Ik word soms helemaal horendol van Juul; bij alles wat je zegt, zegt ze: ‘Ik ben lief he?’
De eerste drie keer is dat grappig, maar na een paar maanden komt het echt je strot uit. Ze zegt het vooral als ik zeg dat ze iets niet mag doen, of als ze ondeugend is.
Echt, het is de meest gebezigde uitspraak hier in huis en het valt me mee dat mijn man en ik het nog niet tegen elkaar zeggen… :roll:
Klinkt het bekend? Hoe gaan jullie er mee om? Want ik merk dat ik er tegenwoordig best geïrriteerd van kan reageren… :oops:
Ja, dat klinkt heel herkenbaar in de oren. Maar volgens mij zijn onze kids dan ook in dezelfde leeftijdscategorie 
Hier vraagt hij het met name als hij stout is geweest en ik hem vermanend heb toegesproken. Daarna vraagt hij bijna altijd “ik ben lief he, mama?”
Volgens mij zegt hij het om voor zichzelf duidelijk te krijgen wanneer hij nou stout was en wanneer zijn gedrag wel als lief wordt gezien.
Ik vind het eigenlijk wel schattig :inlove:
Ik bevestig dan dat hij inderdaad nu wel weer lief is. En dan gaat hij lekker verder spelen.
Heeft mijn zoontje ook gedaan, inmiddels is hij 5,5 jaar en nu is het de hele dag door: “mama, ik vind je lief” en “mama, ik hou van je”. Dat zal ook wel weer overgaan, ben benieuwd wat hierna komt 
Wat Angie zegt kan kloppen. Het kan een fase zijn.
Wij zeggen ook nooit meer tegen onze kinderen dat ze niet lief zijn of niet lief doen. Dit nadat ik diep heb nagedacht over een uitspraak van t CB. Ouders zeggen dat vaak. Ik vind jou niet lief als jij zo doet. Een kind voelt zich dan afgewezen. Ja daar kon ik me wel wat bij voorstellen.
Lief is ook een heel groot woord met veel betekennissen. Lief is een gevoel, het is een gedrag. Betekend het zelfde als stout. En daar heb je al een ander woord dat je kunt gebruiken als een kind niet lief is. Als je zo doet vind ik jou stout.
Wij zeggen gewoon wat hij of zij niet goed doet. Op dit moment is dit vooral niet luisteren. Dus ik vind het niet leuk dat je niet luistert naar me!
Ik bedoel hier eigenlijk mee zoek uit waarom ze dat doet. Is ze onzeker of jij, ookal ben je boos, haar nog steeds lief vind of is het om de boodschap duidelijker te krijgen. of om het voor haar minder erg te maken. Of is het gewoon een fase.
Maak er een grapje van. Verzin een antwoord waarvan ze gaat lachen. Werkt positief want ze wordt positief beloond en misschien stopt het wel na een paar keer proberen. bijvoorbeeld; ik ben lief he? Ja jij bent de liefste, de mooiste, de knapste en slimste Juulke van de hele wereld! Of ja ik vind jou zo lief en dan doe je je armen uit elkaar.
Hoop dat je er iets aan hebt.
Gr. Sjorset
Dat het een fase is wist ik al. En dat we niet tegen haar moeten zeggen dat ze niet lief is ook; we hebben al voor haar geboorte afgesproken dat we dat nooit tegen haar zullen zeggen. Ik vind haar namelijk altijd lief, hoe ondeugend ze ook is. 
We benadrukken dat ook altijd heel erg.
Maarrr… Van de week was ze echt heel erg halsstarrig en vervelend en toen ze weer vroeg of ze lief was, heb ik gezegd: Nou, dat weet ik nog niet, want je doet wel heel erg stout! Ze was even stil en toen kwam ze sorry zeggen en knuffelen. Toen was het weer goed.
Nu vraagt ze veel minder vaak of ze lief is.
Ik moet er wel bij zeggen dat ze vaak genoeg hoort dat ze lief is en dat we van haar houden, zonder dat ze daar om hoeft te vragen…
Mijn kids zijn dan nog wel niet zo oud maar ik werk in de verst. gehandicaptenzorg en daar is een meisje die heeft precies hetzelfde niveau, zit op ong 2/3 jaar. Bij haar is ook alles: lief he? Ze wil gewoon koste wat het kost weten dat je haar lief vindt, dat je er voor haar bent, ook al heeft ze net een bui gehad waarin ze heeft geschreeuwd, geslagen of alles kapot gemaakt. Wij antwoorden dan met: ja, je bent lief, máár je hoeft niet zo te schreeuwen/slaan etc. Je laat op zo’n manier dus merken dat je haar ‘lief’ ( ) vind maar dat je haar gedrag afkeurt.
Ja, precies. Ik zeg nu ook meestal dat ik haar heel lief vind, maar dat dat niet betekent dat ze de boel mag vernielen. Uhm, ik noem maar even iets extreems hoor, hahaha!
:mrgreen:
Maar goed, kan me voorstellen dat je er soms knettergek van wordt. Ik heb op m’n werk ook wel eens zoiets van: jah, de groeten hoor!