hey ineke
sterkte met het aan sterken
poohpooh
sterkte met aansterken ineke.
en ja je hebt gelijk iedereen doet het op zijn of haar manier en dit is voorlopig de mijne.ik hoop straks het wel te kunnen zeggen ipv op papier.
beterschap iig en ik hoop op een goed herstel.
groetjes annie
Hoi Ineke,
Ten eerste heel veel beterschap en sterkte. Gelukkig dat alles goed gegaan is, en ik wens je een voorspoedig herstel. We doen het toch voor onze vurigste wens.
Ik ben nog niet naar de huisarts geweest, wacht hier even mee.
Sinds vorige week ben ik weer begonnen met werken, maar met een andere insteek. Het lijkt alsof ik een beetje wakker geschud ben door mijn afd. chef. Ik heb het ook tegen een ander collegaatje verteld, die nu een zoontje van 15 maanden heeft. Toen zij zwanger was, heb ik ook in die tijd 2 mk’s gehad. Maar nooit iets over gezegd.
Nu is een ander collegaatje zwanger 16 weken, en zij weet het nu ook.
Maar zij hebben nooit een mk meegemaakt, en weten eigenlijk niet wat ik precies voel.
Het heeft veel meer impact dan ik ooit heb gedacht.
Ik had al zoveel meegemaakt, en 2 keer verhuisd op 1 jaar tijd, 3 mk’s, de voorbereidingen voor ons huwelijk. En daar kwam bij dat ik moeilijk zwanger wordt, word ik wel zwanger gaat het voor de 6 weken mis.
Ik dacht dat ik al zoveel had meegemaakt, dat dit een peuleschil voor mij moest zijn, maar dat heb ik erg overschat geloof ik.
Er is zoveel in mijn leven en situatie veranderd en gebeurd, een zeer bewogen leven.
Ik was erg afwezig op mijn werk, het leek wel of ik de hele dag droomde.
Iedereen op mijn werk zag me afglijden, behalve ik zelf.
Nu ik het weet, accepteer en herken ik het ook. Want ik zat zeker niet goed in mijn vel, nu nog niet, maar werk er nu wel aan.
Ik heb wat tips gekregen, en boekjes om vrolijker te zijn door bepaalde houdingen en dingen positiever zien, i.p.v. negatief.
Dit laatste probeer ik nu, en ik merk dat ik veel alerter ben op mijn werk, en mijn werk 2 of 3 keer controleer. Het is nu dus minder automatistisch dan eerst. Ik communiceer weer op een mondelinge manier, zo min mogelijk via de e-mail als het ff kan.
Het lukt aardig tot nu toe, maar ik merk dat ik nog veel aan mijn houding moet werken, want ik voel me niet vrij genoeg.
Ik probeer minder te stressen, wat vaker tot 10 tellen of tot 100 als dat nodig is.
Mijn collegaatje verkoopt spullen van Herbalife en heeft me aangeraden om eerst lichamelijk en geestelijk te herstellen. Want ook die operaties en medicatie heeft een heel slechte invloed op zwangerschap.
Zorg dat je lichaam schoon is, zegt ze. Zij raadt mij aan om shakes te gebruiken omdat daar alle vitaminen in zitten, anti-oxidant, en omega 3 en 6 gebruiken.
Weet iemand van jullie of ik hier baat bij kan hebben, want het is nogal prijzig. Of weet er iemand een alternatief voor het bovenstaande, wel natuurlijke vitaminepreparaten, geen synthetische.
Groetjes Wilma32
Ik denk de dingen die je beschrijft en waaraan je zelf werkt al heel erg belangrijk zijn en helaas kun je niet meteen na een week ofzo al een hele verandering bemerken! Wat dat herbelife betreft, ik weet het niet hoor. Ik zou eerder adviseren om wat extra vitamine b te gebruiken ofzo, maar nogmaals adviseer ik je nog steeds eens langs de huisarts te gaan! Wanneer een depressie niet goed behandeld wordt kun je klachten blijven houden en misschien met medicatie dat je je sneller weer actiever, energieker, beter gestemd etc. zult voelen. Waarom ga je niet naar de huisarts?
En een miskraam is zeker geen ‘peuleschil’! Vanaf het moment dat je een positieve test in je handen hebt begint je toekomst voor je idee heel anders uit te zien, je maakt je voorstellingen van hoe het allemaal zal zijn, plannen maken etc. En dan opeens is het over en allemaal heel onzeker en moet je je plannen weer bij gaan stellen terwijl je dit helemaal niet wilt!
