Zoals al gezegd: benoemen wat het is. Hier volgen er dan altijd nog meer vragen (Hoe kan dat dan, wat heeft die meneer dan, wat is er dan met zijn benen gebeurd, etc) en ik geef dan aan dat hij dat aan de persoon in kwestie mag vragen (mits mogelijk).
maar daar zal ook niet iedereen behoefte aan hebben lijkt me. :think:
vriend van ons is blind en deels verlamd, daar heeft n ook af en toe vragen over, en dan zeg ik idd wel altijd: vraag maar aan hem. Maar bij vreemden zou ik dat niet zo snel doen, tenzij iemand echt duidelijk kenbaar maakt open te staan daarvoor.
Zoals al gezegd: benoemen wat het is. Hier volgen er dan altijd nog meer vragen (Hoe kan dat dan, wat heeft die meneer dan, wat is er dan met zijn benen gebeurd, etc) en ik geef dan aan dat hij dat aan de persoon in kwestie mag vragen (mits mogelijk).
maar daar zal ook niet iedereen behoefte aan hebben lijkt me. :think:
vriend van ons is blind en deels verlamd, daar heeft n ook af en toe vragen over, en dan zeg ik idd wel altijd: vraag maar aan hem. Maar bij vreemden zou ik dat niet zo snel doen, tenzij iemand echt duidelijk kenbaar maakt open te staan daarvoor.
Als mensen daar geen behoefte aan hebben kunnen ze dat dan aangeven. Ik kan niet voor anderen bepalen hoe ze daar in staan tenslotte.
Sarah was ook zo iemand die alles eruit gooide. Kevin is precies zo.
Rond 5 december idd roepen naar donkere mensen ‘zwarte piet!’.
En toen we hier net kwamen wonen, liepen er veel mannen in gewaden/thobe rond. Sarah riep dan ook hard: “die man heeft een jurk aan!”. Dus toen ook uitgelegd dat dat bij zijn cultuur hoort. Haar voorbeelden gegeven van klasgenoten (ze hadden toen net een dag op school gehad waarin ouders vertelden over hun cultuur).
Laatst liep ze naar een man toe die een gewaad droeg en zei dat ze dat mooi vond zij wilde die ook wel
En ze liep vorig jaar een keer naar een groep jongens en vroeg waar ze vandaan kwamen en dat een meisje uit haar klas ook uit Marokko komt. Bleek de broer van dat meisje ook bij dat groepje te staan.
Sarah is ook totaal niet verlegen of iets, dus die loopt echt naar iedereen toe en vraagt wat er in haar op komt. Soms kan het wat subtieler, maar gelukkig snapt iedereen dat het nog een kind is en dat die er soms vanalles uit kunnen gooien
Met onfasoenlijk bedoel ik ook echt open mond en starende ogen. In mijn ogen vind ik dat niet netjes, dus onfatsoenlijk.
maar iets is pas onfatsoenlijk als de persoon in kwestie logischerwijs kennis heeft van de gangbare fatsoensnormen en die vervolgens (opzettelijk) aan z’n laars lapt. Dat is toch bij jouw jongste nog totaal niet het geval? Misschien val ik over iets ogenschijnlijk kleins, maar ik vind het best ‘shocking’ dat je zo’n term je 1,5 jarige toebedeelt :think:
een baby die boert in het openbaar, of enorme scheten laat met flink veel geluid, dat wordt ook niet als onfatsoenlijk bestempeld. En terecht natuurlijk.
En ik kan natuurlijk niet voor alle mensen in een rolstoel spreken, en de ene is de andere natuurlijk niet (ook niet qua verstandelijk vermogen), maar ik neem toch aan dat, hoe genant het voor jou allicht voelt, ook zij een starend kind van 1,5 niet als onfatsoenlijk ervaring.
Onfatsoenlijk kijken bestaat gewoon niet op die leeftijd…
Wij woonden naast een wijk waar verstandelijk gehandicapten woonden, dus bij ons waren ze hier snel bekend mee.
