Vraagje aan de lekker ouderwetse mama’s die niet aan Rapley doen maar de zaak pureren: wanneer beginnen jullie je kind ‘echt’ vast voedsel te geven? Ik bedoel voedsel in de vorm waarin je het zelf ook eet 
.
Hoelang ga je door met potjes of anderszins gepureerd of gemalen voedsel?
En vanaf wanneer ga je het je kind ook zelf laten eten, dus niet voeren? En eet je kind dan mijn haar handen, of gebruiken ze meteen een lepel of ander bestek?
Kaylee eet groente en aardappels grof geprakt en vlees in kleine brokjes gesneden. Ik prak t steeds wat grover en dan zie ik vanzelf wel wanneer ze t gewoon gesneden kan eten
Zelf eten wil ze nog niet, wel met d’r handjes, dat laat ik haar doen als t bijna op is, want anders gooit ze alles op de grond. Ik bied haar de lepel af en toe aan, maar ze doet gewoon haar mondje open van voer mij :inlove:
Okee… en van steeds grover kom je dan vanzelf op normaal…
Het gekke is namelijk dat Lara zich beslist geen stukjes laat voeren. Zolang ik haar voer met een lepel uit een potje, moet het gepureerd zijn. Mag ze zelf eten, dan is het een ander verhaal. Dan eet ze gewoon wat wij ook eten, óf zelf met een lepel potjes met stukjes :shock: .
Ik vroeg me dus af hoe dat ‘vroeger’ ( ) ging: wanneer konden kinderen dan zelf normaal voedsel eten en hoe weet je wanneer ze dat kunnen als ze het niet uitproberen.
Ik denk dat je idd gewoon moet uitproberen, ik probeer het nou ook af en toe, bjvoorbeeld het vlees nog wat grotere stukjes, wil ze dat niet is t snel wat kleiner gesneden. Maar als ze zelf eet, dan gaat het toch goed? Of eet ze niet genoeg dan?
Jawel hoor, het gaat prima. Als ik haar wil voeren, dan geef ik gewoon gepureerd, maar ze eet steeds vaker zelf. Dus binnenkort kan de staafmixer de deur uit.
Ik bedoelde het ook niet als “ik heb een probleem”, maar gewoon nieuwsgierig naar hoe dat gaat met kinderen die niet vanaf het begin zelf eten en aanrommelen met ‘echt’ voedsel.
hehe ok
nou die strooien dan dus de kamer rond
zoals Kaylee
Komt vanzelf, maar ik probeer het dan wel uit :think: Of zou een kind opeens zelf de lepel pakken en gewoon gaan eten :think: Och en anders… ik eet mijn spinazie en rode kool ook nog steeds geprakt door mijn aardappels 
:mrgreen:
Ja die leren het ook, alleen ik was zo gefocused op die rapleytoestand, dat ik helemaal niet weet eigenlijk hoe het normaal gaat.
Bij Lara ging het inderdaad zo dat ze me gewoon de lepel afpakte en zelf begon :mrgreen: . Als ik zit te eten wil ze ook altijd mijn bestek hebben, dus gaf ik haar dan d’r eigen bestekje. Zo is ze aan het prutsen geslagen en toen ze het idee eenmaal doorhad werd ze dolenthousiast. Nu kan ze het dus zelf.
Stijn krijtg nog steeds regelmatig geprakte voeding gevoerd met mijn handen Vaak werkt dat net iets sneller. Hij kan overigens zelf ook prima eten :lol:
savannah is nu 9 maand en ik pureer al niet meer alles.Wel prakken met de vork en dan een klein stukje vlees erbij op en hap!! Gewoon uitproberen maar!!!
ik leg wat hij kan eten van ons eten op zn plankje…en het echte( lees vloeibare) eten schuif ik dan naar binnen als hij ermee speelt :mrgreen:
hij moet niks weten van stukjes of hard eten :roll: :naughty: :snooty: :silenced:
ik vertrouw er maar op dat ie ooit de lol er van in gaat zien :shifty:
heb ook nog wel een aansluitende vraag: hier vanaf het beign proberen te rapley-en, nano eet alles, maar bij het avondeten betekent dat dat ik de stukken ook weer precie sin zijn luier terug vind :? Ik heb hier al eens eerder een vraag over gesteld,maar gen antwoord gekregen 
Het gaat er bij mij nl niet in dat dat de bedoeling is en dat ene kindje dan wel iets heeft aan dat eten…of heb ik het mis?
Ik geef heb dus al tijden fruit in het handje en avondeten pureer/prak/stamp ik tot stukken die ik niet meer in de luier kan herkennen. Deze week weer ‘gewoon’ gegeven, en weer hetzeflde: hij eet het zonder moeite op, mjam mjam, maar het zit nog steed sallemaal even groot in zijn luier…
Dat hebben wij ook weleens en soms gaat dat ook nog gepaard met buikpijn (of althans een huilende lara die weer blij wordt zodra haar luier vol zit). Dat soort dingen geef ik dan niet meer. Bijvoorbeeld brood met pitten of rauwkost.
Zonder buikpijn ligt het aan of ze het lekker vindt. Rozijntjes krijgt ze wel nog bijvoorbeeld. Het gekke is ook dat ik die dus soms wel terugvindt en soms niet :think: .
Ik heb alleen de eerste weken de staafmizer gebruikt. Nu prak ik het eten en het gaat super. Ze eet ook stukjes boterham dus zacht fruit en wat grovere groentehap moet dan toch ook lukken lijkt me.
dave eet gewoon met ons mee…niets prakken of pureeren…
hoe groter hoe beter :? mafketel…
brood ook maakt niets uit…
tja nou heeft hij ook nog nooit moeilijk over eten gedaan…dus weet ook niet anders…
Fiep het lijkt mij ook niet echt de bedoeling dat je het heel weer terug vind. Ik vond boontjes ook heel weer terug en ik maar denken dat ze had gekauwt :? . Terwijl ik dacht dat je die dingen terug zou vinden waar ze zeg maar nog niet aan toe zijn om te kunnen verteren (zo verklaar ik mais dan maar ) maar boontjes… :think: .
Ik zat me nu ook af te vragen hoe je de overstap maakt naar helemaal niet meer in stukjes.
Wanneer geef je een appel in 4 stukken? Of zo?
Wanneer geef je een hele tomaat? Of een sinaasappel in partjes?
Ik snij nu alles in cmstukjes omdat ik er niet op durf te vertrouwen dat ze het anders niet probeert zo door te slikken.
Avondeten hetzelfde.
Ik prak of staafmix dus niet meer als ze zelf eet.
Alleen als ik voor het gemak wil voeren moet het redelijk glad zijn anders wil ze niet gevoerd worden :mrgreen: .
En zelf smurrie eten verdomt ze :mrgreen: .
Ik geef haar steeds een paar stukjes een bordje werkt niet en veel stukjes ook niet want dat daagt uit om gek mee te doen
En Lena die Lara is wel erg knap zeg: zelf met een lepel eten :shock: .
Ik prik af en toe wat op een vork en geef die aan dat vind ze wel interessant maar zelf er op prikken of scheppen zie ik haar echt nog niet doen!
Mamalien,. je moet je misschien toch eens over je angst heen gaan zetten hoor… Misschien als je je bedenkt dat je je in een centimeterstukje juist heel makkelijk verslikken kunt? Als ze met die stukjes overweg kan, dan stikt ze ook niet in grotere stukjes.
Geef haar eens een hele appel. Gewoon zo, niet geschild of niks. Wie weet dat Maaikes plezier erin je kan overtuigen?
Lara is natuurlijk bovenmenselijk knap :mrgreen: :inlove: . Maar vooral wil ze gewoon alles wat wij doen nadoen. Het gaat haar niet om het eten. Het kan haar niet schelen als er niks op de lepel blijft zitten, ze eet ook van lege borden en heeft een hele tijd met de lepel verkeerd om miniscule beetjes prut opgeschept met het steeltje. Al spelend werd ze beter en nu kan ze het.
We maken ook samen de fles klaar, da’s ook gezellig. Ik doe water erin, zij doet de dop erop. Ik zeg dat er nog peder in moet, zij haalt de dop eraf. Ik doe een schep erin, zij doet de dop er weer op. Ik zeg dat er nog meer in moet, dop er weer af, etc :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: . Vervolgens wachten we braaf voor de magnetron en als hij piept zegt rukt ze aan de deur :inlove: .
Lena je hebt misschien wel gelijk hoor :oops:.
Maar ik durf het niet.
Ze krijgt wel cracotte, soepstengels en babykoekjes zo trouwens hoor, dus ik vind haar niet heel zielig :mrgreen: .
Maar geef jij dan echt alles gewoon heel?
Druiven bijvoorbeeld? Ik snij ze door de helft :mrgreen: .
Ik moet ook zeggen dat het met de koekjes en crackers nog regelmatig niet helemaal goed gaat. Dus ik dacht ik wacht gewoon tot ze dat kan dan komt de rest vanzelf.
Maar je hebt wel gelijk dat klein misschien wel gevaarlijker is (had ik ook al bedacht; weer iets om overin te zitten :oops:).
Ja hoe zet je je over je angst heen, wat is terecht, wat niet… :think: .
Hi hi, nee zielig is ze sowieso niet 
.
Als jij er bloednerveus van wordt, dan moet je het niet doen.
De laatste keer dat ik druiven gaf, lustte Lara ze niet. Ik kan het nog weleens opnieuw proberen. Ik denk dat ik dat ook door zou snijden, maar dan vooral omdat ze anders die vieze schil proeft en hem meteen weer uitspuugt. En om eventuele pitjes te verwijderen. Ik denk niet dat ze in een halve druif minder makkelijk stikt dan in een hele (sorry ).
Ik word zelf eerder nerveus van rozijntjes dan van een banaan, eigenlijk.
En die appel bijvoorbeeld, die raspt ze tussen haar voortanden. Ze krijgt dus maar hele kleine stukjes binnen, kleiner dan als ik het in blokjes zou snijden.