Sterkte verder en nogmaals, neem jezelf serieus en zorg goed voor jezelf!!
liefs
Ineke
Hoi Ineke,
Ik heb een afspraak gemaakt met mijn afd.chef voor donderdag 9 aug.
Hij is ook tevens onze Personeelsadviseur ( P&O ) en misschien kan hij me verder helpen. Ik wil in elk geval aangeven dat ik zelf denk aan een depressie of overspannenheid. Hij heeft de kennis in huis en misschien ook de juiste mensen of instanties waar ik geholpen kan worden.
Ik zie nu ook wel in dat uitstellen echt afstel gaat worden. Zover moet ik het niet laten komen.
Zelf heb ik wel al adressen en informatie opgezocht van eerstelijns-psychologen en psychotherapie. Misschien dat ik na het gesprek morgen al contact met iemand kan opnemen om actie te ondernemen.
Ik denk ook niet dat het alleen de miskramen zijn die mij zo maken, maar alles bij elkaar opgeteld.
Punten: pestverleden op school, mijn ex tegen gekomen met zijn vriendenkring ( randfiguren ). He, eindelijk hoorde ik ergens bij, en ze hielpen me ook nog. Die kwamen wel even langs school als er iets was, er werkte de helft niet van, en de meesten waren een aantal jaren ouder dan ik. En dus ik werd niet meer gepest. De laatste 2 jaar op school was het gewoon verlopen.
Mijn relatie met mijn ex heeft 15 jaar geduurd, waarvan 13 jaar samenwonend. Hij was alcoholist, en kon agressief zijn. Ik had dat ook te maken met huiselijk geweld ( besefte ik pas toen ik 29 was )
Toen ben ik stappen gaan ondernemen, met ondersteuning van 2 goede vriendinnen die zagen hoe hij met me omging en dat gewoon onmenselijk vonden. Ik heb mijn ex altijd geholpen om van de alcohol af te komen, jarenlang ben ik met hem bezig geweest, en heb mezelf compleet weggecijferd.
Anderen helpen kon ik goed, maar mezelf helpen, daar dacht ik niet aan, want ik had toch geen probleem. Hij toch.
Mijn ex wilde niet van de alcohol af, en uiteindelijk ben ik met hem gestopt.
Ik heb in die jaren heel veel meegemaakt, zeker psychisch, de angst die ik voor hem had. Hij zou dit, en dat doen…en mij het leven helemaal zuur maken, hij zou mijn ouders lastig vallen, en mij lastig blijven vallen, hij knalde me overhoop als hij me tegenkwam, zeker met een ander.
Hij kwam wel naar mijn werk toe.
Al die bedreigingen zijn niet uitgekomen, maar die hebben er wel voor gezorgd dat ik jaren te lang door ben gegaan met die relatie.
Tot dat ik zo vast zat en geen kant meer op kon.
Het enige wat in het begin gebeurde, was mij bellen, sms’en bedreigingen sturen. Maar ik had in die tijd net mijn huidige man leren kennen, en die had ik het e.e.a. verteld, en hij vond het absurd dat ik mijn gsm niet meer aan kon zetten of de telefoon ging of er werd een bericht gestuurd.
Mijn man heeft de telefoon toen opgenomen en heeft een hartig woordje met hem gesproken. Daarna zijn we naar het politiebureau geweest, en hebben we een gesprek daar gehad. Daarna werd het inderdaad rustig.
Hij wist nu dat ik daadwerkelijk iets ondernam, en niet meer zomaar iets riep wat ik toch nooit waarmaakte.
Maar goed, ik kan er boeken over schrijven, al met al heb ik al die jaren erg veel nare dingen meegemaakt.
Toen een nieuwe relatie, nu getrouwd inmiddels 7 weken, en dat bevalt heel goed, we zijn knettergek op elkaar.
In de tussentijd ben ik op 1 jaar tijd 2 keer verhuisd. Ook dat kost veel energie. Nieuw huis inrichten, nieuwe omgeving, ander huis.
Toen kwamen de vruchtbaarheidsonderzoeken en ik moeilijk zwanger werd. Werd ik wel zwanger dan werden het miskramen.
Ik heb nu dus 3 mk’s gehad, en afgelopen februari en maart 2 operaties gehad.
Een hele drukke tijd gehad met alles organiseren voor ons huwelijk met alles erop en eraan.
Het was al rustiger leven geworden toen ik bij mijn ex weg was, en dan kom je terecht in een wereld waar je altijd al had willen zijn, en dat was nu werkelijkheid.
Ik denk dat nu alles eruit komt, en dat ik dingen niet goed verwerkt heb.
