Het zal wel weer een fase zijn, maar Emma rent dus steeds weg. Als we boodschappen doen, als we ergens naar toe lopen… het is een spelletje voor haar. Als ik haar roep luistert ze niet. Dan zet ik Sophie (die meestal mee is in de buggy) op de rem en ren maar weer eens achter haar aan. Emma huilen, mama boos, zo gaat het iedere keer. Ik vertel haar dat het gevaarlijk kan zijn als ze zo wegrent en dat ze moet luisteren naar mama. En dat ze stout is als ze niet luistert. “Mij lief” zegt ze dan, “mij djiet (verdrietig)…” Dan leg ik haar uit dat als ze luistert, dat ik dan niet boos word en zij dus niet verdrietig. Dat werk 5 minuten en dan luistert ze goed en blijft bij mij in de buurt; daarna is ze het weer vergeten.
Herkenbaar? Heeft er nog iemand de ultime tip of is het gewoon volhouden en consequent zijn?
een periode geen kans geven om weg te rennen en een duidelijke consequentie verbinden aan?
Hier was het zo dat ik rond die tijd nog met een duo buggy op pad ging en als Aniek de kuierlatten nam, haalde ik haar terug en ging ze zonder pardon in de buggy.
Op den duur wist ze echt wel dat haar lolletje “vrij los lopen” haar werd afgenomen als ze niet bij me in de buurt bleef.
Boos worden hielp niet veel, maar dat dwingen tot zitten wel.
Al kreeg ze een driftbui, jammer dan, dan krijste ze maar.
Ook heb ik wel een tuigje gebruikt.
Ik deed het tuigje aan en nam het lijntje los mee.
Dan zei ik enkel… bij mama blijven he, anders doet mama het riempje aan.
Dat vond ze maar niks, dus vaak werkte die waarschuwing al wel.
Nu is het zo dat je dochter blijkbaar toch steeds weer de mogelijkheid heeft om weg te lopen en buiten dat zij dan verdrietig word en jij boos… mag ze daarna gewoon weer lopen.
Dus in wezen mag ze nog steeds doen wat ze graag wil.
Misschien dus toch een duobuggy (hier gebruikt tot zeker 3 jaar en 4 maanden) :thumbup:
mijn aanpak was dezelfde als die van Cell.
Wessel MOET luisteren buiten anders is gelijk de vrijheid afgelopen (en dan dus ook echt tot een volgend, door MIJ gekozen moment).
dus niet na vragen toch weer loslaten…
Buiten lopen is een serieuze aangelegenheid… zeker hier in Rotterdam (en hier in de buurt)…
Ik heb ook een poosje zo’n looplijntje gehad… werkte ook prima…
Wat belangrijk is in mijn ogen is duidelijk zijn in wat je bedoeld.
Dus altijd dezelfde tekst… ik doe bijvoorbeeld.
Wessel, je mag loslopen… maar geen grapjes maken… je MOET bij mama blijven lopen… afgesproken??? Geen grapjes!!! oke???
dit moet echt even tot hem doordringen en dan werkt het meestal wel.
Bedankt voor jullie reacties.
Inperken van de vrijheid dus.
Ik heb een buggy met meerijplankje, Emma loopt meestal alles zelf. Het is wel een idee om haar daar verplicht op te zetten als ze niet luistert.
Mijn zoontje van 2,5 jaar doet en deed hetzelfde. Het begon met een jaar of 2 hier. Ik heb geen buggy; hij loopt altijd zelf dus dat kan ik niet als dreigement gebruiken. In de supermarkt probeerde hij het altijd en dan was het één keer waarschuwen óf in de kar. En als hij dan spartelde en schreeuwde als een speenvarken in de kar, dan negeerde ik dat gewoon. De laatste tijd gaat het prima in de supermarkt. Hij mag meehelpen en af en toe wil hij nog wel eens gaan rennen, maar ik hoef alleen nog maar naar het zitje in de kar te wijzen en hij stopt gelijk.
In het winkelcentrum heb ik met hem afgesproken waar de “ik mag hard rennen” plekken zijn en tot waar hij mag rennen. Zo kan hij toch zijn energie kwijt, kan ik hem zien en is het veilig. Hij wacht nu ook braaf aan het eind van elk stuk tot ik bij hem ben en hij vraagt elke keer als we op zo’n punt zijn aangekomen of hij nu gek mag rennen.
Ik heb gemerkt dat als ik hem wat vrijheid geef en daarbij duidelijk regels stel én hem de mogelijkheid geef om mee te helpen én mee te denken, dat het dan best aardig gaat. Grenzen stellen is erg belangrijk, maar je moet ze binnen die grenzen ook wat vrijheid gunnen.
@Mutti wrote:
Ik heb gemerkt dat als ik hem wat vrijheid geef en daarbij duidelijk regels stel én hem de mogelijkheid geef om mee te helpen én mee te denken, dat het dan best aardig gaat. Grenzen stellen is erg belangrijk, maar je moet ze binnen die grenzen ook wat vrijheid gunnen.
klopt… guusje hier beschreef het eens als “hij heeft een grote speelruimte, maar daarom heen staan stevige ijzeren hekken”…(vrij vertaald hoor)… met andere woorden… kind mag kind zijn, maar nee is nee.
hier zeg ik hem dat ie een hand moet geven als ie niet luistert en weg rent.
Mutti schreef:
Ik heb gemerkt dat als ik hem wat vrijheid geef en daarbij duidelijk regels stel én hem de mogelijkheid geef om mee te helpen én mee te denken, dat het dan best aardig gaat. Grenzen stellen is erg belangrijk, maar je moet ze binnen die grenzen ook wat vrijheid gunnen.
klopt... guusje hier beschreef het eens als "hij heeft een grote speelruimte, maar daarom heen staan stevige ijzeren hekken"...(vrij vertaald hoor)... met andere woorden... kind mag kind zijn, maar nee is nee.
Dat hebben jullie mooi verwoord. Ik merk ook aan Emma dat ze het erg fijn vind om mee te helpen en zelf een beetje verantwoordelijkheid te hebben. Ze heeft met boodschappen doen haar eigen karretje en vind het geweldig om zelf (op aanwijzing van mij natuurlijk) de spulletjes uit het rek te pakken en in de kar te doen. Alleen is de videohoek naast de kassa's ook enorm interessant en is ze dus soms opeens verdwenen en kan ik haar uit de videohoek plukken. En met een hardhuilende peuter die niet mee wil op het meerijplankje, een baby die van weersomstuit ook maar begint te huilen en aan één hand een mini-boodschappenwagentje meeslepend is het momenteel niet echt handig en gezellig boodschappen doen...
ik las het van je meerijdplankje en dacht direct… dat werkte hier dus niet want daar bleef ze dan gewoon niet op staan, dan zette ze haar voeten op de grond of ging zitten.
Op marktplaats kun je voor zolang zo een invouwbare paraplu tweelingbuggy vinden voor een paar tientjes, als je hem toch niet zo ontzettend vaak nodig hebt dan zou ik dat gewoon doen. Al was het maar voor de wandelingetjes naar de supermarkt.
Idd van te voren afspraken maken, aangeven waar en wanneer ze bv wel even mag razen en rennen (hier zei ik bv dat ze in de speeltuin mocht als we boodschappen hadden gedaan, maar dat ze dan wel moest luisteren)
En dan heb je in de supermarkt bij niet luisteren wel de mogelijkheid om haar te dwingen te zitten als ze het te bond maakt.