hoi,
mijn schoonvader is nu 1 jaar geleden overleden aan asbestkanker. Maaike was toen 2 jaar en 4 maanden en heeft hem toen wel ziek mee gemaakt. mee naar het ziekenhuis op bezoek etc. op een gegeven moment vond ze hem"een beetje eng" ivm de zuurstof slang en het slangtje met vocht uit zijn longen. ze durfde toen niet meer op schoot te zitten maar bij hem zijn vond ze niet erg. hebben toen wel wat dingen uit gelegt. we haar toen niet mee genomen naar de begrafenis omdat we haar daar te jong voor vonden. wel uitgelegt dat opa er niet meer is en dat hij naar de hemel is. wel nemen we haar altijd mee naar het graf vna hem. hebben het dan over het tuintje van opa waar je heen kan. en zetten daar bloemen neer en zo heeft ze ook al een aantal keer een tekening gemaakt als ze dat wilde of bv bellen blazen. en ze praat ook daar tegen hem als ze bv iets nieuws heeft zoals met haar verjaardag haar fiets.
maar vandaag toen kwam ze naar mijn man toe met allerlei vragen over opa (ze is nu 3,5). over waarom opa dood is en toen mijn man vertelde dat opa heel erg ziek was, of oma dat gedaan had etc. mijn man heeft wel heel duidelijk verteld dat maaike ook wel eens ziek kan zijn, maar dat het niet het zelfde is opa. mijn man vertelde dat ze ontzettend veel vragen had (lag te slapen ivm nachtdienst).
dit is de eerste keer dat ze dit allemaal vraagt. wel als ze eerder een man zag in een rolstoel met zuurstof van dat ze dan zei mam die man is ziek he net als opa.
hebben jullie hier ervaring mee? want hoe ga je hier precies mee om? wat zeg je wel en wat zeg je niet? vooral omdat op elk antwoord vaak bij maaike weer komt met waarom?
alvast bedankt
gewoon eerlijk zijn …
mijn vader is nu ruim 2 jaar overleden… oook op het laatst naar het ziekenhuis, niet meer de opa die het was (55 jr), j. is een gevoelig jongetje en voelt precies wanneer we echt verdriet hebben… hji heeft het nu wel vaker over de dood… probeer hem dan uit te leggen wat het is aan de hand van voorbeelden.
en blijven herhalen… als hij er naar vraagt tenminste…
er zijn ook boekjes over hoor
ik heb een jaar geleden en boekje
KIkker en het vogeltje gekocht.
dat gaat over Kikker die dan een dood vogeltje vind.
heel simpel uitgelegd en dan gaan ze hem samen begraven.
het boekje eindigd weer vrolijk. dat het leven toch ook door gaat.
boekjes leggen het vaak toch makkelijker uit ofzo.
en inderdaad blijven beantwoorden. en uitleggen al komt er weer een waarom.
en als je het antwoord niet weet, zeggen dat je het niet maar dat je er over na gaat denken. (je weet gewoon niet overal antwoord op). (gelukkig maar).
ik denk dat ik het boekje binnenkort maar weer pak.
mijn opa van 89 is vorige week opgenomen in het ziekenhuis…
even van mijn kant een vraag.
neem ik J.ens wel of niet mee naar het ziekenhuis/?
hij had een kleurplaat gemaakt dus toen vroeg hij is bezze thuis… (woont bij m’n ouders) dus ik uitleggen dat die in het ziekenhuis ligt. en hij daar met opa en oma heen mocht.
maar toen wilde hij meteen met mij mee naar het werk… en niet blijven.
totdat m’n vader zei dat hij sowieso thuis bleeft en J.ens dus niet mee hoefde als hij dat niet wilde… en toen was het goed…
maar om hem nou daar helemaal weg te houden…
hier hadden we ook veel aan het boekje van nijntje (lieve oma pluis)
toen mijn schoonvader overleed in april.
wij vertellen stijn dat de dokters opa niet meer beter konden maken ( na hart- en hersen infarct) en hebben hem vertald dat dood zijn betekent dat het lijkt alsof je slaapt, maar dat je niet meer ademt, je hartje niet meer klopt en dat je koud aanvoelt. Dat begreep hij en accepteert hij ook.
veel sterkte daar!
nog even over meenemen naar het ziekenhuis:
wij hebben ervoor gekozen om Stijn wel mee te nemen naar de IC afdeling en naar de verpleegafdeling van het ziekenhuis. Hij was er niet echt van onder de indruk, terwijl mijn schoonvader wel aan alles lag (beademing, infuus, sondevoeding en een hartpomp) Omdat hij in het begin wel kon communiceren was het voor stijn en hemzelf wel fijn, later was het meer voor stijn om te laten zien dat opa nu echt erg ziek was en niet meer beter werd. later, toen hij overleden was, hebben we de kinderen ook bij de kist laten spelen en opa laten zien, ze hebben mooie tekeningen gemaakt en die in de kist gelegd. we hebben stijn niet meegenomen naar de begravenis, omdat de ’ buurt’ er niet zo van gediend was dat er verstoringen van jonge kinderen zouden zijn, achteraf vind ik het jammer dat we hem niet meegenomen hebben toen de kist in het graf zakte, omdat we nu niet kunnen uitleggen dat opa daar ligt en hij dat niet gezien heeft.
Hier ook veel vragen over de dood.
Ik klik dit aan omdat ze vanmorgen nog huilend in bed naast mij kwam liggen met de vraag ‘mama ben jij heel oud?’
En of ik dus dood ging en zij ook…en dat ze dat helemaal niet wilde en hoeveel nachtjes slapen dat dan nog was… 
Komt bij ons weer even door een bijna aanrijding van de week denk ik.
Maar goed ik ben een beetje eerlijk.
Ik zeg wel dat we allemaal dood gaan en maar dat dat nog heeeeel lang duurt. En dat het niet erg is om dood te gaan enz.
Maar het verhaal dat je nu ook dood kan gaan als je wat overkomt of ziek wordt laat ik achterwege.
Al heeft ze dat door de aanrijding zelf al bedacht denk ik.
We nemen haar regelmatig mee naar het ziekenhuis.
Maar dat zijn niet mensen die dood gaan.
Als ik er zelf heel emotioneel onder zou zijn zou ik haar minder snel meenemen.