Wie heeft/had er ook Hyperemesis gravidarum?

hoi

ik ben nu bijna 15 weken zwanger, en doe dus niet anders dan spugen.

Heb met 13,5 week opgenomen geweest en aan het infuus gelegen, toen ging het weer even wat beter, na 4 dagen thuis te zijn, begint het weer…

Ik kan alleen nog op bed liggen, maar de dagen duren zo lang. Wanneer zal er verbetering komen?

Wie herkent dit? Graag jullie verhaal

Ik moest wel even opzoeken wat Hyperemesis gravidarum inhield, maar dus zwangerschapsmisselijkheid met evt uitdrogingsverschijnselen…



Hier hebben veel meer vrouwen last van, heet niet voor niets zwangerschapsmisselijkheid natuurlijk.

Ik heb zelf heel erg last hiervan gehad tussen week 12 en 16 zeg ik uit mijn hoofd. En ruim 2 weken kon ik echt alleen maar op mijn rug liggen en niks doen, anders moest ik overgeven.

Hoop voor je dat het snel overgaat, bij mij is het gelukkig overgegaan, zoals bij de meeste zwangeren het geval is.

Bij mij wilde medicatie ook wel wat helpen, heb je dat ook gekregen?

Sterkte!

hoi!



Ik heb het ook! Ben nu 23 weken zwanger, en nu verdwijnt de misselijkheid (sinds een week of 2) naar de achtergrond. Met 10 weken ben ik opgenomen in het ziekenhuis voor een week, toen naar huis gegaan maar na 3 dagen toch weer terug naar het ziekenhuis want thuis ging het meteen weer helemaal mis. De tweede opname duurde gelukkig maar drie dagen. Bij het ontslag heb ik een gesprek met de dietist gehad, en heb met haar begeleiding (en met de nodige terugvallen) het braken zoveel mogelijk beperkt . Ik ben in totaal 13 kilo afgevallen, maar nu gaat het gelukkig weer goed en komen de pondjes er weer bij.

Het is echt super k * t he, je bent zo slap als een vaatdoek en er komt niks uit je handen. Hopelijk wordt het gauw minder.

Ik werd op een gegevn moment ook echt kwaad om mensen die maar bleven roepen dat het erbij hoort etc etc en dat veel vrouwen het hebben blaablaa, dat is niet zo hoor! Het is (Gelukkig) uitzonderlijk om het in zo’n heftige mate te hebben, en super frustrerend als iedereen het maar bagetaliseerd, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Trouwens, hielpen bij jou de medicijnen ook niet die je in je infuusje kreeg?

Hopelijk duurt het voor jou ook niet meer zo lang en begin je je binnen een paar weken beter te voelen.

XX

Ze hebben het zo nooit genoemd, maar had het volgens mij wel. Vanaf week 6 begon het spugen tot ik alleen nog maar kon liggen. Met medicijnen was het redelijk in bedwang, maar ook dan moest ik niets doen of heeeel rustig aan. Kon ook precies vertellen wanneer ze weer uit zouden werken, echt precies 12 uur daarna begon het weer. Ik heb met 8 weken 1 week gewerkt, tot ik echt ongeveer instortte…toen gestopt en doordat ik met medicijnen wel vocht binnen kon houden is het ziekenhuis me bespaard gebleven. Ik heb die medicijnen gebruikt tot week 15 ongeveer, daarna ben ik langzaam gaan afbouwen. Na 20 weken ben ik rustig weer aan het werk gegaan en een week of 2 later het werk weer compleet opgepakt, maar niet meer in dezelfde functie. Het had me behoorlijk wat van mezelf gekost, maar toen ik eenmaal opknapte ging het prima met me!



Mijn moeder heeft het van mij ook tot 5 maanden gehad en van mijn zusje 9 maanden lang.



Je knut niks meer doen dan eraa toegeven, luisteren naar je lichaam en binnen zien te krijgen wat je kunt. Ik voelde me ook zo klote toen.



Heel veel sterkte en het gaat echt een keer over!! Probeer af en toe toch te genieten, dat vond ik toen ook heel moeilijk, maar hielp wel!



