Gisteren hebben wij te horen gekregen dat de zaadkwaliteit van mijn man niet goed is. Minder dan 1 miljoen dus dat is volgens mij erg slecht.
Bij mij is tot nu toe alles helemaal in orde, had gisteren ook 1 ei van 18 mm en 1 van 8 mm. Baarmoederslijmvlies zag er ook goed uit.
Maar de kans op een natuurlijke bevruchting is dus volgens mij minimaal.
Volgende week moet ik bloedprikken op progesteron en over 10 weken moet mijn man weer voor zaadonderzoek. Ik heb een gevoel dat het dan niet beter zal zijn.
Wie weet wat we (of beter gezegd mijn man) kan doen om zijn zaad iets te verbeteren. Het zaad was dus minder dan 1 miljoen en was ook niet erg beweeglijk. Hij is wel begin juli geopereerd geweest en heeft algehele narcose gehad. Volgens mij heeft hij geen koorts gehad de laatste tijd, maar hij doucht wel altijd erg heet (heeft misschien ook invloed?)
En ten tweede, als het zaad over 10 weken weer niet goed is, wat staat ons dan te wachten?
De gyn had het al over reageerbuisbevruchting. Dan doelt ze waarschijnlijk al op ivf of icsi? En wat komt er dan allemaal op je af? Ik zie er namelijk heel erg tegen op.
Alvast bedankt voor reacties.
hij zal vast nog een keer een potje in moeten leveren.
voor de rest moet hij niet te heet douchen, liever geen bad, geen sauna en katoenen ondergoed dragen.
syntetisch ondergoed ademt niet en gaat dan teveel broeien.
mijn man droeg eerst ook syntetisch ondergoed, dat heb ik allemaal de deur uitgegooit en de kwaliteit werdt steeds beter.
maar dan duurt tussen de 2 en 3 maanden ongeveer
Hoi Alicia,
wat een rotnieuws voor je zeg…
we hebben een topic weinig zwemmers…daar kan je mee kletsen met meiden waarvan haar hub mindere kwaliteit heeft.
gezond eten, genoeg vitaminen, wijde onderbroeken, niet roken, met mate drinken…het zal allemaal iets meespelen, maar zoals onze gyn zei het zullen er niet ineens 10 miljoen zaadjes worden…
na het tweede zaadonderzoek zal hij ook nog een echo krijgen misschien tenminste mijn hub heeft dat wel gehad…
Is hij geopereerd aan zijn zaakje?
sterkte meis, dat wachten is slopend!!
en je bent welkom in ons topic :-*
Balen van de slechte uitslag, zeg… 
Toch even een flinke dreun in je gezicht, dit had je waarschijnlijk niet verwacht.
In principe kan de uitslag best beter zijn de volgende keer, zaadkwaliteit kan per keer erg verschillen. Maar het kan helaas ook zo zijn dat qua aantallen altijd rond deze hoeveelheid zit. Dat is afwachten.
Je kunt zelf wel wat doen om de zaadkwaliteit te verbeteren, zoals Sophie al zei: geen strak ondergoed dragen, geen heet bad nemen, gezond eten, niet drinken of roken, niet met chemische middelen werken.
Als de uitslag de volgende keer weer onder de 1 miljoen zaadcellen zit, dan moet je aan ICSI gaan denken. Ik weet niet wat de aantallen nu waren? ICSI is in principe hetzelfde als IVF, alleen het laboratoriumwerk is anders. Met ICSI wordt er één zaadcel in de eicel geinjecteerd, waarna het vervolgens moet gaan samensmelten tot een bevruchting en gaan delen tot een embryootje. Er worden 1-2 embryootjes bij je teruggeplaatst. In totaal worden er drie ICSI-behandelingen vergoed. Sommige ziekenhuizen zitten met wachtlijsten, dat zou je na moeten vragen.
Sterkte verder & als je vragen hebt, dan stuur je me maar een pbtje. Onze meid is het resultaat van een ICSI-behandeling en over drie weken beginnen we alweer met de tweede ICSI voor een tweede kindje. Dus wij zitten midden in het traject.
Bedankt voor jullie reacties.
M´n hub moet inderdaad over 10 weken weer een potje inleveren.
Ik heb de synthetische onderbroeken die hij nog had de deur uit gedaan. Hij droeg sowieso al boxershorts, misschien moet ik nog een maatje groter kopen. Ik weet wel dat hij altijd erg heet doucht dus heb ook al tegen ´m gezegd dat hij dat dat niet goed is.
We hebben van de week even goed ruzie gehad erover. Kreeg een beetje het gevoel dat ik alles alleen moest doen er dat hij er helemaal niet meer mee bezig was. Hij vond dat ik er te veel mee bezig ben, maar het is wat je zegt, het is zo´n klap in je gezicht. Ik had hier echt niet op gerekend, eerder dat er iets bij mij niet goed zou zijn.
Daarbij voelt hij zich natuurlijk een soort van gekwetst in z´n mannelijkheid.
Ik ben ook gaan lezen over ivf en dat soort dingen. Zou daar zo tegen op zien, al die behandelingen en wat dat met je lichaam doet :?
Ik ga daar voorlopig even niet meer naar kijken want elke keer raak ik er weer van in een dip.
Om het nog wat erger te maken vertelde een collega met wie ik dagelijks te maken heb dat ze 12 weken zwanger is. Hartstikke leuk voor haar natuurlijk, maar het slaat wel weer even in als een bom na het nieuws van vorige week. En dan het idee dat ik haar straks elke dag met een dikke buik zie lopen 
daar word ik dan gewoon wel een beetje verdrietig van. Terwijl ik het haar echt heel erg gun hoor, want ik weet dat zij ook graag kinderen wilde. Maar ook weer zo hard, zij was meteen in de 1e ronde zwanger…
Maargoed. Ik wil proberen er weer wat positiever over te gaan denken. We gaan in ieder geval proberen de kwaliteit wat beter te krijgen over 10 weken. Oja, hij is inderdaad als baby geopereerd aan een liesbreuk waardoor 1 teelbal niet ingedaald is en in z´n lies is blijven zitten. Verder is hij begin juli geopereerd (aan iets anders), maar misschien kan de kwaliteit ook teruglopen door narcose of pijnstillers? Weet iemand dat hier misschien? Ik hoop echt zo dat het nog goed gaat komen en dat er een wonder gebeurd. 
Vind het ook knap van jullie dat jullie er zo goed mee om gaan. Na dat alles gelezen te hebben over ivf e.d. heb ik echt zo veel respect gekregen voor vrouwen die daar allemaal doorheen zijn gegaan :-*
Ik wacht nog even met me aan te melden bij het weinig zwemmers topic, ben ik nog niet helemaal aan toe. Jullie zien me vanzelf wel verschijnen denk ik.
Oja, ik las dat er 3 behandelingen worden vergoedt. Is dat per terugplaatsing of per keer dat er eitjes worden weg gehaald? Als ik het goed heb begrepen kunnen er per keer meerdere eitjes worden weg gehaald en dus per keer meerdere terugplaatsingen zijn.
En hoe doen jullie het op je werk? Hebben jullie het verteld, of verzinnen jullie smoezen als je naar het ziekenhuis moet?
Ik werk 36 uur en m’n man 40 dus we moeten in principe altijd vrij nemen en met zo’n intensieve behandeling moet je natuurlijk best vaak denk ik dus de smoezen zijn dan snel op.
Morgen moet ik trouwens weer bloed prikken voor progesteron. Weer even minder leuk (ik hou niet zo van naalden), maar het moet gebeuren…
Een behandeling wordt vaak al gerekend als je met de hormoonmedicatie voor IVF/ICSI bent begonnen, dat is per verzekeraar verschillend. Dus het gaat niet altijd van de punctie uit, helaas…Per behandeling kunnen er meerdere embryootjes ontstaan. Ingevroren embryo’s kunnen later teruggeplaatst worden, die worden niet apart gerekend. Deze horen bij de behandeling waaruit ze ontstaan zijn.
Ik zou eerst inderdaad de uitslag van het tweede zaadonderzoek afwachten, voordat je helemaal in het IVF/ICSI-gebeuren duikt. Wie weet is de uitslag dan beter. Niet ingedaalde teelballen kunnen inderdaad de oorzaak zijn van een slechte zaadkwaliteit. Ik weet zelf niet in welke mate narcose en pijnstillers invloed hebben op de zaadkwaliteit. Koorts en antibiotica hebben wel een erg nadelig effect.
Ik heb zelf op het moment geen werk, dus voor mij waren de vele ziekenhuisbezoeken in dat opzicht niet een heel erg groot probleem. Maar mijn man moet er vaak apart vrij voor nemen en dan kom je er niet onderuit om het te vertellen. Ik ga vaak alleen naar de follikelmetingen, de metingen worden in ons ziekenhuis alleen 's ochtends gedaan. Dus dan kan mijn man niet elke keer vrij nemen. Ik heb al honderden (letterlijk… :? ) echo’s gehad en je staat zo weer buiten, dus ik vind het niet zo’n probleem om daar alleen naar toe te gaan. Alle andere dingen is hij natuurlijk wel bij.
Jippie ik vind het knap hoor hoe je dat allemaal doorstaat. Ja je moet natuurlijk wel maar volgens mij is het lichamelijk en geestelijk behoorlijk zwaar soms.
Heb net bloed geprikt voor m´n progesteron en over een week of 9 dus weer een nieuw zaadonderzoek, dus tot die tijd proberen we ons even op andere dingen te richten, al vind ik dat wel moeilijk want het blijft gewoon malen in je hoofd. Maar misschein wordt dat met de tijd minder…
M’n hub heeft trouwens 1 teelbal die niet ingedaald is, de andere is (denk ik) gewoon gezond en had daar al over gelezen dat dat dus geen probleem HOEFT te zijn (kan wel dus). Daarbij heeft hij iets aan z’n schildklier gehad, zou er ook nog mee te maken kunnen hebben. Misschien dat hij daarna dan ook nog hormonaal onderzoek krijgt ofzo…
Bedankt voor je reactie weer, ik heb er veel aan en vind het vooral ook fijn om positieve dingen over ivf en icsi te lezen :-*
Je hebt inderdaad geen keus als je graag een kindje wilt. En je verlegt je grenzen ook steeds meer. Maar opgeven is voor ons nooit een optie geweest, wij wilden alle kansen pakken die ons geboden werden. Gelukkig is de moeite na lange tijd dan toch nog beloond. Maar het is wel een hele zware tijd geweest. We zitten sinds januari weer in de mm, over een paar weken beginnen we met de tweede ICSI-behandeling. Qua gevoel en onzekerheden vind ik het eigenlijk even zwaar als voor een eerste kindje, dat hadden we niet verwacht. Het moeilijke is dat je van tevoren niet weet of het ooit zal lukken. De kans is er dat je na alles toch nog met lege handen staat en dan is het soms zwaar om toch maar vol te houden en door te gaan.
Ik denk wel dat de niet ingedaalde teelbal de oorzaak is van de slechte zaadkwaliteit. Zeker met jullie aantallen is er meestal een duidelijke medische oorzaak. Het kan iets lichamelijks zijn, maar het kan ook chromosomisch zijn. Misschien dat dat nog onderzocht gaat worden, als de uitslag weer zo slecht is. Mijn hub heeft een spatader, daardoor is de temperatuur in de balzak hoger met als gevolg dat de zaadkwaliteit veel slechter is. Naar mijn weten heeft een schildklierprobleem niks met zaadkwaliteit te maken, maar dat weet ik niet zeker. Daar komen natuurlijk wel weer hormonen bij kijken. Dat zou je na moeten vragen.
Succes maar weer & vraag maar raak als je nog iets wilt weten! :hug:
Hoi Alicia,
ik herken je gevoel heel erg van toen wij kregen te horen dat het niet goed zat. Mijn hub is toen hij 6 was geopereerd aan een niet ingedaalde bal. ze zeiden dat het op latere leeftijd problemen kon geven voor de vruchtbaarheid. Daarnaast heeft hij ook een spatader en verkalking.
Neemt niet weg dat we nu toch levende zaadcellen hadden en ook gaan voor zoek-icsi.
Ik riep vroeger ook altijd voor mij geen hormonen en ik wil geen spuiten in mijn lijf…nu we hopelijk bijna zover zijn vind ik het heel eng, maar ook mooi dat deze mogelijkheid er is om een kindje van ons samen proberen te krijgen…
Voor ons duurde het zo lang die wachtweken in het begin. Je leeft zo in onzekerheid en je weet niet wat de toekomst allemaal brengt…
Zoek lekker veel afleiding, plan leuke dingen…tenminste zo zijn wij afgelopen anderhalf jaar doorgekomen.
Je vroeg ook hoe wij het doen op werk. Op mijn werk weten ze nog niks. Ik heb hele flexibele werktijden dus als ik een dag vrij heb om naar het zkh te gaan valt het niet op. Mijn hub neemt ook vaak de dienst vrij zodat we ook na de negatieve uitslag niet terug hoeven na het werk.
Nogmaals veel sterkte en probeer er voor elkaar te zijn…
liefs sophie
Nog een tip, mijn vriend slikt zink+magnesium tabletten (van de hema, wit met blauw potje). Dit zou goed zijn voor de kwaliteit en de snelheid, geen idee of het klopt.
25 aug. horen we de uitslag van zijn zaadjes bij de intake voor ivf. Kunnen we dat vergelijken met de uitslagen van iui wat we ca. 2 jaar terug hebben gehad.
Wat je zegt, ik vind het ook heel erg dat we nu voor ivf staan maar je verlegt je grenzen en je gaat er toch maar voor. Hopelijk is het het waard!
gr.
Ineke
OH ja, op mijn werk ben ik er open over. Werk als psychiatrisch verpleegkundige en heb via personeelszaken het beleid opgevraagd. Mijn temaleidster deed er helemaal niet moeilijk over maar ik wilde het gewoon goed weten ook richting collega’s. Dat ze niet op den duur gaan zeuren dat ik er weer niet ben.
Ga verder proberen mijn diensten zo te plannen/ruilen dat het zoveel mogelijk in eigen tijd kan. Moet in ieder geval al ca. 40 min naar het ziekennhuis en dus ook weer terug…
Bedankt Ineke ook voor jouw tips.
Ik had ook al gelezen over zink en selenium, over magnesium had ik nog niets gelezen. En ik las ook dat foliumzuur goed is voor de hoeveelheid. Ik had nog een aangebroken potje staan dus daar neemt hub nu elke dag een pilletje van. Verder heb ik dagravit (weerstand) voor hem gekocht, daar zit extra selenium en zink in en nog wat andere vitaminen e.d. ook goed tegen vrije radicalen (die kunnen nogal wat schade aanrichten aan de zwemmers). En hij doucht wat minder heet en draagt nu trouw zijn katoenen boxers 
Hopelijk heeft het effect en krijgen we over een week of 9 beter nieuws te horen. We proberen ons nu op andere dingen te richten en wat afleiding te zoeken. Probeer het ook wat te relativeren nu en dan zien we over 9 weken wel weer wat te doen.
Thanx! :-* en succes bij jullie ivf behandeling. Jullie hebben dus ook al IUI gedaan, maar dus helaas zonder resultaat? :hug: En dus ook al 2 jaar bezig. Volgens mij moet je een lange adem en veel geduld hebben in deze trajecten :roll: niet mijn sterkste kant eerlijk gezegd. :shifty:
Tja, maart 2005 gestopt met de pil…3x zwanger geweest.maar mis gegaan.
Heel verhaal en zo heeft ieder zijn/haar eigen verhaal. En je zit in het traject en je gaat door.
En hoe je dat ervaart wisselt ook steeds, de ene keer kun je er beter tegen dan de ander keer.
Ik probeer zelf vooral te genieten van andere zaken en ga er nu elke maand alweer vanuit dat het toch niet gelukt is.
Las een keer een boek van een vrouw die 10 jaar lang alleen maar met het zwanger willen worden bezig was (natuurlijk zit dit ook altijd in mijn achterhoofd) ze kon niet meer naar zwangere vrouwen kijken etc. etc. continue in een dip. Na 10 jaar heeft ze zich later steriliseren en kreeg ze rust…zo schokkend vond ik dat. Alsof je 10 jaar van je leven hebt verspilt!
Jullie ook heel veel suc6!
Jeetje, 3 x zwanger en dat het dan steeds mis gaat. Dat is dan nog zo´n beetje mijn tweede grote angst, dat je eindelijk zwanger bent en dat het dan mis gaat. Vreselijk lijkt me dat. Maar wat je zegt, je moet daar dan ook weer doorheen en zo ga je door en verleg je steeds je grenzen. Maar ik heb er wel bewondering voor.
Ja ik kan me voorstellen dat het je leven gaat beheersen op een gegeven moment. Ik denk dat je daar inderdaad erg voor op moet passen. Wij zitten net aan het begin van de hele mmm, en dan komt er erg veel over je heen, daarom houdt het me nu ook zo bezig. Toch heb ik ergens wel het gevoel dat het goed gaat komen en dat geeft me op het moment wel wat rust. Vandaag vroeg een collega aan me of ik soms zwanger ben, hij dacht het aan me te zien. Volgens mij kreeg ik ook een rood hoofd dus misschien denkt hij nog wel dat het zo is ook. Maar op dat soort momenten is het wel even heel erg pijnlijk en denk ik, je moest eens weten…
Voorlopig hebben we nog genoeg dingen in het verschiet die voor afleiding zorgen.
Bij mij op het werk weten ze inmiddels hoe het er voor staat en gaan ze extra op mij letten. Logisch…of ik nog wel koffie drink enzo.
Ben 5x geopereerd aan mijn buik, had altijd al een buikje maar heb soms het idee dat het lijkt alsof ik zo’n 3 maanden zwanger ben.
25 aug. gaan we voor de intake, ben benieuwd hoe het dan verder zal gaan. Gaat me nu ook weer meer bezig houden nu die datum in zicht komt. Zie er ook tegenop…maar krijg toch ook wel weer wat meer hoop…
Fijn dat er dingen zijn die je/jullie afleiding bieden, zijn er natuurlijk altijd wel.
Af en toe heb ik het er even moeilijk mee, zit dan niet lekker in mijn vel maar ben me er dan niet echt van bewust waardoor dat komt. Probeer het verstandelijk allemaal te beredeneren en vol te houden maar het blijft en is toch een enorm gemis.
liefs
Ineke