Hoi allemaal,
Ik ben Wilma 32 jaar, en sinds 15 juni 2007 getrouwd met mijn lieve man. Sinds 2 jaar proberen wij al zwanger te worden, en geen miskramen te krijgen. Tot nu toe wil het niet zo lukken.
We hebben al vruchtbaarheidsonderzoeken gehad anderhalf jaar geleden, en dit waren goed. Kijkoperatie en doorblazen eileiders gehad afgelopen februari als laatste onderzoek.
Ik word moeilijk zwanger, en als ik wel zwanger raak, dan heb ik voor de 6e week al een miskraam. Afgelopen april heb ik de 3e mk gehad.
Ik heb het idee dat het vruchtje ergens in de eileiders blijft hangen, en niet verder wil naar de baarmoeder.
Ik leef zo gezond mogelijk, ben 4 maanden geleden gestopt met roken.
Mijn laatste menstruatie is 28 maart 2007 geweest, want ik heb de mk gehad in de 2e week van april. Ik moet ongeveer 6 weken zijn geweest, op de echo hebben ze niks kunnen zien, alleen zagen ze wel wat in de rechter eileider zitten. Vermoedelijk het vruchtje geweest. BBZ is aan
gedacht, maar niet bewezen, uit zichzelf afgestoten geworden.
We zijn nu 3 maanden verder, en heb bloedverlies gehad vanaf de 2e week in april tot 22 juni. Behoorlijk lang dus.
Mijn HCG stond vorige week dinsdag op 2,2, dus moet nu weg zijn.
Ben in afwachting van mijn menstruatie, en weer een normale cyclus, maar het duurt echt al 3 maanden, nog steeds niks.
Ik wacht maar even af nog, moet 23 juli toch naar de gyn. AZM, en dan zeg ik dat als ik nog niet ongi ben. Zijn gaan onderzoeken doen, waardoor mijn miskramen veroorzaakt zouden kunnen worden.
Hopelijk komen ze er achter wat het is, als ze iets vinden heet dat.
Normaal gezien zouden we afgelopen mei met vruchtbaarheidsbehandelingen zijn begonnen, maar omdat ik nu mijn 3e mk heb gehad willen ze eerst gaan onderzoeken. Want het blijkt dat ik wel zwanger kan worden, maar dat de zw.schap afgebroken wordt.
Soms ben ik echt bang dat ik nooit moeder zal worden, wat mijn allergrootste wens is. Ook de grootste wens van mijn man.
Toen we getrouwd zijn op 15 juni 2007, stonden we voor het maria-altaar in de kerk, en dan mag je vragen voor een gelukkig huwelijk en kinderen.
Dit hebben we beiden gedaan, en op dat moment werd ik erg emotioneel, en moest ik huilen. We hopen dat onze grootste wens in vervulling zal gaan. We zijn er zo aan toe om een gezin te gaan vormen.
We gaan voor ons 1e kindje, we willen er zeker 2, maar we zouden al blij zijn als 1 kindje zou lukken.
Het rare is, overal waar we ook ter wereld komen, op onze huwelijksreis hebben we heel veel zwangere vrouwen gezien, en teruggekomen op mijn werk is er weer een collegaatje 12 weken zwanger.
Herkent iemand zich in mijn verhaal, en hoe ga jij hier mee om???
Groetjes Wilma32
Hoi Wilma,
Allereerst heel veel sterkte, het is niet niks!
Wij zijn inmiddels ruim 2 jaar bezig voor ons eerste kindje. Ze hebben na vele onderzoeken vastgesteld dat ik endometriose heb en dat dat mogelijk de oorzaak is van dat ik al die tijd helemaal niet zwanger ben geweest.
Binnenkort gaan wij sterten met I.U.I.!
En inderdaad een kindje is onze grootste wens, het liefst twee, maar met 1-tje zou ik nu al zo ontzettend blij zijn!!!
Heel veel sterkte met alles en ik hoop dat ze snel een oorzaak kunnen vinden en ook op kunnen lossen zodat jullie wens in vervulling kan gaan!
Liefs,
Hoop
hai wilma
wat een toestanden zeg 
zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten
wij zijn zelf nu zo’n 14 maanden bezig met proberen
tot op heden niet zwanger geweest
ik zit nu op 50 mg clomid
en moet 3 augustus weer terug naar de gyn
hoi wilma ,
het is zo herkenbaar.ik ben al ruim 7 jaar bezig en heb 2 mk’s achter de rug.
wij zijn 11 juni 2007 getrouwd en ondanks dat mijn man 2 kinderen uit een vorig huwelijk heeft willen wij dolgraag nog een kindje van ons beide.
ook het liefst 2 maar met 1 zijn we ook dolgelukkig.
mijn laatste mk was van mijn man(daarvoor van een ex-vriend) en die was in 2004 sinds dien niets meer en ik wacht alweer bijna 3 jaar voor we verder mogen wegens chronische ziektes aan mijn kant.ook ik ben heel erg bang dat onze(en vooral mijn) grootste wens nooit in vervulling zal gaan.een kindje van mijn eigen vlees en bloed.
groetjes annie
Hoi allemaal,
Iedereen bedankt voor jullie medeleven, maar bij jullie is er ook e.e.a. gebeurd. Ook jullie heel veel sterkte met alles, en hopelijk lukt het bij jullie ook.
Hoe gaan jullie hier mee om??? Vindt het zelf heel moeilijk, ik leef momenteel alsof ik zwanger ben. Ik durf niet alles meer zomaar te doen of te eten of te drinken. Ben bang dat het mijn zw.schap beinvloedt.
Mijn hele doen en laten hangt af van zwanger worden.
Alles proberen zo gezond mogelijk te doen, alles wat slecht is of niet zo goed, matig ik zoveel mogelijk of stop ermee. Met roken ben ik op 7 maart 2007 gestopt. Ik hoop dat ik hier mijn profijt uit kan halen.
Want dat roken slecht is weet iedereen, en ik had toch willen stoppen als ik zwanger zou zijn. Maar omdat we problemen hebben om zwanger te worden ben ik toch gestopt. Ik kan het goed volhouden, en ook tijdens stress grijp ik niet naar sigaretten. Ik heb toch 16 jaar gerookt, half pakje per dag, soms iets meer.
Ik weet dat dit veel gezonder is voor mezelf en als je zwanger wilt worden of bent. Dat staat gewoon vast.
Hoop alleen dat het zijn weerslag geeft door wel zwanger te worden en een gezond kindje op de wereld te zetten.
Dat zou alleen maar nog meer motiveren om nooit meer te gaan roken.
We klussen om de andere dag, en soms ook elke dag, nu is dat niet alleen omdat het moet, maar het gebeurd meestal heel spontaan. Dus het is geen verplicht nummertje. Dat is wel zo prettig natuurlijk.
Stress en medicatie heb ik wel in maart veel geslikt, zou dat ook zijn weerslag hebben gehad op mijn 3e mk???
Want moet ergens bevrucht zijn geworden half april, 2 weken nadat ik met medicatie ben gestopt.
Mijn keelamandelen zijn begin maart 2007 verwijderd, en in februari 2007 heb ik de kijkoperatie met eileiders doorblazen gehad. Dus op 1 maand tijd 2 keer narcose gehad, daarna medicatie pijnstillers.
Heb zeker in maart dik 3 weken heel veel pijnstillers geslikt, meer dan de dosering die ik eigenlijk maar mocht hebben, maar de pijn was zo verschrikkelijk. Ik heb naproxen en ibuprofen 600 geslikt.
Werkt dit door op een zwangerschap die bijvoorbeeld een maand later plaatsvindt???
Groetjes Wilma32
Dit herken ik allemaal.
Wij zijn nu 2,5 jaar bezig om zwanger te worden. Daarvoor eigenlijk ook al, aar toen meer om toestemming uit het ziekenhuis te krijgen om te mogen stppen met de pil (allerlei lopende onderzoeken)
Helaas dus nog steeds zonder succes. Cyclus, zaadcellen, eileiders, baarmoeder alles is goed. En toch niks… Inmiddels hebben we 5 IUI behandelingen achter de rug en deze zijn alle 5 op een teleurstelling uit gelopen. Vanmorgen de eerste FM gehad voor onze 6e en waarschijnlijk laatste IUI poging.
Ik heb de IVF folder zelfs al voor me liggen…
Hoi,
Ook hier al bijna 2,5 jaar bezig voor de 1e…en ook al 32 jaar. 2x zwanger geweest maar het wordt steeds gecompliceerder en daardoor laten we de moed wel eens zakken…
Ga er nu elke maand automatisch alweer vanuit dat het niet gelukt is. Ook mijn vriend heeft die instelling. Gelukkig kunnen we er goed over praten en proberen we ons te richten op allerlei ander dingen in het leven. Merk dat we beiden wat gelaten alles over ons heen laten komen en iets minder kunnen genieten van alles. Die onzekerheid vind ik vooral zo moeilijk!
Moet volgende maand weer geopereerd worden en proberen daarna weer moet frisse moed verder te gaan… we gaan maar door, wat kunnen we anders? Maar het valt niet altijd mee!
Hallo
heb niet alles gelezen hier hoor nog.
Ook ik ben samen met mijn partner nu 5 jaar bezig ben wel 2 x zwanger geweest, en dit is in een mk en ma uitgelopen.