(en nu maar hopen dat het mij deze keer bespaard blijft…ik heb nu soms wat vlagen van wat weeig gevoel, maar de echte misselijkheid gelukkig nog niet!!)



Succes ermee en hopelijk is het snel over en kan het echte genieten beginnen!!

Mij werd trouwens als tip door de huisarts gegeven om Aquarius te drinken. Vooral omdat ORS (oplosmiddel met zout en suiker) zó onwijs vies is en dat gooide ik er ook direct weer uit. Je krijgt dan toch wat suiker en zout binnen en dat is belangrijk!

En mijn zusje werkt in zkh en zij geven nogal eens de tip om milkshake te drinken, had daar zelf totaal geen zin in, maar schijnt vaak verdragen te worden.

bedankt !

Er zijn er dus nog meer, toch wel fijn om te lezen.

ik heb idd medicijnen eerst emesafene nu primperan, of ze echt werken, ik weet het niet.

Ik ben nu dus al aan het tobben vanaf 6.5 week, ben 12 kilo lichter.

het ook de dieetist op bezoek gehad, maar k vindt erg moeilijk om wat te eten, heb totaal geen trek.

Hopen op verbetering is het enigste wat ik nog doe.

idd al die mensen die zeggen dat het erbij hoort, nou dit is niet te hopen voor iedereen.

@petra85 wrote:

bedankt !

Er zijn er dus nog meer, toch wel fijn om te lezen.

ik heb idd medicijnen eerst emesafene nu primperan, of ze echt werken, ik weet het niet.

Ik ben nu dus al aan het tobben vanaf 6.5 week, ben 12 kilo lichter.

het ook de dieetist op bezoek gehad, maar k vindt erg moeilijk om wat te eten, heb totaal geen trek.

Hopen op verbetering is het enigste wat ik nog doe.

idd al die mensen die zeggen dat het erbij hoort, nou dit is niet te hopen voor iedereen.




Nou, het verloop bij jou klinkt precies hetzelfde als bij mij (hoewel bij mij de medicijnen echt geen steek hielpen) En bij mij hield het dus rond de 20 weken op, en nu is het goed te doen. Nog even… :-*

hoihoi



Ik heb niet zoveel gespugd als jij maar ik was wel constand misselijk en dan kan je dag goed verknallen.

Dus veel sterkte en een dikke :hug:



groetjes

marlies

Ook flink last van gehad, bij mij 1e zwangerschap en nu weer (26 wkn zwanger) gelukkig niet uitgedroogd en/of opgenomen geweest. Medicatie deed niets bij mij helaas. Bij mij ging het rond de 20 wkn helemaal over, maar wat een zware periode was het… dat overgeven, geen trek in eten, die misselijkheid en zo moeoeoeoe ervan.

Heel veel sterkte!

@Jillian wrote:

Ook flink last van gehad, bij mij 1e zwangerschap en nu weer (26 wkn zwanger) gelukkig niet uitgedroogd en/of opgenomen geweest. Medicatie deed niets bij mij helaas. Bij mij ging het rond de 20 wkn helemaal over, maar wat een zware periode was het… dat overgeven, geen trek in eten, die misselijkheid en zo moeoeoeoe ervan.

Heel veel sterkte!




dank je wel !

Ging het bij jou allebei met 20 weken over?

of heb je bij deze zwangerschap nog last?

@petra85 wrote:

@Jillian wrote:
Ook flink last van gehad, bij mij 1e zwangerschap en nu weer (26 wkn zwanger) gelukkig niet uitgedroogd en/of opgenomen geweest. Medicatie deed niets bij mij helaas. Bij mij ging het rond de 20 wkn helemaal over, maar wat een zware periode was het… dat overgeven, geen trek in eten, die misselijkheid en zo moeoeoeoe ervan.

Heel veel sterkte!




dank je wel !

Ging het bij jou allebei met 20 weken over?

of heb je bij deze zwangerschap nog last?




