Hoi allemaal, Mijn naam is Jessica en ik ben 19 jaar. Ik woon samen met een schat van een vriend(25) die echt alles voor je doet 
. Al meer dan een half jaar heb ik een heel erge drang naar een kindje, (Wij beide willen graag vroeg kinderen). Mijn vriend wil nog een jaartje of 2 wachten om zo te kunnen sparen ervoor. Marr je kunt toch ook sparen in die negen maanden? Hoe hebben jullie dat kwa financien gedaan.?
Als ik er met mijn moeder over heb, hoor ik alleen maar: jullie zijn er niet klaar voor en je hebt het geld er nu niet voor? :o
Wat moet ik doen? Luisteren naar mijn moeder en nog 2 jaar wachten of mijn gevoel volgen?
Groetjes xx
Als je vriend al aangeeft dat hij 2 jaar wil wachten, dan zou ik dat ook maar doen. (hoeft niet perse 2 jaar maar zou toch een tijdje wachten)
Voor hetzelfde geldt krijg je straks scheve gezichten of wrijfing tussen jullie omdat jij zo graag wil.
Succes!
Liefs, Chantal
Als ervaringsdeskundige, (kreeg ook mijn eerste op mān 19de) kan ik je alleen maar zeggen, meisje doe het niet en wacht nog 2 jaartjes.
Zoals je vriend het ook zegt, je denkt nu alles te weten en de hele werled aan te kunnen maar achteraf gezien is dat dus helemaal niet zo.
En dan heb ik het niet eens over het financiele plaatje, daar is niet zoveel voor nodig vindt ik, zolang je je kindje veel liefde schoon huis schone kleding en eten kan geven hoef je helemaal niet 2000 euro permaand te hebben ofzo.
Kijk bij mij is achteraf alles wel goedgekomen hoor, maar ik heb en hoop ervoor in moeten leveren,
Leeftijdsgenoten studeerden nog en gingen uit en op vakantie en ik zat thuis met een baby.
Dat maakte niet uit het was mān eigen keuze toendertijd, maar achteraf gezien zou ik het anders doen.
Ookal houdt ik zielsveel van mān dochter. en kan ik dār geen dag missen.
Wij kunnen je hier wel allerlei adviezen gaan geven en een heel discussie ervan maken, maar de uiteindelijke keuze moeten toch jij en je vriend samen maken.
Dus succes met je keuze.
als je vriend nog wilt wachten lijkt het me verstandig om dat ook te doen en dan hoeft het geen 2 jaar te zijn, misschien zegt hij over een jaar wel dat hij het wil, maar nu in ieder geval nog niet, dus dan moet je het ook niet doen
straks krijgen jullie ruzie en dan ben je zwanger
Ook hier een ervaringsdeskundige, was 16 toen mijn zusje werd geboren en was 20 toen ik voor haar moest zorgen omdat er plotseling geen ouders meer waren. Mijn leven was opeens TOTAAL anders, druk, heftig en ik werd veel veroordeeld op mijn leeftijd. Ze is inmiddels 19, net zo oud als jij en wij (mijn man en ik) hebben nu twee kindjes van onszelf en zij ziet nu hoeveel erbij komt kijken. Zij heeft ook al een paar jaar een stabiele relatie en beiden zeggen ze nu, wij wachten nog even met kindjes.
Wachten en verlangen naar een kindje kun je ook als charme gaan zien, ik bedoel, samen overeen komen dat jullie een kindje willen is al een goede stap. Zorg voor een stabiel leven, dus dat jullie een huisje hebben, dat jullie spulletjes op orde zijn en dat er een stabiel inkomen is.
Kindjes kosten echt wel geld, het hoeft geen fortuin te zijn hoor. Je red je er altijd wel mee.
Wees je bewust dat een kindje veel van je vraagt en ook van jullie relatie. Het zijn heftige life events. Ga eerst lekker genieten van elkaar, ga samen op vakantie, maak eventuele studies af of vul die aan en ga samen lekker fantaseren over hoe jullie het ouderschap zien, gebruik de komende jaren om jullie neuzen hieromtrent de zelfde richting op te krijgen! Ik beloof je dat maakt jullie fundering stabieler!
Succes met jullie toekomst samen!
Ik had ook al vroeg een kinderwens. Ik ben op mijn 21e getrouwd met mijn toen vriend na 6 jaar relatie. Hij zei ook kids te willen maar bleef maar uitstellen. Uiteindelijk was dat achteraf maar goed ook want 2 jaar geleden groeiden we zo uit elkaar dan we vorig jaar gescheiden zijn. Ik ben heel blij dat hij en ik samen geen kind hebben gekregen. Ook al heb ik het risico behoorlijk opgezocht (niet aan de pil, onveilig vrijen).