Maar ik heb weleens met Saf in de buggy bij de bushalte gestaan naast een verstandelijk gehandicapte die belletjes stond te blazen van spuug. Saf deed haar gewoon na.
Zoals al gezegd: benoemen wat het is. Hier volgen er dan altijd nog meer vragen (Hoe kan dat dan, wat heeft die meneer dan, wat is er dan met zijn benen gebeurd, etc) en ik geef dan aan dat hij dat aan de persoon in kwestie mag vragen (mits mogelijk).
maar daar zal ook niet iedereen behoefte aan hebben lijkt me. :think:
vriend van ons is blind en deels verlamd, daar heeft n ook af en toe vragen over, en dan zeg ik idd wel altijd: vraag maar aan hem. Maar bij vreemden zou ik dat niet zo snel doen, tenzij iemand echt duidelijk kenbaar maakt open te staan daarvoor.
Als mensen daar geen behoefte aan hebben kunnen ze dat dan aangeven. Ik kan niet voor anderen bepalen hoe ze daar in staan tenslotte.
Dat ik zou ik dan persoonlijk wel eerst soort van aftasten, kijken of ik een soort openheid ervaar. Die mensen zitten toch niet de hele dag op vragen te wachten.
Ik kan me eerlijk gezegd geen ongemakkelijke momentjes herinneren van de laatste tijd, met mijn kinderen.
Behalve tav mezelf laatst. Een jongetje bij Lasse op school die ineens keihard riep de mama van lasse is dik (tot hilariteit van een lading andere kinderen). Hij is zes en toen heb ik wel even gezegd dat dit toch niet zo aardig was om zo in het rond te roepen. Bovendien ben ik wel wat te zwaar (en zeker zwaarder dan zijn ouders en menig ander op die school) maar dit ging wel erg ver.
Zoals al gezegd: benoemen wat het is. Hier volgen er dan altijd nog meer vragen (Hoe kan dat dan, wat heeft die meneer dan, wat is er dan met zijn benen gebeurd, etc) en ik geef dan aan dat hij dat aan de persoon in kwestie mag vragen (mits mogelijk).
maar daar zal ook niet iedereen behoefte aan hebben lijkt me. :think:
vriend van ons is blind en deels verlamd, daar heeft n ook af en toe vragen over, en dan zeg ik idd wel altijd: vraag maar aan hem. Maar bij vreemden zou ik dat niet zo snel doen, tenzij iemand echt duidelijk kenbaar maakt open te staan daarvoor.
Als mensen daar geen behoefte aan hebben kunnen ze dat dan aangeven. Ik kan niet voor anderen bepalen hoe ze daar in staan tenslotte.
Dat ik zou ik dan persoonlijk wel eerst soort van aftasten, kijken of ik een soort openheid ervaar. Die mensen zitten toch niet de hele dag op vragen te wachten.
Dat laatste weet ik niet, maar het leek me nogal logisch dat je dat aftast ja. Misschien had ik dat duidelijker moeten benoemen. Ik stuur mijn zoon niet naar elke wildvreemde met een afwijking, met een vragenlijst in zijn handen, nee.
ik heb nano laatst ook duidelijk gemaakt dat ik het niet zo leuk vind als ie voortdurend benoemt dat ik dik ben. Daar heeft ie iets op bedacht :shifty: nu zegt ie: en jij bent…en dan houdt hij zijn mond en maakt met bolle wangen met zijn handen van die dikke rollen naast zijn lijf…nee, dat is idd he-le-maal niet confronterend… :wall:
Ik spreek met mn kind niet in termen van ‘raar’ of ‘gek’, want DAT vind ik juist niet netjes. Ik zeg dat niet iedereen hetzelfde is en als hij vraagt hoe dat komt, dan leg ik dat uit. Weet ik niet hoe het komt, dan zeg ik ook: dat weet ik niet. Dan denkt hij er zelf over na en zegt misschien komt t door dit of dat. Dan zegik,ja dat zou misschien wel kunnnen. Nooit een probleem mee gehad eigenlijk.
zij wilde die ook wel 