Nee gelukkig geen last meer (ik kan weer heerlijk eten en kom dan ook flink aan ook nu, maar alles is beter dan misselijk zijn!) het is deze zwangerschap precies hetzelfde gegaan als tijdens mijn 1e zwangerschap: rond de 20 weken helemaal opgeknapt.

groetjes!

Hier helaas ook… ben nu 11W4 en heb net de 3de opname in het zkh achter de kiezen ivm uitdroging. Ben sinds vanmiddag thuis met primperan, niet dat het helpt, maar het is in ieder geval het proberen waard.



Volgens de gyn wordt het minder na een week of 13/14, dus ik heb nog hoop, maar het janken staat mij naderbij dan het lachen moet ik zeggen. Wat helpt is dat ik in verwachting ben van een tweeling, schijnt het nog iets vaker voor te komen.



Tips heb ik helaas niet…eten/drinken waar je zin in hebt en natuurlijk zo vaak mogelijk.

Helpt natuurlijk voor geen meter, ben al 16 kg kwijt…



Sterkte, ik duim mee voor jou en mij;-)

Hier gaat het al een week goed!

Ik ben nu ook iets aangekomen, we gaan de goede kant op!

Astertje: Heel veel succes !!

En hier mag ik er ook deze keer aan geloven. Na de 1e weken volop eten om misselijkheid tegen te gaan, ging het weer langzaam over in geen eetlust meer, niets wegkrijgen en overgeven. Zodra ik wakker ben, of dat om 5 of om 7 uur is en ga plassen is mijn lijf ook wakker en begint het. Dan is het enige wat helpt liggen, Erg duizelig en zo slap als een vaatdoek. In paar dagen tijd alweer 2 kg kwijt en heb al niks bij te zetten. Ik kan dan ook geen tv kijken, lezen of achter de pc, te druk en te licht geeft ook allemaal problemen. Soms lijkt het wel op migraine alleen dan zonder de hoofdpijn met alleen overgeven. Is dit herkenbaar voor jullie? Na een aantal dagen liggend doorkomen, niet eens overeind kunnen en niet wetende hoe ik voor dochter zou moeten zorgen ben ik vandaag aan de medicijnen begonnen. Nu kan ik weer wat eten en blijft het binnen, als ik maar heel rustig aan doe en zoveel mogelijk blijf liggen. Maar de duizeligheid is al meteen minder en ik kan iets meer overeind en iets meer eten. Ik hoop dat me nu niet zo’n lange tijd te wachten staat, maar ik kan er nu niks meer tegen doen dan proberen te eten en rustig aan doen. Leuk is het alleen echt niet. :cry:



Hoe is het nu bij jullie?



Hoe wisten jullie trouwens dat je tegen uitdroging aanzat?



En ik denk dat dit ook heel erg afhankelijk van hoe je zelf in je reserves zit, ik lees ergens 16 kg, dan ben ik er al niet meer zeg maar…ben normaal al licht, 63 kg bij 180, maar begon deze zwangerschap met 60 kg, al te weinig en dan is elke kg al snel te veel. Als je reserves hebt dan spreekt je lijf die nog eerst aan denk ik.



En momenteel zit ook mijn hoofd vol snot, weten jullie hoe zeer overgeven doet als je hoofd vol zit??? :wall: Dat snotteren gaat zo ook nie echt over want weerstand opbouwen lukt zo niet.



Beterschap!

@wieniex wrote:





Hoe wisten jullie trouwens dat je tegen uitdroging aanzat?





Beterschap!




Nog maar 1 keer per dag een heeel klein beetje bijna oranje plassen…

Ik wist inderdaad ook dat ik tegen uitdroging aan zat omdat ik weinig plaste, veel moest overgeven en dus ook geen vocht binnenhield. Ook heb ik een paar keer mijn urine laten onderzoeken bij de huisarts en vk, ze kunnen heel makkelijk testen of je uitgedroogd bent of niet.

Voor iedereen die er nog midden in zit… STERKTE!

ik ben er vanaf ! Na elf weken overgeven, ziekhuisopname en 12 kilo lichter gaat het nu lichamelijk beter!

Nu wel een psychische klap…

Heel veel sterkte iedereen die er nog last van heeft :-*