik hem probeer te negeren gaat hij zo lopen doen en dan komt het stoom bijna uit mijn oren
Ze kan zeker ook heel dwingend zijn. Als ik met iemand aan het praten ben dan begint ze aan mijn jas te trekken en roepen "ma'am, mam, ik wil je wat zeggen" en dan zeg ik dat ze even moet wachten, omdat ik aan het praten ben. Dan doet ze boos en begint ze een paar tellen later gewoon weer opnieuw.
Als ik even aan de telefoon zit, kun je er ook donder op zeggen of ze staat naast me: "mam, mama....." En inderdaad ook staan duwen, maar dat doet ze niet zo heel erg hoor, dat hangt ook wel van de situatie af. Is ze ergens onbekend dan doet ze dat veel erger.
Het is natuurlijk overduidelijk aandacht vragen, maar ik kan er ook heel slecht tegen op die manier. Ze moet soms gewoon maar even wachten!
Hoe gaat jouw dochter om met de 2 kleinsten? Noah is echt super lief en behulpzaam voor Ian.
Voor Nynke is ze heel lief en daar kan ze ook bijna alles van hebben. Ze snapt het wel als Nynke bij mij op schoot zit, dat ik dan even niet kan. Of als ik met haar bezig ben dat ze dan even moet wachten.
Met Robin is alweer een ander verhaal, maar hij is natuurlijk ook al ouder. Ze is niet jaloers ingesteld, iig niet wat aandacht betreft, gelukkig. Ze is ook dol op haar broertje, maar natuurlijk hebben ze wel ruzie en vindt ze het niet altijd leuk als ik wel wat met hem doe en niet met haar, maar eigenlijk is dat niet zo'n probleem. Ze kan wel heel gemeen naar hem doen, maar hij is ook een treiteraar en eigenlijk heeft ze dat meer van hem geleerd dan andersom.
Het "probleem" is hier echt meer het dwarse en boze gedrag van haar. Ze wil echt alles bepalen. Eten is hier geen strijd omdat we dat blijkbaar ook nooit ervan gemaakt hebben. Op andere vlakken pakken het misschien toch niet goed aan.
Wat Cell zegt, gewoon niet praten, alleen handelen, dat zouden wij ook meer moeten doen. Ik deed dat veel meer dan dat ik nu doe. Maar ik laat me altijd weer verleiden om toch te gaan praten (of eigenlijk vitten :oops: ). Myrthe is verbaal echt heel sterk en vaardig en we vallen steeds weer in die valkuil en gaan lopen kibbelen met haar. Dus eigenlijk verlagen we ons naar haar kinderniveau :oops:
Ik probeer nu ook weer negatief gedrag te negeren en positief gedrag te belonen. Helaas speelt het ook mee hoe je zelf in je vel zit.....
En ik merk aan haar dat ze zich op school heel erg inhoudt, daar wil ze het zo goed doen, dat ze zich thuis echt moet afreageren. :roll: Heel begrijpelijk op zich, maar oh zo lastig!