mijn zoontje is 4 jaar en gaat sinds mei naar de basisschool. Het viel niet mee voor hem. Hij bleef huilend achter als ik weg ging. Toch was hij na ongeveer 2 weken gewend aan het feit ok ik moet naar school, de kinderen en juf en hij leerde best veel in die 2 maanden. Hij werdt zindelijk, leerde zonder zijwielen fietsen uit zichzelf, ging liedjes zingen die hij geleerd had en had het constant over school. Heel positief dus. Helaas wisten we dat de juf van afgelopen seizoen niet terug mocht komen dus hij wist al er komt een nieuwe juf en daarbij ook nieuwe kinderen en dat vondt hij niet leuk. Toen de school vakantie over was en school weer begon had mr geen zin, is te begrijpen 6 weken vrij is lekker en dan weer in het gareel moeten en luisteren, doen wat er gevraagd wordt is lastig. Op een gegeven moment begon hij met grote monden op zetten, brutaal zijn, baldadigheid en een paar keer per week driftbuien. Nu lijkt het erop dat hij 's avonds ook gaat beginnen met driftbuien tijdens zijn slaap tenminste zo lijkt het. Voorheen had hij last van groeipijn dat duurde dan 15 min het was dan echt flink huilen geblazen op mijn schoot maar daarna was het over en sliep hij dan zo weer verder. Laatste dagen gilt hij het uit het lijkt groeipijn hij zegt au en grijpt naar zijn knie of voet. Ene moment komt hij bij me zitten het volgende moment duwt hij me weg en schopt hij in het rond. Hij lijkt angstig. Het lijkt of hij in een roes zit waar je niet tot hem kan door dringen. Zomaar ineens is hij er ook weer uit en is hij weer een beetje aanspreekbaar. Meestal is hij zo moe dat hij weer gaat slapen. Zaterdag had hij dit 3x op een avond. Hij wilde bij mij in bed liggen. hij heeft toen gewoon geslapen.
Ik moet erwel bij zeggen dat hij een nieuw bed gekregen had die ik op een andere plek in de kamer gezet had. toen begonnen die avond perikelen. de dag erna heb ik het bed terug gezet en toen sliep hij weer maar nu gaat hij weer beginnen. Hij had het trouwens ook ineens over schaduwen en spookjes :think:
ik vindt het erg moeilijk te ontdekken wat er nou aan de hand is, ik weet dat hij erg gevoelig en soms onzeker is dat hij niet van veranderingen houdt wat dat betreft lijkt op erg op mij. Maar heeft hij nu last van groeipijn, valt school hem moeilijk, heeft hij angst voor spookjes. Erg lastig zo. Is er iemand die uit mijn verhaal iets herkend ?
gr marina
Er zijn heel veel veranderingen in korte tijd en dat kan hij niet zo goed plaatsen. Ik herken het van de oudste (en van mezelf). Geef het de tijd en probeer zelf rustig te blijven, ga niet mee in de boosheid. Ik weet dat dat moeilijk is. Mijn zoon wilde niets zeggen als ik probeerde een gesprek aan te gaan, maar wat hier wel hielp was een soort rollenspel. Ik praatte dan via een knuffeldier tegen hem en dan vertelde hij wel honderduit tegen dat knuffeldier en kon zo merken wat hem dwars zat en er op in gaan.
En hij is nog maar net 4 jaar en bij mijn oudste duurde het echt ruim een half jaar voordat hij helemaal gewend was op school. En vanaf 5 jaar was hij pas helemaal op zijn gemak. Hij is nu bijna 6, maar de eerste dag gisteren na de vakantie in een nieuwe groep was wel weer erg spannend. Hij kwam met een natte broek thuis en moest even uitstuiteren.
Hier werkt goed voorbereiden het beste en dit ook tegen de juf/meester zeggen. Benoem daar ook hoe hij thuis doet, het kan zijn dat hij overvraagt wordt.
Mijn dochter had dit ook weer de eerste week na de vakantie.
Het heeft geholpen toen ik het tegen de juf vertelde en zij haar meer voorbeide op wat komen ging. Thuis heb ik voor haar ook een planbord waarop precies staat wanneer er wat komt.
Ook slaapt mij jongste dochter soms in in mijn bed, ze slaapt dan heel goed en ik leg haar over wanneer ik zelf naar bed ga.
Nu we weer een tijdje verder zijn benoem ik dat als ze goed gaat slapen in haar eigen bed dat ze dan morgen of in het weekend in mijn bed mag slapen en zo bouwen we het weer af.
Succes, het wordt echt minder als hij weer wat gewend is.
Hij voelt zich thuis veilig en kan zich daar goed uiten, iets wat hij op school waarschijnlijk minder doet (het troost mij altijd om dat te weten als het weer eens zover is).
Onze oudste heeft last van nachtangst.
Dit is ook ontzettend vervelend, en lijkt op sommige punten een beetje met wat jij omschrijft.
:hug:
Er komen zo twee dingen in mij op; misschien is er iets op school aan de hand wat hem dwars zit? Het hoeft niet heel ernstig te zijn, maar misschien is er iets wat hij moeilijk begrijpt of kan uitleggen? Ik zou er sowieso een gesprekje op school aan wagen.
Daarnaast bestaat het fenomeen ‘night terrors’ of sleep terrors. Het komt niet heel vaak voor, maar dit zijn extreme angsten in de avond/nacht. Kinderen worden hysterisch gillend en bang wakker en zijn niet te bereiken of eruit te krijgen. Weten er ook niets meer van later. Dit gebeurt typisch in de eerste 3 uur van de slaap. Het fenomeen lijkt verbonden te zijn aan het moment waarop je echt overgaat in de zeer diepe slaap.
Doorgaans gaat het vanzelf over, maar google er eens op of je wat herkent?
Lily, dat is nachtangst inderdaad. Heeft de oudste van ons 
bedankt voor jullie reacties
Cin mijn moeder begon gisteren ook over nachtangst heb er al het een en ander over gelezen lijkt wel overeen te komen met mijn zoon. Waar heeft jou oudste zoal last van als ik vragen mag ?
gr marina
Hij slaapt in, word erg onrustig, word schreeuwend, lopend, huilend, krijsend, schoppend, slaan “wakker” (niet alles tegelijk hoor, bepaalde aspecten soms maar alles kan voorkomen).
We praten tegen hem, maar dringt niet door. Hij lijkt erg angstig dan (echt hele angstige-wilde blik), maar hij is niet echt wakker.
Het duurt soms dan ook echt wel een tijdje, voordat hij wakker is en aanspreekbaar. Dan kijkt hij wat verbaasd en schrikt soms dat wij dan bij hem zijn.
Praten we even wat, voor zover mogelijk, want vaak wilt hij dan weer gaan liggen en verder slapen.
Heel apart is dit. En soms echt heel zwaar 
Oh, is er ook een nederlandse term voor :lol:
(Dat krijg je als alle vakliteratuur in het engels is… :roll:)
Het is overigens niet schadelijk of gevaarlijk en er is ook niks ‘mis’, maar het is wel heel erg naar om je kindje zo vreselijk overstuur te zien…
hihihi
Het is inderdaad erg naar, en soms weten wij ook echt niet wat we moeten doen.
Cin nou dat lijkt idd precies op wat mijn oudste had, momenteel is het trouwens weer rustig met slapen lijkt weer voorbij.
Idd erg zielig dat je niet kunt helpen die angst in z’n oogjes ah 
gr marina
Onze zoon heeft het soms, niet iedere avond.
Er zijn ook periodes dat het helemaal niet voorkomt, en dan in 1x is het er weer :think:
typisch he helemaal verklaarbaar is het dan toch ook weer niet, wisten we maar wat er in die koppies om gaat dat zou zoveel schelen dan kan je gericht helpen.
gr marina
ja precies! Zou soms erg fijn zijn :?