Is dit normaal op deze leeftijd? Oudste huilt zoveel voor mijn gevoel, en niet gewoon huilen, maar zo’n lekker schreeuwend huilen. Om alles, dingen die ze spannend vindt, wat z eniet mag, niet kan, niet wil, niet durft, enz. En die fase heeft ze al een tijd. Ook was ze “vroeger” best een leftante en nu helemaal niet meer, durft niet eens alleen naar de wc, ergens alleen heen. Vanmorgen bijv in de speeltuin wilde ze er niet alleen heen (onbekend terrein) dus ik ging mee. Bovenin pakt ze iets en roept een kind tegen haar NEEEEEE, waarop ze meteen keihard gaat huilen en er dus weer af wil.
Is dit typisch de leeftijd? Kan ik haar weerbaarder maken op de 1 of andere manier? Tips tegen het huilen/krijsen? Ik word soms zo chag van dat gehuil om niks. :oops: Ze is een beetje een “watje” zeg maar tegenwoordig. 
Het komt mij wel bekend voor. Mijn zoon huilde ook om ieder dingetje. Als hij een streepje voor zijn gevoel verkeerd had getekend, met aankleden, als hij te veel eten op z’n lepel/vork had, als er te weinig eten op zat, als zijn aardappeltje brak als hij er in prikte, enz, enz… de hele dag door, dag in dag uit… Ook ik werd er gek van, had ook het gevoel dat hij niet gelukkig was.
de laatste tijd gaat het veel beter, nu heeft zijn zusje het een beetje overgenomen (gelukkig niet zo erg).
Juul is een erg gevoelig kereltje, ik zeg dat hij hoogsensitief is. Bang voor het onbekende, erg slim, hij voelt het heel erg goed als andere mensen verdrietig zijn, enz.
Ik weet eigenlijk geen oplossing, maar probeer, hoe moeilijk het ook is, haar te laten merken dat je haar begrijpt maar dat het niet nodig is dat ze er zoveel verdriet van heeft. Ze zal er uiteindelijk wel beter mee omgaan. Tenminste met Juul gaat het nu een stuk beter.
Sorry, maar ik weet het antwoord ook niet… ik lees wel met je mee.
Thanks, ben dus niet de enige hooggevoelig of sensitief, dat weet ik dus niet. Wel zijn beide meiden hier behoorlijk vlot. Oudste heeft ook moeite met onbekende, nieuwe, drukke situaties of personen. Ze kan dan heel onzeker de kat uit de boom kijken, maar als ze los is ook heel extreem blij zijn. Ze heeft echt uitersten, heel boos, heel blij, enz. Ik kap het onzin huilen wel een beetje af. Niet huilen, praten. Je mag verdrietig of boos zijn maar hoeft niet te schreeuwen enz. Verder meebewegen en positief begrip en soms ook gewoon een nu is het klaar. Haar taalontwikkeling loopt niet gelijk met haar spraak, de logopediste gaf dat vandaag ook weer aan, ze praat in volzinnen en met begrip terwijl ze niet verstaanbaar is, dat kan haar ook moeite opleveren, frustraties sowiezo. Ze is ook erg gehaaid, ze gaf dus niet de antwoorden die verlangd werden of fluisterend. Na het bezoekje bloeide ze ineens weer op en had weer veel meer zelfvertrouwen. Ze voelt precies aan bij welke personen ze wat kan uistpoken en bij wie niet en kiest veilige personen, die niet aan haar trekken en voelt zich dan snel veilig. Ze heeft voor een groot deel mijn karakter denk ik.
Dat gehuil vind ik gewoon heel vervelend, maar voor haar nog rotter, idee dat ze het niet kwijt kan. Ik zou wel willen haar wat weerbaarder te kunnen maken, dat ze wat meer zelf durft en van zich af durft te bijten. Helaas gaat ze nu slaan. Heeft ze nooit gedaan, deed jongste zusje en nu zij dus ook, maar ook tegen een vriendinnetje ofzo, ik denk uit onmacht.
Hoop op tips nog!
Hier ook een die op het moment de hele dag jankt om alles. En als ik dan vraag waarom heeft hij eigenlijk geen idee. Als iets links is en hij denkt rechts is het al janken.
Ik kan er echt niet tegen dat gebrul om niets maar ik weet ook niet wat er aan te doen ik troost hem meestal maar en hoop dat het een fase is 8)
Wel hier ook een die een kleine slimmerd is en veel opslaat. Hij heeft daar snachts met dromen ook vaak last van dus misschien gewoon verwerking van alles