Al weer 2.5 jaar verder na de laatste keer zwanger en tot op heden niks …
alle onderzoeken gehad zowel ik als mijn partner. 3 x speodopname in zkh en 3 kijkoperaties verder.
Die en echo’s tonen vaak grote cystes aan een gekantelde bm ( die beiden zorgen voor pijnlijke sex ) en ook endometriose haarden.
We hebben 1 gemiste IUI gehad door overstimulatie en door ziekte van mijn man mogen we nu 3 maand lang niet IUI poging doen. In september moet andré zijn zaad inleveren voor controle en als dit goed is hebben we weer groen licht.
Dit is kort ons verhaal. vanaf 2002 tot en met nu dus.
Jij ook succes heb her en der al meer van je gelezen en ook al gereageerd.
Hopelijk vindt je ook antwoorden op je vragen, kun je deels alleseen plek geven en eccepteren en met moed en kracht verder gaan met je wens.
Samen met je partner dit doormaken maakt veel los en brengt veel te weeg in je relatie… maar ook om je heen gebeurt er vaak veel. Met vrienden kennissen buren collega’s dit brengt veel los.
Ik wil je sterkte wensen alle moed en kracht de hoop het bidden en de steun dat je vindt wat jij nodig hebt.
Liefs bianca.
Hoi allemaal,
Heel erg bedankt voor jullie verhaal en medeleven. Jullie zitten er ook middenin, net als ik. En een aantal van jullie is nog langer bezig met hun kinderwens dan ik.
Ik probeer positief te denken, mss is het de volgende keer wel raak…en gaat het wel een keer goed.
Momenteel weet ik niet wat ik met mijn lichaam aan moet. Het geeft me signalen, waarvan ik niet weet of die juist zijn, en ik ervaar het als onzekerheid.
Sinds vorige week heb ik af en toe last van misselijkheid met vlagen, soms hoofdpijn, soms echt moe zodat ik mijn ogen amper open kan houden. Heb een ietwat opgezette buik, hier en daar eens een steekje en een beetje trekkerig gevoel, een vieze rare ijzersmaak af en toe, en heb wat meer honger.
Voor de rest heb ik geen klachten.
Ik vraag me dus momenteel weer af of ik misschien niet opnieuw zwanger kan zijn, omdat mijn HCG 2 weken geleden op 2,2 zat. Het zou dus misschien wel kunnen. Maar anderzijds is er ook nog geen menstruatie geweest. De laatste menstruatie is 28 maart 2007 geweest.
28 april heb ik positief getest, en 1 week later ging het mis.
Vorige week heb ik wel een dag het gevoel gehad dat ik wel eens ongi zou gaan worden, maar dat menstruatiegevoel was snel over.
Tot op heden nog steeds niks, wel klussen we gewoon verder, om de andere dag altijd wel.
Je hoort weleens dat je na een mk wat vruchtbaarder bent, of dat zo is weet ik niet. Hoeveel HCG moet er dan nog in je lichaam zitten, kan niet zoveel zijn, anders kun je niet eens zwanger worden. Weet iemand van jullie hier meer van???
Verder hebben ze ook mijn bloed getest op eierstokkanker CA125 ivm. kyste bij de eileider, en daarvan hebben ze me nog geen uitslag gegeven, maar dit zal wel goed zijn geweest, anders had de gyn. allang gebeld. 23 juli as. over 2 weken moet ik toch terug naar de gyn. dan kan ik mijn vragen allemaal stellen.
Ik maak een lijstje met vragen voor dat we gaan.
Het is nu 2,5 week geleden dat het bloedverlies is gestopt, mss heb ik wel al een eisprong gehad, moet eigenlijk wel als je ongi moet worden. Alleen ben ik nog steeds niet ongi.
Er is na die 2,2 HCG niet meer bloedgeprikt, omdat de gyn. wel dacht dat het over een paar dagen helemaal weg was.
Ik vraag wel of ze dit 23 juli as. wel nog kunnen checken of het HCG weg is, of opnieuw zwanger. Maar dat laatste is ongelovig, alhoewel ik er erg op hoop.
Allemaal veel sterkte en succes met alles.
Groetjes Wilma32
Hoi, ja zo vervelend die onzekerheid. Zit nu met een ovulatietest voor me. De streepjes zijn ongelijk dus dat betekent nog geen eisprong, gisteren waren de streepjes ook ongelijk maar was het 2e streepje wel iets donkerder geloof ik…ben ik gelijk weer bang dat we hem gemist hebben. Maar weet stiekem wel dat hij dan nog komen gaat, negatief is negatief.
Misschien was die ongipijn wel een eisprong?
Suc6 de 23 alvast.
Gr.
Ineke