Waarom is ‘nee’ hier in huis niet te begrijpen?
Waarom volstaat één ‘nee’ niet, en moet ik het minstens zeven keer zeggen voordat er geluisterd wordt?
En waarom is ‘ja’ voor kinderen wel in één keer te begrijpen en hoef je dat nooit te herhalen?
Weten jullie wat hier bij mij thuis mis gaat?
Hetzelfde als bij ons denk ik :shifty:
Wij hebben opnieuw hier de nee weer aangescherpt. De eerste keer vragen met nee… tweede keer als ze weer vraagt zeggen wij… nee en julia, we zeggen nee, dit is je eerste waarschuwing, je gaat naar de gang. Derde keer is gang.
Het gaat op dit moment stukken beter… maar zoals altijd met zoiets… is het ws over een maand of wat weer slechter.
Moet ook zeggen dat ze op dit moment niet lekker in haar vel steekt… dus ondanks deze maatregel nog veel strijd.
Maar zodra ze wel goed in haar vel zit is dit wel na drie dagen goed!
Een ja is duidelijk, want ze hebben zelf het gevolg al ingevuld. Een NEE is onduidelijk. Wat mag niet? Waarom niet? Wanneer wel? Of wat mag dan wel?
Zij stellen een vraag. Bij een JA is de behoefte bevredigd. Bij een NEE ligt er nog teveel onduidelijkheid…
Nee, vandaag mag dat niet meer, want…
Nee, snap dat je het wil,maar hebt net…
Nee, dit mag je niet meer vragen want…
Nee, dat gebeurt niet, omdat…
Nee, nu niet. Straks na…of zodra…dan mag het weer.
Zou dat het kunnen zijn?
Geen idee hoor. Hier hebben ze ook van die dagen…wat zei ik nou net? Nee!
Hier snapt de oudste ook niet wat nee is :wall: . Roep ook tig x per dag nee/stop daarmee bla bla en ook met de nodige uitleg erbij, ze gaat gewoon doodleuk door. Net zoals het slaan/duwen/gooien naar haar zus waar we echt knettergek van worden. Leggen 100 x uit dat het niet leuk is en haar zusje dan verdrietig is bla bla maar ze zegt dan sorry en 5 minuten later is het weer tijd :twisted:
Oh jee hier ook altijd nee pfffff!
:wall:
Nee, straks; dat probeer ik meestal te zeggen als 'ja, straks´. Voelt voor peuter positiever, boodschap is uiteindelijk hetzelfde 
Vaak is het gezeur bij een ‘nee’ hier ook een uiting van teleurstelling/verdriet. Ik probeer haar dan te troosten en benoem ook dat ik snap dat ze verdrietig is. Dat geeft vaak al een stuk meer rust in huis.
Als ze iets gedaan heeft wat wij niet goed vinden, probeer ik haar de consequenties te laten ‘dragen’: ze duwt bijv regelmatig haar zusje om, ik wijs haar er dan op dat dreumes verdrietig is doordat ze is omgeduwd en vraag aan peuter hoe we dat moeten oplossen. Dan komt ze met een knuffeltje of speelgoedje aangedragen.
Maar ja, 100% vrede kennen we hier nog altijd niet. Zeker nu dreumes aan de driftbuien begint :shock:
Ik merk dat een nee pas een echte nee is voor hem, als er sprake is van enige intrinsieke motivatie om iets te laten. Er zijn dingen die wij niet willen, waarvan hij wel onze motivatie weet maar die motivatie gewoon niet deelt. Maar hij zal nooit iets doen of zelfs vragen als hij zelf ook vindt dat dat niet kan. Hoe ouder hij is, hoe meer hij onze kant van een nee ook gaat snappen, en soms zelfs ernaar handelen.
Bij Marijne merk ik wel dat nee, want… meer effect heeft, hoewel zij nog een stuk jonger is. Dus uitleggen waarom het niet mag. Misschien helpt dat?
@marieke_dm wrote:
Hetzelfde als bij ons denk ik :shifty:
Whahaha, same here :lol: 8)
Geen idee, volgens mijn kinderen spreek ik Chinees en zij niet.
Bovendien zijn mijn kinderen oost Indisch doof en zit het woordje nee vanaf mijn kant helemaal niet in hun woordenboek.
Maar moet je ze horen als ik iets van ze gedaan kan krijgen dan weten ze ineens wel wat het woordje nee betekent :roll:
@mamma van sharondenise wrote:
@marieke_dm wrote:Hetzelfde als bij ons denk ik :shifty:
Whahaha, same here :lol: 8)
Geen idee, volgens mijn kinderen spreek ik Chinees en zij niet.
Bovendien zijn mijn kinderen oost Indisch doof en zit het woordje nee vanaf mijn kant helemaal niet in hun woordenboek.
Maar moet je ze horen als ik iets van ze gedaan kan krijgen dan weten ze ineens wel wat het woordje nee betekent :roll:
Hahaha hier net zo…ben blij dat het niet alleen bij mij zo is :mrgreen: :mrgreen:
@Marlous79 wrote:
Bij Marijne merk ik wel dat nee, want… meer effect heeft, hoewel zij nog een stuk jonger is. Dus uitleggen waarom het niet mag. Misschien helpt dat?
Probeer ik ook hoor, zo veel mogelijk.
Maar zoals gisteren: zak patat aan het eten, bij de oudste valt er een patatje op de grond in het winkelcentrum en hij wil het oppakken. Ik zeg nee, en voordat ik uberhaupt uitleg kan geven, steekt hij het al bijna in zijn mond, uiteindelijk werd het van mijn kant 5 keer nee zeggen, voordat hij stopte met de beweging om het in zijn mond te stoppen. Toen pas kon ik zeggen dat het vies was en ik niet wil dat hij dat dan nog opeet.
Zo ook met handen aan prullenbakken komen in een winkelcentrum bijvoorbeeld. Ik moet gewoon bij elke prullenbak herhalen dat hij er zo min mogelijk aan moet zitten omdat het vies is.
En elke keer herhalen, herhalen, herhalen…
( nu lijkt het net of ik smetvrees heb :mrgreen:, maar het zijn gewoon voorbeelden hoor )
oooh neeh. prullebakken mijd ik ook altijd!! brrr vieze dingen, net als lantaarnpalen op peuterhoogte… onze uk mag graag rondjes draaien om de paal heen… brrr… hij zit precies op de hoogte van een grote hond! ieuwwwww!!!
Veel nee ga ik uitleggen, de waarom. Maar soms is nee ook wel eens nee! mag ik een snoepje tijdens het koken, is met nee, we gaan straks eten voldoende voor mij. Dat gemauw op dat moment kan ik er echt niet bij hebben.
Soms is het ook wel eens zoeken na een oplossing, zin aan een snoepje… nou… neem maar vast een stukje sla, of komkomer oid.
Maar dat patatje… snel zelf oppakken en wegmikken… brr… wordt spontaan misselijk aan die gedachte, hoe vies! brrrrrrrrrrrrrrrrrrr
dat klinkt helemaal niet herkenbaar 8)
ook hier niet de oplossing…
Hier zeg ik vaak… wat denk je zelf? Dan zeggen ze “ja” en dan vraag ik… waarom vind je dat het ja moet zijn? Dan leggen ze het uit en dan leg ik uit hoe ik denk en dan zeggen ze zelf “dus het mag niet”
Bij Mies van 4 en bij suus van 2 werkt dat niet… maar daar werkt afleiden weer beter en alternatieven bieden…
Mama mag ik een koekje (15 minuten voor we gaan eten) Mies, heb je soms honger? Ja mama… Mies we gaan met 15 minuten eten, dat is al snel, dus we gaan geen koekje eten, maar je mag nog wel een soepstengeltje of een stukje brood… als voorafje.
En bij Suus, als er iets valt op de grond en ze wil het oprapen, dan zeg ik niet “nee” dan zeg ik meteen “Suus, de grond is bah… patatje is vies, niet eten” dan kan het wel zijn dat ze het al wel heeft opgepakt, maar dan geeft ze het vaak aan mij en zegt “nie eten, bah vies” en dan veeg ik d’r handjes wel af.
Verder net als bij een jonge hond, voor zijn, voorkomen dat je nee moet zeggen…
En dan nog gaat het niet altijd goed hoor… maar ik loop niet de hele dag nee te roepen…
@Cell wrote:
En dan nog gaat het niet altijd goed hoor… maar ik loop niet de hele dag nee te roepen…
Ik gelukkig ook niet hoor. Maar we zitten nu in zo’n fase hier in huis dat ze heel graag hun eigen mening laten meetellen en één keer nee niet accepteren, dus moet ik het heel vaak herhalen. Vermoeiend!
Leuk om even jullie ervaringen te lezen