Ik weet niet goed waar het thuis hoort maar ik zit met een probleempje.
Ik had wel zin om zo naar een vriendin te gaan en daar te eten. Maar zoon heeft daar geen zin in.
Dus ik sms die vriendin net met dat zoon er geen zin in heeft. Smst ze mij terug dat ik de beslissing moet maken en ik niet naar hem moet luisteren.
Dat hij zich aan moet passen want dat moet hij later ook.
Maar ik kan dan wel voor mezelf kiezen maar ik weet dat hij zich helemaal gaat opfokken daar en heel boos gaat zijn. Vooral ook omdat het totaal niet klikt met haar oudste en het eigelijk elke keer drama is (zoon krijgt van de meeste dingen de schuld en hij raakt daar erg snel overprikkelt). Dat heb ik er gewoon niet voor over.
En daarnaast heb ik hem gevraagd of hij daar zin in heeft, en dan moet ik zijn antwoord toch ook respecteren? Anders had ik hem het niet moeten vragen en het gewoon doen!
Wat vinden jullie?
je zoon is 6 of 7 ? hallo JIJ bent zijn moeder toch , jij bent de baas.
als hij stiert en kliert en jij gaat daarom niet heeft hij zijn zin en zal hij dit altijd tegen je gebruiken .
dus gewoon gaan , laat je zoon maar boos zijn , dat leert hij wel af 
als je weet dat hij overprikkeld raakt omdat hij ergens geen zin in heeft en dan niet zo gezellig zeg maar dan zit je daar toch ook niet lekker?
ik heb ook wel eens afgezegd hoor
en daar werd ook helemaal niet moeilijk over gedaan
ik heb zelf de ervaring met tygo dat als hij echt niet in zijn hum is dat hij dan dwars gaat lopen doen en dan niet even… nee tot dat we naar huis gaan
dus dan zit ik de hele tijd tygo niet doen, tygo hou op, pfffff het idee al
oh hij is 6
maar toch… ik kan niet zeggen hoe overprikkeld hij dan raakt
en hoelang hij daar last van blijft houden
ik zou iig nooit een afspraak die ik met een vriendin van mij gemaakt heb, afzeggen omdat nano zegt geen zin te hebben. Jammer dan voor hem, hij heeft niet alles voor het zeggen, zeker niet als het over afspraken gaat die ik met mÃjn vrienden maak.
Nano heeft intussen wel een leeftijd dat ie het bij (sommige) vrienden zonder kinderen echt saai begint te vinden. Kan me dat nog heeeel goed van vroeger herinneren,die verbazing ook over wat volwassenen er in hemelsnaam leuk aan vinden om alleen maar te zitten kletsen de hele tijd.
Ik probeer met die vrienden dan ook wat vaker in de avond af te spreken, met eten erbij en dat we dan de avond gewoon zonder (zeuerende)kinderen hebben. Maar als ik eenmaal een afspraak gemaakt heb, zou ik die dus niet vanwege dat zeurende kind afzeggen.
Maar goed, zoals je zelf al zegt: jij hebt hem gevraagd of ie zin had…met welke intentie heb je dat gevraagd dan? Zodat hij je eventueel rood licht kon geven, of was het een beetje een retorische vraag?
Uhmmm… ligt eraan hoeveel zin ik heb, hoe mijn bui is enz.
Maar ja, ik kan me voorstellen dat als je zoon geen zin hebt dat je niet gaat. Dat zit je met een kind wat onwijs strontvervelend aan het doen is dalijk en dan heb je het als ouder ook niet naar je zin.
Wat je wel zou kunnen doen is hem van te voren waarschuwen dat je die dag wél gaat.
Ik heb namelijk het idee dat je zoon het gewoon niet zo fijn vindt dat het op het laatste moment besproken wordt en dat hij daar naar toe moet leven. Ik hoop dat je mij begrijpt
ik sluit me aan bij fiep.
