Hallo
Weet niet of het hier goed staat maar wist anders niet zo goed waar het te zetten. Een discussie wil er niet echt van maken…
Ik vroeg me af wat de redenen zijn om aan een tweede kindje te beginnen? Dus omdat je je gelukkig zal voelen met 2 of dat je het belangrijk vind een broertje of zusje?
Maar ook ben ik benieuwd naar je redenen waar niet aan een tweede kindje te beginnen?
Hier ben ik voor mezelf er uit dat ik geen tweede wil. Maar als ik dan denk aan Verôn denk ik ja is het voor hem niet leuker en zusje of broertje. Maar ik kan sinds een jaar of 3 pas echt met mijn eigen zusje dus dat zegt ook niets. Dat heeft even mijn nieuwschierigheid gewekt hoe andere die beslissing hebben genomen of juist niet?
Groetjes loes
Heel herkenbaar.
Ik weet voor mezelf (bijna) zeker dat ik geen tweede kindje wil. Door ziekte is de zwangerschap echt een ramp geweest (ben nu nog steeds een beetje herstellend)dus dat lijkt mij niet verstandig.
Maar ergens denk ik wel, dat het voor mijn dochtertje leuk/fijn zou zijn als ze een broertje of zusje zou hebben.
Ik heb zelf wel een heel erg goede band met mijn zus en gun dat haar ook ontzettend. Maar ja, dat lijkt mij dus niet de reden om maar een tweede te nemen.
Omdat het voor mij echt een medische reden is hou ik in mijn achterhoofd dat er ooit misschien een periode is dat ik wel een tweede kindje wil nemen. Voor mezelf en man maar ook voor mijn dochtertje.
Wij hebben 2 kinderen en dat was ook de wens, waarom 2 dat vind ik moeilijk te zeggen…is een gevoel denk ik die moeilijk uit te leggen is. Maar de wens voor een 2e was er ook zeker omdat we dat voor de oudste wel zo leuk vonden een broertje of een zusje. De 2e is een zusje voor haar geworden en de oudste is zo’n blije en trotse grote zus, de meiden zijn echt dol op elkaar… :inlove:
Voor ons is het gezondheidsrisico voor mijzelf en de baby te groot om aan een 2e te geginnen, dus daar moest ik me vrij vlug bij neer zien te leggen.
Natuurlijk denk ik af en toe wel na of het leuk was geweest als Anne een broertje of zusje had gehad, maar ja, daar komen we niet achter.
Ik heb op latere leeftijd een goed contact met mn broer gekregen en ben nu heel blij met hem. Mn partner heeft een broer en ziet niet alleen zijn broer niet meer, maar heel zn familie niet (op 1 oom na).
Dus het zou alle kanten op kunnen en voor ons is het nu goed zo. Anne is een heerlijke meid en heeft veel vriendjes en vriendinnetjes en daar ben ik blij om.
ik heb geen reden waarom wel…
mijn gevoel zegt me gewoon dat mijn gezin nog niet compleet is en dat er als het aan ons ligt nog zeker een kindje bij mag (nu dus hopen dat het ook lukt…)
ik denk dat het vaak niet echt een reden is, maar meer een gevoel.
kijk, als het om gezondheidsredenen gaat kan ik begrijpen dat het geen optie is om aan een 2e kind te beginnen.
als er geen gezondheidsreden is kan ik niet bedenken waarom je het bij 1 zou laten.
nou ken ik ook een paar situaties van een 1-kind gezin en daar zou ik zelf persoonlijk niet voor kiezen.
dat ik graag nog een 3e wil, heeft ook geen reden, dat gaat op gevoel.
kinderen krijgen is denk ik zowiezo moeilijk te beredeneren.
het is een gevoel en daarom ligt dat voor iedereen weer anders.
Hier was het niet de vraag of we voor een 2e zouden gaan, maar wanneer. En dat is nu bij een 3e weer zo.
Of dat ook gaat lukken is weer wat anders natuurlijk… 
Gevoelsmatig: Ja
Verstandig: nee
Gezien alle risico’s blijft het hier bij 1
Hier als hoofdreden het gevoel met 1 kindje nog niet compleet te zijn, maar ook zeker als bijreden dat een broertje/zusje leuk zou kunnen zijn voor Lenn…
Ik sluit me erbij aan, het is vooral gevoel.
We zullen iig niet wel of geen tweede nemen omdat we dat wel/niet vinden
‘horen’ voor onze zoon. Ik ken genoeg enige kinderen die heel gelukkig zijn, en ook kinderen met broertjes en zusjes die wensten dat ze enig kind waren
Op dit moment vind ik 1 prima. Ik zou sowieso een tweede niet nu al willen krijgen, dat vind ik veel te snel. Sowieso vind ik zwanger zijn absoluut niet leuk, dus pas als ik daar vrede mee heb, dat die 9 maanden het vast wel weer waard zijn, dan beginnen we er maar eens aan. Dat kan al snel zijn, of misschien nog een tijd duren, we zien gewoon wel 
(of misschien nooit, dan ist ook goed)
omdat ik zelf uit een groot gezin kom, lijkt het me super om zelf ook een groot gezin te mogen ontvangen…
Het is idd een stukje gevoel wat mee speelt. Ik zelf heb nooit geweten wat ik echt wil in mn leven. Ik had nooit geen carriere wens of wat dan ook. Kinderen leek me wel leuk, maar of dat ook zaligmakend was? Geen idee.
Maar nu ik een dochter heb lijkt alles op een plaats te vallen! Ik vind het heerlijk om moeder te zijn. En ik hoop dan ook dat ik voor meer kinderen mag zorgen. Het is zo’n bijzonder wonder iets dat ik heel dankbaar ben dat ik moeder mag zijn!
Ik werk nu nog steeds erbij hoor, want ik weet dat kinderen op den duur groot worden en uit huis gaan en ik vind het ook heerlijk om 2 dagen te werken en even wat anders dan thuis zijn.
Maar het moeder zijn maakt me echt gelukkig en daarbij komt mijn gevoel zegt 1 kind super is, maar meer kids me nog meer super lijken… :inlove:
Wij zijn nu ook voor een tweede gegaan, al voor we de eerste hadden zeiden we tegen elkaar dat we twee kinderen wilden, waarom? Geen idee eigenlijk gevoel dus.
Nu ik dan zwanger ben vind ik het erg leuk voor Steven dat hij een broertje of zusje krijgt, nu nog maar hopen dat hij het zelf ook leuk vindt :lol:
Wel fijn dat toch iedereen het over zijn gevoel heeft…want na mijn idee draait het daar ook om want als je gevoel niet goed er over is moet je het niet doen.
Alleen is mijn geval mijn gevoel heel dubbel dus dat is dan nog even lastig
Dat ik hier lees dat als er geen gezondheids redenen zijn waarom je dan niet aan een tweede zou beginnen vind ik zelf wat naiief.
Ik kan namelijk genoeg redenen bedenken waarom ik er dan ook niet aan zou beginnen. Om te bedenken al geld…want ja niet iedereen vind geld belangrijk maar ik vind het zeer van belang dat mijn kind straks kan studeren of met schoolreisje mee kan enz enz. In mijn klas vroeger was een meisje die nooit mee ging naar iets haar ouders konden dit met 6 kinderen niet betalen. Vind ik dan voor mezelf wel een goede reden om niet aan meer te beginnen. Al is dit bij ons niet echt aan de orde hoor
hier was het ook heel erg een gevoel… met 1 en later zelfs met 2 nog niet ‘compleet’ te zijn.
Bijkomend voordeel (vind ik) is dat de kinderen opgroeien met broers/broertjes (in ons geval dan :lol: ). Ook als ze later misschien niet zoveel met elkaar zullen hebben delen ze wel een verleden met elkaar dat alleen zij met elkaar delen.
Heb zelf momenteel ook weinig contact met mijn oudste broer, maar toch die band zit er zeer zeker en die is sterk. Met mijn jongste broer is de band wat makkelijker en vanzelfsprekender. Kan ik tijden niet zien en dan schuiven we zo bij elkaar aan aan tafel. Kan dan ook niet wachten tot hij terug is van wereldreis!
Maar ook zonder broertje/zusje zal een kindje prima groot worden.
