Ik vind dat je hier erg naief in staat, ook vind ik dat je de gegeven reacties niet lijkt te lezen, daar staan hele goede tips in.
Niemand zegt dat je je zoon moet vertellen dat zijn vader een verslaving heeft, maar er is een enorm gebied tussen liegen dat zijn papa zo geweldig is, en de keiharde waarheid delen. Zo zwart-wit is het niet. En niet kunnen inzien dat dit mogelijk effect heeft op jullie relatie vind ik je kop in het zand steken, tbh.
@D. wrote:
Ik vind dat je hier erg naief in staat, ook vind ik dat je de gegeven reacties niet lijkt te lezen, daar staan hele goede tips in.
Niemand zegt dat je je zoon moet vertellen dat zijn vader een verslaving heeft, maar er is een enorm gebied tussen liegen dat zijn papa zo geweldig is, en de keiharde waarheid delen. Zo zwart-wit is het niet. En niet kunnen inzien dat dit mogelijk effect heeft op jullie relatie vind ik je kop in het zand steken, tbh.
Ik kan het niet beter verwoorden dan D.
Ik ben bang dat dit, ondanks jouw goede bedoelingen, je heel duur kan komen te staan en dat jullie sterke relatie dan aan duigen zal zijn. Hoop het niet voor je, maar ik denk het wel.
@Maxime wrote:
@D. wrote:Ik vind dat je hier erg naief in staat, ook vind ik dat je de gegeven reacties niet lijkt te lezen, daar staan hele goede tips in.
Niemand zegt dat je je zoon moet vertellen dat zijn vader een verslaving heeft, maar er is een enorm gebied tussen liegen dat zijn papa zo geweldig is, en de keiharde waarheid delen. Zo zwart-wit is het niet. En niet kunnen inzien dat dit mogelijk effect heeft op jullie relatie vind ik je kop in het zand steken, tbh.
Ik kan het niet beter verwoorden dan D.
Ik ben bang dat dit, ondanks jouw goede bedoelingen, je heel duur kan komen te staan en dat jullie sterke relatie dan aan duigen zal zijn. Hoop het niet voor je, maar ik denk het wel.
Hier kan ik me alleen maar bij aansluiten.
Even naar de vraag van iemand anders: ja ik zou ook in geval van verkrachting eerlijk tegen mijn kind zijn en (op leeftijdniveau) vertellen wat er gebeurd is en dat ik de papa dus ook niet lief vind maar er wel voor heb gekozen het kindje te laten groeien en opgroeien tot het liefste wat ik ken.
sluit me helemaal bij d aan.
gab, je hebt dingen verzwijgen waar een kind nog niet aan toe is, en je hebt dingen verzinnen. Dingen die je verzwijgt kun je later nog uitbreiden met informatie waar je kind dan wel aan toe is, dingen die je verzint moet je later rechtbrijen, en dat lijkt mij een heel veel ingewikkelder proces, waarbij zoals door meer mensen gezegd, de relatie tussen jouw en je zoon nog wel eens nare klappen zou kunnen oplopen.
Zeggen dat de vader in een land ver weg woont, valt duidelijk onder iets verzinnen, ik zou daar echt heel erg mee oppassen.
Ik ben het ook niet eens met dat je kind van 4 nog te jong is om iets te weten over de vader. Tuurlijk, hele verhalen over hoe de vader in elkaar steekt, wat hij allemaal heeft gedaan waardoor hij niet in het leven van je zoon zit, heeft hij op deze leeftijd niks aan. Maar ik ben er heilig van overtuigd dat door er vanaf heel jong al eerlijk over te zijn (op hun niveau dus, en nee, daar hoort het drugs verhaal natuurlijk helemaal niet bij), je een hoop ellende kunt voorkomen.
Hier natuurlijk een iets andere situatie, want vader wel nog in beeld. Maar hier vanaf het begin altijd voor ogen gehad: ik wil niet dat mijn kind(eren) op een gegeven moment naar een televisieprogramma moeten stappen om te achterhalen wie hun vader is en waarom ze er niks van weten. Hier dus al heel jong uitgelegd hoe het zit. Nogmaals: onze situatie is anders, maar ik zou dat in praktisch elke situatie zonder vader zo aanpakken.
aan de ts: ik zou proberen er eens goed voor te gaan zitten met haar, en vooral te kijken wat zij eigenlijk wil weten. Een kind van 8 kan denk ik al heel aardig aangeven wat ze zou willen weten over haar vader. En dan zou ik dus idd naar waarheid antwoorden, dat weglatend waar je van denkt dat je je kind daar (nu) meer mee schaadt dan dat ze er baad bij heeft.
ik vind dat ik er helemaal niet negatief op in sta, ben er juist alleen maar positief van gaan denken.
adviezen lees ik echter wel, maar mijn gevoel zegt dat dit beter is,
zeker gezien zijn verleden.
en ik heb ook duidelijk gezegd, als de tijd daar is, speel ik open kaart.
kan volgend jaar zijn, of nog een jaar.
En ik weet zeker dat dit nooit geen gevolgen zou hebben tbv kleine draak.
en ik vind het geen leugen, ik behoed hem alleen maar van teleurstellingen…
stel voor als ik wel contact zou hebben, en papa komt niet opdagen terwijl hij aan de zooi zit ?
is dat niet veel erger ???
en als ik mijn draak niet zou vertellen, wat er exact aan de hand is, is dat toch ook niet de waarheid vertellen ?
Ik heb het gevoel dat wij een andere taal spreken, want je haalt er totaal niet uit wat we willen zeggen.
Hoezo zeg je ‘stel je voor dat ik contact zou hebben en hij komt niet opdagen’? Wat heeft dat ermee te maken? Niemand oppert dat, niemand vindt dat, het is een non-argument om je eigen keuze goed te praten.
Ik merk dat ik hier bijna boos om word, ik vind niet dat ik de keus van een ander moet veroordelen maar je lijkt totaal blind voor de gevolgen voor je kind. Doe eens een paar stappen terug en vraag jezelf of wat je nu doet écht zo goed is voor hem als je jezelf voor houdt. Of dat je beter kan delen met je zoon dat zijn vader niet in beeld is omdat dat een keuze is. Dat het leven zonder papa ook prima is. Laat je zoon niet dromen van iets waarvan je weet dat nooit zal gebeuren. In wiens belang is dat precies?
Ik zit voor een groot deel in dezelfde situatie, maar kan dit maar moeilijk begrijpen.
@D. wrote:
Ik heb het gevoel dat wij een andere taal spreken, want je haalt er totaal niet uit wat we willen zeggen.
Hoezo zeg je ‘stel je voor dat ik contact zou hebben en hij komt niet opdagen’? Wat heeft dat ermee te maken? Niemand oppert dat, niemand vindt dat, het is een non-argument om je eigen keuze goed te praten.
Ik merk dat ik hier bijna boos om word, ik vind niet dat ik de keus van een ander moet veroordelen maar je lijkt totaal blind voor de gevolgen voor je kind. Doe eens een paar stappen terug en vraag jezelf of wat je nu doet écht zo goed is voor hem als je jezelf voor houdt. Of dat je beter kan delen met je zoon dat zijn vader niet in beeld is omdat dat een keuze is. Dat het leven zonder papa ook prima is. Laat je zoon niet dromen van iets waarvan je weet dat nooit zal gebeuren. In wiens belang is dat precies?
Ik zit voor een groot deel in dezelfde situatie, maar kan dit maar moeilijk begrijpen.
Opnieuw verwoord je wat ik wil zeggen!
D. je weet toch nooit of hij zal veranderen…
ik hoop het wel, en dat hij ooits nog een goede papa kan zijn !
ik weet dat hij bezig is met novidac, dat is juist mijn punt…
ik kan wel vertellen dat hij er niet was tijdens de zwangerschap en jeugd.
Maar ik heb altijd gezegd ooits komt het goed, niet onze relatie, maar dat hij gaat snappen dat hij een zoon heeft !
mijn eigen moeder vertelde alleen maar negatieve dingen over mijn bio-vader, en achteraf heeft/had hij zijn leven toch goed voorelkaar…
ook dat mijn vader mij nooit wilde zien, heeft een enorme impact gehad,
ik voelde mij niet welkom…
dit wil ik juist voorkomen.
en wat voor keuze moet je een kind van 4 jaar vertellen ?
dat zijn papa hem niet wil zien, of dat hij verhuisd is naar een ver land?
de keuze papa wil hem niet zien. lijkt mij veel moeilijker dan ver weg wonen. geen afgezwezen gevoel…
en een paar stappen terug kan ik niet doen, er is zelfs een hele lange rechtzaak voor/van geweest… en in maart weer !
Ik wil graag dat hij zijn zoon gaat erkennen, en nee ik wil geen geld enzo,
maar een papa voor kleine draak !
mits hij van de zooi af is natuurlijk… maar daar hebben we novidac voor !
Maar Gab, jij verzwijgt niet alleen zijn drugsverleden, maar verzint er een heel nieuw verhaal aan. En dat is waar ik over val. Waarom doe je dat?
Je kunt toch gewoon uitleggen dat zijn papa er niet aan toe was, dat sommige mensen niet goed voor een kind kunnen zorgen, maar dat jij dat prima in je eentje kunt.
Met een verhaal verzinnen laat je je kind niet in zijn waarde. Juist omdat je zelf de ervaring hebt van voorgelogen zijn, snap ik jouw redenatie echt niet.
@Maxime wrote:
Maar Gab, jij verzwijgt niet alleen zijn drugsverleden, maar verzint er een heel nieuw verhaal aan. En dat is waar ik over val. Waarom doe je dat?
Je kunt toch gewoon uitleggen dat zijn papa er niet aan toe was, dat sommige mensen niet goed voor een kind kunnen zorgen, maar dat jij dat prima in je eentje kunt.
Met een verhaal verzinnen laat je je kind niet in zijn waarde. Juist omdat je zelf de ervaring hebt van voorgelogen zijn, snap ik jouw redenatie echt niet.
prachtig omschreven
waarom ik dat doe,
omdat een kind van 3/4 jaar geen benul heeft van drugs.
Hij zal dat de eerste 5 a 6 jaar nooit snappen…
en zullen de vragen meer worden.
ook jeugdzorg staat hier volkomen achter, kleine gaat naar combinatie jeugdzorg… een MKD.
Mijn oudste van 11 weet het wel, en weet ook heel goed wat drugs is.
hij weet het al sinds zijn 8ste jaar…
ik wil hem totaal geen tekort geven, dat zijn vader een slechte man is.
iets wat in mijn verleden wel is gedaan, ik heb altijd een totaal verkeerd beeld van mijn vader gehad!
Miss. als ik het eerder had geweten, ik hem wel had opgezocht.
maar nu is hij helaas overleden…
maar altijd in mijn achterhoofd dat hij mijn mama en zus pijn heeft gedaan. (dus ik had een hekel aan hem)
,wat achteraf totaal onterrecht was.
Ik wacht de rechtzaak af, en als hij kan aantonen dat hij clean is, kan ik hem een echte papa noemen…
En zolang dat niet ter sprake is, hou ik mijn kleine even in het ongewisse!
en als ik voel dat hij er klaar voor is, dan vertel ik het.
Tja, ondanks dat ik je begrijp en je gewoon je kinderen wil beschermen, ik ook je angst begrijp over een verkeerd beeld over een vader teweeg brengen.
Moet ik toch eerlijk zijn dat ik zelf niet er achter zou kunnen staan om dan onwaarheden er op na te gaan houden. Er zit mijn inziens toch nog een verschil om niet de volledige waarheid te vertellen of een verhaal te verzinnen wat je achteraf ooit een keer weer moet gaan rechttrekken.
Je kunt mijn inziens het ook op een manier vertellen dat je vader niet wegschildert als een slecht persoon, niet in gaat op de details van drugsgebruik maar wel eerlijk blijft.
En laten we wel wezen, ook al gebruik je drugs dat maakt je nog geen slecht persoon, je hebt alleen een slechte gewoonte die niet het beste in je boven brengt.
je hebt gelijk dat ik het eventueel ook anders had kunnen aanpakken,
maar het was het verkeerde moment en verkeerde tijd.
en ik stond er helemaal in mijn uppie voor.
en natuurlijk als je drugs gebruikt ben je geen verkeerd persoon,
maar als je liegt, steeld en ga maar door, en geen verantwoordelijkheid kunt pakken, is het een ander verhaal…
daarom hoop ik ook echt van harte dat hij veranderd, en ooits een papa voor de kleine kan zijn. En zijn leven weer op de rit krijgt.
Maar als ik hem nu tegen kom, zie ik het somber in, hij heeft 4 jaar de tijd gehad om te veranderen, en het is alleen maar erger geworden.
strafblad rijden onder invloed, en heel die mikmak.
ik had een straat verbod kunnen indienen, maar dat heb ik niet gedaan,
ik geloof dat er altijd nog hoop is !
ik wil trouwens mijn oudste daarin ook niet betrekken! Ook al weet hij het wel, maar zeg altijd lieverd ik weet het niet…
want het is oneerlijk: mijn oudste heeft wel een papa, en mijn jongste niet…
Ik wil niet de zoveelste zijn die iets te zeggen heeft over jouw manier van hoe je met de situatie omgaat.
Maar er viel me wel iets op in je tekst, heb het gevoel dat je niet helemaal leest/begrijpt wat gezegd word en voel de behoefte daar op in te gaan.
@Gab wrote:
En ik weet zeker dat dit nooit geen gevolgen zou hebben tbv kleine draak.
en ik vind het geen leugen, ik behoed hem alleen maar van teleurstellingen…
Dit bijvoorbeeld.
Ik denk juist dat je een teleurstelling creëert door het verhaal mooier te maken dan dat het is.
Juist door het gevoel van afwijzing weg te willen halen, komt dat later 3 dubbel zo hard aan.
Ik snap dat je hem daarvoor wil beschermen, maar de feiten zijn zoals ze zijn. Dat kun je niet veranderen.
Ik zou, als ik in een dergelijke situatie zat, ook niet alles vertellen aan mijn 4-jarige. Alleen het stukje waarvan ik denk dat hij er iets mee kan, en dat voldoende is voor dat moment.
Dingen als druggebruik of andere negatieve factoren zijn dan nog helemaal niet belangrijk.
Ik krijg een beetje het gevoel alsof je denkt dat je óf alles moet vertellen, óf het verhaal zoals jij doet. Daar zit ook nog een heel stuk tussenin. Gewoon de waarheid, maar dan de gefilterde versie.
En die waarheid kun je naar gelang zijn leeftijd steeds verder uitbreiden.
En ook al zou de vader in kwestie binnen een bepaalde tijd wel ‘papa’ kunnen zijn, dat maakt verder toch niet uit?
Alsof hij niet ooit op latere leeftijd er alsnog achterkomt hoe het zat.
Ik denk dat ik dat persoonlijk veel erger zou vinden. Dat je je vader als het ware van een voetstuk af ziet vallen, die jij hebt gecreëerd.
en als ik mijn draak niet zou vertellen, wat er exact aan de hand is, is dat toch ook niet de waarheid vertellen ?
Nee, dat heet informatie achterhouden. Informatie waar hij op dit moment gewoon nog niets mee kan, of niets aan heeft.
En die informatie kun je steeds verder uitbreiden naar gelang zijn leeftijd, waardoor je uiteindelijk op het punt komt dat hij de hele waarheid weet.
Je hoeft ook echt niet alles in 1 keer op tafel te leggen.
De waarheid verdraaien, dat heet liegen.
En Gab, als ik nu je laatste stuk lees.
Ik zou echt niet gaan wachten en hopen totdat hij een keer gaat veranderen.
Tenminste, als je zo lang de informatie naar je zoon toe op deze manier wilt voortzetten.
In mijn ogen komt hij nu niet echt over als iemand die zijn best aan het doen is om er te kunnen zijn voor zijn zoon (gebaseerd op wat ik lees natuurlijk), en heb het idee dat jij hem een beetje de hand boven het hoofd aan het houden bent.
Hopelijk komt het goed, wie weet kan hij ooit een vader zijn, wellicht stopt hij met drugs, misschien gaat hij hem erkennen…
Hoe lang wil je dat gaan volhouden?
En sowieso, stel dat dat moment ooit komt. Ze hebben elkaar nog nooit gezien. Hoe zie je dat voor je?
Dat ze in elkaars armen vallen en al huppelend hand in hand samen op pad gaan?
Je zal je zoon toch moeten voorbereiden dan.
Vanwaar die rechtszaak waar ik je over lees? Waar gaat dat precies over?
@Gab
Ik geef me mening wel maar ik wil je zeker niet veroordelen, jij hebt gedaan wat jou op dat moment het beste leek en meer kun je niet doen. Het is voor mij heel makkelijk te zeggen dat dit misschien niet de juiste manier was, maar ik stond niet in jouw schoenen op dat moment.
Ik snap je gevoel dat je hoopt maar er weinig heil in ziet en ik denk dat het ook geen zin heeft je kind valse hoop te gaan geven.
Ik zelf ben een kind van een gok- en alcoholverslaafde vader die wel aanwezig was, en ik ken de teleurstellingen en verdriet om de leugens en het bedrog tot zelfs haat voor je vader, dat gevoel gun ik niemand.
Als de rechtzaak goed uitpakt zou je hem misschien langzaam kunnen gaan vertellen dat papa inmiddels wel dichterbij woont maar dat het niet zo heel goed met hem gaat en niet in staat is voor hem te zorgen maar dat papa wel van hem houdt alleen niet in staat is dat aan hem te laten zien.
Dan raakt hij misschien ook alvast wat voorbereid op een eventuele ontmoeting maar ook eventuele teleurstellingen die daarmee gepaard gaan.
Ik snap dat het lastig is en er is geen echte ideale manier, het is altijd kiezen tussen kwaadheden maar langzaam voorbereiden op toch een stukje realiteit is misschien niet verkeerd. Je zult hem wat dat aangaat niet altijd kunnen gaan behoeden voor teleurstellingen wat betreft zijn vader, ooit leert hij toch de waarheid en dat zal altijd een teleurstelling zijn.
Maar ook als je ex ineens besluit dat hij toch in zijn leven aanwezig wil zijn en voor zijn neus staat op een onbewaakt ogenblik… En je ex dan nog niet zover is dat hij ook schuld op zich neemt maar zich berooft voelt van contact of dergelijke.
Dan riskeer je wel dat je zoontje het jou kwalijk gaat nemen dat je niet de waarheid verteld hebt.
@D. wrote:
Vanwaar die rechtszaak waar ik je over lees? Waar gaat dat precies over?
over het feit dat hij/of wil zijn kind wil erkennen, mits hij kan aantonen met novidac dat hij op de goede rit zit… en hulp heeft ingeschakeld.
maar zie het somber in…
Laatste rechtzaak was hij er al niet bij…
En ja ik wil kleine draak zeker in de toekomst laten weten wie zijn vader is, ondanks zijn fouten, blijft het een vader.
Ik wil kleine draak juist geen valse hoop geven, maar heb zelf het eea van te dicht bij meegemaakt, en weet ook dat mensen weer helaas weer in een oud patroon vallen…
Soms denk ik was hij er maar niet meer, scheeld een hoop verdriet en ellende, maar zo mag ik niet denken…
Als de rechtzaak is, is kleine draak 5,
maar ik vraag me echt af of hij het echt zou begrijpen ?
Gelukkig heeft hij het alleen nog maar met vaderdag overgehad, en 2 weekjes erna, daarna is het stil, en hoor ik hem er niet over.
maar ik ben bewust dat die tijd zeker gaat komen, dat ik een goede uitleg moet geven.
Die zal ik zeker geven, ook met behulp van school…
Mijn zus is ook altijd eerlijk geweest tegen haar 2 oudste.
Eerlijkheid duurt het langst, en je kan er flink door in problemen komen, ook bij je kinderen.
Papa van kids had een drugs en alcohol probleem, soms losse handjes, en vond stelen ook niet echt een probleem.
Hij is na ons verblijf in Polen, daargebleven, mijn nichtje kent hem niet. Ook al was hij toen wel in haar leven (ze was 1,5 toen hij daar bleef.) mijn neefje kent hem wel . Wij, ja ook ik. zijn altijd duidelijk geweest dat papa niet altijd lief was, en dus in zijn eigen land moest blijven om dat hij van de politie niet meer naar Nederland mocht komen, en mama niet naar Polen wil. Dat als hun groter zijn, ze steeds meer antwoorden mogen verwachten, en ondertussen zijn ze bijna 8 en 10, en vragen ze steeds meer. Maar wij zijn altijd eerlijk geweest, ook als het niet zo leuk is, dan kan je het alsnog wel op een kindvriendelijke manier uitleggen.
Heeft hij een rechtszaak aangespannen omdat hij zijn kind wil erkennen en meer betrokken wil zijn? Of begrijp ik het verkeerd?
Verder vind ik het jammer dat je in werkelijk elke reactie verwijst naar het drugsgebruik, daar gaat deze hele discussie niet over. Maar volgens mij komt wat we willen zeggen voor geen meter aan, dus ik stop maar met mezelf herhalen…