Ik vraag me af of er hier dames zijn die haarfijn aanvoelen dat ze zwanger zijn geworden, vlak na de bevruchting al en ook zwangerschapsverschijnselen krijgen maar toch ongesteld worden. Dit laatste omdat bijv iets niet goed is met vruchtje of omdat het niet goed ingenesteld is oid.
Voor Lasse ben ik ws vier keer pril zwanger geweest en verloor ook elke keer een vreemd roze dingetje maar werd rond NOD niet geheel gewoon maar toch ongesteld.
Vorige maand voor eerst weer voor eggie geprobeert voor een evt tweede en ja hoor al snel allerlei zwangerschapsverschijnselen maar het zette niet door. Een dag na mijn paar dagen ongesteldheid had ik ineens een klodder rare dikke roze afscheiding. Leek wel soort van roze latex verf.
Nu hebben we vorige week weer geklust en de dagen erna eisprong gevoeld en ondertussen nemen de verschijnselen weer toe. Ik hoop natuurlijkd dat het deze keer helemaal goed gaat en blijft zitten.
1 op de 5 bevruchtingen zet zich om in een heuse zwangerschap (waarna nog een percentage miskramen volgen) sommige beweren dat 4 op de 5 vrouwen niet eens gemerkt hebben dat ze zwanger zijn geweest en ‘gewoon’ ongi worden.
Nou daar ben ik het dus niet mee eens. Daar staat tegenover dat er artikelen zijn die aangeven dat er vrouwen zijn die gelijk voelen dat ze zwanger zijn dus dan zou dat alleen moeten gelden voor de lucky 20% en niet voor de andere 80% en dat lijkt me raar.
zijn er hier vrouwen die zich herkennen in mijn ervaringen.
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik de enige ben.
Gr Caroline
Ik heb geen ervaring met dat het niet doorzet. Maar, ik heb eigen,lijk geen cyclus van mezelf en als ik ongi wordt, door pil, opgewekt door medicijnen of wel van mezelf had ik tot op heden geen klachten zoals degeen meeste meiden hebben, dwz buikpijn en zere borsten. Het enige wat ik heb is chagrijnigheid en tijdens ongi last van onderrug.
Toen ik afgelopen keer dus een eisprong had , had ik een week daarna gevoelige borsten en krampjes in mijn buik, hetzelfde trekkerige gevoel wat ik voel als eierstokken groeien door puregon, maar nu dus in t midden. Ik wist bijna zeker dat ik zwnager was, al durfde ik t niet te geloven. toen ik de test deed weer een week later, was ik er dus al zo goed als zeker van dat er een streep zou komen. En dat was dus ook zo. Helaas is het niet goed afgelopen, maar op jouw vraag of meiden hier ervaringen hebben met al vroeg voelen dat ze zwanger zijn, kan ik dus volmondig ja zeggen. Alleen, ik vraag me af of dat een volgende keer ook weer zo is. Misschien voel ik dna wel niks!
Wel weet ik dat idd veel mensen niet eens weten dat ze zwnager zijn, omdat het mis gaat voor ongi of de ongi lijkt dan net wat later te zijn. Maar…de verschijnselen lijken wel erg veel op ongi verschijnselen, dus vraag me af of het ook voelbaar is. Dat is natuurlijk nooit te checken, en klonterige dingen kunnen ook door ongi komen toch?
Hoop voor je dat je snel zwnager bent!!!
Groetjes wienie
Neen, je bent niet de enige ! 
Net vóór ik van Michaël zwanger werd, had ik ook zo’n rare maand.
Alle symptomen van zwanger zijn. Het was de vierde, dus zo onbekend voelde het allemaal niet aan natuurlijk.
Toch werd ik ongesteld, alleen veel heftiger dan anders en met veel pijn !!!
De dokter is die avond nog langs geweest, zo erg was het.
Er is dan enkele dagen later (na einde van de bloeding) nog wel een echo geweest bij de gyn, maar baarmoeder was zuiver.
Zij (de gyn) zei dat het wellicht een zeer pril miskraam geweest was.
