Ik vond inleiden wel hel vergeleken bij " gewoon" spontaan bevallen.
Naar mijn idee is je lijf er dan gewoon nog niet aan toe en dan duurt het allemaal langer. Vaak is ook de pijn veel minder goed te hanteren.
Ik heb bij alle 3 enorme rugweeen gehad, maar bij de ingeleide bevalling hing ik aan de toeters en bellen en moest ik ze opvangen plat liggend op bed… nou kan je zeggen… dat is hel.
Ook ging de ontsluiting met een tergend tempo… van 1 naar 10 cm duurde gewoon 16 uur en 20 minuten en daarna nog 1 uur en 10 minuten geperst.
terwijl beide spontane bevallingen met rugweeen… ik gewoon rond mocht lopen en zo dus hangende op stoel, aanrecht en bed, de weeen zonder pijnstilling kon handelen.
Bij beide ging ik van 6 naar 10 op het laatste halfuur en nam het persen niet meer dan 2 weeen in beslag, beide binnen 3 minuten persen hup eruit.
En ze waren toch best aan de maat met beide 57 cm lengte en bijna 9 en ruim 8 pond respectievelijk.
Dus ik ga ook nu weer alles op alles zetten om gewoon au-naturel te bevallen. Het kan dan ook zo’n goedmakertje zijn voor die ingeleide bevalling. 
Bij de eerste wilde het allemaal niet zo.
Veel gespuugd en veel kwaaltjes.
Bij de tweede moest ik ook wel spugen maar het leek wel of ik er zelf beter mee om kon gaan.
Bij de eerste kon ik met 20 weken nog maar kleine stukjes lopen en bij de tweede tilde ik met 40 weken nog een mannetje omhoog de trap op.
Bevallingen waren allebei hefitg alleen op de tweede kijk ik beter terug.
Ze zijn trouwens allebei met 40+1 geboren ( en allebei op een woensdag)
Even off topic
Cell: was jouw ingeleide bevalling je eerste bevalling?
Mag ik vragen waarom je bent ingeleid?
Ik mag geloof ik van geluk spreken dan, als ik het zo lees.
Ben ingeleid bij 37 weken vanwege hoge bloeddruk. Heb wel eens gelezen dat je lichaam er méér klaar voor is in zo’n situatie omdat een hoge bloeddruk gewoon niet een gezonde situatie meer is.
(anders dan inleiden bij overtijd lopen…)
De 2e zwangerschap was ik sneller moe dan tijdens de eerste, maar dat komt omdat ik een dreumes had rondlopen en geen reserves meer had waar ik op in kon teren. De tweede zwangerschap kwam ik 2 kilo minder aan, maar ik was de laatste 2 van de zwangerschap van mijn dochter nog niet kwijtgeraakt. Bij beide zwangerschappen had ik last van een hoge bloeddruk, maar bij de 2e kreeg ik er eerder last van. Bij de eerste ingeleid vanwege een te hoge bloeddruk en uiteindelijk een keizersnee, nr. 2 kwam spontaan. Beide keren was ik overtijd, mijn dochter werd geboren toen ik 42 weken en 1 dag zwanger was en mijn zoon toen ik 41 weken en 4 dagen zwanger was. Bij beide bevallingen schoot de ontsluiting niet op. Het vervelende van de ingeleide bevalling vond ik dat ik aan het bed gekluisterd was en liggend mijn weeen op moest vangen wat totaal niet lukte. Heb toen een ruggeprik gekregen. Tijdens mijn 2e bevalling kon ik gewoon de weeen opvangen zoals ik dat wilde en dat hielp wel. Wilde bij nr. 2 wel een pijnstiller omdat ik na 17 uur heftige weeen maar 2 cm ontsluiting had maar dat mocht niet omdat hij te heftig op de weeen reageerde. Uiteindelijk wel een pijnstiller gehad (petidine?) maar dat hielp niet echt.
De eerste kwam op de natuurlijke weg en de tweede via een ks. De tweede zwangerschap vond ik lichamelijk wel veel zwaarder. Er liep er al één rond, ik kreeg eerder BI en de laatst weken vond ik zwaar omdat de oudste van twee toen al niet meer overdag sliep en er daarmee geen rustmoment overdag meer was voor me en dat vond ik zwaar.
Zelf was ik wel relaxter bij de tweede zwangerschap. Ik wist wat er ging komen en dat steekjes, krampjes etc. erbij horen en geen kwaad kunnen. En de weken vlogen voorbij. Bij de eerste wist ik bij wijze van spreken op de minuut af hoe lang ik zwanger was. Bij de tweede moest ik echt nadenken over in welke week ik ook al weer zat.
De zwangerschapskilo’s van de eerste had ik er na een jaar vanaf, van de tweede zitten er nu anderhalf jaar later nog steeds aardig wat aan. Het gaat toch een stuk moeilijker eraf. Ook mijn buik blijft een hangbuik nu :eh:
Hoihoi, mijn tweede zwangerschap verliep eigenlijk net zo makkelijk als de eerste.
Paar kleine dingen anders, buik veel sneller zichtbaar, meer kilo’s aangekomen, maar zag er in de eerste zwangerschap zwaarder uit dan de tweede keer, heel apart was dat.
Ik heb medicatie moeten gebruiken voor de hoge bloeddruk waar ik mee bekent ben, eerste zwangerschap vanaf 10 wkn gebruikt, tweede zwangerschap pas nodig gehad vanaf 36+5 dus dat ging heel goed tweede keer.
Eerste keer ingeleid op hoge bloeddruk 4 dagen voor uitgerekende datum, tweede keer spontaan begonnen 1 dag voor de uitgerekende datum, al met al wat kleine dingen anders maar voelde me beide keren erg goed.
Hopelijk is dat een eventuele derde keer ook zo :silenced: :inlove:
@Pé wrote:
Even off topic
Cell: was jouw ingeleide bevalling je eerste bevalling?
Mag ik vragen waarom je bent ingeleid?
Ik mag geloof ik van geluk spreken dan, als ik het zo lees.
Ben ingeleid bij 37 weken vanwege hoge bloeddruk. Heb wel eens gelezen dat je lichaam er méér klaar voor is in zo’n situatie omdat een hoge bloeddruk gewoon niet een gezonde situatie meer is.
(anders dan inleiden bij overtijd lopen…)
Ik ben ingeleid met 39 weken vanwege hoge bloeddruk en eiwitten in de urine… had een onderdruk van 105 :shifty:
Het was idd mijn eerste bevalling.
Bij de andere 2, nooit last gehad meer van mijn bloeddruk… bij de bevalling van Mies was hij 87… de onderdruk.
Eet me dan ook lens aan een speciaal soort gedroogde abrikozen… werkt hier goed tegen de bloeddruk.
Let ook extra op mijn voeding en beweging. Hopelijk blijft mijn lijf ook nu weer gezond.
Beide zwangerschappen leken bij mij wel op elkaar, een aantal kwaaltjes had ik wat meer bij de 2e , maar volgens mij kwam dat ook doordat ik moeier was, ik had er tenslotte al 1 rondlopen.
In het begin veel misselijk en moe. Bij de 2e zwangerschap bleef de misselijkheid alleen wel vrij lang aan, tot na 20 weken. Niet echt tof.
Bij beide 13 kg aangekomen, precies dezelfde buikjes.
Bij beide overtijd (42+1 en 41+2). De oudste is ingeleid en de jongste spontaan (na strippen). Bij de oudste was er geen enkel voorwee te bekennen, bij de jongste heb 2 of 3 keer wat voorwerk gehad.
In de 2e zwangerschap veel meer last van mijn rug, maar ja, de oudste liep nog niet, dus ik tilde veel meer.
En bij de 2e zwangerschap al vroeg in de zs last van bandenpijn en dat is lang gebleven. Ik heb nauwelijks gefietst in die tijd, dat deed me veel te veel pijn, terwijl ik bij de oudste de dag voor de bevalling nog op de fiets zat.