Ik wil jullie even een hart onder de riem steken met een gedicht dat ik tegen kwam toen ik maar niet zwanger wilde worden 5 jaar geleden…
Ik heb het iets bij gewerkt naar onze eigen ervaringen.
Gelukkig zijn wij na 3 jaar en 1 mk verder trotste papa en mama geworden van Mik en nu alweer 9 maanden “bezig” voor een broertje of zusje.
Ik hoop dat al jullie wensen uit mogen komen in 2008!
HET MOEDER GEVOEL
Het moedergevoel pakt je beet,
Als je kinderen wilt krijgen.
Maar er is zoveel dat je nog niet weet.
Onverwachte dingen waar ze altijd over zwijgen.
Je begint aan de 1e passen op het pad
Bent nog naiëf en zorgeloos.
Er is weinig dat je ooit tegenzat.
Je werd daarom ook zelden boos.
Als je dan ontdekken moet.
Dat het niet zo makkelijk gaat als je wilt.
Denk je nog onschuldig,'t komt nog wel goed.
Terwijl van nerveusheid je lipt toch wat trilt.
Het moedergevoel heeft je te pakken.
Dus verdiep je je hierin.
Je laat de moed niet zakken.
Ook al gaat het soms met tegenzin.
Je gene moet je overwinnen.
Letterlijk met je billen bloot.
Aan een volgende stap beginnen.
Dat maakt je angst heel groot.
Je begint aan een tijd van onzekerheid.
Maar voor je heb je maar 1 doel.
En dat raak je niet zomaar kwijt.
Dat kloppende moedergevoel.
Het moedergevoel houdt je op de been.
Tijdens het verlangen en het wensen.
Ook al voel je je vaak alleen.
In die grote wereld vol met mensen.
Mensen zijn vaak leken.
een kindje, je krijgt het niet kado.
Je kunt beter een been breken.
Want dat zien ze tenminste zo.
Je gaat er 100% voor.
Ook al valt het je wel tegen.
Toch zet je door.
En moet je vaak je tranen wegvegen.
Het moedergevoel begint te knagen.
Je gaat er haast aan stuk.
Loopt je constant af te vragen.
Treft mij nog dat geluk?
De een die zal het treffen.
De ander grijpt ernaast.
Dan is het knap je hoofd nog op te heffen.
En te kunnen zeggen: ik was er haast.
We zijn sterker door wat we beleven.
En alles wat men op ons pad legt.
Als ze ons de kans maar geven.
Dat blijft ons moedergevoel dat dat zegt.
Het Moedergevoel, je krijgt het erbij.
Het moeder worden niet.
Sommige worden blij gemaakt.
Anderen helaas niet.
Ook al zal het misschien zo blijven duren.
Vergeet niet te genieten van de wereld om je heen.
Laat je leven niet verzuren.
Je bent met z’n tweeën en niet alleen.
En mocht je het toch treffen met die ooievaar.
Stuur dat maffe beest dan door.
Naar de meiden hier onder elkaar.
Want daar doen we het nog steeds voor.
Liefs Bianca
Mooi geschreven! Dank je wel voor het plaatsen.
Ik put er hoop uit, op naar 2008…hoop ook dat dan jullie wens in vervulling mag gaan!
Heel mooi, ik zal nog even kijken hoe ik dat laatste kan aanpassen (tips zijn welkom), want die wil ik graag naar een lieve vriendin sturen.
Erg mooi, Bianca! :-*
Groetjes,
Jippie
Heel erg mooi!!!
Liefs, Chantal
mooi gedicht!
Natas
Supergedicht… zo voelt het… :-*