Hoi
Ik weet niet precies of ik dit op de juiste plaats stel, dus bij deze sorry als ie verkeerd staat!
Een dikke week terug hadden we de echo van ons 2e prustje. Alles prima, alles goed, alles erop en eraan :inlove:
Joepie de poepie dus! Tot we weer aan het bureau van de gyn zaten en hij zei dat het dus weer een KS zou worden… :shock:
De bevalling van ons ventje is uiteindelijk ook een KS geworden.
Met 41w en 4 dagen ben ik ingeleid en na 20 uur weeën en allerlei trucjes om hem te laten indalen… gebeurde er dus nog steeds helemaal niks… en is hij uiteindelijk via een KS gehaald.
Dat overkwam me… had er vooraf niet eens echt stil gestaan bij een KS…
Natuurlijk was ik reuze blij met onze gezonde zoon (56 cm en 4305 gr!!).
Toch heb ik het best wel moeilijk gehad.
Op het moment zelf was ik blij dat ik een KS kreeg… eindelijk verlost van de pijn (de ruggenprik die eerder was gezet verlichtte wel wat, maar daar hield het ook wel bij op) en eindelijk ons kindje in de armen kunnen sluiten.
Maar daarna:
Zoon geboren, een verpleegster liet hem echt 1 tel aan me zien en verdween toen, samen met hub. Ik werd dichtgenaaid… vervolgens naar de uitslaapkamer, waar ik vanaf mocht als ik weer gevoel had in mijn benen. Dat duurde 3 uur 
Dat vond ik zoooooo verschrikkelijk…
Ik heb gejankt als een klein kind toen ik eindelijk op de kamer was en m’n man en onze zoon weer te zien kreeg :oops:
Ik wilde BV geven, dat liep in het begin voor geen meter. Zeiden ze wel van; is niet zo erg, het is een flinke baby, die kan wel wat hebben.
En uiteindelijk is het wel goed gekomen, uiteindelijk 6 maanden BV gegeven… maar toch!
Ze zeggen toch altijd dat je je kindje zo snel mogelijk na de geboorte moet aanleggen?
Misschien kan dat helemaal niet na een KS, weet niet hoe het dan op gang komt omdat je lichaam verdoofd is???
Maar ik vond het zo verschrikkelijk om hem niet even goed te kunnen zien en even tegen me aan te hebben.
Ook de nasleep van een KS viel me alles behalve mee. :?
En nu dus weer een KS in het vooruitzicht.
Ik dacht dat ik toen de KS had gehad omdat ons ventje zo groot was en niet wilde indalen. Maar volgens de gyn heeft dat er niet zo veel mee te maken, want grote baby’s worden gewoon wat meer platgedrukt zeg maar 
Maar ik heb dus een te smal bekken… :wall:
Ik weet dat ik zo niet moet denken… maar heb gewoon het gevoel dat mijn lichaam me een beetje in de steek laat…
En ik voel me ook meteen STOM als ik dat denk, want ik weet ook dat er genoeg mensen zijn die er zo lang over hebben moeten doen om zwanger te raken of dat er kindjes zijn die ziek zijn of… nouja, allemaal veel erger dan dit… maar toch…
Ik ben gewoon eens benieuwd naar verhalen van anderen die voor de 2e x een KS krijgen/hebben gehad.
Hoe hebben jullie dat ervaren?
Alvast bedankt!
Groetjes, Marieke
het kan dus mijn verhaal zijn wat hier staat.
ook bij duurde het 3 uur eer ik mn zoon vast had na de ks.
het was topdrukte op de afdeling. het was bij mij ook een spoed ks.
na 12 uur thuis te zijn geweest met spoed naar het ziekenhuis, waar onze kerel is gehaald. 4200 gram en 56 cm.
ik heb altijd gedacht dat mn bekken te smal waren. maar dit kunnen ze pas echt vaststellen met een foto of echo of iets dergelijks.
Ik mocht het de 2e keer weer normaal proberen. helaas ook dit weer een ks na 20 uur weeen.
bij de eerste was de reden dat ik geen persweeen had en bij de tweede lag ze in een kruinligging.
nu de derde wordt wel een ks, mag niet anders ivm scheuren litteken.
Ik zou als ik jou was ook een andere gyn inschakelen en zijn mening vragen en anders echt laten nakijken of je te smal bent, want helaas spreek ik uit ervaring dat een ks echt een lange nasleep kan hebben, bij mij was dit meer psychisch dan lichamelijk maar toch! (loop er zelfs voor bij een therapeute)
succes met alles
en dat wat je onder je spoiler hebt staan is een heel normaal gevoel hoor.
ik ben tot op de dag van vandaag nog steeds jaloers als mensen in mn omgeving weer eens een natuiuurlijke, ‘‘makkelijke’’ bevalling hebben gehad.
want oooooooh wat zou ik graag willen voelen hoe het is om mn kindje zelf te baren en naakt op me te hebben.
ik heb overigens bij de tweede heel duidelijk mn wensen op papier gezet.
ik had haar een kwartier na de ks aan mn borst.
en ik mocht elke dag met kangeroeen: voor het lichaemlijke contact, dit heb ik bij mn zoon gemist omdat ik niets zelf kon.
Ik had best een keer natuurlijk willen bevallen, maar mijn lijf kon dat ook niet. Kom er later bij je op terug, hen 3 keer een ks gehad en ook qua bv heb ik wel wat tips voor je :hug:
Ik heb ook 2x ks gehad en krijgt na alle waarschijnlijkheid nu weer een ks.
1e x was spoed en Daan moest meteen naar de couveuse afdeling heb hem pas gezien nadat ik weer gevoel had.
2e x mocht ik Ivan zien en bij me hebben al op de ok. Daarna vanwege de kou op de o.k ging hij met papa mee om aangekleed te worden en toen ik op de uitslaapkamer lag werd hij bij me gelegd om te zoeken naar de borst maar gewoon het 1e gevoel heerlijk bij me liggen en slapen. nadat ik weer gevoel had in mijn benen gingen we met zijn 3tjes weer naaar beneden. Ivan bij mij en Papa met lege wieg :mrgreen: :mrgreen:
Ik wil nu als het kan natuurlijk bevallen maar die kans is heel klein. Ik zou dan het zelfde weer willen
Hier ook 2x een ks.
Bij de eerste werd hiertoe besloten na 3 kwartier persen, m’n zoontje was een sterrenkijker en hij paste op die manier niet door m’n bekken.
Ook hier vervelende nasleep: ik had m’n zoon maar heel even gezien, toen werd ie al meegenomen. Na de operatie werd ik naar de IC gebracht (verkoevers waren dicht want het was al avond), op de kraamafdeling was het druk, en ik wilde maar niet stabiel worden (verloor veel bloed, bloeddruk was laag, had 't ijskoud) dus ik werd maar niet naar boven gebracht. Ik zag m’n zoontje pas 3 uur later terug en ik heb dit ook als behoorlijk traumatisch ervaren. Verder ook heel erg napijn, naweeen, en pas na 7 weken voelde ik me weer een beetje ‘normaal’.
Ik wilde koste wt het kost zo’n 2e drama-bevalling voorkomen; weer urenlang weeen wegpuffen voor niks. Maar ik moest het weer gewoon ‘proberen’. Ik kreeg geen bekkenmeting want dat was achterhaald volgens m’n gyn. En zij dachten dat een gewone bevalling moest lukken als het kindje goed zou liggen en niet te groot zou zijn. Nou, ik ging dus niet echt lekker die bevalling in… :? En helaas kwamen m’n voorgevoelens weer uit: na 1,5 uur persen weer een ks want dit manneke lag dan wel goed maar was te groot (4210 gram).
Maar de 2e ks heb ik als heel prettig ervaren: ten eerste omdat ik uit de hel van het persen verlost was, en omdat ik vrijwel direct op de uitslaapkamer m’n zoon bij me kreeg, en geen complicaties had. Ik voelde me eigenlijk vrijwel meteen goed, en na 4 á 5 weken kon ik bijna alles weer (alleen tillen heb ik echt 6 weken niet gedaan).
Kortom, als ik ooit een 3e wil, dan ben ik juist blij met de ks die ik dan ga krijgen. (omdat ik het na 2x de hel gehad te hebben, er helemaal klaar mee ben… 
)
Ik herken die gevoelens wel hoor, het gevoel dat je lijf je in de steek laat. En natuurlijk baal ik ook nog wel dat ik geen gewone voorspoedige bevalling heb mogen meemaken. Maar ik ben nu wel zover dat ik het geaccepteerd heb, het is zoals het is en niet anders…Maar dat heeft wel z’n tijd nodig. Ik heb er veel over gepraat met m’n man en ik heb het ook flink van me afgeschreven (ik was met name erg boos en verdrietig hoe m’n 2e bevalling verlopen was, maar dat was vooral vóór de ks, ze hebben me te lang laten persen, in tegenstelling tot wat me beloofd was, namelijk dat ze na 30 minuten in zouden grijpen… :x )
Over borstvoeding geven kan ik geen advies geven, ik heb vanaf het begin de fles gegeven.
