Vandaag ben ik met Mats naar de stad gegaan. Ik ga niet zo graag alleen met hem omdat het zo’n gesjouw is maar nu moest ik wel. Zaterdag wordt mijn neefje 2 jaar en na vandaag heb ik echt geen tijd meer om een cadeautje te kopen.
Gelukkig, het is droog op het moment dat ik Mats in de autostoel hijs. Sinds deze week is de maxicosi naar zolder verbannen en heeft dus plaats gemaakt voor een hypermoderne autostoel. Weer zo’n slik moment. Zo’n moment dat je er weer even bij stil staat dat het echt heel snel gaat.
Ik zet Mats in de stoel en probeer de sluiting vast te krijgen. Deze moet echter veel losser omdat Mats nu een dikke jas aan heeft. Ik trek uit alle macht maar er komt geen beweging in. Ondertussen begint Mats heel hard te huilen en wurmt zich onder mijn armen vandaan.
Er loopt een wat oudere man langs met een klein lelijk hondje. De man kijkt naar Mats en dan naar mij. Ik heb zin om heel hard: “Als u denkt dat u het beter kan dan hou ik u niet tegen hoor!� te roepen maar de man tilt een wenkbrauw op en loopt door.
Na een paar minuten strijd met Mats én de stoel, zit hij eindelijk goed en kunnen we gaan. Met het zweet nog op mijn voorhoofd start ik de auto en rij weg. Aan het eind van de straat zie ik in mijn achteruitkijkspiegel dat de kinderwagen nog voor het huis staat. Misschien handig om deze ook nog mee te nemen?
Na een half uur ben ik dan eindelijk in de stad. Gelukkig is het niet druk. Inmiddels regent het wel dus wil ik de plastic regenkap over de kinderwagen doen. Ik zal jullie de details besparen maar deze kunnen we niet nog eens gebruiken. Wat een rotding! Mats heeft gelukkig geen last van de regen. Hij kletst aan een stuk door, de schat! Geen idee wat hij zegt maar ik denk dat hij het lief bedoelt. Ik denk echt dat hij vindt dat ik het allemaal prima doe. En dat doe ik natuurlijk ook, alleen met een beetje weinig geduld af en toe.
Ik kom bij het warenhuis waar ik moet zijn. Een ouder paar loopt voor mij naar binnen en ik weet ZEKER dat ze mij hebben gezien maar ze laten zo de deur voor mijn neus weer dicht vallen! Bam, zo tegen de kinderwagen aan. “Bedankt hoor!â€? roep ik sarcastisch maar het paar hoort mij niet. Gelukkig snelt er een andere man naar de deur om deze voor mij open te houden. “De oudjes van tegenwoordig…â€? zegt hij en ik lach. Gelukkig, hij heeft het ook gezien. Ik ben niet sacherijnig, mijn reactie was zeer terecht.
Uiteraard heeft deze winkel niet wat ik zoek en moet ik dus noodgedwongen nog een heel eind door de stad. Gelukkig ben ik uiteindelijk wel geslaagd. Mats lacht steeds naar me. Ik ben altijd zo jaloers als ik hem zo in die wagen zie liggen. Lekker warm slaapzakje om je heen, lekker rondgereden worden, kijken naar je moeder die er inmiddels uit ziet als een verzopen kat, dat moet toch heerlijk zijn?! Nogmaals denk ik aan de maxicosi die nu op zolder staat en dan ben ik ineens weer heel blij dat Mats zo naar mij lacht. Het maakt hem niet uit hoe ik er uit zie. Het geeft niks dat mijn haar nat langs mijn gezicht hangt. Het maakt hem allemaal niks uit, nu nog niet. Maar wie weet hoe lang het duurt voor hij, met zijn hoofd in zijn jas gedoken, om zich heen kijkt, in de hoop geen vrienden tegen te komen als zijn moeder zo naast hem loopt!
hahahahaha
heerlijk herkenbaar hoor
ben je trouwens wel geslaagd voor het cadeautje??? :think: :mrgreen:
Jaja, (dat staat er ook hoor 
).
Moest een dekbedovertrek hebben want mijn neefje heeft een peuterbed gekregen.
Wat leuk geschreven… :inlove:
dankje!
Idd heel leuk geschreven :thumbup: :inlove:
Lief he de onvoorwaardelijke liefde van kinderen :inlove:
Heel erg leuk geschreven.
Ik heb nu ook sinds 2 weekjes ong de autostoel en zei ook tegen me vriend ohh nu is ze echt geen baby meer.
Dat zeg ik bij alles hoor nu ze kan zitten is ze ook geen baby meer.
Als ze weer iets nieuws leert dan hup is ze geen baby meer.
Maar en dan ligt ze lekker bij mij op school savonds en dan denk ik: wat doe je toch gek moet je kijken ze is echt nog een babytje.
Maar het gaat zo ontzettend snel allemaal echt jammer.
Maar tis alleen maar goed dat ze het zo goed doen, en zo goed groeien eigenlijk.
Pff ik heb er ook een hekel aan mensen die gewoon de deur dicht laten vallen. En ook ik zeg er altijd iets van: Dankjewel roep ik dan.
Of als ik gewoon normaal door de stad loop en iemand stopt opeens zomaar en dan rij ik er wel eens tegenaan kijken ze me ook zo raar aan.
Pfff ja stop dan toch niet zomaar.
En andere mensen die komen je juist weer helpen.
Ja lief is dat he, het maakt niet uit wat je doet of hoe je eruit ziet !!
haha als ik die verhalen van jou lees moet ik altijd lachen je schrijft het zo leuk op.
ook toen met die tandjes en jij sagerijnig in je badjas :lol:
je moet schrijver worden :mrgreen:
@bianca&? wrote:
haha als ik die verhalen van jou lees moet ik altijd lachen je schrijft het zo leuk op.
ook toen met die tandjes en jij sagerijnig in je badjas :lol:
je moet schrijver worden :mrgreen:
:-*
Ja, mooi verhaal.
Tygo is niet eens zo oud, maar ik kan me nog goed herinneren dat ik de zwangerschapstest in mijn handen had en dat ik nog 9 maanden 
moest wachten voor het zover was.
En toch, het gaat zo snel… :shock: :mrgreen: