weerbaarheid

Laatst zei een vriendin tegen mij: jouw zoontje is zó lief, daar kan hij het straks op school nog moeilijk mee gaan krijgen.



:think:



Het is inderdaad een lieve, soms wat verlegen jongen, en ziet nog weinig kwaad in de mens. Daarbij is hij groot voor zijn leeftijd en wordt hij vaak ouder ingeschat (en misschien ook emotioneel ouder ingeschat).



Vandaag waren we in een indoor speeltuin en daar liep hij inderdaad een aantal keer tegen de lamp. Zo waren er een aantal keer flinke botsingen met kinderen, was er een kind dat gericht ballen op hem aan het gooien was en werd hij natuurlijk een aantal keer weggeduwd.

Nou moet ik zeggen dat hij gedurende de tijd zelf ook kindjes begon weg te duwen, maar hij heeft ook een paar keer tranen gehad (mama, dat is stout!).



Wat moet ik hier nu mee? Moet ik hem inderdaad weerbaarder gaan maken (dus vaker naar een indoorspeeltuin :wink: )? Of gaat dat vanzelf komen als hij eenmaal op school zit en met de tijd dat hij ouder wordt?



En moet ik hem conflictsituaties zelf op laten lossen met andere kinderen? Nu komt hij naar ons en zegt dat het kindje stout is. We proberen hem dat ook gewoon te laten zeggen tegen het kind, maar dat durft hij dan niet.



Thuis weet hij heel goed wat hij wil en dollen we heel veel met hem. Ook zit hij twee dagen per week op een KDV.

Hij is gewoon best wel onder de indruk van het “massale” en andere, grotere kinderen.

Ik denk dat dit op school vanzelf wel komt.



En zo niet, houd het goed in de gaten, dan ben je er alsnog vroeg genoeg bij.



Hier op school leren ze te zeggen STOP HOU OP!!! als ze iets niet willen.

Als er niet naar geluisterd wordt moeten ze naar de juf gaan en die gaat er dan wat aan doen.

komt goed.

Geniet nog even van je lieve ventje zou ik zeggen.

Onze oudste was ook zo. En toen hij net op school zat heeft dat idd heel even voor problemen gezorgd met 1 ander nogal dominant en slagraag ventje… wij hadden snel door dat er iets was en gelukkig praat onze oudste goed over dingen die hem bezig houden dus aan de bel getrokken op school/ bij de juf en de weken erna is het zoveel beter geworden.



Onze oudste is geholpen voor zichzelf op te komen in fysieke situaties (verbaal was en is hij sterk zat, laat zich niet zomaar omlullen zeg maar :wink: ) en stop te zeggen.



Inmiddels gaat hij 1.5 jaar naar school en zou ik afentoe dat lieve zachtaardige ventje dat nooit eens iets terug deed terugwillen :roll: Tis nog steeds mijn lieve grote vent met een klein hartje, maar hij zal zich nu echt niet meer aan de kant laten zetten of een bal naar zijn hoofd laten gooien en soms is het echt hard tegen hard op een ‘ecte jongensmanier’ (niet eens vervelend, maar wel ruw/ruwer en daar moet ik nog weleens aan wennen…)

Komt vast goed.

Er zijn ook zat ‘lieve’ ‘zachte’ kindjes op school hoor :wink: .

En hij gaat ook naar het KDV dus leert al wel functioneren in een groep kinderen.

Hier ook ‘stop hou op’ :hand: :mrgreen: .

Dus dat horen we thuis nu ook vaak :mrgreen: .

Kortom ze zijn op school wel bezig met weerbaarheid.

Heel herkenbaar.



Ik heb ook zo’n lief zacht zoontje. Hij gaat nu sinds een paar maanden naar school. En hoe verrassend: ook hier de “stop hou op” methode :mrgreen:



Ik merk nu dat hij al iets weerbaarder begint te worden, al zijn we er nog niet. Ik merk het vooral thuis met zijn zusje Amy. Die liep eerder over hem heen, jonger of niet.

En nu komt het steeds vaker voor dat ik haar moet troosten omdat Tim uitgehaald heeft.



Bij de vakantie nso echter, hebben ze hem naar het kdv gedeelte gedaan op een gegeven moment. Hij werd echt compleet onder de voet gelopen door de grote jongens.



We proberen zoveel mogelijk om hem conflictsituaties zelf op te laten lossen. Dus als hij komt zeggen: die en die is stout of heeft dat en dat gedaan, dan zeggen wij: dan ga je dat tegen dat kind zeggen.

Ook als we het zien gebeuren grijpen we niet meteen in. Alleen als het uit de klauwen dreigt te lopen.

Bedankt voor jullie reacties. Het doet me goed om jullie ervaringen te lezen.

Want eerlijk gezegd gaat het aan mijn hart als ik hem zie worstelen met zichzelf en verdrietig wordt.

Terwijl het thuis een enorme deugniet is en een mannetje met een hele eigen mening.



Dat “stop, hou op” ga ik proberen te introduceren hier :wink:

En tegen de tijd dat hij naar school gaat, moeten we het goed in de gaten blijven houden, denk ik!