Hier 3 kinderen en in totaal… 12 zwangerschappen…
Voor Aniek heb ik 2 vroege miskramen gehad, beide een dag of 6 a 10 na de test.
Toen een kindje verloren met 16 weken zwanger, het kindje was al wel iets eerder gestorven.
Daarna Aniek gekregen en niet aan de AC middelen omdat we er vanuit gingen dat er wel weer wat miskramen zouden volgen… echter. 4 maanden later was ik weer zwanger en het ging weer goed.
Daarna nog 5 miskramen gehad varierend van een miskraam bij 4 weken en 2 dagen tot 7 weken en 4 dagen.
Toen kwam Michel en dat ging weer allemaal goed.
Begin dit jaar, door alle stress en door griep zwanger geworden door de pil heen en wederom met 4 weken en een paar dagen een positieve test en 2 weken later een hevige miskraam met enorme stolsels.
Het is voor mij makkelijk om zwanger te raken, maar moeilijk het te blijven en waarom… geen idee.
Ik heb het eerlijk nooit laten testen, het is me wel aangeboden toen ik de 4e keer een miskraam kreeg tussen Peter en Michel in… maar ik steek zo niet in elkaar. Ik wist dat mijn lijf het kon en ik ben gewoon niet zo iemand die enorm rouwt om iets wat in mijn ogen amper kans heeft gehad. Dus pakte toch steeds de draad weer op. Uiteindelijk toen nog 1 miskraam gekregen en toen was ik ineens weer zwanger… echt 2 maand erna ofzo en weer dachten ze dat het mis zou gaan omdat ik volgens berekeningen al wel 8 weken moest zijn, maar ik was pas 4 weken.
Na afwachten en opnieuw kijken bleek het toch goed te gaan en ziedaar Michel… :inlove:
Of je het aankan, ja dat is voor iedereen anders denk ik.
Sommige vrouwen zijn enorm uit het lood na een miskraam. Anderen pakken vrij snel de draad weer op.
Ik heb mijn portie verdriet heus wel gehad, je laat niet zomaar 8 miskramen aan je emotie ontkomen. Maar ik weet nu wel waaar ik het allemaal voor heb doorstaan en zeg dat ik 5 kindjes met liefde heb moeten laten gaan omdat die kindjes mij het allerleukste exemplaar gunden wat gewoon als 6e in de wachtrij stond…
Net als dat ik nog steeds besef dat wanneer ons kindje in 2003 gewoon was gekomen, onze dochter er niet was geweest en zonder haar kan ik me geen leven meer voorstellen.
Ik was alweer 3 maanden zwanger namelijk van Aniek toen ik eigelijk uitgerekend was van dat andere kindje.
Als je graag moeder wilt zijn van meer dan 1 kindje om op te voeden… dan zou ik er toch voor gaan.
Maar niemand weet hoeveel verdriet jij aankan, behalve jij :-* :hug:
en ik zeg 8 miskramen omdat ons kindje voor Aniek door mij niet als miskraam word gezien… daarvan hebben wij het hartje zien kloppen en met 13 weken voelde ik zelf al aan dat het niet goed ging.
Dat kindje heeft voor ons ook een naam en is dus geen miskraam…
wat ik hem wel moet noemen…geen idee. sterrenkindje of vlinderkindje past niet bij ons, ik kan daar niets mee.
8 miskramen, 1 kindje verloren, 3 gezond geboren… en dat heeft dan ws voor mij zo moeten zijn… :-*
heftig…
Sterkte :hug:
zo… weer eens een update van deze kant! vandaag de gyn persoonlijk aan de foon gehad. er is verder niks uit het chromosomen onderzoek gekomen, maar hij schrok ervan toen hij zag dat het dus weer mis was gegaan, dus die vierde keer!
hij heeft er toch wel een beetje op aangedrongen en geadviseerd om wel het stollingsonderzoek te doen, of eerst de uitleg eens aan te horen…
ik denk dat ik het toch amar moet doen!weet iemand wat er precies gaat gebueren?
wil je veel sterkte wensen , het is niet niks .
over het stollingsonderzoek kan ik je niets vertellen , net voordat we daaraan zouden beginnen werd ik “goed” zwanger van soraya , ik kreeg van de gyn te horen dat we het nog 1 x moesten proberen na de curretage en als we dan binnen 3 mnd niet zwanger waren dan het stollingsonderzoek.
mijn gyn vertelde dat als je gecurriteerd ben je eens ff goed schoon ben van binnen en dat de kans groter is op een goede zw.schap .
bij ons was dat gelukkig wel zo , ik hoop voor jou dat het snel goed zal gaan , ik weet hoe slopend zoiets kan zijn. :-*
Lief Konijn,
Zoals ik al eerder schreef loopt voor mij ook een stollingsonderzoek. Het is vrij simpel: je laat een stuk of wat buisjes bloed afnemen (vraag of ze een naald met een slangetje willen doen, dat is veel prettiger) en dan moet je wachten… In mijn geval moet een deel van de analyses in Amsterdam worden gedaan en is het buiten bereik van het UMCG. Dat betekent dat de uitslag wel 10 weken op zich kan laten wachten! Dat vond ik wel erg tegenvallen. Ze geven ook de uitslag pas als alles weer binnen is.
Wij gaan in de tussentijd gewoon door met proberen, maar het zit me niet lekker dat ik nu (en de komende weken) nog steeds niet weet of er iets mis is.
