Ik zit met iets waar ik nieuwsgierig naar ben. Aan het einde van mijn zwangerschap van Sem bleek dat ik nog maar heel weinig vruchtwater had, ondanks dat hebben ze me (tot grote ergernis van de vk) nog een week laten doorlopen en weigerden in te grijpen (ik was toen ruim 40 weken zwanger). Toen ze mijn vliezen braken kwam er idd bijna geen vruchtwater mee. Sinds Sem geboren is heeft hij darmproblemen. Uit onderzoeken is gebleken dat premature kindjes vaak darmproblemen hebben doordat ze te weinig hebben kunnen “oefenen” door het inslikken van vruchtwater. Maar wat nou als ik al heel lang te weinig vruchtwater had? Zou er een verband kunnen zijn? Ik heb het de gastroloog gevraagd en die kon het me niet vertellen.
Het grappige is dat ik dus inmiddels meerdere moeders op het kdv heb gesproken die te weinig vruchtwater hadden en waarvan de kindjes vervolgens darmproblemen hebben gehad (allemaal laxeermiddelen nodig gehad en moeite met ontlasting) helaas is het van Sem allemaal wel wat heftiger. Bij die kindjes ging het vanaf een jaar of 2 beter (dus dat geeft mij weer hoop) maar ik vind het toch wel heel toevallig…
Ik vraag me dus af of er nog meer mama’s zijn die dit verband kunnen leggen, ik wil het dan toch bij mijn volgende bezoek aan de arts weer eens voorleggen… (wie weet is er wel een verband maar is daar nooit echt naar gekeken door de medici?)
hallo,
Hier had ik sinds week 27 van de zwangerschap nauwelijks vruchtwater, ik moest dagelijks naar het ziekenhuis voor ctg echo ect.
Ik had een minibuikje met alleen een baby en een kleine slecht functionerende placenta. Toen ze me gingen inleiden en me vliezen gingen breken had ik ook geen vruchtwater…
Maar M.oncif heeft een darmprobleem…een koemelkallergie en heel slecht poepen (1 keer per week, dit gaat gepaard met veel gehuil…zijn ontlasting is ook hard :think: ) Dit terwijl hij alleen BV krijgt…
Je zet me wel aan het denken, ben benieuwd wat de medici hier van vinden…
hm…
Bij Aniek had ik vanaf ongeveer 32 weken erg weinig vruchtwater, ik was ook amper aangekomen en kon mijn eigen broeken nog aan.
Met 39 weken uiteindelijk ingeleid omdat ik ook nog eens verhoogde bloeddruk en eiwitten had. Ze had het duidelijk niet goed meer bij mij.
Aniek had geen koemelkallergie of iets, maar vanaf heel klein is ze een slechte eter geweest, veel meer dan op zijn hoogst bij 5 maanden oud, 4 a 5x 160 cc naar binnen krijgen deed ze niet.
Heel kieskeurig ook met wat ze eet en altijd verstopt. Ze is nu 5 jaar en nog steeds heeft ze vaak en veel buikpijn, is ze vaak verstopt en heeft ze forlax om de boel gaande te houden.
Ze was ook altijd erg mager, woog 9 kilo met 1 jaar en 11 kilo met 2 jaar.
Nu is ze bijgetrokken en weegt ze gewoon wat andere kinderen in haar klas ook wegen, 20 kilo. Maar die buik van haar blijft een probleem.
Ik zou je niet kunnen zeggen of het echt zo is, maar het klinkt me niet raar in de oren als ik het zo lees en zou best een verklaring kunnen zijn.