Als ik jou was zou ik een second opinion aanvragen bij een andere gyn, want elke gyn en elk ziekenhuis heeft z’n eigen beleid. En ik zou ook staan op een bekkenmeting, al geeft die uitslag geen garanties (ligging van het kindje en of je goede weeeen hebt en goede ontsluiting speelt namelijk ook mee).
En mocht het toch een ks worden, geef vooraf je wensen aan over dat je snel je kindje bij je wilt hebben en het zsm wil aanleggen, en laat je man ook namens jou spreken op het moment zelf. Mijn man heeft tegen de verpleging gezegd hoe het bij de eerste gegaan was (dat ik hem pas na 3 uur terugzag), en deze verpleegkundige heeft er daarom ook vaart achter gezet dat ik zo snel mogelijk m’n zoontje weer bij me had. :thumbup: (binnen een half uur had ik hem bij me, ben er nog blij mee! :inlove: )
En ik heb weer een heel ander verhaal.
Mijn eerste is geboren dmv een ks, omdat ze in stuit lag en niet meer groeide. Dit was een geplande ks, na haar geboorte even gesnuffeld en toen ging ze met papa mee naar boven in de couv waar ze op me heeft liggen wachten (naakt, in een doek gewikkeld), tot ik kwam.
Na het dichtmaken heb ik denk ik een half uurtje op de uitslaapkamer gelegen, tot mijn bloeddruk normaal was en toen mocht ik naar boven waar mijn man en dochter waren.
Mijn tweede is geboren op een natuurlijke manier, van de eerste wee tot de geboorte binnen 4 uur :shock: Ook een hele ervaring moet ik je zeggen.
Onze derde is uiteindelijk ook geboren met een ks, ditmaal een spoed omdat haar harttonen na elke wee wegzakten.
Ook deze keer ben ik na het dichtmaken hooguit een half uur op de uitslaapkamer geweest, zodra mijn bloeddruk “normaal” werd mocht ik naar boven. Toen ik boven kwam lag deze deerne bij haar papa op schoot te huilen om mama, zo lief
Dan BV, de eerste keer ks is de bv helemaal niet gelukt. De tweede bevalling (natuurlijk), is de bv ook niet goed op gang gekomen, veel kloven, huilende baby, drama.
En dan nu, de derde keer na de ks verliep de bv perfect. Billie wist wat ze moest doen en ik had een ontzettend lieve dagzuster die me uitstekend heeft geholpen. Ik heb bij elke aanlegpoging gevraagd of ze erbij wou zijn en dat deed ze. Echt super.
Mijn herstel, de eerste ks was “makkelijk” ik kon lekker op de bank blijven tutten als ik wou etc.
De normale bevalling is weer een ander verhaal, geen comlicaties en snel weer op de been.
De derde ks is aanpoten, dan heb je dus al kinderen rondlopen en dan kun je niet eeuwig op de bank blijven hangen. Tillen echt niet doen, maar ik had op donderdag mijn ks gehad en op de woensdag erna zat ik bij de schoolmusical van mijn oudste. Billie was toen dus 6 dagen oud Ik vond het heerlijk en kon de wereld aan.
Bij mij heeft gescheelt dat ik dus wel 1 natuurlijke bevalling heb gehad, want eerlijk is eerlijk, ik was daar ontzettend blij mee en ik kan me heel goed voorstellen dat je toch wilt weten hoe dat is. En ik was ontzettend blij met de goede afloop, want de bevalling van Billie had uiteindelijk heel anders kunnen eindigen. Dus zoals je zegt, er zijn echt veel ergere dingen als nog een keertje een ks
Wel zou ik je willen aanraden de dingen door te geven aan het zh waar je nu mee zit. Het lange wachten op de uitslaapkamer, het geven van de bv etc
Weet je, de eerste keer had je het niet verwacht en kon je er zelf geen enkele invloed op uitoefenen, het overkwam je.
Dat gaat deze keer niet gebeuren, want het wordt gepland en dat brengt een hoop rust met zich mee.
Bij de derde ks heb ik de gyn wel 10 keer verteld dat ik bv wilde gaan geven.
Bij de opname kreeg ik een verpleegkundige toegewezen die de hele tijd erbij bleef en ik heb haar duidelijk gezegd dat ik als het kon zsm naar de baby wilde en dat ik bv wilde geven en dus de baby zsm aan wilde leggen.
Ik mocht net als Puk vrij snel weer naar boven.
Bij de 2e was dat niet zo, maar er was toen een gecompliceerd baarmoedertoestandje dus dat ging gewoon wat anders.
Maar met Salomé werd ik zo gauw als het kon naar boven gebracht en daar zat papa te buidelen :lol: want dat moest van de verpleegkundige
Nieuw beleid; huid op huidcontact met een van de ouders en in dit geval dus met papa.
De verpleegkundige trok me mijn ok-hemd uit en ik kon gewoon heel relaxed gaan liggen, ze deed de deur dicht en liet ons alleen.
Dat kan allemaal als het goed gaat, als het geen spoed-ks is, als er geen gekke dingen gebeuren.
Zie er de voordelen van: jij ligt straks verplicht een paar dagen helemaal alleen met je kindje in het ziekenhuis en hebt alle tijd van de wereld om aan hem/haar te wennen.
In ons ziekenhuis werkt ook een lactatiekundige, daar kon ik vooraf ook een afspraak mee maken om de ks te bespreken. Misschien is dat bij jullie ook wel zo.
Succes alvast, en geniet van je zwangerschap!
Hier maar 1x een keizersnede gehad, maar ook al naar boven toen mijn bloeddruk goed was. Bij mij is de ruggenprik ook niet uitgezet, dus wachten tot mijn gevoel terug zou zijn, zou dan 1,5 dag geduurd hebben.
Borstvoeding heb ik geen ervaring mee, mocht ik door medicijngebruik niet geven.
Ik zou zeker opschrijven hoe jij het graag zou willen hebben. Dat je je kindje zo snel mogelijk aan wilt leggen etc. Als er op dat moment geen extra medische redenen zijn, kan dat nu misschien wel meteen.
Bespreek je zorgen met je gyn en laat het dan ook opschrijven in je dossier. Zodat een andere gyn het ook weet als er iemand anders dienst heeft.
Hoe kan je gyn zien dat je een te smal bekken hebt?
Sorry, maar wat mij betreft is dat gewoon onzin en kan hij dat helemaal niet zien. Een bekken verweekt tijdens zwangerschap EN geboorte en zoveel dingen hebben daar invloed op (angst, stress, tijdsdruk, noem maar op)
Zelfs als hij een bekkenmeting had gedaan dan is dat onbetrouwbaar.
Of heb je een aangeboren bekkenafwijking, schroeven in je bekken, noem maar op?
Ik persoonlijk zou dit niet zo makkelijk voor waar aannemen en op zoek gaan naar goede informatie over bekkens.
Succes!
Nu ben ik geen gyn maar ik kan me voorstellen dat een gyn geen risico wil nemen op herhaling van 20 uur weeen, juist vanwege de eerdere ks.
Ik denk dat het vooral belangrijk is om duidelijk te krijgen, dat die uiteindelijke keuze niet bij de gyn ligt maar bij de vrouw zelf.
Het wordt nu gebracht alsof ze geen keuze heeft en men haar een ks gaat geven, punt.
Zo zit het natuurlijk niet.
Klinkt als voer voor een leuk discussietopic :mrgreen: ik zou zegge ; maak m aan.
Want ik vraag het me af of je dat zo moet willen soms
Hoi dames
Bedankt voor jullie antwoorden :thumbup:
Ik heb de afgelopen dagen wel veel nagedacht, en ga idd veel op papier zetten over hoe ik het wil hebben!! (mits er natuurlijk geen medische complicaties zijn met de baby of met mij)
Dus zeker geen 3 uur wachten tot ik ons kindje bij me heb liggen, net als de vorige keer :snooty:
En dat buidelen bij papa… helemaal top!
Eigenlijk raar dat ze dat zelf niet voorgesteld hebben… :think:
Puk, wat knap dat je na de ks zo snel al weer op de been was!!!
Frieschling, ik weet eigenlijk niet waar de gyn dat uit opmaakte. Ik denk gewoon aan het verloop van de 1 bevalling.
Ik heb iig geen aangeboren bekkenafwijking ofzoiets en ook nooit een bekkenmeting gehad.
Ik zal het bij de 20 weken echo eens allemaal uitgebreid bespreken.
Het overviel me eigenlijk bij de 1e echo allemaal een beetje, dus niet echt verder gevraagd… :oops:
Maar idd, zoals Lydia al zei; hij wou geen risico nemen, omdat de kans bestaat dat het litteken zou scheuren/te veel druk erop zou komen te staan (als ik weer zo lang weeën zou hebben zonder dat het resultaat heeft).
Wordt vervolgd dus…
Groetjes, Marieke