Weerbaarheid vergroten

Hallo dames/en soms heren,



Ik heb een vraag, Milou heeft haar cito uitslag gekregen, ze had uitstekend gescoord (een B), maar ze had drie uitvalgebieden, te weten

  • luisteren (is snel afgeleid, maar dat is echt haar karakter)
  • vormen (was heel vreemd, bleek de hele klas te hebben dus gaan ze dat meer oefenen)
  • weerbaarheid



    Dat laatste betreft mijn vraag dus.

    hoe vergroot je weerbaarheid bij kinderen het beste? Ik heb al Judo of karate als sport gehoord, zou dat wat zijn?

    Heeft iemand nog tips

:think:



Het eerste wat ik dacht was: moet je wel de weerbaarheid veranderen?

Blijkbaar past dat ook bij haar…



Ik denk dat je, als je er wel wat aan wilt doen, je niet perse een vechtsport hoeft te doen, maar gewoon iets wat haar sociale vaardigheden (dus groepsiets) versterkt…



Als ze mondiger wordt, wordt ze ook sterker in haar gedrag naar anderen toe…



Toneel of zoiets kan ook goed helpen…

ja ik dacht ook meteen aan toneel

daar leert ze mondiger te worden,

bij karate en judo leer je jezelf te verdedigen.

Ik heb 3 jaar geleden een cursus weerbaarheid bij kinderen gevolgd via het gastouderbureau waar ik bij werkte.

Je zult eerst moeten achterhalen waar bij je dochter de weerbaarheid of juist het gebrek eraan zit.



Een kind wat bv heel verlegen is maar toch van zich afbijt als er bv speelgoed word afgepakt kan toch weerbaar zijn.

Daarentegen kan een kind wat altijd haantje de voorste is, maar begint te huilen of zich terugtrekt als het bv geplaagd word, totaal NIET weerbaar zijn. De aanwezige uitingen zijn dan meer aangeleerd dan echt weerbaar.



Je kan weerbaarheid vergroten door ook veel positieve communicatie, opdrachtjes die lukken hoog aanprijzen, aangeven dat het best nee mag zeggen als iets echt niet wil of bevalt. Het gedrag van het kind duidelijk onderscheiden van het karakter. Dus niet… wat ben je toch vervelend, maar wel… wat doe je vervelend, dat gedrag vind mama niet zo leuk.



Is je kind idd niet weerbaar in een groep, laat haar dan wat vaker kinderen mee naar huis nemen en zo in duoverband leren om voor haar zelf op te komen. Judo hoeft niet persee goed uit te pakken. Als ze dat niet leuk vind en daardoor niet goed kan en ze word erom uitgelachen, pakt het averechts uit. Wel kan je haar gewoon iets in groepsverband laten doen wat haar ligt. Jazzballet, paardrijden enz.



Paardrijden is ook een goede stimulans, het idee dat je een paard kunt “handelen” vervult veel kinderen met trots en zelfvertrouwen.

Ik ga grotendeels met het bovenstaande mee. Maar bovenal is het natuurlijk belangrijk, dat wat je haar ook laat doen, dat ze het zelf leuk vindt.

Je kunt haar kwalijk op een clubje of activiteit stoppen, terwijl ze daar helemaal niets mee heeft :think:



Daarom vind ik bovenstaand advies van paardrijden ook zo raar.

Als er iets is waar je gevoel, maar ook weerbaarheid bij nodig hebt is het paardrijden.

Ieder paard of pony dat ziet dat jij niet achter je zelf staat, zal je in de maling nemen en een loopje met je nemen.

En een beetje pony weegt al gauw 200 tot 300 kilo, dus daar begint ze niets tegen.

Daarbij is het meisje nog geen 6 jaar oud als ik het goed zie, dus is paardrijden bar slecht voor haar botten en spieren.

Dus mijn advies is om je kind niet zomaar op paardrijdles te stoppen.



zeg ik dan maar in hoedanigheid van pedagoog,fysiotherapeut en paardrijinstructrice… 8)

@joelledsr wrote:

Ik ga grotendeels met het bovenstaande mee. Maar bovenal is het natuurlijk belangrijk, dat wat je haar ook laat doen, dat ze het zelf leuk vindt.

Je kunt haar kwalijk op een clubje of activiteit stoppen, terwijl ze daar helemaal niets mee heeft :think:



Daarom vind ik bovenstaand advies van paardrijden ook zo raar.

Als er iets is waar je gevoel, maar ook weerbaarheid bij nodig hebt is het paardrijden.

Ieder paard of pony dat ziet dat jij niet achter je zelf staat, zal je in de maling nemen en een loopje met je nemen.

En een beetje pony weegt al gauw 200 tot 300 kilo, dus daar begint ze niets tegen.

Daarbij is het meisje nog geen 6 jaar oud als ik het goed zie, dus is paardrijden bar slecht voor haar botten en spieren.

Dus mijn advies is om je kind niet zomaar op paardrijdles te stoppen.



zeg ik dan maar in hoedanigheid van pedagoog,fysiotherapeut en paardrijinstructrice… 8)




Ik zeg ook niet dat ze haar kind op paardrijden moet doen, alleen dat dit ook een sport kan zijn die de weerbaarheid vergroot. men denkt gauw aan judo of dergelijke, maar bij alles is het zo dat het alleen werkt als het kind het ook wil en leuk vind.

Daarbij… je zou kunnen beginnen met ponyrijden… mijn schoonvader heeft pony’s en helpt op de manege bij lesgeven aan geestelijk gehandicapten. Ook rijden nichtjes en neven hier al pony… de jongste is 5 :wink:



Het is dus maar een idee geen dwingend advies :roll:

onverstandig, zo’n jong kind op ponyrijdles…

erg slecht voor de correcte groei van de benen rug en de gewrichten.

