Lucas is net 2 geworden en met zijn verjaardag die voorbij ging lijkt het doorslapen ook weer over,het is precies een jaar goed gegaan…
Hij gaat s’avonds rustig in bed liggen,samen met papa lezen en bidden en zodra papa (of ik) opstaat om weg te gaan gaan de sirenes aan en raakt hij helemaal overstuur.
We hebben al van alles geprobeerd maar niks lijkt te helpen.
Nu laten we hem dus huilen en dan valt hij na 5minuten in slaap.
Maar nu komt hij dus midden in de nacht ook zo wakker,helemaal overstuur,springt zijn bed uit en rent naar de deur alwaar hij vreselijk gaat staan huilen en gillen,alsof hij opgegeten word door een monster.
Ik ga dan bij hem kijken,leg hem terug in bed en zeg hem dat er niks is maar ik dring totaal niet tot hem door.
Hij blijft dan echt een uur lang spoken,af en aan huilen en uit bed(en ik dus ook) en uiteindelijk valt hij van vermoeidheid weer in slaap.
Maar hij word nu ook steeds eerder in de ochtend weer wakker en dan gaat hij echt niet meer slapen.
Ik heb nachtlampjes gehaald maar ook dat maakt niet uit.
We hebben hem naar de kamer gehaald maar dan gaat hij ook niet meer slapen en bij ons in bed wil hij niet(raakt dan zo driftig dat ie zelfs gaat overgeven) en daarbij is het niet handig omdat Corné daar vaak ook ligt als die wakker is geweest.
Ik ben nu ernstig aan het opruimen in zijn kamer,alle knuffels van de kast af,proberen zo min mogelijk schaduwen te krijgen maar zou ik nog meer kunnen doen om te zorgen dat het jong weer lekker gaat slapen,hij heeft het nog zo nodig.
Ik heb valdispert in huis,is dat iets wat iemand al eens uitgeprobeerd heeft hier,hoe zijn de ervaringen?
groetjes schaapie
Herkenbaar hoor, hier waren het periodes.
Een nachtlampje helpt misschien?
Het is een kwestie van volhouden, hen ook nooit geweten waar het aan lag, maar overprikkeling had er vaak wel mee te maken.
Belangrijk was toch steeds weer geruststellen dat we bij hun waren, dat ze weer lekker konden slapen enz…evt even erbij blijven.
Daarnaast was het ook belangrijk om ze even goed wakker te maken, dus weer bij zinnen te krijgen. Hier was het vaak zo dat ze nog half sliepen, alsof ze nog in hun nare droom zaten ofzo.
Sterkte ermee, het is zo zielig voor het kind, maar ook heel vermoeiend voor ouders :hug: :hug:
hij schreeuwt zichzelf wel wakker :wall: denk ik,zo hard gaat het.
Het is zeker vermoeiend voor ons,aangezien er nog een nachtbrakertje naast me ligt die ook niet meer gaat slapen als hij geen flesje krijgt…
Maar dat vind ik niet het ergste,hij is gewoon echt uit zijn doen door dit hele gebeuren,overdag is hij ook niet meer te genieten,heb steeds ruzie met hem en ik weet dat het ook de leeftijd is hoor maar hij ziet er ook gewoon echt moe uit,dikke wallen enz.
Dus hij moet echt gewoon slapen maar de enige oplossing lijkt wel een rubberen hamer :wall:
Hij gaat ook heel druk doen als hij moe word,puur zodat ie niet hoeft te gaan slapen,lijkt wel of hij bang is om zijn ogen dicht te doen.
oh nog een toevoeging,hij kijkt overdag alleen maar baby tv of nl3 of nickjr,geen andere programma’s omdat ie daar al helemaal in zit en onbereikbaar word(dit zal dus in zijn hoofdje nog te veel zijn) .
Maar als ik alleen met ze ben gaat de tv vaak niet eens aan.
Soms na het eten even bumba kijken.
dit dus omdat we al bang waren dat hij overprikkeld was maar omdat dit tot 3wk geleden ook geen probleem was vinden we het nu zo vreemd.
Schaapie overprikkelt is niet alleen door externe prikkels hoor. Ze leren zo gigantisch veel, ook uit zichzelf, leren praten ed, de motoriek maakt vaak ook van die sprongetjes. Zelfs als je probeert zoveel mogelijk externe prikkels weg te halen is het vaak niet de oplossing. Soms is het simpelweg groeien (helaas want je kunt dan weinig meer voor ze betekenen dan er te zijn) en soms helpt het als ze ineens meer kunnen met praten. Dan kunnen ze beter uitleggen waar ze bv wakker van worden. Casper heeft hier korte tijd gehad dat hij wakker werd midden in de nacht, dan dacht ik dat hij wakker was maar zag dat zijn oogjes nog dicht waren. Leek nogal op night terrors een vorm van nachtmerries maar dan zonder het wakker worden. Hier was het wel al met een weekje ong over. En elke keer als het hem gebeurde maakte ik hem wakker. Dat kon best even duren, soms wel tot bijna een half uur. :shifty: Maar het stopte niet eerder (het huilen en overstuur zijn) dan dat ik hem echt wakker had. Maar wat je al aangeeft er was echt niets wat hem hielp in de zin van waar hij slaapt maakte niet uit, of er wel of geen nachtlampje aan was. Het gebeurde gewoon.
Hebben we met de kleine man ook gehad rond die tijd.
's Nachts hielp het enkel om alle lichten vol aan te doen in z’n kamertje en 'm 10 minuten te laten huilen / krijsen / schoppen / slaan (in m’n armen, met mij in z’n kamer bedoel ik). Heb toen gelezen over “schrikbeelden”. Op zo’n moment zitten ze in een droom en pas na 10-15 minuten worden ze echt wakker (ook al zijn ogen eerder open).
Na zo’n kwartiertje keek hij altijd heel suf en dopey van: mama wat doe je hier? Dan deed ik weer stukje boekje lezen en liedje zingen (korte versie van z’n avondritueel) en dan ging hij weer slapen.
Het ging uiteindelijk (vanzelf) weer over. Oja, wel de rand aan z’n bed gezellig gemaakt met knuffels en die uitgebreid ook welterusten kussen ;-).
@Rhiannon wrote:
Schaapie overprikkelt is niet alleen door externe prikkels hoor. Ze leren zo gigantisch veel, ook uit zichzelf, leren praten ed, de motoriek maakt vaak ook van die sprongetjes. Zelfs als je probeert zoveel mogelijk externe prikkels weg te halen is het vaak niet de oplossing. Soms is het simpelweg groeien (helaas want je kunt dan weinig meer voor ze betekenen dan er te zijn) en soms helpt het als ze ineens meer kunnen met praten. Dan kunnen ze beter uitleggen waar ze bv wakker van worden. Casper heeft hier korte tijd gehad dat hij wakker werd midden in de nacht, dan dacht ik dat hij wakker was maar zag dat zijn oogjes nog dicht waren. Leek nogal op night terrors een vorm van nachtmerries maar dan zonder het wakker worden. Hier was het wel al met een weekje ong over. En elke keer als het hem gebeurde maakte ik hem wakker. Dat kon best even duren, soms wel tot bijna een half uur. :shifty: Maar het stopte niet eerder (het huilen en overstuur zijn) dan dat ik hem echt wakker had. Maar wat je al aangeeft er was echt niets wat hem hielp in de zin van waar hij slaapt maakte niet uit, of er wel of geen nachtlampje aan was. Het gebeurde gewoon.
Bovenstaande post staat eigenlijk deels al wat ik wilde aangeven.
Tussen de 2 en 3 jaar ongeveer) kunnen kinderen in een ontwikkelingsprong raken,waar je overdag misschien niet veel van merkt,maar wat zich juist in ruste uit.
Je moet het zo zien (zo is het mij uitgelegd). Het is een soort sprong,die ze soms zelfs niet kunnen bevatten. Het gaat ineens te snel daar binnen,waardoor er een soort ‘kortsluiting’ ontstaat. Daar schrikken ze zelf van.
Hier heeft het best lang geduurd bij Jo, Eli kreeg ze iets later en minder heftig,vaak ook eerder in de avond. Jo bleef er soms meer dan 30 minuten in, werd woest en was totaaaaaal niet normaal aanspreekbaar. Begrijp eigenlijk nog steeds niet waarom wij nooit politie aan de deur hebben gehad, het klonk alsof hij afgemaakt werd ook al waren wij niet eens in dezelfde kamer.
Niets hielp. Wat wij op een gegeven moment deden was dus ook niets. Alle lichten uit,overal en zelf duidelijk aangeven dat je naar bed gaat. Binnen 2 minuten stond meneer naast ons bed en was kalm. Hij viel meteen in slaap alsof hij al die tijd aan het slaapwandelen was…
Na een tijdje verdwenen de aanvallen. Ik hoor het vaker in die leeftijd. Kennelijk heel normaal.
nou ik kan gelukkig melden dat het al stukken beter gaat.
We hebben zijn broertje bij hem op de kamer gelegd,die slaapt nu beter en Lucas zowaar ook.
Hij word nog wel vroeg wakker maar niet meer een paar keer per nacht.
We geven hem valdispert in zijn laatste flesje thee en dan gaat hij gewoon rustig liggen.
Wel moet Corné ook gelijk mee naar bed anders gaat Lucas dus niet slapen en raakt hij in paniek.
Maar goed,ze slapen nu al 3nachten van 20:00tot05:00uur dus dat is best heel netjes!
hopelijk blijf dit zo :thumbup: