Hoi trotse mama’s en papa’s!
Wij zijn afgelopen 14/9 de trotse ouders geworden van onze knul!
Devy, 760 gram en 31 cm.
Hij weegt ook echt haast niets, onvoorstelbaar dat zo’n klein mannetje al zo compleet is van buiten (helaas nog niet van binnen waardoor het zo moet vechten!)
Hij is geboren met net geen 30wkn aangezien ik acuut last kreeg van het HELLP-syndroom en tevens een erg slecht werkende placenta.
Die arme jongen heeft al een flinke tijd in mijn buik moeten vechten voor zijn leventje!
Het is allemaal in zo’n stroomversnelling gegaan dat het nog zo moeilijk te bevatten is wat er is gebeurd.
Je blijft zitten met zoveel vragen, en er is moeilijk wat te vinden op internet qua forums over dit onderwerp.
Dus even kletsen met ouders in dezelfde situatie is lastig te vinden, en dat terwijl de NICU afdeling er vol van ligt, jammer genoeg.
emoties van schuld / falen / ontroering / machteloosheid / vertrouwen / geluk / hoop en wanhoop… alles gaat door me heen!
Ik ben voor mezelf maar aan het schrijven gegaan om mijn gedachten en emoties van me af te schrijven en het langszaam aan een plek te kunnen gaan geven. Zo ook nu hier, en hopelijk dat er meer mensen zijn waarvan hun kindje op de couveuse afdeling ligt die er even over willen praten.
Hier een luisterend oor 
en hopelijk heeft er ook iemand eentje voor mij?!
Allereerst heel hartelijk gefeliciteerd met jullie wonder!
Ik weet dat het moeilijk is nu, dat je met zoveel vragen en zorgen zit!
Ik heb je ge-pb’t over een forum speciaal voor ouders van prematuren waar ikzelf veel aan gehad heb.
De enige tip die ik je nu kan geven is: probeer te genieten, probeer elk moment bewust te belven. Schrijf ook veel op, wij maakten bijvoorbeeld elke dag een klein verslagje ( soms 1 hele bladzijde , soms 2 regels) over de dag.
Zo kan je als je aan verwerken van alles toe bent reruglezen!
Heel veel kracht gewenst!
Hoi Alien Missy, had je al gespot bij het topic in contact.
Gefeliciteerd met Devy!!!
Ik ben zelf bevallen van Kaylee met 34 weken (ook HELLP). Ik vond het ook erg moeilijk te bevatten allemaal, vooral omdat ik al 6 weken ziek was en gewoon werd genegeerd door mijn vk’s. Die vonden het allemaal “niet zorgwekkend”, stuurden me door naar de gyn omdat ik maar bleef zeggen dat ik echt ziek was en 3 dagen later was ik bevallen… Tot zover “niet zorgwekkend” :eh: Ik ben zo lang boos geweest op mijn vk’s… En zo verdrietig geweest omdat ik mijn kindje niet langer bij me had kunnen houden… Dat ik geen kraamtijd had gehad…
Het prematurenforum heb ik ook een tijdje meegeschreven… En ik heb mijn hele verhaal uitgetypt, staat ook op de voorpagina van kok… Veel gepraat op t forum, ook met mensen die t zelfde hebben meegemaakt. Tot ik op het punt kwam dat ik zag dat Kaylee het gewoon hartstikke goed deed, dat ik zelf ook weer beter was (heb nog 3 mnd bij de internist gelopen) en dat ik mijn woede tov de verloskundigen wat van me af kon zetten.
Nu nog zit ik soms te snuisteren tussen die spulletjes van Kaylee… Haar eerste pakjes maat 42 die nog veel te groot waren… 1ste formaat luiertjes… draadjes van de monitor… Dan word ik nog steeds even verdrietig, maar dan kijk ik naar mijn vechtertje en ben ik blij dat het allemaal goed gekomen is.
Nu ben ik weer zwanger, vind het spannend, maar ik weiger om er steeds aan te denken, het moet deze keer gewoon goed gaan
Heel veel sterkte gewenst, ik zal je topic in de gaten houden. :-*
@Mamy… bedankt voor je pbtje, dat was nou net een link naar een forum wat ik nodig had.
Ik had al wat gezocht maar kon hem niet vinden (toch een brilletje nodig hihi)
Ik heb me gelijk geregistreerd! :thumbup: Het praten gaat daar toch makkelijker met ouders in dezelfde situatie, die de termen / zorgen enz ook kennen en meemaken!
Ik ben inderdaad aan het schrijven geslagen, alles wat in me opkomt en ook elke dag een stukje over mijn kleine vent!
Daarnet zelfs weer even gebeld naar de neo aangezien hij gister een zware dag heeft gehad, ik wilde even weten hoe zijn dag vandaag was begonnen, en die was gelukkig wat rustiger pffff opgelucht!
Hij heeft flink wat moeite met ademen (niet meer aan de beademing gelukkig maar wel met zo’n kapje op zijn snufferd).
Ik ben me gister lam geschokken toen hij zijn eerste Brady had waar ik bij zat, ik had er al wel over gehoord maar om er dan echt bij te zitten :shock: 
wat voel je je dan machteloos zeg!
Duimen dat hij vandaag een wat rustigere dag heeft!
@Vicky, heel veel geniet plezier van je nieuwe zwangerschap. Lijkt me wel verschikkelijk moeilijk om niet in de stress te schieten zeg!
Dat is ook 1 van de dingen waarom ik nu echt zo iets heb van nooit meer!
Ikzelf heb juist een engel van een verloskundige gehad!
Maar daarover meer later! nu visite van mijn vriendin!!
X
We kletsen inderdaad verder in het topic “contact”.
Want om er nou 2 topics op na te houden is ook zo ingewikkeld… haha!
Bedankt voor alles die me een linkje hebben gestuurd met een forum over prematuurtjes ed.
Heb ik toch meer herkenning als hier op het KoK forum (behalve dat contact topic dan )
De beheerders wilden niet echt een eigen gedeelte maken voor vroeggeboorte (wilde eerst bekijken hoeveel vraag er naar was ><)
Nou die vraag is er wel!! maar dat kwam nog niet helemaal door bij ze.
Elders zoeken dus! jammer dat ze niet beseffen dat de vroeggeboortes ook echt voorkomen en niet mee kunnen praten met de “normale” babypraat.
:-*
Linkje naar het topic “contact”
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?p=1951152#1951152