Ik heb een probleem,
Mijn dochtertje van ruim 3 jaar heeft een grote voorkeur voor mij. Gelukkig is mijn man hier vrij nuchter over, maar het wordt toch alleen maar erger. Ze is soms ronduit vijandig. Jij en ik zijn vriendinnen hè en pappa niet… dat mogen alleen jij en ik weten, maar pappa niet, ons geheim.
Zoentjes en knuffels zijn ook niet welkom.
En als mijn man uit zijn werk komt begroet ze hem niet eens. Als hij dan zelf naar haar toekomt en naast haar gaat zitten zegt ze: “ik wil niet dat je naast mij zit” of “wegewezen”.
En die laatste twee gaan mij echt te ver. Ik heb haar daarna op de gang gezet en haar duidelijk gemaakt dat ze pas weer binnen kon komen als ze het goedmaakt met Pappa.
Ze is wel tien keer binnengekomen, maar alle excusus werden in mijn richting geuit, ondanks dat ik er op bleef hameren dat ze dat bij papa moet doen. Pas na heel veel moeite ging ze naar pappa maar alle sorries waren onecht en duidelijk onder dwang.
Ik heb haar al talloze keren verteld dat pappa heel erg veel van haar houdt en dat pappa verdrietig wordt als ze zo naar tegen hem doet.
Niets helpt. Ze zegt voluit dat pappa niet lief is.
Ik krijg nooit een duidelijk antwoord als ik vraag waarom…hoe ik ook probeer het komt er niet uit.
Mijn man is een “plagert” die altijd goedbedoelde grapjes uithaalt met haar.
Ik heb af en toe een vermoeden dat dit het probleem is.
Hij schat haar begripsvermogen denk ik een beetje te hoog in.
Ze snapt denk ik af en toe de grapjes niet en pas als ze huilt of gaat zitten sippen ziet mijn man in dat hij weer een “fout” grapje heeft gemaakt. Maar eerlijk gezegd twijfel ik ook weer of dit het probleem is. Mijn dochtertje heeft nooit zo’n enorm probleem gemaakt van zijn geintjes. Vroeger waren die twee tut-aan met elkaar. Ik twijfel of de problemen zijn gekomen door zijn grapjes of dat de grapjes nu niet meer worden gewaardeerd omdat de verstandhouding nu een stuk minder is.
Ik zit er echt mee.
In oktober wordt de tweede telg verwacht en zal ze het al moeilijk genoeg krijgen ivm het delen van de aandacht.
Ik zou het erg fijn vinden als ze dan een goede verstandhouding met haar pappa en mamma heeft, zodat mijn man en ik beiden een steun voor haar kunnen zijn.
Mijn dochter deed dus ook zo tegen haar papa. Hij maakte altijd “grapjes” en was haar een beetje aan het plagen. Allemaal goed bedoeld, maar zo kwam het dus niet over…
Zij ging zich dus gedragen naar papa alsof het een leeftijdsgenootje was.
Nu laat papa duidelijk zien dat hij de ouder is (maar kunnen ook nog heerlijk samen spelen hoor) en het gaat veeeel beter.
Ze kunnen nu heerlijk zitten knuffelen en boekjes lezen op de bank.
Zelfs naar bed brengen is geen probleem meer :thumbup:
Ik herken je verhaal deels, minder extreem dan jij het omschrijft.
Hier momenten dat hij erg naar mij trekt en papa dus links laat liggen. Dat hij wegkruipt als papa thuiskomt en hem niet wil knuffelen. Of dat hij niet door papa naar bed gebracht wil worden.
Sowieso komt hij alleen naar mij toe als hij zich heeft bezeerd.
We zijn hier ook bewust mee bezig gegaan, want ook hier is een tweede op komst en zal mijn aandacht verdeeld gaan worden.
Mijn man doet nu veel dingen met hem samen: stoeien, boekjes lezen, vaker naar bed brengen, uit bed halen, buiten spelen en dergelijke.
Je merkt dat het aandacht geven enorm helpt.
Ik zou zeker proberen dat je man meer “rustige” aandacht geeft. Kijken welk effect dat heeft. En vaker leuke dingen gaan doen. De momenten negeren dat ze naar jou vraagt. Momenten opzoeken dat jij weg gaat en zij alleen met papa thuis is. En het dan heel gezellig maken.
Leren dat zij soms geen keuze heeft en dat papa dingen met haar doet en mama ook.
Succes! :thumbup:
Anne heeft zo n periode ook gehad, ik denk dat het erbij hoort. Bij ons werkt papa en ik ben thuis, nu is het als papa thuis is omgekkeerd en trekt ze meer naar papa dan naar mij, maar ach, dat draait wel weer bij. Hier ook een vader die graag een beetje pest enzo, maar dat heb ik er nooit mee in verband gebracht. Uiteindelijk is het gewoon over gegaan met zo nu en dan nog eens een kuurtje ertussen.
dit heeft onze kleuter gehad met haar opa die deed ook steeds vervelende grapjes en we zijn een gesprek met haar gaan houden waarom ze opa niet leuk vondt en het hoge woord kwam er uit opa plaagd dus opa er wat van gezegt dat als die door gaat ze helemaal niks meer van hem wil weten en nu gaat het stukken beter een kind kan niet echt begrijpen wat ze serieus bedoelen of als grapje
Onze dochter heeft het met mij gehad…ik was alles,papa mocht niks…
Nu is het omgekeerd…onze zoon is helemaal papagek…als hij zich pijn doet en moet huilen en ik kom terwijl papa er ook is wordt hij boos op mij,papa doen…huilt hij dan…
Als hij s’nachts wakker wordt moet papa komen,ik krijg hem niet stil.l…eerst werd ik er onzeker van…maar weet nu dat ik er niet te zwaar aan moet tillen…het is gewoon een fase waar ze weer door moeten…dus ik probeer,en lukt het niet dan komt papa wel…
Ergens ben ik blij dat mijn man dit nu heeft want hij is een stuk rustiger en nuchterder over dit soort dingen dan ik. Zo afgewezen worden door je dochtertje snijdt volgens mij dwars door je ziel.
Maarja…mijn beurt komt strakjes misschien ook nog…dan hou ik maar in mijn achterhoofd dat het tijdelijk is.