Hallo allemaal,
Ik weet niet of deze vraag hier hoort maar anders hoor ik het graag 
Wij hebben 2 hele fijne mannetjes van 9 en 1 jaar oud.
Voor mij de 2e en voor mijn man de eerste.
Vooral mijn man zou graag voor een 3e kindje gaan.
Ik vind het zelf nog best een hele moeilijke beslissing.
Tijdens mān vorige zwangerschap was ik heel bang dat er iets mis zou gaan.
We zijn ook een paar keer in het zh geweest omdat de hartslag van ons ventje soms wat laag was.
Uiteindelijk gelukkig allemaal goed gegaan en allebei de mannen zijn super 
Ik zei tijdens mijn vorige zwangerschap steeds, als het nu goed mag gaan doe ik het nooit meer.
Een beetje bijgelovig ms maar toch vind ik het moeilijk om dan nu voor een 3e te gaan.
Voelt een beetje alsof je je niet aan een afspraak houd, vinden jullie dat raar klinken (vind ik ergens ook hoor maar tochā¦)?
Op zich zou ik het wel heel leuk vinden maar dan vraag ik me ook weer of het lichamelijk niet erg zwaar is met ook een dreumes/peuter?
Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen, wat heeft jullie doen besluiten er wel of niet voor te gaan?
En voor degene die er wel voor zijn gegaan, was het veel zwaarder om zwanger te zijn met nog 2 andere kindjes?
En is het moelijk om de schemaās van de kindjes op elkaar af te stemmen?
Zo blijf ik dus maar denken en denken
Ik hoor graag jullie ervaringen,
Groetjes Yvonne 
Er zit 16 maanden tussen mijn oudste en de tweeling. Ik was dus hoogzwanger toen de oudste een dreumes was. Ik vond het wel zwaar. Ik kon hem niet meer optillen (in/uit kinderstoel, in/uit bed) maar mijn man kon zorgverlof opnemen (ging pas naar zijn werk als de oudste uit bed was en ontbeten had) en mijn schoonouders wonen in de buurt en die namen de oudste dan wel eens een middag mee, zodat ik een dutje kon doen.
Heb je een vangnet om je heen? Familie of vrienden?
Is je man bereid om 's nachts ook eruit te gaan voor de baby? Jij moet overdag dan ook op en neer naar school en je dreumes zal ook aandacht nodig hebben. Je kan overdag niet samen met de baby rusten, wat bij een eerste wel kan.
Een schemaās op elkaar afstemmen? Dat gaat allemaal vanzelf als het zover is. Een baby kan ook in de reiswieg van een kinderwagen slapen. Als de baby slaapt dan heb je tijd voor je andere kids. Als je dreumes nog een dutje doet en de oudste op school zit dan heb je weer tijd voor je baby.
tja, ook ik had hier wel de angst, van zal het allemaal wel goed gaan.
en ik heb 2 gezonde kids.
maar de wens was erg groot.
dus er voor gegaan, ben 16 weken kotsmisselijk geweest en de hele zwschap blaasontstekingen, maar verder alles super.
helaas weer een traumatische bevallingen. maar dat heeft niets te maken met dat het een derde was.
ik vond het niet super zwaar tijdes de zwschap met 2 kids 4 en 2 jaar erbij, maar heb familie dichtbij wonen,.
zijn zelfs met 30 weken zwanger nog naar zuid frankrijk geweest.
Tja het ligt er ook maar net aan wat voor zwangerschap je hebt!
Dat maakt het ook moeilijker of juist niet.
Bedoel ik heb nu een behoorlijk zware zwangerschap, die had ik bij de heertjes niet.
Dus voor hier is het soms echt enorm zwaar allemaal, en kan ook echt uit het diepst van mijn hart zeggen dat ik blij ben dat het nog maar 3 maanden is
Maar ken ook genoeg mensen waar de 3de zwangerschap wel goed bij verloopt, en die er huppelend doorheen gaan.
