heb lange tijd getwijfeld of ik het hier ging zetten maar het gaat niet goed met onze zoon op school.
Hij is al 5,5 jaar maar zit nog steeds in groep 1. Heeft deze klas over moeten doen.
Er was al achterstand geconstateerd door de school maar de laatste maanden loopt het echt uit de hand.
De juf weet het zelf ook niet meer.
Zal een stukje quoten uit 't heen en weer schriftje:
Vandaag bij een opdracht: kerstboom prikken, liep hij steeds van zijn stoel.
Hij is moeilijk te motiveren. hij wordt steeds afgeleid door allerlei impulsen bijv glitters, naar wc, handen wassen en vervolgens blijven spelen bij de kraan.
Moeilijk om hem op andere gedachten te brengen.
Hij doet wat op dat moment in zijn hoofd zit.
Moet zeggen, dit klinkt mij niet vreemd in de oren want zo is hij thuis ook.
Kan hem bijv s morgens niet eens rustig opdracht geven dat hij zijn pyama uit moet doen want vervolgens na 15 min bijv zit hij nog rustig in zijn pyama terwijl zijn kleding al netjes op zijn bed ligt en die leg ik zelfs al zo dat hij het zo kan herkennen en kan pakken om aan te doen.
Dit is echt enorm verschil met mijn jongste zoon. die kan ik gewoon gerust zeggen doe je pyama uit en je kleren aan en na 15 min is die al helemaal aangekleed (op kleine schoonheidsfoutjes na maar dat vind ik niet erg en dan help ik hem even en die is bijna 4! )
Wat moet ik nu doen met me oudste? Zit echt met me handen in t haar. Zelfs mijn ouders dringen niet tot hem door en mijn oppastante heeft ook laatst geklaagd dat zij het ook niet meer weet.
Heb morgen afspraak staan met huisarts en neem t schriftje van school ook mee om erover te praten.
Maar toch, wat richtlijnen zou fijn zijn of hebben jullie nog aantal vragen om beter beeld te schetsen voor huisarts morgen?
Groetjes
vervelend zeg…voor jou en je kindje!
Het enige wat je denk ik kan doen is zo gestructureerd mogelijk te zijn en zo veel mogelijk prikkels weg halen. Ook de opdracht niet te ““groot”” maken.
aankleden is misschien al te groot voor hem. er zit immers nog een heleboel tussen wat hij zelf moet bedenken.
Je kunt bijv. eerst zeggen pyama broek uit, dan pyama jas. Nu dit aan,dan dat aan. Dat hielp bij mijn zoontje goed. Ik liet hem als hij erg afgeleid was nog een keer herhalen wat hij moest doen. Eerst 1 ding, pyama broek uit, daarna 2 pyama broek en jas uit enz. Tot hij wel 10 dingen kon onthouden…Hij weet nu wat uitkleden inhoud!
Hij kwam zelf op het idee dat hij op het kleedje naast zijn bed zou blijven tot hij aangekleed was :thumbup:
Verder zo min mogelijk ruis, broer en zusjes niet in dezelfde kamer, geen t.v. radio ect.
Ik zou als het zo erg is de huisart vraagen om een psychologisch onderzoek dan weet je wat er met je mannetje is en kan je makkelijker tips krijgen. sterkte!
Hier hebben zoon en ik een hele rot tijd gehad.
Hij zat overduidelijk niet goed in zijn vel (en ook echt letterlijk want hij zat echt helemaal onder de eczeem) zijn gezondheid was pet en op school liep het niet lekker.
Gelukkig is daar met heel veel hulp van o.a. een orthopedagoog en een kinderarts een omslag gekomen. Hij kleutert nu een jaar extra (is een gemengde kleuterklas van een Vrije School) en ik merk dit jaar dat hij ineens dingen kan waarvan ik bang was dat hij het nooit zou doen/kunnen (de letter R zeggen bijvoorbeeld en echt tekenen, niet alleen intresse hebben in letters en cijfers maar ze ook herkennen (en een enkele schrijven), zijn naam schrijven, zijn emoties beter onder controle krijgen en zich duidelijker uiten). Verder heeft hij eindelijk plezier in het leven, want eigelijk was hij vorig jaar gewoon zwaar depressief! Hij is nog enorm faalangstig maar hij heeft nu een super juf die hem echt het vertrouwen geeft en in hem geloofd! :thumbup:
Wel heeft hij nog moeite met het onderhouden van sociale contacten met leeftijdsgenootjes, hij snapt ze meestal niet en dat maakt hem bang! Verder heeft hij erg graag de leiding en volgt hij liever zijn fantasie en wil dan dat andere kinderen dat ook doen, dat ze dat niet altijd willen snapt hij dan niet (of wil hij niet snappen), ook kan hij zomaar een ander kind pijn doen. Maar ook hier helpt juf hem en gaat het langzaam maar gestaag beter (juf helpt hem door te blijven herhalen dat je zo niet met elkaar omgaat en deze manier heeft wonderlijk veel effect!).
Verder heeft hij ontdekt dat hij goed is in dansen/muziek en dit geeft hem heel veel zelfvertrouwen (hij zit sinds een jaar op ballet en hier heeft hij dus wel veel vriendinnetjes waar hij het echt goed mee kan vinden, hij voelt zich erg op zijn gemak in die groep!).
Ik moet nog veel dingen blijven herhalen en uitleggen (zo kan hij soms ineens dichtklappen en weet hij echt niet meer wat en hoe hij iets moet doen dan moet ik hem echt per ding zeggen wat hij doen moet en hoe).
Goed dat je naar de huisarts gaat!
Via de mijne ben ik toen bij die orthopedagoge terecht gekomen! Want behalve dat jij met je handen in je haar zit moet dit voor je zoon ook echt heel moeilijk zijn. Want (als ik naar de mijne kijk) weten ze heel goed dat er iets niet “klopt” en proberen ze heel hard, of willen heel hard proberen, om het wel allemaal goed te doen, maar als je niet weet hoe…
Sterkte en succes!
En blijf boven alles geloven in hoe mooie en bijzonder je mannetje is!