Zonder die symptomen had ik dus nooit geweten dat er wellicht “iets pril” geweest was.
Aangezien baarmoeder zuiver was, mochten we direct opnieuw proberen zwanger te geraken en ja hoor !!!
Toen ik twee weken overtijd was heb ik getest. Ik had namelijk géén enkel symptoom dat wees op zwanger zijn en toch was het zo.
Ik bedoel met dit laatste: het hoeft dus niet dat je alle kenmerken voelt en toch kan het raak zijn !
Ik wens je in ieder geval toe dat je snel een pos test mag hebben, een vlotte zwangerschap dat resulteert in een prachtige beeb !
Veel succes !
liefs
Gerda
Hoi Caroline!
Ja, best herkenbaar… in die zin dat ik de keren dat ik zwanger ben geweest ook idd het idee had dat ik zwanger was… zelfs meteen na de bevruchting al! En het bleek dus ook zo te zijn… Zoals je weet is het de eerste twee keren helaas mis gegaan, voordat mijn prachtige meisje geboren werd. Ik heb echter ook al eens gehad dat ik écht dacht dat ik zwanger was, maar toch ongi werd. Ik was zó verbaasd toen! Maar idd… het zal niet goed zijn gegaan met de innesteling. Dat kan best gebeuren, lijkt mij! Maar in eerste instantie bereidt je lichaam zich toch al voor op een zwangerschap en kun je dit al merken…
Ik hoop heel erg dat het raak is 
!
Liefs!
Wat me opvalt is dat veel vrouwen nogal snel roepen van mijn lichaam heeft me voor de gek gehouden of ik zal wel schijnzwanger geweest zijn oid.
Natuurlijk zitten we ons lichaam te letten als we zwanger willen worden en is het risico aanwezig dat elk dingetje aangegrepen wordt om te denken zou het -
Maar om nu altijd maar te roepen mijn lichaam heeft me voor de gek gehouden of misschien was ik wel schijnzwanger??
Ik zeg weleens elk verschijnsel op zich kan van alles zijn maar alle verschijnselen bij elkaar dan kan het toch bijna niet missen. Je kan namelijk niet alles bedenken (bultjes bij je borsten, meer witte afscheiding, vlagen van lage rugpijn)
Gerda ik zou graag nog eens in jou schoenen staan door zonder welke symptoom dan ook ineens zwanger te blijken zijn - heerlijk lijkt me dat. Ineens is het gewoon zo.
Vera ik moet nog regelmatig denken aan de discussie die we destijds hadden of je gelijk na de bevruchting al misselijk kon zijn. Volgens mij hadden wij dat destijds allebei. Ik heb het nu ook weer maar dan sterker. Bij mij lijken de verschijnselen gewoon steeds sterker te worden. Vorige maand was ik echt best naar van misselijkheid terwijl bij Lasse was ik hooguit wat weeeig en at ik gewoon door, nu had ik ook geen trek.
Wat ik wel erg vond voordat ik van Lasse zwanger werd is dat mijn huisarts en een gyn mij niet geloofde. Ze geloven je pas als je met een positieve zw test aan komt zetten. Maar dat was nu juist mijn probleem, die kreeg ik maar niet. Heel frustrerend was dat toen, gellukig heb ik ondertussen een fantastische homeopate die erkende dat er vrouwen zijn waarbij het vruchtje niet goed innesteld. En zeker gezien mijn leeftijd kon dat een factor zijn. Zij is mijn stuen en toeverlaat geweest en niet de reguliere doktoren.
Bella schreef:
Gerda ik zou graag nog eens in jou schoenen staan door zonder welke symptoom dan ook ineens zwanger te blijken zijn - heerlijk lijkt me dat. Ineens is het gewoon zo.
Wel, meisje, ik wens het je van ganser harte én liefst héél snel toe !!!
:-* :-*
Gerda
:think:
mijn gyn en fertiliteitsarts hebben mijn gevoel omtrent de innesteling altijd erg serieus genomen.
en JA ik wist vanaf de bevruchting dat ik zwanger was van Tom
maar daarvoor had ik maand op maand het gevoel dat dat raak was,-al zaten er ook maanden bij tussen waarbij ik niks voelde- en dat het dan toch niet bij me bleef…en ook nu weer bij de iui is dat waar gebleken…positieve testen en toch ongesteld…
het is gewoon een probleem idd bij sommige vrouwen, maar in mijn ziekenhuis werd er :thumbup: mee omgegaan, ook met mijn gevoelens omtrent het “weten” van de bevruchting en het niet blijven zitten…ik ben daar heel erg netjes in behandeld.
ik denk dat 2 dingen door elkaar lopen in je post…Ja je kan voelen dat je zwanger bent voordat je nod is, MAAR je lijf kan je wel degelijk foppen, ook deels doordat je lijf je wens voelt en dus is het een kip-ei situatie.
ben je misselijk omdat je er zoveel aan denkt en dus je lijf aanzet tot misselijkheid, of ben je misselijk van een prille zwangerschap en pik je dat snel op?
idd kan daar alleen een test uitsluitsel over geven
en dan nog is helaas niks zeker :shifty:
succes met zwanger worden :hug:
Fijn dat ze bij jou in het ziekenhuis het wel serieus genomen hebben. Bij mij heeft echt niemand geopperd of uitgelegd dat dit soort dingen ook konden. Behalve mijn homeopate dan en ik kende destijds een vrouw die zelfde soort ervaringen gehad bleek te hebben en dat gaf herkenning.
Nou ja ik heb nu meer zelfvertrouwen en heb een mooie zoon. Ben benieuwd hoeveel ritten ik deze keer moet uitzitten.
Ik heb nu ook weer allerlei verschijnselen en heb alles op de voet kunnen volgen zo’n beetje - maar moet nog zeven dagen wachten om het resultaat te bemerken.
Hoihoi
Spannend joh! Leuk dat jullie voor een 2e gaan :-
Ik herken het ook wel hoor.
Heb in de tijd dat wij zelf probeerden zwanger te worden, heel vaak het gevoel gehad dat de bevruchting plaatsgevonden had, maar geen innesteling. (in die tijd schreef ik ook met jullie Vera en Caroline)
Nu bij 2 IVF-pogingen blijkt ook weer dat er 90% bevruchtingen plaatsvinden. Het blijft alleen niet ‘plakken’.
Nu ben ik met mijn acupuncturist bezig om te kijken of hij mijn lichaam daar klaar voor kan maken.
Het valt helaas niet te bewijzen waarom het niet lukt of waarom veel zwangerschappen rond de NOD misgaan. (niet innestelen)
Hopelijk krijg ik ze in het ziekenhuis ook een keer zover dat ze mij serieus nemen. Hormonen prikken na de punctie doen ze bij ons niet; ‘Dan moet je lichaam het zelf doen’
Hopelijk blijft ie bij jou nu wel zitten en heb je over een maand of 8 weer een mooi wondertje in je armen… :-
Nicje wat balen dat het nog steeds niet gelukt is bij jou en ik vind het goed van je dat je het via andere wegen probeert te benaderen. Er is meer tussen hemel en aarde dan de reguliere wetenschap en accupunctuur benaderd het weer heel anders.
Wat vreemd eigenlijk dat ze niet iets willen geven dat je ontvankelijker wordt (om er maar een term aan te geven) - helpen ze met alles maar daar niet mee???
Mijn homeopate had iets voorgeschreven wat vaak voor vrouwen gebruikt werd die neigden tot miskramen en om baarmoeder toegankelijker te maken.
Zij vertelde destijds een verhaal van een vrouw die de hele medische molen gehad had maar niemand keek naar het niet in kunnen nestelen. Ik weet niet meer waardoor het wel gelukt was, ik geloof door homeopatie en toen ineens was het wel goed raak - na jaren van bij gyn lopen en allerlei behandelingen gehad te hebben :roll:
Heel veel succes met het zwanger worden en de weg die jij daar bij te gaan hebt.
We krijgen bij IVF een ondersteuning om het baarmoederslijmvlies voor te bereiden op innesteling. (progestanbolletjes die ik vaginaal moet inbrengen)
Maar het beinvloed de innesteling niet.
Ik gebruik nu ook kruiden van de acupuncturist/mesoloog. Hopelijk doen die netjes hun werk :mrgreen:
Wat trouwens ook ‘grappig’ is.
We zijn afgelopen week weer bij de gyn geweest. Ik heb aangegeven dat ik het gevoel heb dat, ondanks het gebruik van hormonen, ik wel voel dat mijn cyclus doorloopt.
Het afgelopen jaar heb ik geen eigen cyclus gehad en toch heb ik iedere keer het gevoel gehad dat ik het wel voelde.
2 weken na de hormoonspuit (die 4 weken werkt) kreeg ik ‘last’ van mijn eierstokken. Dan weer 2 weken later (als ik de nieuwe spuit moest) kreeg ik last van mijn onderbuik; menstruatie gevoel.
Zo ging het steeds door. Ook tijdens de onderdrukking voor IVF; Decapeptyl-spuiten, groeiden er 6 follikels. Terwijl DAT onmogelijk is.
Zelfs dat ontkent de gyn; DAT kan niet hoor. :shifty:
Ik heb alles bijgehouden in een dossier en daarin staat het toch wel duidelijk!! En het was ook echt zo, daardoor is het afgebroken en moest ik eerst ongesteld worden…
Dus ook nu weer, kijkt de beste man niet naar een mens als individu, maar als object. En dat ik afwijk van de ‘boeken’ DAAR dan mijn gyn niks mee.
Ach ja, ik ken mijn lichaam inmiddels en kijk er niet meer van op.
Bijna bij elk bezoek aan het ziekenhuis wijk ik af van alle standaard behandelingen, waarom zou ik ook gemiddeld zijn… :mrgreen:
@Nicje wrote:
Dus ook nu weer, kijkt de beste man niet naar een mens als individu, maar als object. En dat ik afwijk van de ‘boeken’ DAAR dan mijn gyn niks mee.
Ach ja, ik ken mijn lichaam inmiddels en kijk er niet meer van op.
Bijna bij elk bezoek aan het ziekenhuis wijk ik af van alle standaard behandelingen, waarom zou ik ook gemiddeld zijn… :mrgreen: [/b][/color]
Precies ze kunnen er niets mee, vervelend maar waar of ze erkennen geen andere dingen dan de reguliere wetenschap.
Ik ben echt superblij met de homeopate die ik nu heb, ze ‘verstaat’ mij en samen komen we er wel uit. Terwijl specialisten enzo voor mijn gevoel niet naar mij luisteren en compleet aan mij voorbij gaan.
Ik had vorig jaar mij knie verdraaid. Net als een paar jaar geleden. Toen kwam ik na een kijkoperatie bij een reumatoloog. Dus nu weer verdraaid, voelde precies hetzelfde. Zeg ik tegen mijn huisarts misschien moet ik maar terug naar reumatoloog. nee dat kan zo maar niet. Affijn ik twee maanden op wachtlijst kijkoperatie - bleek precies hetzelfde, ik alsnog bij reamatoloog en injectie in mijn knie :wall: Twee maanden voor jan met de korte achternaam niet goed kunnen werken.
Eerst had ik een hele fijne reuamtoloog die me goed op weg hielp, maar toen hij wegging en ik zijn opvolger zag dacht ik al oh jee dit wordt het niet. En ja hoor hij ging het mij allemaal wel eens even vertellen en wilde me direct aan allerlei zware medicijnen.
Ik vroeg of mijn ene pijnlijke knie (had er ondertussen twee) nog een keer een injectie, zegt ie ik weet niet wat het is kan wel maniscus zijn wellicht eerst een kijkoperatie - ik dacht dat ik gek werd.
Ik heb bedankt voor de eer en ben niet meer teruggegaan.
Heb nu homeopatische ondersteuning om mijn gewrichten een beetje er doorheen te helpen.
Heb trouwens reuma klachten over gehouden aan burn out nav een jaar doorbikkelen met werk en een babie - dus kijk maar uit wat je wenst