Met moeite heb ik op internet wat verschillen gevonden. Maar onze dochter heeft van allebei wat.
We zijn bij een orthopedagoog, waar ze haar gaan onderzoeken. Maar daar kwam (na de formulieren die we afzonderlijk van elkaar in moesten vullen) duidelijk naar voren dat onze zorgen liggen rondom PDD-NOS problematiek.
Na die 2 onderzoeken krijgen we dus een verslag, maar ik lees op internet dat er vaak PDD-NOS als diagnose wordt gegeven, terwijl een kind vermoedelijk eerder hoog sensitief is. Onze dochter scoort namelijk heel hoog bij de HSP testen.
Weet iemand of er specialisten zijn die vakkundig op allebei de gebieden zijn?
Pdd-nos is een ontwikkelingstoornis en wordt gediagnosticeerd, Hsp daar in tegen is een karaktereigenschap.
Is jouw dochter aan gemeld bij Accare?
Niet lelijk bedoeld, maar ik heb het idee dat je door veel op internet te kijken, zelf al conclusies zou gaan kunnen trekken.
Wacht eerst de indicatie af,en bespreek de resultaten, je vermoedens, gedachten en twijfels.
Ga niet zelf vogelen op internet, want dat maakt alles alleen maar moeilijker en complexer.
Vaak kan de indicator je ook doorverwijzen naar collega’s die wel verstand hebben van hoogsensitiviteit.
Pdd-nos is een erkende autisme verwante aandoening vermeld in de DSM-IV
En dus “erkend” als ontwikkelingsstoornis.
HSP is dat dus niet. Daar zijn ze al wel heel lang mee bezig, maar schijnt moeilijk echt te vangen te zijn in een beschrijving en elke HSP- er heeft andere klachten, andere trekken en dat maakt een duidelijk vastgesteld criteria moeilijk.
Wij hebben lang gedacht dat Peet HSP was… maar inmiddels heeft hij na intelligentie testen en andere testen de diagnose Ontwikkelingsstoornis NAO (niet anders omschreven) Asperger/Adhd met als prognose een herdiagnose als hij 7 is omdat wij het nu niet zagen zitten hem al weg te labelen als asperger.
Voor ons gevoel was hij nog zo jong en we zijn blij dat ze hierin mee zijn gegaan.
Inmiddels zit de herdiagnose er al aan te komen want zijn stoornis word intenser en we twijfelen er nu echt niet meer aan dat het asperger is.
Wel is het zo dat veel trekjes ook weggeschreven kunnen worden onder hsp, maar of het een autisme stoornis is, heeft minder te maken met gedrag, dan wel met sociale perceptie.
Een kind kan gevoelig zijn voor geluid, maar als het hsp is, doet dit verder weinig af aan zijn/haar vermogen hier mee om te leren gaan omdat het begrijpt dat het gevoelig is op de oren en er verder niks mis is.
Ons peet is gevoelig voor geluid omdat hij niet elk geluid begrijpt en daar angstig voor word en vervolgens niet meer voor rede vatbaar is, hij komt er niet uit zeg maar en keert in zichzelf.
Ons Niek is wel hsp, maar dat verschil merk je echt.
Zij is voor rede vatbaar, vind dingen wel moeilijk, als ze last heeft van labels in kleding, nemen we dat ook serieus. Maar ze kan het uitleggen, snapt het ook als het een keer zo is dat we er niets mee kunnen doen (een keer een leen shirt van school, gaan we niet in knippen natuurlijk)
Ze word gek van gesmak, houd niet van drukte en is snel moe en overprikkeld.
Het info filteren is bij haar erg moeilijk. Maar ze is duidelijk niet autistisch, maakt goed oogcontact, is enorm begripvol en empatisch.
Alles wat Peet niet is, die heeft ook van die overgevoeligheden, maar is echt duidelijk anders…
Het probleem is een beetje dat veel kinderen die het moeilijk hebben (om welke reden dan ook) al snel autistische trekken laten zien.
De reden dat kinderen met autisme namelijk zo rigide zijn, vasthouden aan regeltjes en strakke structuur is omdat ze zich dan veilig voelen.
Hierdoor wordt veel problematiek in eerste instantie aangezien voor ASS problematiek.
Het probleem met hoge sensitiviteit is daarnaast ook nog dat het bepaalde kenmerken overlapt.
Het is mijn werkveld, maar even op logisch verstand verwacht ik dat de problemen gedifferentieerd kunnen worden op sociaal emotioneel gebied. Een autistisch kind kan bijv. inlevingsgevoel (d.w.z. de uiting daarvan) wel leren, maar het wordt nooit eigen. Eigenlijk precies wat Cell omschrijft over haar kids :thumbup:
Bedankt voor jullie reacties.
Accare ken ik niet.
Ik heb de verkeerde signalen afgegeven, of mijn info was niet uitgebreid genoeg. Ik ben bij Centrum voor Jeugd en gezin geweest en ben daar terecht gekomen bij een specialist in HSP. Daar kreeg ik een test mee. Ze krijgt nog geen cola en we hebben geen schilderijen waar ze emotioneel van wordt, dat waren de enigste 2 keer dat ik nee aan moest vinken… Ze scoorde dus hoog op HSP.
Zij adviseerde om een verwijsbrief te vragen voor Lucertis, waar kinderpsychologen, orthopedagogen enzo zitten.
Daar kregen we ook weer formulieren mee die mijn man, ik en de leerkracht afzonderlijk van elkaar moesten invullen.
Vandaag zijn we voor de uitslag geweest en daar kwam naar voren dat we alledrie zorgen hebben op het gebied van PDD.
Dus op internet zocht ik op wat precies HSP en wat precies PDD-NOS is en zo kwam ik dus bij de vraag of er ook specialisten zijn die allebei de problematieken erkennen, omdat PDD-NOS door een psycholoog of specialist worden vast gesteld en met HSP is het een test invullen ( het kan zelfs op internet zag ik) en hup, “vermoeden hoog gevoeligheid.”
Ik denk dat jij je als ouder niet 1,2,3 moet neerleggen bij een “vermoeden van HSP” nog bij een verder amper onderzochte diagnose “zorgen omtrent pdd”
Als je verder gaat in het onderzoekstraject praten ze ook echt met je kind zelf en kijkt een pedagoog/onderzoekster echt naar elk detail.
Laat het kind delen in zijn spel, kijkt het veel weg of… enz enz.
Echt ze kijken met heeeeel andere ogen naar je kind, dan dat je dat zelf doet.
Vaak laten ze het kind in kwestie ook een gefaseerd intelligentie onderzoek doen, bij ons was dat de Wppsi.
Je kunt echt niet zomaar op een testje zeggen dat je kind HSP heeft, nog kunnen onderzoekers concluderen puur door een vragenlijstje dat je kind pdd-nos heeft.
Pdd nos is echt een autisme spectrum stoornis waarbij het kind weinig tot geen begrip heeft voor de waarom? vraag achter correcties. Het leeft erg gericht op eigen belang. Wat het kind wil, wat het kind fijn vind en wat het kind begrijpt.
Pdd-nos kinderen hebben echt moeite met autoriteit en zijn vaak snel overprikkeld. Ook zijn ze snel mikpunt van plagerijen en velen hebben weinig vrienden omdat ze in wezen ontzettend opzichzelf gericht zijn en weinig begrip hebben voor vriendjes, voor samenspel, voor delen.
Ze kunnen vaak erg goed met veel jongere kinderen, het prencipe dat een baby nog onschuldig is en naast een basis van aandacht een pamper en eten, daar kunnen ze goed mee uit de voeten. Tot de baby de leeftijd bereikt dat het bouwsels omgooit, speelgoed afpakt enz.
Dan ineens houd het begrip op en komen de frustraties enorm naar boven.
Dat is pure onkunde en dat blijft zo.
Waar een HSP kind echt wel kunde heeft.
Mijn zus haar zoon heeft pdd-nos en hij was echt gek met Michel… tot hij pakweg 2,5 was en nu ineens vind hij ook Michel moeilijk.
C. bouwt een treinbaan en Mies wil het anders… dan flipt C.
Mijn dochter van bijna 7 met HSP moet diep ademhalen, zucht haar frustratie weg en probeert dan Mies over te halen om haar zin te doen of samen tot wat anders te komen.
Dit was al zo toen ze net 6 was.
Niek kan beneden komen en verdrietig zijn en als je dan vraagt wat er is, dan heeft ze bijvoorbeeld een nieuwe onderhoes gekregen die een andere structuur heeft en daar word ze dan innerlijk gek van. Het geeft haar letterlijk de kriebels. Haar zintuigen zijn gewoon snel overprikkeld. Dat is de Kern toch van HSP.
Afgelopen week had ze 3 dagen buikpijn, ze was verdrietig en kon niet zeggen waarom.
Tot donderdag bleek dat haar vriendinnetje blindedarm ontsteking had.
Ze voelt de emoties van anderen zo ontzettend goed aan, dat ze er zelf door verkrampt als het emoties zijn van verdriet en pijn.
In wezen zijn HSP-ers over empathisch… ze moeten oppassen zichzelf niet voorbij te gaan in alles wat ze opmerken en meevoelen.
Waar een kind met autisme dus wel dit soort gevoeligheden kent, maar de oorzaak is te zoeken in sociale onkunde… het te veel gericht zijn op zichzelf en de eigen behoeftes.
Dan is er dus ook niet door te komen met redeneren en uitleggen.
Alleen kort, bondig, duidelijk en ritmisch leiding geven werkt dan…
Dat zijn toch wel significante verschillen lijkt me.
Overigens snap ik je gevoelens wel, been there done that got the t-shirt zeggen we dan.
Ik had ook liever gehad dat het bij Peet gewoon HSP is…
Maar als jou dochter pdd-nos of een aanverwante pervasieve ontwikkelingsstoornis heeft, dan lijkt de juiste hulp krijgen mij belangrijker dan het gevoel dat je dochter wellicht een label heeft :-
Als het wel HSP is, dan zal er ws uit de observaties niets duidelijks blijken.
School ziet ook de sociale gedragingen van je dochter he.
Onze zoon bijvoorbeeld deed op school ALLEEN precies tot in detail wat juf vroeg. Wat ze opdroeg nam hij letterlijk en als ze dan eens wat abstracter was, dan kwam er dus niks uit.
Zei ze… teken een verjaardagsfeestje, dan deed hij dat.
Zei ze “ga maar schilderen” dan stond hij als verlamd voor de schildersezel en deed niets… juf had namelijk niet gezegd WAT hij dan moest schilderen en hij verzandde in alle mogelijkheden. Toen hij eindelijk bedacht had wat hij wilde schilderen was zijn tijd om.
Conclusie van juf… “hij vind schilderen niet leuk”
eh… nou, wel dus, maar hij heeft duidelijke aanwijzingen nog en vooral gedetailleerde en gefaseerde aanwijzingen.
Als een kindje op zijn tenen staat (per ongeluk in een drukke hal) dan gaat Peet over de rooie want dat kindje “pest” hem.
Waar niek huilt omdat het pijn doet en ze op alles gevoeliger is, dus ook op pijn. Maar als je dan uitlegt dat het niet expres was en het druk was in de gang, dan laat ze zich troosten en hoor je haar er niet meer over…
Ik zou zeggen, kom eens lezen in het topic van ouders met een kind dat ass, of adhd heeft en kijk wat je herkent…
Let dan vooral op de sociale onkundige aspecten. Als je dochter alleen gevoelig lijkt op haar zintuigelijke waarneming (zien, horen, voelen, ruiken) maar met uitleg en begeleiding, troost zichzelf wel kan herpakken… dan zeg ik… je hebt gelijk, ze is gewoon HSP (al moeilijk zat weet ik uit ervaring)
Laat ze zich niet sturen, is er met redeneren niet door haar gevoeligheden te komen, blijft ze er erg in hangen en lijkt ze sociaal onkundig, dan zou ik verder gaan met onderzoeken en kun je er wel van uitgaan dat er meer aan de hand is. :-
Ik werk in de GGZ met jongeren en jongvolwassenen met autisme spectrum stoornissen en kan echt niks toevoegen aan het verhaal van Cell, meid wat heb je het verschil mooi beschreven. Ik ga jouw tekst als inspiratie gebruiken bij de uitleg van het verschil :thumbup:
Bagheera, veel sterkte met het onderzoekstraject, is meestal een lange moeilijke weg :hug: