Mijn zoontje van 5,5 jaar… gek worden wij er van.
Sinds de geboorte van zijn zusje is het qua gedrag voor mijn gevoel bergafwaarts gegaan.
Het begon met broekpoepen, daarna met schreeuwen, stampvoeten, huilen, dwars doen en vooral NIET luisteren. We hebben het gevoel dat we hem de hele dag moeten corrigeren. Constant is het van ‘niet doen’, ‘blijf af’, ‘doe normaal’ pfffff. Als hij iets vraagt en wij zeggen ‘nee straks’ dan gaat hij brullen ‘nee nu’. Ook als hij van ons eventjes naar de wc moet (om dat broekpoepen te voorkomen) gilt ie soms de hele wc bij elkaar (leuk voor de buren)… Als hij in zijn blootje staat gaat ie gek lopen doen, aan zijn piemel zitten, met zijn billen in de lucht (ook waar zijn zusje bij is). Ik schaam mij om te moeten zeggen dat ik hem al een paar x een flinke mep verkocht heb omdat ik het echt niet meer weet en uit onmacht zooo kwaad wordt :oops: :thumbdown:
Als er vriendjes komen spelen gaat ie zich uitsloven en heel raar gedrag vertonen.
Ik weet echt niet wat ik er mee aan moet… na 3 x waarschuwen gaat ie 5 minuten op de gang (niet altijd) en als het heel erg is moet ie naar zijn kamer (soms wel een half uur).
Soms gaat ie zo hard huilen en gillen dat we dan daar weer kwaad om worden. Ik probeer vaak uit te leggen waarom iets niet mag maar heb vaak het idee dat ie daar helemaal niet naar luistert. Als er vriendjes zijn weet ik ook niet goed wat ik moet doen uit angst dat die vriendjes dan niet meer willen komen spelen.
Dat blote billen en piemel gedrag wil ik het liefste negeren, maar dat kan ook niet altijd.
Is dit herkenbaar voor iemand??
Kijk eens op de site van positief opvoeden punt nl. Dat gaat over de triple p methode, en kijk ook of er een opvoedadviseur in je buurt zit die met deze methode werkt. Ik zou echt hulp van buitenaf inschakelen hoor, jullie zitten nu in een negatieve spiraal, ik denk niet dat je dit oplost met alleen wat tips van internet. Als ik je verhaal zo lees moet het roer radicaal om binnen jullie gezin, en dat werkt vaak alleen met hulp. Bedoel ik niet lullig hoor… :oops: Misschien is er ook wel meer aan de hand, dus praat vooral met een deskundige. Misschien kan je via school bij een pedagoog terecht?
Ik heb ook laatst een paar keer met iemand van ons opvoedpunt in de wijk gesproken en dat heeft me wel geholpen. Onze zoon luisterde erg slecht en dat kwam ook omdat wij niet altijd even consequent waren, we gaven hem toch nog teveel ruimte en we verbonden te vaak geen consequentie aan ongewenst gedrag.
Nou ja, mijn verhaal is niet helemaal hetzelfde, maar het is soms echt wijs om hulp van buiten in te roepen.
Sterkte!
Nou ja, dat dacht ik zelf ook al… Het vreet energie wat ook niet echt goed is voor je humeur en je relatie, wij krijgen er ook al ruzie over pfff… We gaan eerst de vakantie afwachten en kijken of het dan beter gaat…misschien dat de jongeman ook toe is aan vakantie :roll:
Mutsie, moeilijk hoor :hug: . Ik sluit me geheel bij Em aan, zoek hulp. Ergens is het in een neerwaartse spiraal gegaan en dan is het vaak er moeilijk om daar alleen uit te komen. Sterkte
Jeetje wat rot voor jullie. :hug:
Hulp zoeken is zeker nodig om jullie weer een beetje op het positieve pad te krijgen. Kun je misschien ook een middag plannen dat je alleen met je zoontje bent, zonder zijn zusje.
En dat je goed naar hem kan luisteren zodat je hem beter begrijpt. Gewoon luisteren zonder oordeel.
Sterkte ermee, nog een paar weekjes dan beginnen de vakanties.
Ik probeer altijd zo min mogelijk te straffen en zo veel mogelijk te belonen.
Soms zijn ze op een dag zo lastig dat je alleen maar loopt te blaffen en te snauwen. Maar als je dan voor jezelf het roer omgooit, even een paar minuten puur aandacht aan hem geeft en hem beloont voor zijn goede gedrag slaat de bui meestal vanzelf in positeve zin om.
Je geeft aan dat het sinds de geboorte van zijn zusje is dus het klinkt mij in de oren als aandacht vragen, helaas op een nagatieve manier. Aan jou de taak om hem te leren dat op een positieve manier te vragen.
Enneh, best herkenbaar hoor 
Probeer het niet bij je weg te laten lopen.
Zoals rijstkorrel al schrijft denk ik ook dat jullie zoontje vraagt om een beetje qualitytime met een van jullie beiden, zonder zijn zusje erbij.
In ieder geval succes. Ik hoop dat het gauw beter gaat.
@Mutsie73 wrote:
Mijn zoontje van 5,5 jaar… gek worden wij er van.
Sinds de geboorte van zijn zusje is het qua gedrag voor mijn gevoel bergafwaarts gegaan.
Het begon met broekpoepen, daarna met schreeuwen, stampvoeten, huilen, dwars doen en vooral NIET luisteren. We hebben het gevoel dat we hem de hele dag moeten corrigeren. Constant is het van ‘niet doen’, ‘blijf af’, ‘doe normaal’ pfffff. Als hij iets vraagt en wij zeggen ‘nee straks’ dan gaat hij brullen ‘nee nu’. Ook als hij van ons eventjes naar de wc moet (om dat broekpoepen te voorkomen) gilt ie soms de hele wc bij elkaar (leuk voor de buren)… Als hij in zijn blootje staat gaat ie gek lopen doen, aan zijn piemel zitten, met zijn billen in de lucht (ook waar zijn zusje bij is). Ik schaam mij om te moeten zeggen dat ik hem al een paar x een flinke mep verkocht heb omdat ik het echt niet meer weet en uit onmacht zooo kwaad wordt :oops: :thumbdown:
Als er vriendjes komen spelen gaat ie zich uitsloven en heel raar gedrag vertonen.
Ik weet echt niet wat ik er mee aan moet… na 3 x waarschuwen gaat ie 5 minuten op de gang (niet altijd) en als het heel erg is moet ie naar zijn kamer (soms wel een half uur).
Soms gaat ie zo hard huilen en gillen dat we dan daar weer kwaad om worden. Ik probeer vaak uit te leggen waarom iets niet mag maar heb vaak het idee dat ie daar helemaal niet naar luistert. Als er vriendjes zijn weet ik ook niet goed wat ik moet doen uit angst dat die vriendjes dan niet meer willen komen spelen.
Dat blote billen en piemel gedrag wil ik het liefste negeren, maar dat kan ook niet altijd.
Is dit herkenbaar voor iemand??
het lijkt me ontzettend moeilijk om hieruit komen zonder hulp.
Ik geef je een paar tips, maar de beste en de eerste tip die ik je geef;
Zoek hulp voor het uit de hand loopt.
De opdracht “Doe normaal” is voor een kind niet concreet genoeg, geef aan welk gedrag je graag wil zien. Als hij bijvoorbeeld aan het gillen is, zeg je niet:“Hou eens op met gillen”, maar “ik wil dat je zachter praat” Of lijdt hem af met iets heel anders. Je zou hem ook kunnen waarschuwen: “als je binnen nu en een minuut niet stopt met gillen ga je op de afkoelplaats zitten”.
De momenten dat hij aan zijn piemel zit kun je negeren, je kunt ook zeggen dat het beter is dat hij zich even terug trekt als hij aan zijn piemel wil zitten, het is namelijk niet netjes om dat te doen als er andere mensen bij zijn.
Het is ook belangrijk hem serieus te nemen, bijvoorbeeld als hij zijn zin ergens niet in krijgt en hij wordt boos kun je beter zeggen dat je hem begrijpt het is ook niet leuk als hem iets wordt ontzegt terwijl hij dat zo graag wilde. We zijn al snel geneigd om te zeggen: “ach stel je niet aan”.
Misschien kun je hem een kussen geven of een boksbal, als hij boos is kan hij daar zijn boosheid in kwijt.
Het uitsloof gedrag bij zijn vriendjes zou ik negeren.
Hopelijk heb je iets aan de tips…
Succes ermee!
heel erg hekenbaar. mijn zoontje van 5,5 doet precies hetzelfde. vooral het pijn doen van zijn broertje kan ik heel boos om worden.
quality time is hier het toverwoord. ik heb om de zaterdag een mama en ramon dag ingelast en dan doen we leuke dingen met zijn tweetjes, soms uitgebreid zoals een atractiepark maar ook gewoon domweg eendjes voeren en naar de speeltuin, het bos of de mac of zo…
maar voor alles geldt dat je moet doen wat voor jullie goed voelt…hulp zoeken kan heel nuttig zijn, heb ik voor hem ook gedaan na de scheiding, doet ook wonderen…
als ik je meer wilt “praten” pb me gerust…
succes daar…