Hoi dames,
Wat een leuk forum onderdeel is dit eigenlijk.
Lees heel veel herkenbare dingetjes!!!
Hierbij een vraagje.
Wij wonen in een nieuwbouwwijk met heel veel kindertjes, echt heel gezellig.
We waren dan ook heel erg blij om te horen dat toen we hier kwamen wonen, de buren een zoon hebben bijna 1 jr ouder.
Het contact met de buren is dan ook ok.
Ben niet het type van de deur plat lopen maar zo af en toe is prima.
Onze dochter is 4,5 jr en ze kijkt enorm op tegen haar grote stoere buurjongen.
Alleen gebeuren er steeds gekke dingetjes als hij in de buurt is en dat baat mij nu wel een beetje zorgen…
De buurvrouw rijd wel eens mee als we de kinderen van school halen.
Ze zitten namelijk op dezelfde school, hij in groep 2 en onze dochter in groep 1.
Het is werkelijk 7 stappen lopen van de auto naar huis maar toch is er ruimte voor vreemde voorvallen.
De eerste keer kwam mijn dochter in paniek aanlopen en brulde dat ze niet in de sloot wilde springen. Ze stond 2 meter verder op met haar buurjongen te praten. Had hij tegen haar gezegd dat ze in de sloot moest springen.
De keer daarop heeft hij bijna haar vingers gebroken in de auto door ze helemaal naar achteren te buigen.
Vervolgens liep hij de keer daarop zo hard tegen haar op dat ze op de grond viel en de laatste keer stak hij een stuk dakpan in haar wang. Als ik niet had ingegrepen had ze een wond in haar wang gehad.
Wanneer de buurjongen bij ons speeld treiterd hij aan een stuk onze zoon van 2 jr door.
Verder kijkt het kereltje altijd boos of chagrijnig zo opvallend dat mijn dochter laatst aan hem vroeg of hij soms altijd boos is?
Inmiddels vraag ik de buren niet meer om mee te rijden. Als ze bij ons in de auto zitten zet ik de stoel van mijn dochter naast mij op de passagiersstoel.
Zijn moeder grijpt nooit in, soms alleen nadat ik ingrijp.
En speelafspraakjes of koffie drinken worden steeds minder omdat ik me er een beetje aan begin te irriteren.
Vinden jullie dit normaal kleuter gedrag, hoe denken jullie hier over? Hoe zouden jullie dit aanpakken? Iets over zeggen?
Laatst vertelde ze dat hij thuis tegendraads doet. Hij spuugt in hun huis van zich af, heeft een grote mond en plast expres naast het toilet.
Wat hij thuis doet gaat me niets aan, maar ik maak me wel zorgen.
Ik durf ook wel objectief naar mijn eigen ochtend te kijken, maar zij is nog te jong voor dit soort grapjes…
Graag jullie mening!
Alvast bedankt.
Sja. Als zijn moeder niet ingrijpt, dan zal het treiteren alleen maar meer worden. Alles voor de ansicht hè. Positief of negatief. En als er weinig reactie komt van zijn moeder wordt het steeds negatiever.
Succes ermee :hug:
Ik vind het absoluut geen normaal gedrag als het klopt wat jij zegt. En als kinderen tegen mijn kinderen zeggen dat ze in de sloot moeten springen en hun vingers ombuigen ed zou ik zeggen blijf er vooral bij uit de buurt.
Het klinkt alsof ze thuis ook een opvoedprobleem hebben.
En als zij begint over zijn gedrag thuis zou ik dat als een opening zien om aan te kaarten dat het buitenshuis niet veel beter is en vragen of ze het wel onder controle heeft. En als er ruimte is vragen of ze niet wellicht wat hulp kan gebruiken.
Dank dank, ik heb wel 's voorzichtig gevraagd of hij wel lekker in zijn velletje zit maar dat wordt heel gemakkelijk weggewuifd…
@Gaby30 wrote:
Dank dank, ik heb wel 's voorzichtig gevraagd of hij wel lekker in zijn velletje zit maar dat wordt heel gemakkelijk weggewuifd…
Een kind is natuurlijk ook niet uit zichzelf zo. Als een kind zo boos is heeft hij misschien ook wel redenen om boos te zijn - misschien moet je toch je oren en ogen openhouden of daar niet iets goed misgaat. Misschien kunnen ze erop school ook eens naar kijken.
Ja wij hebben wel zo onze vermoedens… Maar wie ben ik om dat aan de zwengelen? Zijn zelf ook niet perfect tenslotte!
Maar van de 189 keer dat dit onderwerp bekeken is hebben maar 2 mensen een mening hihi?!
moeilijk om een mening te vormen. ik zou je kinds daar zo veel mogelijk bij vandaan houden. Merk je dat ze achter spelen, of in het speeltuintje waar je wilde, ff lekker stukje gaan fietsen. Voor de rust van jezelf en je kids.
ik zou niet blij zijn met een buurjongetje als deze, misschien dat je kan zeggen… zoek maar kinderen die even oud zijn… oid?
@Gaby30 wrote:
Ja wij hebben wel zo onze vermoedens… Maar wie ben ik om dat aan de zwengelen? Zijn zelf ook niet perfect tenslotte!
!
Ligt eraan waar je zo je vermoedens van hebt. Hier verder op hebben buren bijv nooit melding gemaakt van een af en toe wel erg hard huilend buurmeisje en bepaalde vermoedens. Bleek ze dus seksueel misbruikt door haar vader. Achteraf hebben ze spijt hun vermoedens niet serieuser genomen te hebben.
Ik zeg niet dat dit hier aan de hand is, maar schuif je vermoedens ook niet onder tafel - hij zit toch op dezelfde school. Vertel het desnoods in vertrouwen aan de juf. Misschien kan zij zijn gedrag op school ook beter in de gaten houden en bepaalde lijnen ontdekken. Als niemand ooit zijn of haar vermoedens uitspreekt komt een puzzel nooit echt bij elkaar.
![/quote]
Ligt eraan waar je zo je vermoedens van hebt. Hier verder op hebben buren bijv nooit melding gemaakt van een af en toe wel erg hard huilend buurmeisje en bepaalde vermoedens. Bleek ze dus seksueel misbruikt door haar vader. Achteraf hebben ze spijt hun vermoedens niet serieuser genomen te hebben.
Ik zeg niet dat dit hier aan de hand is, maar schuif je vermoedens ook niet onder tafel - hij zit toch op dezelfde school. Vertel het desnoods in vertrouwen aan de juf. Misschien kan zij zijn gedrag op school ook beter in de gaten houden en bepaalde lijnen ontdekken. Als niemand ooit zijn of haar vermoedens uitspreekt komt een puzzel nooit echt bij elkaar.[/quote]
Hoi hoi,
als het iets van die orde geweest zou zijn zou ik inderdaad wel ingrijpen. De vader van ons buurjongentje heeft een burnout gehad en wij hebben het idee dat dit zijn weerslag heeft op het jongetje zelf…
Goed om te lezen dat er meerdere mensen zijn die het gedrag niet normaal vinden. Dacht misschien dat ik wereldvreemd was nog op dit gebied. Wij hebben verder geen vrienden met kinderen die bijna dezelfde leeftijd hebben, overal zijn ze jonger.
Leeftijdsgenootjes genoeg om te spelen in de buurt en van school. Misschien is 14 maanden wel een te groot leeftijdsverschil inderdaad…
Ik zou het bespreekbaar maken met de buurvrouw tijdens een bakje koffie als de kids op school zijn.
Gewoon je zorgen bekend maken, en vertellen wat er al is voorgevallen.
Waarom zou je het niet zeggen? Of ben ik daar misschien te makkelijk in?
Persoonlijk vind ik het leeftijdsverschil niet te groot, om maar als voorbeeld ana te dragen dat er bij Anne in groep 3 kindjes zitten die in december 6 zijn geworden en een kindje zit die in maart 8 is geworden.
Hier op straat speelt met elkaar van 3-16 jaar en zowat alles wat ertussen zit.
Als ik het verhaal zo lees vind ik het gedrag van de buurjongen niet normaal. Je schrijft dat zijn vader een burnout heeft gehad en dat zal oa zeker invloed hebben op het kind, want dat is niet niks. Dan ook nog nadenken over hoe die burnout zich geuit kan hebben.
Mijn partner is vroeger (ik zeg niet dat dat hier het geval is), door extreem alcohol gebruik van zijn vader, zeer geregeld lichamelijk mishandeld geworden. Zoiets gaat in een kind zitten. Mijn partner is nu 41, heeft ruim 13jaar geen contact meer met zijn ouders en toch is hij nog steeds ‘harder’ dan een ‘normaal’ mens. Hij zal ons nooit kwaad doen, drinkt geen drup alcohol omdat hij bang is zo te worden als zijn vader etcetcetc.
Dus op wat voor manier uitte de buurman zich in zijn burnout, zat hij hele dagen te kniezen, werd hij vlug boos…ik noem maar wat voorbeelden, dat kan best een reden zijn waarom de buurjongen zich zo gedraagd.
Ik zou bij de buren op de koffie gaan (hun omgevind, daar voelen ze zich veilig) en dan aankaarten wat er allemaal bij jullie dochtertje is gebeurd en dat jullie dat niet fijn vinden.
Daarnast hoeft er niet altijd wat aan ten grondslag te liggen. Hierboven is een extreem voorbeeld wat ook kan gebeuren in een huishouden.
Een kindje uit Anne s klas is uitermate vervelend. Gister hebben ze bv een verkeersspeurtocht op school gehad en hij loopt met een kattapult te schieten op Anne en een ander meisje uit hun groepje, loopt wel 10 keer de straat op zonder uit te kijken en heeft een brutale mond tegen de begeleidende ouder. Moeder van dit ventje zit met dr handen in het haar en weet niet hoe hem te bendigen. Ook zeer vervelend voor de mensen.
Het kindje kent geen grenzen, verder wete ik niet of hun begeleiding krijgen of iets dergelijks.
Het is een lang verhaal geworden, maar zoals ik al schreef zou ik met de ouders gaan praten. Afhankelijk van hun reactie zou ik het aangeven op school (mocht je denken dat er toch meer aan de hand is in het huishouden).
Veel sterkte
Ja ik ben het er mee eens dat de burnout weerslag heeft op ons buurjongetje. We hebben er een keer aangebeld eerst met een smoes omdat we een keiharde knal hoorden bij de buren om te checken of alles ok was. Bleek de buurman op de vloer te hebben geslagen omdat zijn voetbalclub een tegen doelpunt had ontvangen…
Ook heb ik laatst opgepast omdat de buren even weg moesten, viel het jochie van de zoldertrap. Met schaamrood vertelde ik het want voelde me schuldig, bovendien was hij al ziek met koorts en al. Zijn moeder trooste hem direct maar zijn pa knarste met zijn kiezen op elkaar en stond zich zichtbaar in te houden…
Ik vind het lastig om er iets van te zeggen, de buuf stond er notabene met alle voorvallen bovenop en zei er niets van…
Maandag gaan ze op schoolreisje, zijn klas gaat ook mee. Ik houd mijn hart vast want er gaan maar 5 ouders mee op 90 kinderen en 3 docenten. Zelf ben ik te zwanger om mee te gaan, maar het liefst zou ik dat wel doen…
Mijn dochter kwam van de week thuis met het verhaal dat hij met haar wilde spelen op school maar dat ze tegen hem gezegd had er geen zin in te hebben. Moeten hier thuis wel opletten wat we er over zeggen, wil niet dat ze iets negatiefs van ons overneemt.
Waren al lang blij dat hij onze dochter niet op zijn feestje mocht komen omdat hij alleen maar jongens mocht of wilde.
Ten eerste vind ik het belachelijk dat de school zo weinig begeleiding meeneemt met zoveel kinderen. Hier worden kinderen met auto s van ouders naar schoolreisjes gebracht en zoveel begeleiding is er dan ook, dat komt op ongeveer 1 ouder op 3 a 4 kinderen.
Ten tweede is het een hele nare situatie waar je je in bevind en kan ik me voorstellen dat je niet weet wat te doen.
Toch blijf ik bij mijn mening om zelf aan de ouders/moeder voor te leggen wat er gebeurt is en dat je het niet fijn vind dat hun er niks van zeggen, en of hun het misschien anders zien. Omdat het je buren zijn kan ik me indenken dat je wellicht bang bent om de relatie op het spel te zetten met hun, maar het gaat ook om het welzijn van je eigen dochter.
Veel sterkte met deze situatie.
Schoolreisje is goed gegaan gelukkig :mrgreen:
Alhoewel moeke hier wel een traantje moest weg pikken toen de bus weg reed…
Met buren wat afstand genomen.
Buurjongen is laatste tijd gelukkig wel vrolijker 