wil graag jullie advies/tips/ervaringen en gewoon even mijn verhaal kwijt.
Sophie zit de laatste tijd helemaal niet lekker in haar vel lijkt het wel. Van een altijd vrolijke, lieve meid die goed at en sliep, is ze verandert (momenteel!) in een humeurig meisje wat slecht eet en slaapt en veel erg veel “huilt” (nou ja, huilen is het niet echt, meer jammeren)
wanneer het haar niet aanstaat, wanneer iik iets anders wil dan haar, wanneer ze een keer op haar billen valt (zachtjes!) enz. enz. enz.
net waren we bijvoorbeeld in het bos wandelen. Begint ze te jammeren dat ze niet wil lopen, dus ik zet haar in de buggy maar ook dat is niet goed.
wil de hele dag haar fiep in en wordt echt driftig als dat van mij niet mag, haar oren lijkt ze alleen te hebben voor toekomstige oorbelletjes en wordt boos als ze geen krentjes krijgt maar die wel wil…
En om eerlijk te zijn vind ik dat best vermoeiend… :oops:
mijn lieve lieve lieve sophie is momenteel verandert in een driftige, koppige, weinig kunnen hebbende peuter… :oops:
ik hou mezelf maar steeds voor dat het een fase is, dat er voor haar natuurlijk ook veel verandert is doordat papa weg is de hele week en ik thuis ben, dat ze nog altijd last van haar billen heeft want natuurlijk erg vervelend is voor haar.
En ik begrijp het allemaal, en ik wil ook echt niet de hele dag mopperen of dergelijks op haar, en ik probeer haar te begrijpen en veel begrip te tonen, maar soms, heel soms ben ik ook maar gewoon een mama die het goed probeert te doen maar wat niet lijkt te helpen.
En dat heeft dan tot gevolg dat ik me s’avonds schuldig en rot voel als ik bijvoorbeeld op haar gemopperd heb voor ze (na een huilbui) in slaap is gevallen.
En dan sta ik bij haar te kijken en dan vraag ik me oprecht af waarom ik niet wat meer geduld gehad heb met haar, waarom ze zo veranderd is van gedrag maar vooral wat ik kan doen om haar gezellige karakter weer terug te krijgen…
ik kan je helaas maar 1 tip geven en dat is veeeeeeeeeel geduld hebben.
een aantal weken terug heb ik met lieke zo,n maand gehad.
ze huilde veel,sliep heel erg weinig(ging pas rond 12 uur s,avonds slapen na een hoop gedoe).
ik merkte dat ik ook ging mopperen tegen haar en dat ze mij spanningen aanvoelde.
het verzorgen ging op den duur een beetje als de lopende band :oops:
na een maand was het ineens over,lieke blij dus mama ook weer blij.
nu was het wel zo me schoonmoeder toen is overleden en dat ze misschien daardoor ook zo van streek is geweest.
voel je echt niet schuldig als je je s,avonds rot of schuldig voelt,mama,s zijn ook maar mensen :-* :hug:
lieke, bedankt voor je reactie! ik vertrouw er ook wel op dat ht overgaat, maar het is soms gewoon zo frustrerend. :?
Maar goed, we blijven proberen positief te blijven
Het is vast een fase, of sprongetje of hoe je het ook wilt noemen. De meeste kindjes zijn rond de 2 jaren of net daarover toe aan een ‘nieuwe uitdaging’. Meestal is het dan ook peuterspeelzaal, slaapjes laten vallen en meer van die dingen. Ze willen veel ook wat ze nog (net) niet kunnen. Zichzelf aankleden bv. Casper kan heeeeeel gefrustreerd raken als hij niet zelf zijn schoenen kan en mag aantrekken terwijl hij de fijne motoriek daar nog niet voor heeft. :wall:
Probeer daar als moeder zijnde dan maar eens rustig onder te blijven als helemaal niets goed is. :shifty:
Ik ben zelfs af en toe zo ver dat ik dan maar even mijn gezicht laat verdwijnen (even op de gang staan of een wasje vouwen boven terwijl hij zichzelf vermaakt) waarna ik terugkom en het dan zomaar ineens wel goed is omdat hij iets anders heeft gevonden om zich mee te vermaken.
Dat van die speen herken ik overigens ook, eerder ging die netjes uit na een slaapje maar nu wil hij hem mee naar beneden smokkelen. :o Op heel slechte dagen geef ik qua speen niet toe maar mag wel zijn knuffeldoekje mee naar beneden.
Heb je uitgesloten dat ze iets onder de leden heeft? Van een sluimerende oorontsteking ofzo kan een kind ook flink ‘vervelend’ worden…
sophie is bekend met veel last van oorontstekingen en dat geeft ze eigenlijk altijd enorm goed aan.
maar omdat je dat van een kind van 2 nog niet altijd kan verwachten, zijn we idd vorige week even op controle geweest bij de ha, en niets aan de hand.
Nu is ze wel verkouden, maar dat sluimert niet zo lang dat ze daar al al die tijd last van kan hebben