verlegenheid zit in het karakter en heeft ook met leeftijd temaken
ik denk dat het gewoon fases zijn die bij de een langer duren als bij de ander
denk wel dat je het goed moet begeleiden om een kind niet bang te maken om iets te zeggen
misschien een rollenspel spelen (heeft hij/zij later op school ook wat aan 
)
als er dingen zijn die ze eng vinden proberen te oevenen zodat het een gewoonte word
en vertellen dat als ze iets aangeboden krijgen ze dankjewel horen te zeggen omdat dat netjes is en iemand daar blij van word
(ik roep maar wat hoorā¦ ik ga uit van mijn gevoel)
natuurlijk is in het echt heel anders (en zeker in het begin)
bij een toonbank pak je een kind op (oog hoogte van kind en aanspreker en veilige haven van ouder) en zegt dat het goed is en dat hij/zij best dankje wel mag zeggen
zegt ie het niet meteen dan misschien voorzeggen en vragen of hij/zij dit na kan zeggenā¦
ook daarvoor te verlegen ā¦ is hij/zij nog niet zover en zou ik niet verder druk uitoevenen
met stress en druk berijk je niets
brutaliteit is wat anders en herkent iedereen wel ā¦
dit zou ik ook afstraffen
maar verlegenheid met beleid begeleiden
naar mijn mening heeft ieder kind zo zijn tijd nodig om daarin te ontwikkelen
en stimuleren op een positieve manier het beste hierin werkt
zou het nooit en te nimmer bestraffen
Ik zit met verbazing de vraag te lezen. Waarom zou je verlegenheid willen afleren? Is dat een negatieve eigenschap ofzo? Is er geen plaats meer in deze wereld voor rustige, verlegen kinderen?
Wij hebben een ontzettend verlegen meisje, die vaker niet dan wel iets terug zegt. Ze weet heel erg goed dat ze dankuwel moet zeggen, maar durft dit niet. Of ze fluistert het. Prima. Als zij het niet zegt, dan zeg ik. Om het goede voorbeeld te geven, en verder niks.
En dan moet ik haar gaan straffen omdat ze geen dankjewel zegt? Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. Ik doe haar daar alleen maar meer kwaad dan goed mee.
Ik heb ook tot nu toe nog nooit van iemand een vervelende reactie gehad op het feit dat ze geen dankjewel zegt. Soms leg ik het even uit, maar meestal is dat m.i. niet eens nodig. Waarom moet ik overal en altijd uitleggen dat mijn kind verlegen is? Het is haar karakter. Ik ga toch ook niet altijd en overal uitleggen dat mijn andere dochter een heel vrolijk tiepje is?
Het is ook helemaal niet goed voor een kind om in zijn bijzijn te vertellen dat ie verlegen is.
Heb ik eens ergens gelezen.
ik ben niet zo goed in alle postings doorlezen, dus wellicht een dubbele reactieā¦
Hier is Peter enorm verlegen, zo erg dat hij heel wat visites onder tafel heeft gezeten en daar zijn chipjes, drinken en andere dingen heeft gekregen.
Ik ben zelf introvert en hoewel ik NU makkelijk contact maak, wilde ik vroeger het liefst onzichtbaar zijn.
Ben blij dat mijn ouders nooit boos zijn geworden en schrik echt als ik lees dat er ouders zijn die vinden dat ze boos mogen worden omdat het kind inmiddels 4 is en het maar āzou moeten kunnenā
Het gaat nu langzaam beter, maar wij zijn nooit boos geworden op Peter. Stel je voor zeg, dan ben je super verlegen, vind je het bere eng om zonder mama iets te moeten doen of zeggen en dan word mama nog boos ook. Alsof je ter plekke je karakter kan veranderen en een knopje aan kan schakelen.
Zo werkt het dus niet.
Peter zegt nog steeds niet uit zichzelf dank je wel en alsjeblieft en dergelijke. Maar als hij dan bijvoorbeeld stokjes krijgt bij de supermarkt dan zeg ik zowieso, nou dat is vriendelijk, dank u wel. En dan vaak direct erachter aanā¦ Peter, ben jij er ook blij mee? vriendelijk he van die meneerā¦ en dan knikt hij en lacht en dat is voor nu al beleefd genoeg en voldoende.
Het zijn nog kinderen hoorā¦ geen volwassenen met volledig besef van etiquette
Hier ook een (extreem) verlegen meisje. Zelfs bij mensen die ze wel kent, durft ze niet alleen te spelen. Ze wordt met regelmaat huilend terug gebracht.
Heel sneu voor haar!
We blijven het proberen en zullen haar never nooit onder druk zetten. Dat werkt averechts. Zelf was ik ook zo, dus ik spreek ook nog uit eigen ervaring.
Wat het beste werkt is inderdaad positief stimuleren. Gewoon blijven proberen en je kind haar grenzen aan laten geven. Lukt het niet, geen man overboord. Gaat het wel goed -> veer in de kont :thumbup: Zo krijgt ze steeds meer het vertrouwen in haar eigen kunnen.
Wat betreft het dank je wel zeggen: ben het er mee eens dat het wel netjes is om dank je wel te zeggen als je wat krijgt, maar als ouder van een verlegen kind, vind ik dat je ook best wel kan helpen.
Soms zie ik gewoon dat Amy het echt niet durft en dan maak ik er geen punt van, dan bedank ik netjes.
Het verbaast em dat in zoveel reacties gezegd wordt dat je een kind niet hoort te straffen omdat het verlegen is. Dat is ts toch ook niet van plan? Ze denkt erover om haar dochtertje te gaan straffen als ze onbeleefd is: als ze geen āhalloā, ādagā of ādank je welā wil zeggen. Dat lijkt me prima. Van een kind van 4 mag toch best verwacht worden dat ze dat kan opbrengen, ook al is ze verlegen? Ik vind het heel anders als je haar wil straffen omdat ze niet spontaan op mensen afstapt of niet weet wat ze moet zeggen als iemand iets aan haar vraagt. Maar āhalloā als ze iemand ziet/ergens binnenkomt, ādagā als ze weg gaat en ādank je welā als ze iets krijgt, moet toch wel aan te leren zijn?
Eindelijk iemand die het met mij eens is, ik dacht al dat ik nu toch echt een totaal afwijkend geval was 
Hallo zeggen aanleren is wel te doen, maar niet door straffen.
Verlegen zijn is iets anders als brutaal zijn he.
Zoals de ts schreeft lijkt het mij niet brutaal.
Als iemand iets echt niet durft dan kun je daar geen straf voor geven
@Suuus wrote:
Ze denkt erover om haar dochtertje te gaan straffen als ze onbeleefd is: als ze geen āhalloā, ādagā of ādank je welā wil zeggen. Dat lijkt me prima. Van een kind van 4 mag toch best verwacht worden dat ze dat kan opbrengen, ook al is ze verlegen?
Nee dusā¦ geen hallo, of dank je wel durven zeggen, houd dus in dat ze verlegen isā¦ Dus als jij haar daar voor straft, straf je haar voor iets dat ze niet durft. En niet voor iets dat ze niet wil.
amen
Bij 4 jaar en geen gedan durven zeggenā¦ hmm hier zou hij dan ook op een gegeven moment straf krijgen. Het is ook gewoon onbeleefd dus ik vind netjes gedag zeggen niet echt alleen wat met verlegen te maken. En zeker niet als het ook om omaās en opaās gaat Nee niets mis mee denk ik zelf.
Ik vermoed dat je zelf niet verlegen bent?
Als je weet hoe dat is, zou je er wel anders over denken.
Althans, dat is mijn mening.
Er zit toch een groot verschil tussen iets niet willen en niet durven?
Ik begrijp niet dat je iemand moet straffen die iets niet durft!
Het is een kind van 4.
Ik ben altyd heel erg verlegen geweest en ook veel gepest vroegerā¦ maar ook juist omdat ik verlegen was moest ik thuis wel fatsoenlijk gedag zeggen. Ik vind ook niet dat een kind het hoogste woord hoeft te hebben of niet verlegen mag zijn maar in het voorbeeld van iemand gedag zeggen vind ik persoonlijk wel dat je daar wat streng over mag zijn. Wij hebben een neefje van 8 die zogenaamd ook verlegen is en nooit gedag zegt ik vind dit niet kunnen hoe verlegen je ook bent.
Wel snap ik dat het lastig is als je kindje zo verlegen is hoor. Denk ook dat er wel verschil in moet zijn waarom je straft kwa verlegen. Vind niet dat al het verlegen gedrag gestraft moet worden hoorā¦ maar ik het geval van gedag zeggen denk ik wel dat je dat kan sturen.
@dyfaine wrote:
Wel snap ik dat het lastig is als je kindje zo verlegen is hoor. Denk ook dat er wel verschil in moet zijn waarom je straft kwa verlegen. Vind niet dat al het verlegen gedrag gestraft moet worden hoorā¦ maar ik het geval van gedag zeggen denk ik wel dat je dat kan sturen.
Dat is 't m juist he?! Kind moet wel begrijpen dat het gestraft wordt voor āongepast gedragā en niet voor het verlegen zijn. Maar als het gedrag voort komt uit het verlegen zijn, dan is het nog lastiger. :think:
Sowieso een moeilijke kwestieā¦
Mijn dochtertje is ook heel erg verlegen. Tenminste, zo denk ik er over. Het is zo jammer dat een heleboel mensen dat niet in haar herkennen.
Thuis bij pappa en maama is ze haantje de voorste en heeft ze vaak een grote mond. Maar op het dagverblijf doet ze vaak stug en lelijk tegen andere kinderen. Of overschreeuwd zichzelf door maar te roepen dat ze beter in alles is.
Als ik op straat met ouders sta te praten en de kinderen spelen met elkaar dan wil mijn dochtertje naar huis. Sommige kinderen zijn zo lief tegen haar en blijven proberen contact met haar te zoeken. Maar tevergeefs, ze blijft ze afwijzen.
Toen ik op het dagverblijf een keertje liet vallen dat ze thuis verlegen gedrag vertoont, werd en gelachen en benadrukt dat dat daar zeker niet het geval is. De kinderen willen nu niet meer met haar spelen omdat ze constant maar zegt dat ze niet met ze wil spelen en heel boos naar ze kijkt. Ik zelf denk dat het bazige, stugge en afstandelijke gedrag juist voortkomt uit die verlegenheid.
Ben ik nou gek en ken ik mijn dochtertje zo slecht?
Of herkennen andere mensen dit gedrag ook?
ikzelf ben ook erg verlegenaangelegdā¦ tja kan je idd neits aandoen.
Dave heeft het ookā¦ ik stimuleer hem ook zoveel mogelijk om toch vooral dingen met andere kindjes te doenā¦ het is heel moelijk voor hem
( in het begin met buiten spelen waren er een paar die hem plaagde, daardoor is hij er ook nog bangig voor geworden 
)
ik ben er altijd bij ā¦ op afstandā¦ hij kan me zien, maar ik zeg niet tegen de kinderen dat hij mee wilt spelenā¦de ene keer lukt het de andere keer nietā¦
wij vinden het dus ook neit erg als hij geen hallo / dag zegt dan moet hij kiezen tussen een handje geven of zwaaienā¦ ook prima en duidelijkā¦
dankjewel en alsjeblieft moet hij ook zeggen ook al is het heel zachtjesā¦
hij heeft het dan wel gezegd :thumbup:
ik herhaal het dan wel, geen probleem.
maar er boos om worden dat hij door zijn verlegenheid niet durft :naughty: echt niet.
alsof hij gekozen heeft om het niet te durvenā¦
meestal helpt het als ik zijn handje vasthoud of even achter hem ga zitten en hem vasthoudā¦ dan weet hij dat er niets kan gebeuren.
enne idd thuis is hij de stoere jongen met een grote mondā¦ daar kan hij zichzelf zijn zonder angstā¦ blij toe dat hij dat hier wel durft :inlove:
ik weet zeker dat hij er overheen groeit, heb ik ook gedaan.