Mijn dochter is nu net 5 jaar geworden en stelt de hele dag door vragen.
Echt overal wordt een vraag over gesteld. Sommige zinnig, andere onzinnig.
Eerst komt er een “mama” (op een vrij zeurderige toon) en daarna komt de vraag.
Mamma, ga je liever dood of heb je liever oorlog.
Mama, heb je liever dat het sneeuwt, of dat het waait en sneeuwt?
Mama, waarom smelt een sneeuwpop?
Mama, waarom moet ik naar school?
Mama, wat is een optistoutert? :roll:
Deze vragenzee komt binnen een paar minuten op me af.
Als ik zeg dat ik het komende half uur geen vragen meer wil horen zegt ze;
Maar wat is een half uur?
Hoe weet ik dat het half uur voorbij is mama?
En waarom mag ik even geen vragen meer stellen?
Ik wordt er serieus helemaal dol van… dit kan echt uren doorgaan.
Met de beste wil ter wereld kan ik het niet meer opbrengen om aandacht er aan te geven.
De kleine meid zuigt momenteel alle energie op…
Heeft iemand tips hoe ik op een goede manier afspraken kan maken met haar?
Het is voornamelijk aandacht vragen… en aandacht heeft ze nodig…veel.
Maar ik vind het niet nodig dat ze elke dag bezig wordt gehouden.
Op den duur moet ze zichzelf toch bezig kunnen houden?
Heel herkenbaar. De oudste hier heeft daar ook een handje van. Continu om aandacht vragen en zich totaal niet alleen kunnen vermaken zonder mij te betrekken bij het spel.
Ik vind dus ook dat hij zich wel even zelf mag vermaken maar ik krijg het niet voor elkaar.
Ik lees dus even mee 
Ik herken het wel dat aandacht vragen dmv vragen stellen of negatief gedag of samen ruzie maken :roll: .
Zeker nu het mooi weer is moeten ze gewoon af en toe echt even buiten spelen of mogen ze op hun kamer spelen.
Ik vergelijk het ook met school, daar doen de juf en meester een ketting oid om of er hangt iets op het bord wat betekend dat ze stil hun werkjes moeten doen (of rustig iig). Thuis moet dat ook af en toe kunnen zeg ik dan.
Je kan een kookwekker zetten, om de tijd aan te geven.
Ga in die tijd zelf ook wat doen.
Of dit nu iets huishoudelijks is, op de pc gaat zitten, een boek lezen.
Zeg duidelijk, dat jullie beide iets voor jezelf gaan doen. In die tijd ook geen vragen gesteld kunnen worden.
Reageer dan ook echt niet als ze wat vraagt en blijf bezig met wat je doet.
Zeg duidelijk dat je een bep iets gaat doen en dat zij in die tijd ook zelf iets mag doen (evt helpen door te zeggen kun jij gaan knutselen/ boekje lezen etc)
Begin eerst met 5 of 10 minuten.
Als dit goed gaat, kun je het langer maken.
Als die tijd om is, en het ging goed, zeg dat dan ook; wat kan jij goed zelf spelen, nu kon mama lekker lezen/ de afwas afmaken.
Evt kun je zeggen; nu even apart en daarna gaan we samen spel doen.
Mbt die vragen, je kan ook tegenvraag stellen; wat denk jij wat een optistoutert is ? waardoor denk jij dat een sneeuwpop smelt?
Het is inderdaad een vorm van aandacht vragen, misschien helpt het om eens op een ander moment op de dag zonder dat ze erom vraagt haar 1 op 1 aandacht te geven. Indy heeft op het moment een periode dat ze niet uitverteld raakt, die rateld maar door de hele dag, nu doen we dus vaak inplaats van voorlezen nog even kletsen in bed voor het slapen.
Gaat nu stukken beter!
Maar wat kunnen ze vermoeiend zijn he 
kun je een kleurenklok maken? Dat kan vast helpen.
of gewoon een symbool op tafel zetten en aangeven zolang het symbool op tafel staat ze geen vragen kan stellen.
Het past wel bij haar leeftijd dat ze zoveel willen vragen.
Kan ze zich nog wel goed vermaken?