En voor wat betreft het gevoel… bij twijfel niet inhalen zeggen wij altijd.
Na de zwangerschap van merel zei ik bijna gelijk, 1 kindje is mooi hoor, maar na een half jaar voelde ik de ‘drang’ naar een nieuw kindje, een brusje.
Na de zwangerschap van Jorre wist ik vrijwel gelijk, ik wil een derde, dan is het compleet, dat gevoel, is nooit weggegaan en is nu in uitvoering :inlove:
Daarnaast had mijn man wel graag drie kinderen in zijn wens liggen, bij mij is wens nummer drie ontstaan na de geboorte van Jorre.
En waarom??? Geen idee idd zoals eerder gevoels kwestie. :inlove:
@Esther28 wrote:
als er geen gezondheidsreden is kan ik niet bedenken waarom je het bij 1 zou laten.
Je kan echt geen één reden bedenken..? :think:
Hier blijft het bij 1, dat heb ik voor mezelf besloten. Ik heb een groot deel van mijn vrijheid ingeleverd toen J. werd geboren, hoe ouder hij wordt, hoe meer ik daarvan terug krijg.. ik zou niet nogmaals het hele rondje willen doen als het enige dat ik hier ooit een tikje lastig aan vond uit zichzelf aan het oplossen is. Daarnaast kan een tweede nooit zo leuk zijn als deze, dus ik koester wat ik heb 8).
@D. wrote:
@Esther28 wrote:als er geen gezondheidsreden is kan ik niet bedenken waarom je het bij 1 zou laten.
Je kan echt geen één reden bedenken..? :think:
Hier blijft het bij 1, dat heb ik voor mezelf besloten. Ik heb een groot deel van mijn vrijheid ingeleverd toen J. werd geboren, hoe ouder hij wordt, hoe meer ik daarvan terug krijg.. ik zou niet nogmaals het hele rondje willen doen als het enige dat ik hier ooit een tikje lastig aan vond uit zichzelf aan het oplossen is. Daarnaast kan een tweede nooit zo leuk zijn als deze, dus ik koester wat ik heb 8).
Wat jij voelt dat heb ik nu ook.... Veron is mijn alles en zou hem voor geen goud willen missen en een tweede kindje ook nooit zo lief vnden als hem dat is dan idd gevoel.
Wat betreft de vrijheid voel ik dat ook best hevig soms. Denk dat het ook wel komt omdat veel van onze vrienden geen kinderen hebben. Zoals vandaag bv gaan we naar het bevrijdings festival even in de avond en gaan wij om 9 naar huis omdat wij natuurlijk ook rekening willen houden met onze kleine man. Hij huilen want wilde nohg niet weg.... Met die momenten denk ik echt zou er niet aan moeten denken weer "onder" aan te beginnen... Daarbij is zwanger raken hier ook niet vanzelf sprekend en heb ik ook zo iets van ik ben dankbaar voor mijn moppie en het is goed zo...
Het is dus puur soms dat mensen zeggen wanneer komt er een tweede en als je dan zegt dat je denkt dat we het zo houden de opmerking van alleen is maar alleen :twisted: dit soort opmerkingen maken mij dan aan het twijfel.
dyfaine; wat mensen zeggen moet je echt niet naar luisteren! Als jij/jullie je goed voelen bij 1, waarom dan een 2e? Je wilt toch geen 2e kindje krijgen omdat anderen dat van je willen? Lijkt me geen gezonde basis…
Ik snap heel goed dat sommige mesen het bij 1 laten, praktische kant, maar ook de andere kant.
Ik zelf heb dat absoluut niet. Ik wil dr wel 5 :shifty: :oops: :oops: maar goed we hebben niks te willen he…mag blij zijn als het me gegeven is 
@D. wrote:
@Esther28 wrote:als er geen gezondheidsreden is kan ik niet bedenken waarom je het bij 1 zou laten.
Je kan echt geen één reden bedenken..? :think:
Hier blijft het bij 1, dat heb ik voor mezelf besloten. Ik heb een groot deel van mijn vrijheid ingeleverd toen J. werd geboren, hoe ouder hij wordt, hoe meer ik daarvan terug krijg.. ik zou niet nogmaals het hele rondje willen doen als het enige dat ik hier ooit een tikje lastig aan vond uit zichzelf aan het oplossen is. Daarnaast kan een tweede nooit zo leuk zijn als deze, dus ik koester wat ik heb 8).
Herkenbaar gevoel...maar toch.....Eli is zo leuk en uniek,dat ik hem ook niet had willen missen...
Maar dat weet je vooraf niet...
Toch..wat jij nu aangeeft als reden voor 1, heb ik als reden voor 2. Ben nu na ruim 2 jaar toch wel uitgeput,maar met zicht op meer ruimte...
Het idee dat daar "iets" tussen kan komen, benauwd me...
Pff...ik zie het meer als reden "Ik ben bang dat ik het niet ga redden" dan dat er een echte reden achter zit...
Nu spreek ik wel vanuit een andere positie,maar ik denk idd dat de wens voor een kind (hoeveel zou er niet toe moeten doen) altijd start met gevoel.......en ja...daar kan je je niet op vastleggen vantevoren...
Dat weet je achteraf pas.
Hoe sterk dat gevoel is en blijft,dat zal de tijd leren.
Hier hebben we beide t.o.v. van een 3e nog geen gevoel....en later (of de natuur beslist anders) dat zien we dan wel...
@D. wrote:
@Esther28 wrote:als er geen gezondheidsreden is kan ik niet bedenken waarom je het bij 1 zou laten.
Je kan echt geen één reden bedenken..? :think:
Hier blijft het bij 1, dat heb ik voor mezelf besloten. Ik heb een groot deel van mijn vrijheid ingeleverd toen J. werd geboren, hoe ouder hij wordt, hoe meer ik daarvan terug krijg.. ik zou niet nogmaals het hele rondje willen doen als het enige dat ik hier ooit een tikje lastig aan vond uit zichzelf aan het oplossen is. Daarnaast kan een tweede nooit zo leuk zijn als deze, dus ik koester wat ik heb 8).
nee, ik kan geen reden bedenken nee
ik persoonlijk niet. dat kan toch?
ik vind die laatste regel nogal hard eerlijk gezegd.
want ik weet uit ervaring dat een 2e kind wel degelijk net zo leuk en lief kan zijn als je eerste.
elke band is weer anders, ik heb met mijn 2e een heel andere band als met mijn 1e, misschien nog wel intenser door wat we met haar hebben mee gemaakt (huilbaby).
het is jouw mening dat een 2e niet zo leuk kan zijn als een eerste, het is geen algemeen feit.
Ik ben het daar dan ook niet mee eens.
@Esther28 wrote:
@D. wrote:@Esther28 wrote:als er geen gezondheidsreden is kan ik niet bedenken waarom je het bij 1 zou laten.
Je kan echt geen één reden bedenken..? :think:
Hier blijft het bij 1, dat heb ik voor mezelf besloten. Ik heb een groot deel van mijn vrijheid ingeleverd toen J. werd geboren, hoe ouder hij wordt, hoe meer ik daarvan terug krijg.. ik zou niet nogmaals het hele rondje willen doen als het enige dat ik hier ooit een tikje lastig aan vond uit zichzelf aan het oplossen is. Daarnaast kan een tweede nooit zo leuk zijn als deze, dus ik koester wat ik heb 8).
nee, ik kan geen reden bedenken nee
ik persoonlijk niet. dat kan toch?
ik vind die laatste regel nogal hard eerlijk gezegd.
want ik weet uit ervaring dat een 2e kind wel degelijk net zo leuk en lief kan zijn als je eerste.
elke band is weer anders, ik heb met mijn 2e een heel andere band als met mijn 1e, misschien nog wel intenser door wat we met haar hebben mee gemaakt (huilbaby).
het is jouw mening dat een 2e niet zo leuk kan zijn als een eerste, het is geen algemeen feit.
Ik ben het daar dan ook niet mee eens.
Het meeste van wat we op een forum verkondigen is een mening, het leek me niet nodig om dat te verduidelijken. En verder merk ik aan je reactie dat je de insteek van mijn reactie echt to-taaaaaaal niet begrijpt, dus ik ga hier even niet serieus op in.