Sowieso een clubje, sport etc waar je met iets begint en iets eindigt is iets om trots op te zijn…Dat kan dus ook een taart bakken zijn of wat dan ook…



Ik zou eens kijken wat ZIJ leuk vind, maar ik raad aan om het in (klein) groepsverband te doen…



Niet pianoles dus…

cell bedoelt dus dat als kinderen een dier kunnen handelen ervoor kunnen zorgen, dat ze dan ook weerbaarder kunnen worden.

ze zegt dus niet dat alle meisje meteen op een rijschool moeten :wink:

en inderdaad wat marlous zegt, iets waar ze wat bereiken, een eindresultaat zien. :wink:

het lijkt me echt niet zo een probleem als een kind 1x in de week 1 uurtje op een pony zit hoor :eh:



Men, alsof je in 1 uur alles groeit wat er te groeien valt.



je kan het ook overdrijven natuurlijk… maar dat kan met alles.



net wat Marlous zegt, zolang je kind iets doet waarvan het een trots gevoel kan krijgen, het idee dat ze er toe doet er mag zijn en dus ook een mening mag hebben en wat dat is… dat zal per kind verschillen.

ik moet even reageren :oops: over het paardrijden … ik rij al vanaf mijn 4e jaar en dat is juist mijn geluk geweest ivm mijn rug , het blijkt nu dat ik een erg been lengte verschil heb waardoor ik klachten heb met mijn bekken , door het paardrijden is mijn rug erg sterk geworden anders had die een dubbele klap op moeten vangen(zo dat wilde ik even kwijt)



de weerbaarheid bij een kind … tja… mijn zoon is ook een beetje een watje en begint nogal snel te huilen als iemand boos op hem is of gemeen doet , hij weet niet hoe hij zich dan moet opstellen… eigenlijk is ie dan gewoon echt heeeeel zielig :cry:

wij lossen dat op door veel met hem te praten over hoe hij kan/ mag reageren in zo’n situatie, en ik merk aan hem dat hem dat veel goed doet, hij kwam toevallig gister thuis met het verhaal dat een ander kind hem had geschopt , en hij heeft gewoon gezegd dat mag je niet doen dat doet zeer en toen is ie naar juf gelopen …

hij was zo trots op zichzelf hij bleef maar zeggen ik heb niet gehuild! :mrgreen:



dus tja ik denk dat als je als ouders serieus op de kinderen hun problemen ingaat en er dus ook serieus over met ze praat dat je dan al een heel eind komt, zonder ze direct op allerlei clubjes en sporten te moeten doen…





sucses!

Via de school kun je ook vaak info krijgen over sociale weerbaarheidstrainingen.



Kijk eens op http://www.kanjertraining.nl,



daar vind je veel info over dit onderwerp en zij geven ook de trainingen op verschillende plaatsen in Ned :thumbup:



Kids (vooral de gevoelige uiteraard) leren hier hoe ze o.a. zich niet moeten laten overrulen door de kids die nogal 'nadrukkelijk aanwezig zijn '. (= van echte pesters tot kids die nogal schreeuwerig en druk zijn en zo hun wil willen opleggen, om maar wat voorbeelden te noemen.)



Sportclubje kan natuurlijk goed zijn, maar kijk wat bij je kind past. Ook op gymnastiek moet ze leren met anderen om te gaan, maar dat geldt ook voor een knutselclub o.i.d.



Oh ja, wat ik nog wil zeggen. Soms zegt men “waarom zou je je kind veranderen in weerbaar(der)?” Veel gestelde vraag van ouders waarvan een kind moeite heeft met weerbaarheid / verlegenheid ed. Op zich is het niet noodzakelijk het kind te veranderen natuurlijk, maar met een training krijgen ze handvatten in handen hoe ze kunnen reageren. Zelfvertrouwen groeit dan.

Én de omgeving (=andere mensen, of het nu kids zijn of volwassen) zullen niet zomaar veranderen. Er zullen altijd kinderen (of later tieners, pubers, volwassenen) zijn die zo ‘lief’ zijn.



Suc6 :thumbup:

Heeft de leerkracht zelf ook aangegeven dat ze hier iets mee gingen doen?

bij elk 10 minuten gesprek over jan op school, hoor ik ook; hij is nog wel wat kwetsbaar

ja dat klopt

maar ja hij is ook nog jong he

ja de 1 naar jongste van de groep

we oefenen thuis wel eens

dan ben ik piet en ik geef jan een duw

jan deed niks

dus piet gaf hem weer een duw

hee jij doet niks zegt piet dan duw ik jou lekker nog een keer,…



dan praten we samen van wat kan je wel doen?

en oefenen we dat

tja of het echt helpt,… ik weet het niet

Ik geef zelf weerbaarheids/sociale vaardigheidstrainingen.

We doen dan onder andere oefeningen zoals Hedwich ze beschrijft. :thumbup:

De cursus duurt zo’n 10 weken en in die 10 weken leert een kind heel wat. Een verlegen kind zal nooit de stoerste van de klas worden (uitzonderingen daar gelaten), maar dat hoeft natuurlijk ook niet. De brutalen hebben ten slotte de halve wereld (en de verlegenen dus de andere helft!!).

Wat vooral belangrijk is is te benadrukken wat een kind wel kan en dat versterken. Daarin kan school ook een rol spelen.



Ik kan hier uitgebreid over gaan uitwijden, maar dat doe ik maar niet :wink: Als je nog wat wilt weten lees ik het wel.