Hij had ook als 1 van zijn argumenten dat een kind duur is en dat we moesten sparen.
Ik vind geld (of gebrek aan) 1 van de minst belangrijke redenen om (nog) geen kindje te willen krijgen. Mijn dochter van 4 maanden oud speelt liever met een bladzijde uit een tijdschrift gescheurd of met een kleurig doekje dan met een rammelaar :shock: :think:
Wat ik nu het meest tegenkom is dat -hoe geweldig leuk en lief en schattig een kindje ook is en hoe veel bewondering en liefde ik ook voor haar voel- je geen vrije tijd en weinig eigen ik hebt.
Ik had me niet kunnen voorstellen hoe het voelt om 100% fulltime altijd voor iemand klaar te moeten staan, mijn lijf uit te lenen voor de zwangerschap en daarna de borstvoeding, mijn slaap in te leveren, door te gaan ook al voel je je uitgeput, passen meten en regelen om overdag te slapen, terwijl het huishouden en je werk ook nog gedaan moeten worden, laat staan dat je tijd hebt voor je hobbies, jezelf of je relatie.
Achteraf gezien had ik dat misschien best gekund toen ik 19 was, maar ik ben blij dat ik 26 ben en nu een kindje heb en niet toen al. Ik denk ook dat dit dingen zijn die je achteraf pas door kunt hebben en die niemand je duidelijk kan uitleggen.
Ik ben heel dankbaar dat ik een wilde tijd heb kunnen hebben en dat ik mijn eigen bedrijf heb kunnen opbouwen voordat ze er was. Ik vind het al een uitdaging om alles bij te houden, zodanig dat ik niet denk dat ik ooit aan het starten van een eigen bedrijf had gedacht als ik al een kindje had gehad. Ik ben 2 jaar terug een maand in Amerika geweest en ik ben blij dat ik die onafhankelijkheid heb mogen meemaken en rond heb kunnen trekken, op avontuur heb kunnen gaan etc.
Conclusie: cherish your youth. Kindjes worden heel snel groot, je eigen jeugd gaat als een flits voorbij en komt nooit meer terug. Moeder worden vergt van je dat je volwassen bent. Als je de keuze hebt, zou ik dus het advies geven; wacht nog even.
Hier ook iemand met een vroege kinderwens. Ik was 22 toen we trouwden. Ook wij wilden allebei graag kinderen, maar mijn man wilde steeds nog even wachten. Even ārust in de tentā (we waren net getrouwd, we studeerden allebei af, hadden net een baan, hadden net een huis gekocht, enz.). Omdat ik vind dat het krijgen van kinderen iets is waar je allebei voor de volle 100% achter moet staan, heb ik mijn zin niet doorgedramd (wat ik soms eigenlijk best had gewild :oops: ).
Ik vind geld niet de allerbelangrijkste reden om niet aan kinderen te beginnen, maar ik vind het toch ook niet helemaal onbelangrijk. Natuurlijk is liefde veel belangrijker, maar een kind kost nu eenmaal (veel) geld. Als ik kijk wat Jinthe nu al gekost heeftā¦en dan kopen we nog niet eens het duurste van het duurste en krijgt ze ook nog grotendeels borstvoeding, wat natuurlijk geld scheelt tov kunstvoeding.
Maar los van het financiĆĀ«le aspect: als je vriend nog wil wachten, zou ik wachten (dus niet omdat je moeder dat zegt, maar omdat je vriend dat wil). Dit is echt een keuze die je samen moet maken. Een kind krijgen vraagt veel van je relatie, als er ĆĀ©ĆĀ©n niet volledig achter staat, kan dat, denk ik, voor grote problemen zorgen. Waar niet alleen jullie dan mee zitten, maar jullie kindje ook.
praat samen en kom er samen uitā¦
sparen in die negen maanden? denk het niet, tijdens je zwangerschap geef je juist veel uit. hier met verbouwen van babykamer, inrichting, uitzet e.d. zeker 6000 euro uitgegeven. ok het kan goedkoper maar sparen zal moeilijk zijn.
6000? Ik heb voor alles -kamertje, bedje, commode, kast, kleertjes, spulletjes, dingen en positiekleren voor mezelf, kraamzorg, doula, lactatiekundige etc etc 3800 uitgegeven
Ongeacht je leeftijd of financiele situatie,
als je vriend aangeeft nog even te willen wachten dan is dat de belangrijkste graadmeter.
Een kindje krijg je met zijn tweeen.
Ik heb zolang ik me kan heugen altijd geroepen dat ik ook heel vroeg kinderen wil krijgen zo rond mijn 20 e. Nou heb ik pas met mijn 21 e mijn man gevonden en zijn we 3 haar later getrouwd. Hij wilde eerst trouwen en het liefst dat we 5 jaar wat hadden voordat we aan kinderen begonnen. Ik had daar ontzettend moeite mee en mijn hormonen stonden me vaak in de weg. Uiteindelijk was ik met mijn 26 jaar zwanger van de 1e. Nu wordt ik 30 en komt de 3e en dan is het mooi geweest. Nu achteraf ben ik heel blij dat ik pas 26 was toen ik zwanger raakte en ik echt nog heb kunnen genieten en heb kunnen sparen in de kinderloze jaren.
Geld is zeker niet het belangrijkste, maar wel fijn, want geldzorgen geeft vaak stress en dat is voor de thuissituatie vaak ook niet fijn.
Wij hebben heel bewust gespaard in de eerste jaren en kunnen nu en dan wat extraās ermee doen. De uitzet voor de 1e heeft denk ik al met al maar 1000,- gekost, veel 2e hands of gratis op de maxi cosi na, die was echt nieuw.
Jullie moeten er samen achter staan en het is jullie beslissing. Denk er heel goed over na en schrijf bijv op een briefje de voor en nadelen die jij ziet of bedenkt om nu al een kleine te krijgen en bespreek die ook met je vriend. Heel veel succes met het maken van je keuze.
financien zouden voor mij niet zo snel een reden zijn niet aan kinderen te beginnen (tenzij je nu al amper rond komt/ grote schulden hebt). Je hebt echt die 6000 euro die eerder genoemd niet nodig om je kind een goed thuis te bieden.
Verder lijkt het me een beslissing die alleen jullie twee kunnen nemen. Ik of je moeder kan wel zeggen dat 19 jong is, maar als het voor jullie goed voelt, zou ik daar geen boodschap aan hebben. Als je vriend echter ook wil wachten, dan lijkt het me de beste stap om idd eerst maar even te wachten. Kun je ondertussen sparen, heb je twee vliegen in 1 klap.
Ik heb mijn eerste op mijn 19de gekregen en de tweede op mijn 21ste. Mijn (inmiddels) man is 7 jaar ouder.
Ik heb er nooit spijt van gehad, en als ik het over zou kunnen doen zou ik dezelfde keuze maken. Mijn kindjes zijn geweldig :inlove:
De nadelen die genoemt worden hierboven, ja dat klopt wel, dat je de enige bent in je vriendenkring, je vrienden ontgroeit, minder aansluiting hebt bij de andere (oudere) moeders. Soms voelt het een beetje alsof je de 35+ vrouw hebt en daar tegenover de alleenstaande tienermoeder en dat de middencategorie amper lijkt te bestaan :shifty:
En bij de meeste leeftijdsgenoten heb ik inderdaad zo iets van: ik denk dat jij misschien beter nog even kan wachten.
Als je een kindje krijgt is het ik-tijdperk over, want jouw belangen vallen dan voortaan altijd samen met die van je kind. Maar het lijkt mij dat ook oudere moeders hier aan moeten wennen. Ik ben vroeg op mezelf gaan wonen, vroeg gaan samen wonen, gereisd, gewerkt, in het buitenland gewoond, een weeshuis opgeknapt, het studentenleven zijdelings meegemaaktā¦dat is dan nu klaar en nu ben ik er voor mijn kinderen. Als zij straks naar school gaan ben ik afgestudeerd, kan ik parttime gaan werken en als zij allebei naar de middelbare school gaan ben ik begin 30 en is een carriere eventueel ook nog mogelijk :thumbup:
Qua financien vind ik toch dat je een vangnet nodig hebt. De baby-uitzet kan je zo duur maken als je zelf wil, tweedehands is veel mogelijk, zeeman, hema :thumbup: maar dat is niet het enige wat je nodig hebt. Die 6000 vind ik best een reeel bedrag om minimaal op je spaarrekening te hebben. Bijvoorbeeld voor onverwachte uitgaven, de wasmachine gaat kapot, de autoā¦je vriend kan zān baan kwijtraken, dat soort dingen. En bij iedere levensfase van je kind horen weer nieuwe dure dingen die aangeschaft moeten worden.
En wat al eerder gezegd is, maak de keuze samen dan kunnen er later geen verwijten vallen.
:-*
ik heb niet alle reacties gelezenā¦ maar tijdens de zin over sparen in die negen maanden, moest ik even lachenā¦
niet alleen de bayb-uitzetā¦ maar daarnaā¦ luiers, kinderopvang etcā¦
en waarom zegt je moeder dat je het niet moet doen? klopt het wat ze zegt?
of je nou 19 of 21 bent; het is sowieso jong toch? (je hebt echt nog de tijd om alsnog ājong aan kinderen te beginnenāā¦
zeker vanuit mijn referentiekader; ik kreeg wessel toen ik 40 was.
Overigens: Vanwaar die āhaastāā¦ āverlangenā naar een kindje is niet voldoende om de keuze te maken en zeker niet als je partner er niet voor is.
@blue_fairy wrote:
6000? Ik heb voor alles -kamertje, bedje, commode, kast, kleertjes, spulletjes, dingen en positiekleren voor mezelf, kraamzorg, doula, lactatiekundige etc etc 3800 uitgegeven
ja, het kan zeker goedkoper, maar wij hebben de babykamer helemaal opnieuw aangepakt, muren opnieuw gestucd nieuwe vloer en plafond, zo ook de overloop.
ik zeg ook niet dat dat een richtprijs is
ik zeg alleen dat wij dat kwijt waren en dus toen niet konden sparen. als de babykamer bij ons al in orde was geweest en we dus enkel babykamer en uitzet nodig hadden gehad dan hadden we ook genoeg gehad aan 3500 euro, en dan nog zou het vele malen goedkoper kunnen.waar je ook rekening mee moet houden is dat waarschijnlijk ook de vaste lasten hoger worden zoals gas, electriciteit en water. en het moet natuurlijk ook leuk blijven om rond te komen en nog iets leuks te kunnen ondernemen!
tsjaā¦ denk dat zowieso als je vriend het nog niet wil je al iets heb waarom je nog ff beter kan wachtenā¦ en sparen tijdens de 9 maanden tsjaā¦ dat gaat bijna nietā¦ tijdens die 9 maanden kan je nog alles in etappes kopen maaar daarna heeft je kindje ook luiers eten flessenā¦ nieuwe kleren schoenen etc nodig
zelf kreeg ik me eerste op mijn 18de en heb er echt een heleboel voor moeten latenā¦tis hier goed gekomen want inmiddels krijgen we de derde hahaā¦ maar het zijn ook niet alleen lusten je krijgt ook lasten met kids en die kunnen behoorlijke druk op je relatie zettenā¦ dus zou er zeker nog ff rustig met je vriend over praten zorgen dat je mischien over een tijdje zorgeloos kan genieten
Ik heb niet veel toe te voegen. Alles is al gezegd.
Zeker fijn als er ervaringsdeskundigen hun mening geven! :thumbup:
Liefde, en dat papa en mama een stabiele relatie hebben en een goed fundament bouwen voor het gezin is belangrijker dan geld.
Ben benieuwd wat de topic opener nu vindt van alle opmerkingen.
Ik had ook eerder dan mijn man een kinderwens, dat is vaak zo.
Maar toen we er echt voor gingen stond mijn man er ook voor 99% achter.
Je moeder wil het beste voor je, maar ik hoop niet dat die in je relatie/gezin veel te zeggen heeft.
Jullie moeten het samen doen, jij en je vriend/man.
Ik ben bijna 28 en heb al jaren een kinderwens. Mijn man is 8 jaar ouder maar had nog een paar jaar nodig om ook zo ver te raken. Uiteindelijk zijn we nu begonnen om zwanger proberen te raken. In de jaen daarvoor is het onderwerp vaak ter sprake geweest met vele ruzies tot gevolg.
Mijn kinderwens begon heel erg te overheersen en ik niet er niet meer omheen, maar aan de andere kant moet je er samen achter staan dus heb ik het geduld opgebracht.
een goede vriendin van mij heeft juist een partner die jonger is. Zij is 30 e wilde echt niet meer langer wachten. Uiteindelijk heeft ze hem zover gekregen maar dat heeft er wel voor gezorgd dat hun relatie de nodige spanningen heeft gehad!!!
Vergeet ook niet dat het krijgen van een kind ook spanningen meebrengt in je relatie. Je partner komt vaak toch de eerste periode op de tweede plaats. dat kan heel moeilijk voor hem zijn. Ook gebroken nachten zijn niet echt bevorderlijk voor je relatieā¦
Als ik je een advies mag geven zou ik nog even wachten tot hij er ook wat meer voor open staat. Je bent nog hartstikke jong dus over 2 jaar ben je alsnog een jonge moeder. Wel zou je aan hem kunnen aangeven hoe belangrijk het voor je is en hem vragen in ieder geval goed na te denken wanneer hij er wel denkt klaar voor te zijn.
Succes! [/i]