Ons meisje doet de laatste paar dagen dingen die ze nooit eerder deed. Het is kei leuk, maar af en toe schrikken we omdat het zo hard gaat. Zo van: heeft ze dat nu al in de gaten? Hebben jullie dat ook?
Een paar voorbeelden:
Ze heeft een plastik popje die een hoedje heeft en dat hoedje kan eraf. Laatst kwam ze het popje brengen zonden hoed. Ik zeg: Anne, waar is de hoed van de pop?..Anne kijkt om zich heen, kruipt weg om vervolgens met het hoedje terug te kruipen en blij aan mij te geven en te zeggen: Die? :inlove:
Ze heeft een lievelingsknuffel en als ik zeg: waar is je konijn? Dan gaat ze zoeken en komt telkens weer met haar konijn terug.
Als ik zeg: ga een naar papa. Dan doet ze dat ook.
Onder de douche hangt een zeepdispenser en ze duwt (net niet hard genoeg) op de knop en gaat met haar handjes door haar haren (haartjes wassen)
Toen we toen het zo warm was ijs zaten te eten, kwam ze net als de hond ook al zeurend bij ons zitten en zij: die, die, die. Wij zeiden dan: als je ´ijs´ zegt, dan krijg je wat. (Zowiezo kreeg ze wel een hapje hoor). Nu zegt ze bij alles wat wij eten en zij ook wilt hebben: IJS! :lol:
Tja, en ga zo maar door. Is het dat ik zo moet wennen dat ons babytje een echt mens aan het worden is en schiet me dat nu pas te binnen, of hebben jullie hetzelfde gevoel (gehad) rond deze leeftijd?
Ik ben benieuwd.
Het “laatste restje baby” is nu ineens ook verdwenen bij Isabel. Het is echt meer een peutertje hoor. We staan telkens weer versteld van wat ze nou weer kan of doet… het gaat echt zó hard allemaal!
Wij moeten er erg aan wennen. Anyk is erg klein, waardoor ze nog een babietje lijkt. Maar ondertussen… Ze snapt inderdaad al erg veel en is al heerlijk aan het brabbelen. En ze kan al heerlijk manipuleren :naughty: Anyk is aan het gillen, wij komen kijken en zien dat Yoni iets afpakt. Foei Yoni. Tot we er na een tijdje achterkomen dat het toch iets anders zit. Anyk pakt iets van Yoni af, Yoni wil het terugpakken en Anyk gaat gillen. Dan komt er wel iemand die mij helpt. Ehhhh en daar zijn papa en mama heel vaak ingetrapt :oops: Dat lukt nu niet meer, maar ze trekt haar hele trucendoos open om haar zin te krijgen. Van krijsen tot heel lief kijken.
Ze kan ook heel goed zonder woorden duidelijk maken wat ze wil. Mijn vriend heeft hoorapparaten en laatst had hij Anyk op zijn arm. Ze kijkt hem aan en grijpt naar haar oor. Naar papa wijzen en weer aan haar oor zitten. Hij miste 1 hoorapparaat.
Oh ja, heel herkenbaar. En vooral dat dat ook ineens zó snel is gegaan die overgang van baby naar dreumes. Wat een leuke voorbeelden geef je daar trouwens :inlove: :thumbup: !
Haha, dat zijn inderdaad leuke voorbeelden. En je verbazing is ook herkenbaar. Ik kan me ook niet herinneren dat ik dat bij de jongens heb gehad, maar ik sta er ook af en toe van te kijken dat Lis meer weet en kan dan ik dacht. En vooral de laatste maand heb ik dat. Volgens mij is er dus een soort ontwikkelingspurt rond deze leeftijd. Hoewel ik dat volgens mij wel vaker heb geroepen over een andere leeftijd, maar dan was dat meer over motorische ontwikkelingen.
Nou dit topic komt als geroepen. Wij staan er ook versteld van hoeveel Lotte al weet en dat is meer dan je denkt! Het viel me vorige week in de vakantie al op: in de tent boven ons bed had manlief een lampje gemaakt met een trekkoordje. Lotte speelde daar al steeds mee. Op een dag zette ik haar op het bed en zei dat ze de lamp aan moest doen. Ze kroop er regelrecht heen en deed het, zonder dat ik er naar wees!
Lotte kan al heel duidelijk aangeven door haar hoofd te schudden als ze iets niet wil (niet altijd het goede antwoord trouwens, want soms wil ze iets dan toch wel). Ik liep met haar op haar slaapkamer. Ik had al een paar keer gevraagd “wil Lotte even slapen?” bij haar bedje. Steeds schudde ze NIET met haar hoofd. Op een gegeven moment begon ze iets te pakken (tussen de spijlen door) dat in haar bedje hangt. Ik tilde haar op, wijst ze eerst met haar vingertje naar haarzelf en toen naar haar bedje :roll: Ik haar dus maar uitgekleed en in bed gelegd en ja hoor, mevrouw viel in slaap :shock:
Vanavond zaten we op de bank en papa had haar van de week plaatjes geleerd uit een boekje en die zocht ze zo op en wees de goede aan als wij het vroegen!
Jullie begrijpen wel daar ben je heel trots op!!!
Groetjes,
Viratine