Bij ons is het na haar 2e jaar echter niet heel veel beter gegaan… behalve dan dat ze eindelijk wel wat aan ging komen.
ik had bij onze jongste meer dan genoeg vruchtwater (hebben ze toevallig 4 uur voor de bevalling nog nagekeken) en ook zij heeft last van de darmen gehad, en nu nog steeds met de ontlasting.
maar moet er wel bij zeggen. ze heeft een vermoedelijke koemelkallergie
Bedankt voor jullie reacties! Helaas nog niet zo veel…
Pitje krijgt je kindje nog iets met koemelkeiwit dan? Want daar raken darmen idd van in de war, Sem heeft ook nog een kma maar helaas na aanpassing van zijn voeding weinig veranderd. Je moet op het moment dat je stopt met gewone melk 6 weken rekenen zodat de darmen weer tot rust kunnen komen…
Cell Sem is ook zo dun, weegt nu 10,2 kilo echt veel te weinig en de arts van het CB wil actie gaan ondernemen eigenlijk. Sliep/slaapt Aniek ook zo slecht? Sem heeft namelijk vooral 's nachts veel last en dus een paar keer per nacht huilend wakker. Dus buiten dat hij heel dun ziet hij er ook nog slecht uit omdat hij witjes is en wallen heeft. Maar ik wil geen pedagogen meer over de vloer, ik heb twee trajecten doorlopen, ik doe alles goed volgens hun, schoolboekvoorbeeld zouden we zijn Sem en ik. Maar ja zo’n pedagoog kan ik weet niet hoeveel tips geven, als mijn kind pijn heeft heb ik daar niks aan vind ik…
Zijn jullie kindjes ook nog bekeken door een specialist eigenlijk (en dan geen ka maar echt een maag/darmspecialist?
Met Marit, toen ik 34 weken zwanger was een week opgenomen geweest ivm weining vruchtwater…Uiteindelijk is ze pas geboren bij 42.0 weken precies…Ze is helemaal gezond 
Bij Pete had ik enorm veel vruchtwater, ik heb zelfs allerlei onderzoeken gehad om te kijken of er een oorzaak te vinden was, maar ze konden (gelukkig) niks vinden. Eigenlijk moest ik in het ziekenhuis bevallen, voor het geval ze toch een afwijking/ziekte/oorzaak gemist hadden, maar ik wilde gewoon zo graag thuisbevallen dat de gynaecoloog toch goedkeuring heeft gegeven.
Maargoed, ik had dus absoluut niet te weinig vruchtwater, maar Pete heeft wel darmproblemen. Hij reageert erg snel op bepaald voedsel/drank en dat merken we aan zijn ontlasting. Nu heeft Pete dus geen moeizame ontlasting, maar snel dunne en/of zure ontlasting.
hier niet te weinig vruchtwater, maar wel darmproblemen
Bij t. had ik geen vruchtwater meer, hij heeft nooit problemen gehad met zijn darmen of eten.
Bij N. had ik nog genoeg vruchtwater, maar hij heeft allergie ( koemelk, kip, vis weten we tot nu toe), reflux en is een huilbaby. Veel ooronstekingen en ga zo maar door.
Hier dus precies andersom.
Liefs Suzanne
Aniek heeft tot ruim 3 jaar nog veel slaapproblemen gehad. Ze sliep zowieso nergens anders dan in haar eigen bed. Zelfs de maxi cosi sliep ze amper tot niet in en vanaf een week of 10 echt helemaal niet.
Mensen begrepen niet dat we daarom thuis bleven, die vonden dat we overdreven, ze zou heus wel slapen in de maxi cosi, ze was immers nog maar een baby. Maar nee, ze bleef wakker en dan zaten we al snel met een zwaar overprikkelde huilende baby, die erg moe was, maar alleen in haar eigen bedje wilde slapen.
Ze had ook al jong echte driftbuien, breath holding spells en al.
Eten dus altijd heel slecht, geen grote flessen, geen pap, heel eenzijdig in fruit en warm. Als baby al. Wat we ook aanboden, ze at lange tijd alleen maar gourgette met gehakt prut en macaroni met ham en kaas van olvarit vanaf een maand of 10. Dat was meteen het enige wat ze at en dat heeft ze tot bijna 3 volgehouden.
Hier ook pedagogische hulp gehad, het lag niet 1,2,3 aan opvoeding of benadering, wel wat tips gekregen dat Aniek erg veel behoefte had aan structuur en dat ze extreem gevoelig is voor stress, angst en emoties en dat dit direct op haar darmen slaat.
Ruud, mijn man, had dat ook heel erg en nog wel, hij had als baby een maagafsluiting. Zijn darmen zijn en blijven gevoelig.
Dus ik denk ook dat er wel erfelijke aanleg meespeelt.
Dat magere heeft lang geduurd, ze groeide ook in verhouding in lengte vrij traag. Weet nog wel dat karin2 (geloof ik) kleren overnam van Aniek, daar was aniek net uit, haar dochter droeg dat, maar haar dochter is wel een ruim jaar jonger.
Ze is nog steeds niet heel groot en slank, maar bij een weegsessie voor een thema hebben ze alle kinderen in de klas gewogen en verreweg de meesten wogen 21/22 kilo en Aniek 20… dus dat vond ik wel oke.
Overigens hebben wij wel zelf ontdekt dat Aniek meer last heeft van haar darmen als ze koolhydraatrijke dingen heeft gegeten, nou zijn dat meteen ook de meest glutenrijke producten. De huisarts zou haar wel graag willen onderzoeken op glutenallergie. Maar daar zijn wij en Aniek gewoon nog niet aan toe. We hebben nogal hectische jaren achter de rug en Aniek heeft afgelopen jaar al therapie gehad voor haar motoriek. We wilden niet alles tegelijk.
Momenteel gaat het aardig, we houden er ook rekening mee met eten. Meer fruit en producten uit het voedselallergie schap. We hebben de hoeveelheid gluten/koolhydraten al behoorlijk teruggedrongen en dat lijkt ook wel goed te doen.
Zeker weten zullen we het pas als ze word onderzocht…
Het is gewoon sneu als een kind duidelijk buikpijn heeft en niet lekker in zijn vel zit. Dat is als moeder maar amper aan te zien.
Knuf in elk geval dus :hug:
Jeetje ook niet makkelijk geweest (en nog niet) voor jullie. Het is zo ongelooflijk zwaar en idd lijkt iederen dat gewoon maar te vergeten. Er zijn echt maar weinig mensen die nu nog begrijpen dat wij zo met Sem zitten als we eens een avondje iets hebben. We hebben geen fam. in de buurt dus ook geen oppas als we in het weekend iets hebben (dan moeten we hem toch wegbrengen) en je laat zo’n kind ook niet bij een “onbekende” of een meisje van 17 achter… Ons wereldje is momenteel zo verschrikkelijk klein en dat is zo slecht voor ons. Hub en ik zitten elkaar echt zo verschrikkelijk in de weg en het is zo uitzichtloos. Daar komt bij dat hub ADHD heeft en sinds kort van ellende weer aan de meds is omdat hij alle onrust niet meer aankon en doordat hij dat niet kan komt alles eigenlijk alleen op mij terecht. Dat wist ik ook wel, maar op een kind als Sem hadden we natuurlijk niet gerekend, je gaat er toch altijd maar vanuit dat je een gezond kind op de wereld zet.
Sem ontwikkelt zich verder super goed, dat is fijn, maar ook meteen in zijn nadeel, want daardoor ondernemen artsen ook minder snel actie. Hij is ook best lang dus wat dat betreft blijft hij ook niet achter. Hij is alleen heel dun en ziet er met tijden wat beter maar ook vaak heel erg slecht uit. Ik heb het idee dat hij in gewicht nu wel heel laag zit dus we zullen 23 december zien wat de gastroloog daarvan vindt. We gaan dan ook allergietesten bespreken.
Hij is echt op alles helemaal onderzocht, op zijn dikke darm na. Uit die onderzoeken is naar voren gekomen dat zijn maag te langzaam werkt, wat veel zuurbranden en misselijkheid tot gevolg heeft, maar zou volgens de arts weer niet in verband met de darmklachten kunnen staan. De arts zei destijds dat onderzoek van de dikke darm niet nodig was omdat een dikke darm niet veel doet, maar na even lezen op de site van de maag lever darm stichting zijn er toch wel degelijk dingen die hij zou kunnen hebben die alleen via onderzoek van de dikke darm ontdekt kunnen worden (o.a. crohn en coeliakie). Dus ik wil toch wel graag dat dat nog even nagekeken wordt. We zitten al 1,5 jaar in de medische molen en ik wil gewoon echt zeker weten dat we niks over het hoofd zien. Dat betekent narcose en iig een dagopname maar het is niet anders, hij is nu nog klein dan hebben we het maar gehad. Ik ben overigens bang dat de arts het niet gaat doen hoor… de laatste keer wilde hij ons weer terugverwijzen naar de ka van het regionale zkh hier (loop met Sem in het WKZ) en toen was ik echt zo verdrietig, dat betekent echt voor mij dat er geen verandering aan de situatie gaat komen.
Bij Anyk had ik ook te weinig vruchtwater. Het was helemaal een wat problematische zwangerschap, te weinig vruchtwater en ze was te klein. Ik had zwangerschapsbroeken aan, maar vlak voor de bevalling kon je nog amper zien dat ik zwanger was
Anyk heeft van jongs af aan al darmproblemen, ondanks de borstvoeding. Ze krijgt nu movicolon en dat helpt goed. Ook moeten we met eten er goed op letten. Voldoende koolhydraten en zo min mogelijk chocola (en dat vindt ze zo lekker) En goed bewegen, wat een beetje lastig is met haar handicap. Ze is ook klein en heel licht. Ruim 4, 97 cm en 11,5 kilo. We spannen vast de kroon :mrgreen: , maar dan moet ik eerlijk bekennen dat dat ook met haar aandoening te maken heeft. We hebben wel het ‘voordeel’ dat artsen heel snel iets voor haar en ons doen.
Yoni sliep ook niet in de maxi cosi, die sliep nergens. Ja, toen ze heeeeeel klein was maar dat was snel afgelopen. Wij gingen nooit ergens heen met haar en als we dat deden dan bleef ze wakker. We hebben er ook heel wat op en aanmerkingen over gehad en natuurlijk lag het aan ons 
zucht. Oppas hadden we zelden. Iedereen wist het natuurlijk beter en zouden ons wel even vertellen wat we moesten doen. Alsof we nog niet van alles geprobeerd hadden. Ze heeft overigens geen darmproblemen. Wel plasproblemen, maar dat is weer heel iets anders.
Bianca hebben haar darmproblemen dan niks met haar handicap te maken? Sem heeft dus een half jaar Forlax (ongeveer hetzelfde als Movicolon) gehad maar daar zijn we mee gestpopt om te kijken of hij daar geen darmklachten van kreeg (want dat kan natuurlijk ook). Maar de klachten lijken niet echt minder te worden en hij poept nog steeds heel raar. Kan makkelijk de ene dag 5x poepen (of meer) en de andere dag helemaal niet (met als resultaat een onrustige nacht) en dan weer keutels en dan weer heel zacht. Dat had hij met Forlax ook al (en hij heeft een aantal maanden 2 tot 3 zakjes per dag gehad :shock: ).
Wat vervelend zeg.
De darmproblemen zouden met haar handicap te maken kunnen hebben, maar is niet iets wat veel mensen met haar ziekte hebben. Ik denk dat het er los van staat. Natuurlijk kunnen we het gelijk merken als ze een tijd minder beweegd. Toen ze wat gebroken had ging het direct een stuk moeilijker en ook medicijnen die ze krijgt stoppen weer. Maar of het in beginsel nu met haar aandoening te maken heeft weet ik niet, daar gaan we niet van uit. Het kan het wel verergeren.
Th had niet echt te weinig vruchtwater (voor zover ik weet),
maar is wel aan de vroege kant geboren (met nog geen 38 weken).
Had als baby onwijs veel last van darmkrampjes (van alles geprobeerd, kreeg hem bijna alleen stil door met hem te wandelen, en dan nog sliep hij vaak niet) is altijd een moeilijke eter geweest, heeft eigelijk zijn hele leven al dunnere ontlasting (maar dacht dat het door de bv kwam die hij tot zijn 3e nog kreeg), vaak buikpijn en is wat kleiner en lichter dan gemiddeld (112cm en krap 15kg - met 5,5jaar) en hij zit onder de eczeem die de HA niet thuis kan brengen…
Nu is hij laatst onderzocht door de HA en uit zijn ontlasting bleek dat hij een parasiet had, daar heeft hij een kuur voor gehad maar nu zit hij nog altijd met dezelfd klachten.
Ook omdat het aan zijn vaders kant lijkt voor te komen gaan we nu onderzoeken voor een glutenallergie.