Als mijn dochter aan zou geven geen zin te hebben zou ik daarom een al gemaakte afspraak niet afzeggen, dan zou ik zeker met de rest van de info die je geeft iets meenmen om hem lekker mee bezig te houden daar, maar wél gaan
vanuit de vriendin gezien, snap ik overigens ook goed dat zij tegen jou zegt dat je zelf moet beslissen. Ik zou geloof ik ook ‘not amused’ zijn als iemand een afspraak afzegt omdat kind geen zin heeft…
ik vind overigens uberhaubt dat je afspraken niet moet afzeggen omdat je geen zin hebt. Vriendin rekent op je, dus als je niet een goede reden hebt, vind ik dat je gewoon moet komen. Je geeft je kind m.i. ook niet het juiste mee, als je hem laat zien dat je afspraken zonder pardon kan afzeggen als je even geen zin hebt.
(kindje kwam ook niet op n’s feestje omdat ie geen zin had/niet durfde. Hoewel ik het dilemma snap (een kind dat helemaal tegen zin op feestje zit of bij jouw vriendin op visite en daar drama gaat maken, is alles behalve fijn), zou ik er dus nooit voor kiezen maar toe te geven en niet te gaan. al is het maar omdat een andere partij daar ook mee benadeeld wordt, en dan krijgt de gene die toevallig even geen zin heeft wel erg veel macht)
Nou we hadden niet echt een afspraak (zij vroeg of ik nog langs kwam voor de zieke kat, en ik zei dat ik dat even zou vragen).
Andere keren dan gaan we gewoon. Ik laat dat dan niet van hem afhangen. Zij hebben veel dvd’s die hij niet kent en dat is meestal wel ok dan, verder mag hij daar op de ds. En soms kan hij erg leuk spelen met de oudste daar (meisje van 5).
Maar dit is zijn dag (de dag waarop zijn zusje bij oma is en hij en ik met ons tweetjes zijn) en dan gaat hij gewoon voor!
En daarom vroeg ik het hem ook of hij zin heeft om daar heen te gaan. Antwoord was dus nee.
En dan ga ik niet alsnog wel voor mijn eigen “plezier” terwijl ik weet dat daar een kind is die je niet bepaald welkom heet en ik hier een kind heb die zo uit zijn plaat gaat (en dan vooral als we weer thuis zijn) dat hij gewoon zo overprikkelt raakt dat hij woedeaanvallen krijgt en daardoor niet optijd gaat slapen maar de volgende ochtend wel heel vroeg zijn bed weer uit moet om bij diezelfde vriendin van mij in de auto te stappen (en dat vind hij ook niet leuk).
Dan hou ik het liever nu gewoon gezellig met zijn tweetjes!
Hij zit op het moment ook weer letterlijk en figuurlijk niet goed in zijn vel en dus voorkom ik liever stressmomenten!
We zijn daar afgelopen weekend voor het eerst gaan logeren en dat was echt een succes, kids vonden het leuk en wij (alle 2 nog single) hadden een gezellige avond samen! :thumbup:
Dat gaan we zeker vaker doen!
Vriendin snapte het gelukkig.
Doen we het gewoon een andere keer weer!
Ik zou het anders aangepakt hebben maar ik begrijp je insteek wel.
Andere kant, ik zou er ook echt niet blij mee zijn als een vriendin om zo’n reden afzegt. Wat Fiep al zei.
Ik vind je antwoord dat je het even zal bespreken op de vraag van die vriendin eigenlijk al veelzeggend. Dat zeg ik als ik iets ga bespreken met mn man. Met mijn kinderen bespreek ik dat in principe gewoon niet. Ik beslis of we wel of niet gaan en dan komt het ook weleens voor dat mijn middelste niet lekker in zn vel zit en ik weet dat het teveel voor hem zal zijn en dan zeg ik dus nee.
Daarbij vind ik ook dat ook als ze het niet leuk vinden ze zich maar gewoon hebben te gedragen, zeker op deze leeftijd kan je dat best verwachten.
@Lune wrote:
Ik vind je antwoord dat je het even zal bespreken op de vraag van die vriendin eigenlijk al veelzeggend. Dat zeg ik als ik iets ga bespreken met mn man. Met mijn kinderen bespreek ik dat in principe gewoon niet.
Ik in principe ook niet behalve dan op de vaste dagen van de kinderen. Dit is zoon zijn dag alleen met mij. Waarop hij in grote mate mag beslissen wat we gaan doen. Op dochters dag heeft zij de touwtjes meer in handen. Ik vraag op die dagen ook wel eens of hij/zij zin heeft om naar het bos te gaan, om te verven of weet ik veel wat.
Nu vroeg ik dus of hij zin heeft om daar heen te gaan. Nee dus. En als ik dat op die dag wel doe dan moet ik dat dus flink van te voren aankondigen.
Ik moet hem met dit soort dingen voorbereiden, dus zeggen: “vanmiddag/morgen gaan we naar …” en niet zoals nu dan zou zijn “we gaan nu naar…” dat is te direct voor hem, te snel. Hij heeft voor deze dag hele andere ideeen en dat kan hij niet zomaar in een half uurtje even overboord gooien.
Nu was het ook meer dat ik het vroeg omde kat.
Die kat heeft dit weekend een ongeluk gehad en zoon is nogal begaan met dieren. Waarschijnlijk krijgt poes vrijdag een spuitje en ik wou zoon ook de kans geven afscheid te nemen.
Anders had ik het waarschijnlijk geeneens aan zoon gevraagd en direct nee gezegt. Maar ik wou hem nu de kans ook geven om die poes nog te kunnen zien.
Volgende keer, met een echte afspraak (van te voren gemaakt) dan stel ik hem geeneens de vraag maar meld ik het gewoon optijd en dan gaat hij mee en natuurlijk heeft hij zich dan maar te gedragen, en dat gaat ook wel goed. Maar het punt is gewoon ook dat hij daar altijd enorm uit zijn tent wordt gelokt en de oudste daar ook iemand is met een behoorlijke gebruiksaanwijzing en dat botst elke keer. Alleen is dat kindje er een die gelijk alles aan mama komt vertellen en mijn zoon dus iemand is die niks zegt en dichtklapt op directe vragen. Dat zorgt soms voor hele nare situaties waarop ik dan dus weer voor mijn zoon moet opkomen/hem moet helpen voor zichzelf op te komen, omdat hij dat zelf niet doet en zo vaak ten onrechte op zijn kop krijgt en dat komt er thuis dan dus in alle hevigheid uit, tot aan woedeaanvallen, huilbuien en nachtmerries aan toe.
Vanwege de dvd’s, de dieren en het jongste kindje daar, vindt hij het vaak wel leuk om er te zijn.
ok, dat vind ik wel een andere situatie.
eerst dacht ik nee dat is geen reden om af te zegggen. Als ik een afspraak maak met een vriendin kom ik dat gewoon na. Daar neem ik mee in de overweging dathet misschien te veel is voor bijv. onze baby. Als ik dan de dag daarvoor ook een afspraak heb zeg ik nee, niet zij…
Maar als zij iets afspreken met een vriendje/vriendinnetje betrek ik ze er wel bij en vraag of ze dat willen en bij hun of bij ons.
Maar als het zijn dag is met zijn regels dan is het natuurlijk wel een ander verhaal. Ik had dan tegen vriendin gezegd het is vandaag zijn dag dus ik vraag of hij het wil. als ik het zelf erg belangrijk had gevoonden voor de kat oid dan had ik trouwens wel gewoon gegaan hoor. Dan is het gewoon zo en vraag ik niks.
ja ik snap het idd, kan me voorstellen dat je het dan zo doet 
Kinderen worden vaak enorm onzeker wanneer zij mogen beslissen of iets wel of niet doorgaat. En onzekere kinderen gaan vaak klieren en stieren. In die zin ben ik er dus op tegen om iets niet te doen omdat je kind er geen zin in heeft.
Aan de andere kant vind ik dat je een kind wel moet respecteren. Zelf vind ik het ook niet fijn als ik steeds ergens naar toe moet waar ik liever niet ben, omdat ik geen klik heb met die mensen. Dat kan een kind ook hebben, en dus hou je daar als ouder vaak een beetje rekening mee.
En als laatste: een vraag aan een kind kan door dat kind met "nee"worden beantwoord, en dat heb je dan te respecteren.
Je hebt hem gevraagd en ja dat had ik al niet gedaan, hier mogen de kinderen in sommige dingen, vaak kleine dingen, echt wel eens mee beslissen maar wij zijn de baas.
Jij bent zijn moeder en jij bent de baas, maar vind het wel heel moeilijk nu je hem al gevraagd hebt .
Dan vind ik het eigelijk niet eerlijk om dan ineens te zeggen nou maar we gaan wel, ja waarom heb je het dan gevraagd.
Ik begrijp dat jullie daar laatst hebben gelogeerd? En toen ging het goed? Maar andere keren niet altijd?
Weet je, zoals je je zoon omschrijft, klinkt het net als mijn zoon. EN ja, die heeft een gebruiksaanwijzing die niet iedereen snapt(wij zelfs soms niet, hij ook niet hihi) Maar ik denk dat je vriendin er niet helemaal van op de hoogte is? Tenminste, zoals ik haar reactie intrepeteer weet zij niet helemaal hoe het werkt bij je zoon. En dan nog, het is jullie dagje samen, dan mag zij best wat begrip voor zijn keuze tonen. Ik vind het een wat kort-door-de-bocht reactie van haar hoor. Dat zij misshcien telerugesteld is omdat het niet door gaat, prima, maar dat hoeft ze niet op zo’n manier te laten blijken. (vind ik)
In andere situaties klopt het ook; dat wat jij zegt geldt, maar dit was er niet zo 1. En dan kun je je strepen laten gelden, maar respect tonen voor de keuze van je kind is ook heel wat waard. Juist omdat hij vaak de “boeman” is in de ogen van een ander, versterkt het zijn zelfbeeld en zelfvertrouwen als er een keer naar hem wordt geluistert en als zijn mening wordt gerespecteerd.
Dat het maken van keuzes kinderen onzeker maakt, ben ik tot op zekere hoogte wel mee eens, maar niet dat dat vaak leid tot klieren etc. Dat ligt geheel in de handen van de ouders, die het klieren niet onder controle krijgen of houden.
Ik snap het helemaal van jou om hem de gelegenheid wordt gegeven afscheid te nemen, maar vaak is het zo ook wel ok. Zoals hij zich de kat nog levendig herrinnert en niet zo slap, ziek en slaperig zeg maar. Toen wij op vakantie waren werden wij gebeld door mijn vriendin met de mededeling dat ons konijn dood was. Het was maar een uurtje rijden, maar we zijn niet naar huis gegaan. We hebben het uitgelegd en we hebben even een traantje gehad, maar ze waren er zo overheen. Heel soms hoor ik mijn zoon nog over het konijn, maar op zich, ging en gaat het prima.
Ik zelf zou het respecteren, maar er wel bij vertellen dat de volgende keer jullie wel gaan(of hij niet zo’n zin heeft of niet). En vertellen dat je het fijn vind dat hij zo duidelijk is in het vertellen van zijn keuze.
Sterkte straks met het verlies van de kat. :-*
Eerlijk gezegd begrijp ik je probleempje nu helemaal niet meer? Want volgens mij weet je precies wat je wilt en waarom je deze keuzes maakt