Nu zit ik dus met vermoedelijk een depressie of overspannenheid.
Ik heb grote moeite me te concentreren, neem heel moeilijk nieuw dingen op, dwaal af met mijn gedachten. Ik ben wel veel alerter en controleer mijn werk extra nu, na het vorige gesprek met mijn chef.
Nu krijg ik regelmatig last van hoofdpijn, last van mijn ogen ( soort waas )
opticien of komt dit ook door de depressie??
Verder heb ik pijn in mijn nek, schouders en rug. Alles zit hardstikke vast, mijn spieren zijn verkrampt denk ik.
Vooral 's middags heb ik moeite op mijn werk en kan ik me steeds moeilijker concentreren.
Verder doen we ook veel leuke dingen, hebben een fijn huis met grote tuin, en hebben daar plezier in. Verder wandelen met de hond en soms fietsen als het goed weer is.
AFspreken met familie en vrienden doen we ook regelmatig en samen ondernemen we ook veel, en we praten veel met elkaar.
Groetjes WIlma32
O ja, ik gebruik vitamine B 200 ADH en foliumzuur.
GR. Wilma32
Inderdaad nogal heftig allemaal. Weet niet of je op dit advies zit te wachten maar vind je het niet belangrijk om zelf eerst weer goed in je vel te zitten en om daarna proberen zwanger te worden?
Het is zo belangrijk dat je jezelf goed voelt en het aan kunt om moeder te worden/te zijn. (daar gaan we vanuit natuurlijk!).
Denk inderdaad dat het nu zo naar voren komt nu de omstandigheden in je omgeving zo goed zijn. Ook hier moet je je weg weer in vinden.
suc6 met het gesprek en wat er verder uit zal komen!
Hoi Ineke,
Mijn collegaatje zei hetzelfde tegen mij, dat het belangrijk is dat ik moet zorgen dat mijn baby straks een gezond huisje heeft waar deze in kan groeien. Ook daarna sta je sterker in je schoenen als je je goed voelt.
Zorg dat je lichamelijk en geestelijk goed hersteld bent, en wie weet zegt mijn collegaatje hou je het nu onbewust zelf tegen dat je gezond zwanger kunt raken, misschien gaat het daarom mis. Stress kan heel erg op invloed zijn hierop. Het heeft meer gevolgen dan dat men soms denkt.
Gisteren heb een gesprek op mijn verzoek gehad met mijn afd.chef, en hij heeft me geadviseerd om met de bedrijfsarts een afspraak te maken, zodat die kan beoordelen welke soort hulpverlening er nodig is.
Mijn chef zei ook dat als de IZA bepaalde dingen niet of niet volledig vergoedt ze de lasten samen met mij willen dragen. Ze compenseren me hierin. Het is in het belang van mij en het werk dat ik straks weer goed kan functioneren.
Want mijn chef zei ook dat hij blij was dat ik mijn problemen wel herkende, en wel merkte dat ik inderdaad alerter ben geworden op mijn werk. Het deed hem deugd dat ik mijn kop niet in het zand stak.
Hij vond het belangrijk en fijn dat ik een gesprek met hem aanging en hem advies vroeg.
Wat hij me ook zei: je bent toch wel een beetje eenzaam in je werk heb ik het idee, en ik denk dat jij je in een groep prettiger voelt.
En dat heb ik beaamd.
Als de regionalisering doorgaat heeft hij me gezegd dat er genoeg werk op ons afkomt vanaf september 2007. Er komen dan diverse projecten van de grond, en dat leek hem wel wat voor mij.
Hij vond het belangrijk dat ik ook weer meer zelfvertrouwen kreeg, en dat het goed was voor mijn motivatie.
Want zo zei hij: ik ben het vertrouwen in jou niet helemaal kwijt, maar ik moet wel weten dat als je geholpen wordt, en in een projectgroep komt, dat het werk wel goed gedaan wordt, want we kunnen ons daarin niet zoveel fouten permitteren.
Maar ik denk dat je dat wel aankunt, want ik weet dat je de capaciteit in je hebt, maar door allerlei omstandigheden zit je met jezelf behoorlijk in de knoop, en moet je daaruit komen.
Ik heb meteen een afspraak gemaakt met de bedrijfsarts, die had mij geloof ik al vewacht. Hij vroeg of het spoed was om een afspraak te plannen of dat ik even kon wachten.
Daarop heb ik geantwoord dat ik wel het liefste zo spoedig mogelijk bij hem terecht kon.
As. dinsdag om 15.30 uur moet ik bij hem zijn. Ben benieuwd wat hij adviseert.
Ik zal hem proberen zo goed mogelijk te vertellen welke factoren waarschijnlijk allemaal een rol spelen. En zal hem zeggen hoe ik me voel en welke signalen ik krijg lichamelijk en geestelijk.
Hopelijk kan ik snel aan mijn herstel gaan werken, want het heeft al veel te lang geduurd.
Groetjes Wilma32
hey wilma
knap hoor, je werkt echt aan je zelf en dat is heel belangrijk.
Ik denk dat het nu ook wel prettig is dat je met je chef hebt gepraat, zo staan er geen leugens meer in de weg en verzwijg ook niks tegen je bedrijf arts als het goed is hebben die beroepsgeheim.
ik wens je heel veel sterkte en succes en volgens mij ben je al op de goede weg
gr en liefs :hug: poohpooh
Fijn dat iedereen zo met je mee werkt!
Heel veel suc6 en hou je taai.
Hoi,
Bedankt voor jullie reacties.
gr. Wilma32
Hoi,
Ik heb nu aan afspraak gehad bij de bedrijfsarts, en ik word doorverwezen naar bedrijfsmaatschappelijk werk.
De bedrijfsarts vindt het nog meevallen met mij, want anders ging alles fout, en zulke alarmbellen had hij van de werkgever nog niet ontvangen.
Ik heb een goed gesprek gehad, en heb alles waar ik aan dacht aan hem verteld, om hem een goed beeld te geven wie mij daarbij kan verder helpen. Mijn ziektekostenverzekeraar vergoedt geen maatschappelijk werk, en dat heb ik mijn afd.chef gezegd.
Hij belt vanmiddag met de bedrijfsarts om te zeggen dat de offerte ervan betaald wordt door de organisatie. Ik hoef zelf niks te betalen verder.
Mijn werkgever draagt de kosten hiervoor, en ik hoef zelfs niet te wachten tot dat die offerte er is, hij geeft dit vanmiddag ook door dat er meteen een afspraak gemaakt kan worden.
Want ze gaan ongeacht akkoord met de offerte, omdat dit nodig is voor mij, om in elk geval weer psychisch goed in mijn vel te zitten. Daar hebben hun belang bij.
Het lichamelijke vlak, kinderwens, 3 miskramen, de bedrijfsarts meent wel dat dit niet psychisch is, want dan zou een bevruchting geeneens lukken. Hij denkt toch aan iets lichamelijks, maar hoe en wat dat moeten we maar aan de specialisten van de gyneacologie overlaten zei hij.
Ik ga dus aan beiden werken, en ik ga er voor. Ik wil nu eens van die dwalende gedachten af.
Wel zei mijn afd.chef dat ik wel al wat alerter was in mijn werk, dat ik nu inderdaad weer meer communiceer met mensen.
Dat vindt hij erg positief, en hij ziet dat ik met mijn problemen aan de slag wil en al ben gegaan. Want ik probeer nu wat meer aan het heden en toekomst te denken, en probeer het verleden te laten voor wat het is.
Hier ga ik mee aan de slag met hulp, want helemaal zelf lukt het me niet goed. Ik draai in een kringetje rond.
Want hij zegt ook dat ik door mijn vorige relatie en zeker al vanaf 15 jaar zeker een beschadiging heb opgelopen. Dat kan bijna niet anders.
Hij vond het erg knap dat ik het 15 jaar had volgehouden.
De relatie waarin ik zat was vaak beangstigend en erg belastend, waarin ik mij zelf helemaal had weggecijferd.
Volgens de bedrijfsarts was ik ook heel erg bezig met een zoektocht naar mezelf. Wie ben ik, wat vind ik leuk, wat zijn mijn plannen, wat wil ik???
Hier gaat ook aan gewerkt worden. Mijn identiteit???
Ik merk gewoon dat ik heel weinig zelfstandig doe, en 99 van de 100 keer samen met mijn man iets wil ondernemen. Maar alleen doe ik weinig.
Ik ben me wel bewust dat ik mijn man misschien teveel claim door mijn houding. De overgang tussen mijn vorige en huidige relatie is veel te groot geweest. Zo’n enorm verschil. Nu dan ik positieve zin.
Maar goed…ik ga er vanuit dat alles goed komt, en dat ik met mijn verleden leer om te gaan. Uitwissen kan ik het niet, maar wel kijken wat ik nu heb.
19 september as. ga ik weer voor onderzoek naar het AZM.
Groetjes Wilma32
Nogmaals heel veel suc6 en hoop dat je sterker uit dit alles zult komen!
:thumbup:
:hug:
poohpooh