Hallo allemaal, ik heb heb klein probleempje met mijn vierjarige dochter.
Vandaag was ze gevraagd om te komen spelen met haar goede vriendin van school. Dit is niet de eerste keer, en het ging altijd wel goed. Maar vandaag vertelde ze al gelijk dat ze niet wilde, ze wilde dat haar vriendin bij haar kwam. Maar dit is altijd het geval dus zeiden we dat we het weer een keertje zo deden. Ze was ontroostbaar en leek erg bang. Ze gaf aan dat ze bang was voor de papa, dit is al eens eerder voorgevallen met andere vreemde. Ze word altijd stil als er iemand is die ze niet kent. Ik ben toch gegaan met haar en ben nog even gebleven om een kopje thee te drinken. Ze waren heerlijk aan het spelen, tot ik zei dat ik naar huis ging en zo terug zou zijn. Toen raakte ze weer helemaal overstuur en huilde dat ze mee naar huis wilde. Na lang proberen heb ik haar weer mee naar huis genomen met een verdrietig vriendinnetje achterlatend.
Ik heb een vreselijk gevoel over dit voorval en weet niet wat ik er mee aan moet. Wie kan mij helpen, wie heeft er een antwoord voor mij? Ik zit een beetje met de handen in het haar. Ik heb er nog over gepraat met haar en ze beloofde de volgende keer het wel te proberen. Maar ze kwam er ook weer snel op terug. Het is namelijk niet de bedoeling dat ze een soort mensenschuw word. Ik zie al uit naar de reacties, en bedankt.
Moeilijk hoor! :think:
Maar op het moment dat je vaker zwicht en haar tóch mee naar huis neemt, krijgt ze als het ware ‘haar zin’ en zal ze dit misschien vaker gaan doen.
Het ligt er een beetje aan hoe graag je wil dat ze nu al gaat wennen. Mijn zoon speelde met 4 jaar ook nog niet zoveel bij andere kinderen thuis. Dat komt nu (hij is 5,5) pas echt op gang.
Je kunt je afvragen of ze er in haar ontwikkeling al wel aan toe is en het een tijdje laten rusten. Dan over een paar maanden weer eens proberen?
Zit even mee te denken hoor, want ik kan me je dilemma wel voorstellen. Wat nu als je het volgende eens probeert; de mama van dat vriendinnetje neemt haar na schooltijd mee zonder dat jij in beeld bent?! Dan bereid je je dochter er s’ochtends wel (zonder al teveel poespas) op voor zodat ze wél weet wat er staat te gebeuren.
Misschien dat het beter gaat als jij niet in beeld bent en ze niet het gevoel heeft dat ze kan ‘kiezen’??
Succes meid, ik hoor graag nog eens wat je gaat doen!
:-* Karin
Wat ben ik blij met een reactie op mijn probleem, dank je wel. Ik ben nog eens rond gaan vragen want het houd je toch bezig, En ik kreeg van een soort nanny ook het advies om er niet in mee te gaan.Omdat ze dan straks helemaal niet meer wil en inderdaad haar zin krijgt. Het is wel erg moeilijk omdat ze zo bang en verdrietig overkomt. Ik kreeg ook wel het idee dat het ook een beetje toneel was, want daarna was er niks meer aan de hand en keek ze me zo aan van:Gelukt!! We blijven in ieder geval proberen. En zo hoop ik er te komen met haar. Je blijft voor verrassingen
te komen staan met opgroeiende kinderen en gelukkig heb ik nooit gezegd dat het makklijk is. In ieder geval bedankt voor je reactie nu kan ik er weer verder aan gaan werken. :lol:
Ik ben het eigenlijk niet eens met die nanny. :think:
Spelen bij elkaar doe je omdat het leuk is. Wanneer een kind aangeeft dat ze het niet leuk vindt, zou ik niet gaan dwingen. Hiermee neem je haar gevoelens niet serieus. Een kind dat aangeeft dat het niet wil, is het meeste geholpen met begrip.
In situaties waar je kind niet wil maar wel moet (bv dokter of tandarts) is het wat anders natuurlijk, maar spelen doe je voor je plezier. Ik zie niet in waarom dat moet worden afgedwongen.Waarom mag zij haar zin niet krijgen?
Als ze wat groter zijn komt het vaak vanzelf.
Ik zou het ook absoluut niet dwingen :o Ben ook echt geschokt door de reactie van die Nanny… Zoals al eerder is gezegd is spelen iets leuks en als je het dwingt dan maak je het niet leuk meer.
Max had hetzelfde en dan zelfs bij kids in de straat. Samen voor het huis was prima maar zodra er iets was bij de anderen thuis dan was het drama. Geen probleem op zich maar wel sneu want hij wilde best graag maar durfde niet. Ik ben toen gewoon mee gegaan. Heb met de ouders overlegd en zodoende zat ik regelmatig even op de thee bij de buren 
Max kon zo rustig wennen bij de ander en het bleef gewoon leuk. Dat duurde een poosje (paar maanden) en toen was het goed. ging hij gewoon mee
Ik denk dat je het beste even met die ouders in overleg kunt gaan en dan aangeeft dat je dan mee komt thee drinken. Om het haar makkelijker te maken. Je geeft ook al aan dat het spelen toen jij er was heel leuk ging. Waarom dan weggaan?
Hallo,
Wat leuk dat er ook nog andere reacties zijn gekomen op mijn probleem.
Ik laat het nu een beetje op haar beloop gaan, want ze is af en toe nog echt angstig als ik er over begin. Wel heeft ze al aangegeven dat ze nog bij een ander vriendinnetje wil gaan spelen. Hier is ze nog nooit geweest dus ik ben erg positief. Al wil ze dan op het laatst niet dan vind ik het wel fijn dat ze er over nadenkt.
Ik heb er wel met de moeder in kwestie over gepraat en het is absoluut geen probleem dat ik blijf voor de thee. Dit hebben we pas weer zo gedaan en dan is ze heerlijk aan het spelen.
Maar het is zoals ik al eerder zei dat opvoeden een erg moeilijke taak is en de een is er makkelijker in dan de ander. En ik ben er niet op uit om mijn kind te dwingen, maar ik wil ze zo goed mogelijk proberen te leiden.
We komen er vast wel.
weet je…
je dochter is vier.
de scholen zijn net weer begonnen.
Het is dan helemaal niet zo gek dat een kleine kleuter zo reageert, sterker nog, het is heel normaal.
Ik heb het met Anna Sofie meegemaakt, maar ook met meisjes die hier kwamen spelen. Er is zoveel om te ontdekken en om te ervaren, en dat na een dag school kan op een bepaald moment gewoon te heftig zijn.
Dan ben jij als moeder de enige veilige persoon en logisch dat ze dan bij jou wilt zijn (en dat heeft die nanny niet genoemd??)
Lekker erbij blijven, of alleen thee drinken en haar weer mee nemen.
je kunt een kind hier niet in dwingen, spelen moet leuk zijn en geen verplichting omdat iedereen het doet.