Hier ook 3e zwangerschap en ondanks dat ik dolblij ben met ons 3e kindje (wanneer hij komt!) valt het me toch erg zwaar met een kleuter, maar vooral een dreumes erbij. Jesse loopt nu 3 weken eindelijk een beetje zelf, daarvoor was het consrtant tillen. Dat valt niet mee met een ook al vrij grote buik. Hier weinig mensen om op terug te vellen trouwens. Ik weet nu al 100 procent zeker dat dit de laatste zwangerschap zal zijn, vanwege de heftigheid maar ook vanwege persoonlijke redenenā¦ Maar elke zwangerschap is wel anders hoorā¦ Nu is alleen bijv. Tussen de middag even een tukkie ook geen optie vanwege de oudste die gewoonn thuis is.
Bedankt voor jullie reacties
Ik was er idd al een beetje bang voor dat het wel zwaar zou zijn vooral idd het vele tillen van de jongste ja.
Op zich kan mijn man best flexibel werken en mijn ouders wonen ook vlakbij dus hulp zou er zeker zijn mocht het nodig zijn.
Omdat er bij onze jongens toch bijna 9 jaar tussen zit kon ik bij allebei de vorige zwangerschappen idd rusten wanneer het nodig was.
Dat zal nu dus idd heel anders zijn.
Je weet idd nooit van te voren natuurlijk hoe de zwangerschap loopt (als het al mag lukken natuurlijk ;)).
Mijn zwangerschappen waren idd allebei heel anders.
Vorig jaar vond ik het op het eind af en toe best zwaar maar met hulp zou dat idd ook weer op te lossen zijn.
Wel fijn om te horen dat het met een derde niet lastig hoeft te zijn om de schemaās op elkaar af te stemmen
Nogmaals bedankt voor jullie reacties en we denken gewoon nog even verder
Ach en een derde (of vierde) voegt zich ook gewoon naar de rest van het gezin he, ze moeten ook wel natuurlijk.
Ik denk dat het moeilijk te zeggen is. Duidelijk lijkt me wel dat je moeilijker rust kan pakken overdag, misschien tegelijk met de jongste als de oudste op school is. Maar verder, het is idd zo afhankelijk van hoe je zwangerschap verloopt. Ik kreeg nu bij de vierde opeens last van mn bekken, nooit eerder gehad, en dat belemmerde me zo erg dat ik veel hulp nodig heb gehad, dat had ik bijvoorbeeld nooit verwacht.
Mijn oudste drie schelen erg weinig maar ik heb toen de zwangerschappen niet als zwaar ervaren eigenlijk. Tillen is idd minder fijn, maar je verzint trucjes he, zo had ik een stoeltje naast het ledikantje, konden ze er zelf in klimmen. Dat soort dingetjes.
Ik lees mee :mrgreen:
Maar ben dan zelf meer geinteresseerd in de tijd nĆĀ” de zwangerschapā¦
@PĆĀ© wrote:
Ik lees mee :mrgreen:
Maar ben dan zelf meer geinteresseerd in de tijd nĆĀ” de zwangerschapā¦
manlief vindt de overgang van 2 naar 3 heftiger dan van 1 naar 2.
Ik niet.
Maar het is wel zo dat je met alles wel iets drukker bent, er is natuurlijk een persoon extra die aandacht, eten en schone was wil :mrgreen:
Voor de rest gaat het kind inderdaad in het ritme van de anderen mee, het zal wel moetenā¦!
Ik merk dat we aan de ene kant minder aandacht hoeven te besteden aan āleerdingetjesā omdat ze die hier al ziet van broer en zus, en omdat die dingen gewoon gebeuren, maar dat we aan de andere kant niet moeten vergeten dat ze ook wel echt recht heeft op aandacht. Ze sluipt er soms zo tussendoor als we niet opletten.
Jaā¦tuurlijk is het weleens zwaar. Dat is het met 1 of met 2 kindjes toch ook weleens?
Ik vond zelf de overgang van 1 naar 2 kindjes veel groter dan van 2 naar 3 of van 3 naar 4. Dat meedraaien in het gezin ging hier eigenlijk redelijk vanzelf.
Weet je, klinkt heel kort door de bocht misschienā¦ maar ik zou zelf de wens voor nog een kindje niet laten schieten voor de (relatief) korte periode die af en toe behoorlijk zwaar is.
Succes met jullie afwegingen!
@Debke wrote:
Weet je, klinkt heel kort door de bocht misschienā¦ maar ik zou zelf de wens voor nog een kindje niet laten schieten voor de (relatief) korte periode die af en toe behoorlijk zwaar is.
Succes met jullie afwegingen!
Daar heb je eigenlijk ook weer gelijk in ja.
Zoān eerste jaar gaat ook zo hard en daarna word het qua slaapjes enzo natuurlijk ook weer makkelijker.
Ik ben wel heel blij met jullie reacties moet ik zeggen.
Mijn man is alleen niet zo best in het opstaan 's nachts dat is iets waar ik toch zeker rekening mee moet houden.
Het meedraaien gaat zo te horen prima dus dat is dan weer iets waar we ons geen zorgen over hoeven te maken.
Ik moet alleen ook de lichamelijke kant eens goed afwegen want ik heb zelf wel wat aan mān rug.
Vandaar ook dat ik een beetje twijfel of ik het lichamelijk aan zou kunnen.
Daar zal ik natuurlijk zelf uit moeten komen
Maar als je een beetje slim denkt of hulp hebt is daar natuurlijk ook weer uit te komen.
ik vond van 1 naar 2 heftiger dan van 2 naar 3. De derde draait vanzelf mee. Ik vond het niet echt heel zwaar, in vergelijking met de tijd nadat de 2e was geboren (maar toen gingen we ook nog verhuizen en allebei van baan wisselen :shifty: )
Ik denk niet dat wij je kunnen vertellen wat in jullie situatie wijsheid is. Als jullie beiden graag een derde in jullie leven willen hebben, dan zul je voor alle mogelijke āmoeilijkhedenā wel een oplossing vinden, daarvan ben ik overtuigd.
Trouwens, ik neem aan dat de termijn waarop je evt. voor een derde āgaatā nog bespreekbaar is? Tussen mijn eerste en tweede zat 20 maanden en dat vond ik wel zwaar. Tussen mijn tweede en derde zat 2,5 jaar, en dat was heel lekker. De jongste begreep al heel veel en kon goed lopen, erg prettig. Dus als je nog een maand of 9 kunt wachten, heb je er ook 2,5 tussen zitten, en dan is het echt makkelijker!
Succes met afwegen!
Je hebt al 1 ouder kind, dat scheelt een stuk met 2 kleine kindjesā¦ EN als je nu al weet dat het een zware zwangerschap kan worden, is het niet zo gek om het nog een jaartje uit te stellen zodat de kleine een heel stuk zelfstandiger is.
Zelf heb ik mijn zwangerschappen met de kleintjes niet als zwaar ervaren. Maar ik had prima zwangerschappen, en vooral de oudste luisterde heel erg goed, wat natuurlijk ook scheelt (niet dat je in de winkel of op straat met je dikke buik achter je dreumes kan gaan rennenā¦) Tillen was hier geen probleem, tot het niet meer lukte omdat de buik echt in de weg zat, daarvoor zette ik ze op mijn heup. Maar daar zijn ook handige oplossingen voor, zoals een opstapje oid.
Mijn vriendin zei altijd tegen mij, dat ze het zo knap vond dat ik drie kids zo snel achter elkaar hadā¦ Zij heeft 2 oudere kids, en inmiddels een nieuwe man en nog 3 kids met precies dezelfde leeftijdverschillen als mijn kids. Maar zij ervaart nu dat het echt wel meevalt, vooral omdat ze 2 oudere kids heeft die ook goed kunnen meehelpen.
Overigens vind ik het nu wel zwaarder (naja, 4 maanden geleden) toen ik 1 schoolkind had en twee kids thuis waarbij je constant polilie kan gaan spelen. Nu zit de middelste op school, en das echt weer een wereld van verschil!
De oudste kan idd goed meehelpen (als hij wil ;))
Dat scheelt een hoop en die kan idd ook beter begrijpen waarom je sommige dingen even niet kan.
Dat zal met een dreumes/peuter toch idd anders zijn.
Soms denk ik we hebben nu toch goed met 2 mooie mannen en dan vind ik het ook goed zo.
En de andere dag denk ik, het zou toch wel heel leuk zijn een 3e.
Als we er voor gaan dan zouden we het willen proberen tot de jongste ong. 2 is. Mocht het dan niet gelukt zijn dan mocht het gewoon niet zo zijn en is het ook goed.
Anders vind ik het verschil met de oudste toch wel heel groot.
Ik vind het fijn om te horen hoe jullie het allemaal ervaren (hebben) dat helpt iig wel mee met beslissen.
We denken gewoon nog even verder