Als ik jou was, zou ik het gewoon laten doen. Wat de uitslag ook wordt, je weet het dan tenminste. Maargoed, ik ben ook iemand die zekerheden zoekt…
Sterkte! :hug:
@nathaliehvdominique wrote:
wil je veel sterkte wensen , het is niet niks .
over het stollingsonderzoek kan ik je niets vertellen , net voordat we daaraan zouden beginnen werd ik “goed” zwanger van soraya , ik kreeg van de gyn te horen dat we het nog 1 x moesten proberen na de curretage en als we dan binnen 3 mnd niet zwanger waren dan het stollingsonderzoek.
mijn gyn vertelde dat als je gecurriteerd ben je eens ff goed schoon ben van binnen en dat de kans groter is op een goede zw.schap .
bij ons was dat gelukkig wel zo , ik hoop voor jou dat het snel goed zal gaan , ik weet hoe slopend zoiets kan zijn. :-*
ik was gecurriteerd, en daarna zwanger, wat ook weet uitgelopen is met acht weken op een miskraam!
zo vandaag geweest voro verdere uitleg van het stollingonderzoek. MOrgne direct maar prikken! en over drie weken uitslag!!
dus ff afwachten nog!
mijn duimen draaien voor je :-*
@Vicky S wrote:
Hey, allereerst een dikke :hug:
Ik heb een dochter, M.ea, gekomen uit een eerste zorgeloze zwangerschap… :thumbup:
M.ea was 1 jaar toen ik terug zwanger was, maar na de 20w echo bleek ons kindje niet levensvatbaar (hartje en hersenen niet ok) en ben in juni bevallen op 22w… het was een meisje, Maud :vlinder:
In januari terug zwanger en op 6w een mk gehad… al met veel twijfels aan een zwangerschap begonnen… in mei daarop weer op 6w misgelopen… Ik had geluk dat ik mijn dochter al had… Wij proberen verder, maar zijn toch heel bang, ten eerste of het al meteen lukt, en ten tweede of alles goed verloopt… weet een beetje wat je doormaakt, al die verschillende gevoelens…
Ik nu dus weer een mk gehad op bijna 8w, durf niet meer nu… gaan waarschijnlijk ook verdere onderzoeken doen nu, maar welke dat zijn, weet ik niet… genetisch onderzoek is al gebeurd… het feit dat ik al een wonder heb, maakt het raar, maar als ik de verhalen hier lees…
ben ook benieuwd wat er bij jou uitkomt… hoop dat wat je wenst ooit nog voor je uitkomt :-*
Cell schreef iets van hoeveel verdriet je zelf aankan: als ik voor 100% wist dat er nog een tweede kindje van komt, dan ging ik er ook nog eens voor, maar wie kan het me zeggen? Ik vind het zwaarder worden met de keer… ik ben al elke keer redelijk sterk geweest … maar dat is inderdaad voor iedereen anders…
verschilt hier ook erg hoor, hoe ik het kan hebben. Ikheb veel moeite met mensen die het K.U.T vinden zoals ze dan zelf zeggen om snachts hun kleine uk nachtvoeding moeten geven. Of roepen… dat rotkind in mij te schoppen! etc…
vaak maak ik de opmerking… als ik het druf… wees blij dat je het mag!!
zo… en uit de uitslag is helaas niks gekomen. we weten dus nog niks! we gaan dus mar gewoon verder en genieten van alles wat we hebben!
Ik wil je even een dikke knuffel geven…
Ik weet helaas hoe het is.
Voor Stan heb ik ook 3 mk’s/ma’s gehad. En nu zitten we te denken aan een tweede en eigenlijk durf ik niet. Ook weer bang voor een mk. Toch proberen we maar weer en zien we wel… Leuk is het niet en ik kan je ook niet zeggen dat het wel goed komt met een tweede, maar blijf hoop houden. “Als je er niet in gelooft en geen hoop hebt, kun je net zo goed direct stoppen”, zei mijn gyn eens.
:hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
Ook hier een knuffel…
Ik ben 4 keer zwanger geweest, waarvan 2 zwangerschappen zijn goed gegaan. Ik durfde na de 2e miskraam niet meer, maar nadat ik stopte met de hormonen (clomid) en dacht niet vruchtbaar meer te zijn, ontstond ons Niekepiekje. Ik kwam erachter met 6 weken, maar heb het tot zeker 12 weken voor mezelf proberen te ontkennen, omdat ik tussendoor bloed verloor. Toch is dat goed gegaan.
Maar jullie angst, ik voel zo mijn eigen angst weer…Ik wens jullie allemaal veel sterkte.
:hug:
Konijn: :hug: :-* :-* :-* :-* :-* :-*
@konijn wrote:
zo… en uit de uitslag is helaas niks gekomen. we weten dus nog niks! we gaan dus mar gewoon verder en genieten van alles wat we hebben!
je kan nog vragen naar een HSG onderzoek, normaal gezien doen ze dit niet snel omdat je al een kindje hebt… maar zoals mijn gyn zei: Er zijn veel dingen wat kunnen veranderen en ik wil die paar procent dat het daar alsnog zit gewoon uitsluiten…
en hebben ze een hormoon (bloed) onderzoek gedaan?
dit is namelijk ook niet gedaan bij ons toen we in h’berg liepen,
maar volgens Zwolle moest dit wel gecontroleerd worden!
Dit is mijn 6e zwangerschap, en we hebben 1 dochter dus hier dus ook 4 mk’s/ma’s gehad…
meer vragen kom maar op!
he… heb zeker meer vragen aan jou! was jij in isala in zwolle? bij welke gyn?
en wat is hsg? als ik vragen mag?