ik ben een moeder van 24 jaar met twee kinderen, de oudste 7 jaar en de jongste net een half jaar is geweest. Mijn relatie is al een aantal jaar voorbij maar toch heb ik mijn jongste gepland. Ik red het onzettend goed hoor ben gelukkig en werk partime… nu ben ik onlangs me rot geschrokken… ik ben voor de derde keer zwanger. ik weet niet wat ik moet doen. ik heb een afspraak gehad met een abortuskliniek heb daar de echo gezien omdat ik dacht dat dat mee zou helpen in mijn beslissing… tot mijn grote verbazing ben ik wel iets verder dan ik had gedacht vandaar dat ik mezelf nog niet toe kon aan zetten op curretage. ik zit een beetje met mijn handen in mijn haar en schaam me… mijn relatie met de vader tevens vader van mijn jongste zal noooooit meer terug komen. hij heeft bovendien al kinderen die tegen de 17 aanlopen!
ik weet wat verstandig is… weer een kindje zonder vader op de wereld, niemand zal me gelukkig prijzen in de zwangerschap op een aantal na. mijn werk mijn financieen en bovendien 25 dan met 3 kiddies zal zwaar worden…
maar mijn gevoel… het aborteren van iets wat al armpjes en beentjes heeft ookal is het nog zo klein. het gevoel van zwanger zijn voelen schoppen strakjes en alle kracht op aarde het kindje levenslicht geven. een vol broertje of zusje voor mijn jongste en mijn oudste is toch al een moedertje. infeite kan ik blijven werken en zal uiteindelijk iedereen het kindje geweldig vinden
ik zit zo in twee strijd en zal echt snel moeten beslissen, graag zou ik willen weten wat anderen in mijn positie zouden doen…
snap dat het best heftig is maar volgens mij uit je verhaal te lezen, denk ik dat je het heel graag wilt houden. Als je twijfelt zou ik geen abortus doen.
bij twijfel GEEN ABORTUS!
echt meid je zegt het zelf al je gaat het wel redden en als je zo’n instelling hebt dan komt het helemaal goed!
ik zeg altijd maar alles heeft een reden en dit heeft zo moeten zijn , ook je twijfel en bij twijfel is het altijd heel simpel dan sta je niet achter weg laten halen.
ik ben er van overtuigt dat je het kan .
sterkte (en heel stiekum alvast een fijne zwangerschap gewenst :inlove: )
@jacsansil wrote:
bij twijfel GEEN ABORTUS!
echt meid je zegt het zelf al je gaat het wel redden en als je zo’n instelling hebt dan komt het helemaal goed!
ik zeg altijd maar alles heeft een reden en dit heeft zo moeten zijn , ook je twijfel en bij twijfel is het altijd heel simpel dan sta je niet achter weg laten halen.
ik ben er van overtuigt dat je het kan .
sterkte (en heel stiekum alvast een fijne zwangerschap gewenst :inlove: )
ik ga helemaal mee in deze woorden, had het niet beter kunnen omschrijven.
je moet er echt voor 100% achter staan anders word je leven alleen nog maar zwaarder!
:hug:
@monique wrote:
@jacsansil wrote:bij twijfel GEEN ABORTUS!
echt meid je zegt het zelf al je gaat het wel redden en als je zo’n instelling hebt dan komt het helemaal goed!
ik zeg altijd maar alles heeft een reden en dit heeft zo moeten zijn , ook je twijfel en bij twijfel is het altijd heel simpel dan sta je niet achter weg laten halen.
ik ben er van overtuigt dat je het kan .
sterkte (en heel stiekum alvast een fijne zwangerschap gewenst :inlove: )
ik ga helemaal mee in deze woorden, had het niet beter kunnen omschrijven.
je moet er echt voor 100% achter staan anders word je leven alleen nog maar zwaarder!
:hug:
Ook mee eens.
Sterkte meid. :hug:
Ook ik ben het met bovenstaande eens.
Ik denk dat je de keuze allang gemaakt heb, maar bang bent voor de meningen van anderen.
Je moet doen waar JIJ mee kan leven, niet wat anderen van je verwachten. Als jij denkt dat het kan, dan kan het ook!!
Heel veel sterkte met je beslissing!
ergens klopt het wel ik wil het kindje ook wel laten komen maar ik ben zo bang, ik ben nu wel al1 niets geen vader die er in de zwangerschap voor me is ik heb al1 maar twee vriendinnen die achter me staan wat ik ook doe. en idd ik ben heel bang wat anderen zeggen… zit vooral met de vader van het kindje maar ook zijn ex die altijd alles beter weet en alles onvolwassen vind. bovendien vraag ik me af hoe zwaar 3 kinderen zijn… ben de laatste tijd flink moe en ergens denk ik dat dit van de zwangerschap komt hoor whahah en ben heel prikkelbaar maar wat als ik dit hou… en heb een huisje met 3 slaapkamers, ik las ergens dat je kinderen niet bij elkaar op de kamer kunt leggen nog maar op
maarjah wat ik zeg misschien komen die angsten ook wel door de horror-monen
@portetje wrote:
maar mijn gevoel… het aborteren van iets wat al armpjes en beentjes heeft ookal is het nog zo klein. het gevoel van zwanger zijn voelen schoppen strakjes en alle kracht op aarde het kindje levenslicht geven. een vol broertje of zusje voor mijn jongste en mijn oudste is toch al een moedertje. infeite kan ik blijven werken en zal uiteindelijk iedereen het kindje geweldig vinden
Als ik dit lees denk ik, dat jij onbewust een keus hebt gemaakt :wink:
@portetje wrote:
ergens klopt het wel ik wil het kindje ook wel laten komen maar ik ben zo bang,, ik ben nu wel al1 niets geen vader die er in de zwangerschap voor me is ik heb al1 maar twee vriendinnen die achter me staan wat ik ook doe. en idd ik ben heel bang wat anderen zeggen.. zit vooral met de vader van het kindje maar ook zijn ex die altijd alles beter weet en alles onvolwassen vind. bovendien vraag ik me af hoe zwaar 3 kinderen zijn.. ben de laatste tijd flink moe en ergens denk ik dat dit van de zwangerschap komt hoor whahah en ben heel prikkelbaar maar wat als ik dit hou.. en heb een huisje met 3 slaapkamers, ik las ergens dat je kinderen niet bij elkaar op de kamer kunt leggen nog maar op
Dit zijn zeker zaken waar je over na moet denken, maar ze zijn niet op ontlosbaar, ik weet natuurlijk niet hoeveel hulp je om je heen kan verwachten, maar je hebt al een lieve hulpmama van 7 :wink: :inlove:
Ik denk dat zolang je twijfelt je zeker het kindje moet behouden en komt tijd komt raad.
Heel veel succes meis!
Het is een moeilijke beslissing, ik hoop dat je eruit komt.
:hug:
Portretje, ik ben zwanger van de vijfde, en hier liggen ze dadelijk ook samen op een kamer hoor, niets mis mee. 
Onthoud dat JIJ moet leven met de keuze die je maakt, niet iemand anders. Ach, iedereen heeft altijd een mening, dat veranderd toch nooit!
Ben het helemaal eens met bovenstaande. JIJ moet de keus maken en probeer deze te laten leiden door je gevoel en niet door je angsten wat anderen zullen vinden. In het leven hebben mensen nu eenmaal snel hun mening klaar en soms zijn die gewoon te kort door de bocht. Een abortus is niet gewoon even een ingreep, iets van doen, maar iets waar psychisch heel veel bij komt kijken en daarom moet JIJ achter je keuze staan.
Kan je niet gesteund worden door de abortuskliniek, of evt de rutgerstichting ofzo? Die hebben er dagelijks mee van doen met mensen met twijfels net zoals jij en kunnen je wellicht helpen daarin.
En idd de verhalen over dat kinderen alleen op 1 kamer moeten liggen, sorry hoor, maar ik weet niet waar die vandaan komen en wat de argumenten zijn, maar hoe deden ze dat vroeger? Sterker nog, ik was altijd jaloers dat mijn broers wel samen mochten slapen ikke alleen moest liggen.
Daarin is het dus maar net hoe je het bekijkt en wat je kids gewend zijn. Alles heeft zijn voors en tegens.
Jee meis, lastige keus waar je voorstaat, maar ik wil je alle sterkte toewensen en hoop dat je de goede keuze mag maken :-*
enne dat niet bijelkaar op de kamer is dikke onzin, hier slaapt de jongste nog steeds bij ons en als we tegen de tijd dat zij toe is aan een groot bed nog steeds hier wonen gaat zij gewoon bij onze zoon op de kamer hoor :thumbup:
dan maken we twee beddestees op die kamer en word het vast reuze gezellig daar hihihi
meis laat anderen hun mening maar hebben het is jouwn kindje en daar heb alleen jij wat over te zeggen :-*
Ik ben ook ongepland (en in het begin ook ongewild helaas) zwanger geraakt van een 3e kindje.
Mijn oudste zoon is net 2, mijn dochtertje wordt morgen 8 maanden en ik ben nu ruim 14 weken zwanger.
De jongste was ruim 5 maanden toen ik weer zwanger werd.
Mijn jongste zal 14 maanden zijn als het kindje geboren wordt.
Ik schrok me rot, raakte in paniek en mijn eerste reactie was: “haal maar weg, dit wil ik helemaal niet”
Maar na het zien van de eerste echo bij 10 weken was ik echter weer helemaal verkocht :inlove:
Uiteindelijk zou ik zelf nooit voor een abortus kunnen kiezen ,maar ja, er kan in paniek veel door je hoofd spoken :oops:
Ik ga niet zeggen dat het makkelijk is.
Maar je hebt al een wat oudere dochter, die kan je best wel goed helpen denk ik…
Mijn zoon en dochter zijn ook redelijk vlot achter elkaar, hij was 16 maanden, dus iets ouder als mijn dochter zal zijn straks.
Maar… ik zou het ondertussen echt voor geen goud willen missen, het wordt echt ook weer makkelijker en naarmate Sofie ouder wordt, hoe leuker en meer ze op Thomas begint te reageren.
Nu zijn het zowaar vriendjes. :inlove:
Thomas geeft haar de fles, wil haar knuffelen en zoenen en Sofie doet niets liever als samen met haar broer spelen.
Als ze nog wat groter zijn zullen ze veel aan elkaar hebben (ga ik voor het gemak maar even van uit :mrgreen: )
Ik vond het zelf eerlijk gezegd, lichamelijk wel zwaar, 2 zwangerschappen (en inmiddels 3 :shifty:) achter elkaar.
Maar uiteindelijk is het toch ook wel te doen.
T is gewoon even doorzetten en zoveel mogelijk (proberen te) genieten van alles :inlove:
Ik weet niet wat mijn verhaal je helpt, ik wil je in elk geval veel sterkte wensen met het nemen van een besluit.
De enige die kan beslissen of het wel of niet mogelijk is voor jezelf, ben jijzelf en dat is niet makkelijk :-*
waar er twee kunnen eten kunnen er ook 3 eten zeg ik dan :mrgreen:
en trek je niks aan van wat de buitenwereld zegt…het is jouwn leven en jij moet hem invullen zoals jij dat wilt.
je was niet aan de pil dus vraag ik me af? als dat het geval was dan ben jij toch echt degene die de beslissing moet maken ,maar dat zou je zowiezo al moeten . :think: zorg er voor je dat je gevoelsmatig de juiste beslissing maakt anders kun je levenslang heel erg veel spijt gaan krijgen…
ik wens je heel veel wijsheid :-* :hug:
bedankt voor die steunende berichten allemaal, er is er ook geen een bij waarin staat dat abortus misschien wel een optie kan zijn ik hoop dat mijn angsten verdwijnen naarmate de zwangerschap vordert en klopt ook wel dat ik nu al best wel beetje zwaarte ondervind maar tis vooral vermoeidheid… een typisch kwaaltje denk ik whaha. soms lig ik in mn bed en als ik dan denk aan alle komende echo’s en dat gefrummel wat ik straks ga voelen echt zooo heerlijk. ik heb wel moeite met de vader ik weet het nu al een tijdje en telkens als ik hem zie heb ik t er moeilijk mee wil het graag zeggen in de hoop dat hij bij me terug komt maar aan de andere kant wil ik het totaaaal niet zeggen omdat ik niet weet hoe ik moet zeggen dat ik weeeer zwanger ben en bovendien zijn exvrouw ze lopen allemaal boven de 35 jaar voel me soms echt een kuiken.
hoever ben je eigelijk?
Uit je woorden te lezen ga je het prima redden!
De 2 oudste kids kunnen op 1 kamer en wie weet wat de toekomst je brengt.
Als je het laat weghalen krijg je spijt denk ik, als ik hoor hoe je er over praat.
Sterkte met de beslissing!
Meid, ik heb het gevoel dat je het zelf heel graag wilt houden maar puur bang bent voor de reacties van anderen. Je doet het toch nooit goed in ogen van hun dus ga lekker voor je kindje. Jij kunt het best dat heb je al bewezen.