Mijn oudste dochter heeft ook altijd veel vragen gehad en veel aandacht nodig. Ondanks dat het niet altijd kon heb ik het nooit als vervelend of als gezeur ervaren. Een zeurende toon vind ik ook niet nodig. Als je iets wilt vragen kun je ze op een gewone toon vragen. Vragen zijn er om antwoord te krijgen, alleen kan dat niet de hele dag door en niet op elk moment. En één vraag tegelijk. Anders loopt mijn hoofd over en mijn mond ook :mrgreen: Mijn dochters willen graag heel veel weten. In mijn/jouw ogen kunnen de vragen onbenullig zijn, in hun ogen niet. Vergis je daar niet in. Wij zijn volwassen, kinderen denken anders en zien de wereld door andere ogen.
In principe geef ik op elke vraag antwoord, alleen natuurlijk niet de hele dag door. Door serieus antwoord te geven en even aandacht te geven kun je naar enkele vragen ook makkelijker zeggen dat je nu weer even iets voor jezelf gaat doen. Mijn oudste vroeg de hele dag door aandacht. Tegen alle adviezen in heb ik haar lekker veel aandacht gegeven. Veel samen gespeeld, of samen aan tafel aan het werk. Zij met haar ding en ik met mijn ding. Maar ook regelmatig afgesproken dat ik nu even niet gestoord wilde worden. Vaak werkte een kookwekker hier heel goed. De tijd niet heel lang maken. Voor kinderen die veel aandacht nodig hebben kan een half uur al heel lang zijn. Je kan ook tussendoor even aandacht geven en dan weer verder gaan. Een kind van 5 zit vaak vol vragen, maar daar kun je ook al heel goed afspraken mee maken. Het is wel een kwestie van geven en nemen. Want waarom zou een kind geen aandacht mogen vragen? Natuurlijk moeten zichzelf ook kunnen vermaken, maar er is toch ook een gulden middenweg. En daarbij, de een kan dit nu eenmaal beter dan de ander. Het komt echt wel goed. Mijn dochter is nu 10 en kan zichzelf uitstekend vermaken. En ze kan nog steeds heel goed kletsen
De jongste is nu 5 en zit ook boordevol vragen, alleen kan zij zich veel langer alleen vermaken. Maar ik geniet van de momenten dat we samen zitten te kletsen. Over van alles en nog wat. Soms over de dood, maar ook over totaal onbenullige onderwerpen. Heerlijk. We genieten er samen van.
Herkenbaar hier.
Ik heb 3 van zulke kinderen.
Ik doe het ook zoals Bianca omschrijft, maar ik merk wel dat mijn hoofd soms overvol zit. Zeker tijdens het boodschappen doen bijvoorbeeld, dan vergeet ik de helft wanneer de kinderen er bij zijn en steeds maar vragen. Soms vragen ze ook alledrie tegelijk van alles. :?
Ik ben erg voor aandacht geven en luisteren, maar de laatste tijd neem ik soms ook bewust afstand. Daarna kun je er dan weer beter tegen.
@rijstkorrel wrote:
kun je een kleurenklok maken? Dat kan vast helpen.
of gewoon een symbool op tafel zetten en aangeven zolang het symbool op tafel staat ze geen vragen kan stellen.
Het past wel bij haar leeftijd dat ze zoveel willen vragen.
Kan ze zich nog wel goed vermaken?
Ze kan zich prima vermaken. Maar tijdens het spelen, tijdens het tv kijken en tijdens het voorlezen blijven de vragen maar komen.
Het symbool op tafel vind ik het proberen waard. Of de kook wekker ofzo… :think:
Ik ben het in grote lijnen ook met Bianca eens, maar het probleem is dat ze niet wil stoppen met de vragen.
Ik heb de vragen tot voor kort altijd beantwoord (behalve als ik met andere mensen aan het praten was, dan moest ze de vraag even onthouden) Maar omdat ze maandenlang ten alle tijden antwoord van mij kreeg moet ze het nu afleren geloof ik.
Ik zat pas geleden in de tuin, lekker in het zonnetje een boek te lezen.
Tenminste… ik probeerde een boek te lezen.
Maar ik ben niet verder dan een halve bladzijde gekomen.
Elke keer als ik weer gevonden had waar ik gebleven was, dan kwam er weer een nieuwe vraag.
Na een uurtje heb ik (behoorlijk geïrriteerd) gezegd dat ik nu voorlopig geen vragen meer wilde horen en dat ik de komende tijd geen antwoord meer zou geven. Totdat we zouden gaan eten.
Waarna ik de buurvrouw grinnikend aan de andere kant van de heg hoorde zeggen; “nu pas… ik vind dat je het al lang volgehouden hebt” :roll:
Ik wil best begrip hebben voor de leer/nieuwsgierigheid van mijn dochter, maar er zijn grenzen aan wat een mens kan hebben hoor.
:mrgreen: Om de opmerking van je buurvrouw
Al snap ik best, dat die bij jou niet lekker overkomt.
Eigenlijk is het een compliment, want je hebt dus duidelijk heel lang haar vragen beantwoord.
En eigenlijk is het ook bevestiging; dat je best tegen je kind mag zeggen; nu even niet.
Je zegt zelf al, dat je dit maanden zo hebt gedaan en dat je het nu anders wil.
Is voor haar net zo hard wennen als voor jou.
Wees idd duidelijk, wanneer wel maar vooral wanneer je even geen tijd hebt.
Een kookwekker of bep. ketting om, werkt goed en heeft ze snel genoeg door.
Succes en geniet ze alvast van de vraag-loze momenten
@Happy mommy wrote:
@rijstkorrel wrote:kun je een kleurenklok maken? Dat kan vast helpen.
of gewoon een symbool op tafel zetten en aangeven zolang het symbool op tafel staat ze geen vragen kan stellen.
Het past wel bij haar leeftijd dat ze zoveel willen vragen.
Kan ze zich nog wel goed vermaken?
Ze kan zich prima vermaken. Maar tijdens het spelen, tijdens het tv kijken en tijdens het voorlezen blijven de vragen maar komen.
Het symbool op tafel vind ik het proberen waard. Of de kook wekker ofzo… :think:
Ik ben het in grote lijnen ook met Bianca eens, maar het probleem is dat ze niet wil stoppen met de vragen.
Ik heb de vragen tot voor kort altijd beantwoord (behalve als ik met andere mensen aan het praten was, dan moest ze de vraag even onthouden) Maar omdat ze maandenlang ten alle tijden antwoord van mij kreeg moet ze het nu afleren geloof ik.
Ik zat pas geleden in de tuin, lekker in het zonnetje een boek te lezen.
Tenminste… ik probeerde een boek te lezen.
Maar ik ben niet verder dan een halve bladzijde gekomen.
Elke keer als ik weer gevonden had waar ik gebleven was, dan kwam er weer een nieuwe vraag.
Na een uurtje heb ik (behoorlijk geïrriteerd) gezegd dat ik nu voorlopig geen vragen meer wilde horen en dat ik de komende tijd geen antwoord meer zou geven. Totdat we zouden gaan eten.
Waarna ik de buurvrouw grinnikend aan de andere kant van de heg hoorde zeggen; “nu pas… ik vind dat je het al lang volgehouden hebt” :roll:
Ik wil best begrip hebben voor de leer/nieuwsgierigheid van mijn dochter, maar er zijn grenzen aan wat een mens kan hebben hoor.
Je kunt heel makkelijk een regel invoeren. De kleurenklok vind ik zelf een positief hulpmiddel. Maar een symbool werkt ook goed.
Ik zat me wel af te vragen, is het probleem de leergierigheid of heeft je dochter moeite met uitgestelde aandacht?
@rijstkorrel wrote:
@Happy mommy wrote:@rijstkorrel wrote:kun je een kleurenklok maken? Dat kan vast helpen.
of gewoon een symbool op tafel zetten en aangeven zolang het symbool op tafel staat ze geen vragen kan stellen.
Het past wel bij haar leeftijd dat ze zoveel willen vragen.
Kan ze zich nog wel goed vermaken?
Ze kan zich prima vermaken. Maar tijdens het spelen, tijdens het tv kijken en tijdens het voorlezen blijven de vragen maar komen.
Het symbool op tafel vind ik het proberen waard. Of de kook wekker ofzo… :think:
Ik ben het in grote lijnen ook met Bianca eens, maar het probleem is dat ze niet wil stoppen met de vragen.
Ik heb de vragen tot voor kort altijd beantwoord (behalve als ik met andere mensen aan het praten was, dan moest ze de vraag even onthouden) Maar omdat ze maandenlang ten alle tijden antwoord van mij kreeg moet ze het nu afleren geloof ik.
Ik zat pas geleden in de tuin, lekker in het zonnetje een boek te lezen.
Tenminste… ik probeerde een boek te lezen.
Maar ik ben niet verder dan een halve bladzijde gekomen.
Elke keer als ik weer gevonden had waar ik gebleven was, dan kwam er weer een nieuwe vraag.
Na een uurtje heb ik (behoorlijk geïrriteerd) gezegd dat ik nu voorlopig geen vragen meer wilde horen en dat ik de komende tijd geen antwoord meer zou geven. Totdat we zouden gaan eten.
Waarna ik de buurvrouw grinnikend aan de andere kant van de heg hoorde zeggen; “nu pas… ik vind dat je het al lang volgehouden hebt” :roll:
Ik wil best begrip hebben voor de leer/nieuwsgierigheid van mijn dochter, maar er zijn grenzen aan wat een mens kan hebben hoor.
Je kunt heel makkelijk een regel invoeren. De kleurenklok vind ik zelf een positief hulpmiddel. Maar een symbool werkt ook goed.
Ik zat me wel af te vragen, is het probleem de leergierigheid of heeft je dochter moeite met uitgestelde aandacht?
Ik weet het niet…
Soms denk ik dat het oprechte interesse is, maar af en toe denk ik ook dat het vragen om het vragen is…
Vandaag zat ze bij me in de auto, en opeens vanuit het niets zei ze; “mama ik vind jou liever dan papa, weet je waarom? Omdat jij zo vaak mijn vragen beantwoord. Papa doet dat niet zo vaak”
Wat moet ik daar nou mee?
Waarom zegt ze zoiets?
Had geen zin in een heel gesprek terwijl ik achter het stuur zit en haar niet in haar ogen kan kijken.
En ik moet nog even bedenken wat ik hierop ga zeggen :think:
Geeft wel aan, dat ze voelt dat je haar serieus neemt
Dat ze haar vragen graag beantwoord wil hebben
Maar of dat nou echt om de vraag gaat of om de aandacht ?
Je kan ook zeggen dat papa andere lieve dingen met haar doet; spelletje, stoeien, wat ze ook maar samen doen
De vraag die Rijstkorrel stelde was ook al in mij opgekomen. Is het een drang naar weten of moeite met uitgestelde aandacht.
Zoals ik al schreef heb ik twee hele leergierige kinderen die alles willen weten. Mijn oudste heeft ook nog heel veel behoefte aan aandacht. Die combinatie is weleens lastig. Je wilt graag alle vragen beantwoorden, maar dat kan niet op elk moment en daarbij weet ik ook niet alles. Ik heb altijd dingen met haar afgesproken. Een bepaalde tijd wanneer ik weer tijd had, mijn hoofdstuk uitlezen (en dan de wekker op 5 minuten zetten en echt niet reageren, wat overigens niet inhield dat ik echt las :mrgreen: ), een bepaald aantal vragen van te voren afspreken etc. Maar je moet wel consequent zijn. Als jij veel vragen beantwoord en haar serieus neemt is dat niet meer dan normaal.
En die opmerking over dat jij liever bent. Tja, ik had hetzelfde antwoord gegeven als Hedwich. Ik heb het hier wel eens met de kinderen als ze overdag wat lastig zijn geweest. Beetje hangerig, zeurderig je kent het wel. Ik ben aan het werk en papa is thuis. Als ik uit mijn werk kom ben ik nog fris naar de kinderen toe en reageer ik heel anders dan mijn man. En dan krijg ik van de kinderen weleens zo’n opmerking. Ja, als ik de hele dag thuis ben en ze hebben zo’n dag ben ik 's avonds ook niet lief meer.
Dus wat je vraag over al die vragen. Neem je kind serieus, neem de tijd zo nu en dan om vragen te beantwoorden, maar durf ook nee te zeggen. Maak overzichtelijke afspraken en wees er consequent in. Nee is nee en als de tijd om is heb je weer even tijd voor een vraag of om te spelen of wat dan ook.
ps Mijn dochters zijn ‘verslaafd’ aan programma’s zoals klokhuis.
En nu vraagt mijn jongste dochter of ik gezellig bij haar kom zitten. Zal ik maar ff doen :mrgreen: