Nicky is dus bijna 3,5 en zit op de PSZ.
In onze straat wonen wel wat kinderen (waar hij dol op is) maar het leeftijdsverschil is te groot. Drie meiden van 6, jongen van 5 en een jongen van 9. Deze kids spelen vaak met elkaar en als Nicky ze ook maar ziet, wordt hij laaiend enthousiast en wil ie meespelen.
Tot op heden is dat ook een paar keer gebeurd maar na een poosje worden 2 meiden van de 3 hem zat 
en willen ze niet meer spelen. Dat wordt dan ook zo gezegd tegen hem en wordt ie weggestuurd (hoe kun je een moederhart crushen ;)).
Deze week zijn de meiden al een paar dagen buiten voor op straat aan het spelen. Nicky mag de oprit niet af dus ze komen naar 'm toe, roepen 'm, spelen 5 min. bij m en gaan vervolgens in hun eigen tuintje verder spelen. Nicky wil dan uiteraard meedoen maar de meiden geven duidelijk aan dat ze dat niet willen. En dan zit ik dus met een ontroostbaar ventje dat verdrietig is omdat ie niet alleen wil spelen 
. Met het komende weer wordt dat alleen maar erger natuurlijk en mijn hooghormonale, sentimentele emoties zorgen ervoor dat ik er ook zo verdrietig van wordt. Onder niet hoogzwangere omstandigheden duik ik wel met 'm de tuin in, maar dat trek ik effe niet meer.
Nu opperde mijn moeder dat ik misschien eens een vriendje van de PSZ moet komen laten spelen. Dat lijkt me op zich wel leuk maar ik ken de ouders nog niet zo goed (en zij mij niet) en ik weet ook niet of de kindjes dit al “aankunnen”. Iemand ervaring?
Wat ik hier heb gedaan met vriendjes van de psz is samen met Mischa daar naartoe, of samen met de moeder hier uitnodigen.
Dat ging/gaat prima eigenlijk.
Nu heeft hij één meisje en die komt gewoon hier spelen zonder moeder, wat ook goed gaat.
Hij is nog niet daar geweest zonder mij, want die kinderen mogen behoorlijk wat meer (en dan bedoel ik buiten vrij rondlopen in de buurt) dan mijn kind, dus dat zie ik eerlijk gezegd nog niet zo zitten.
Wij doen dit al een tijdje met kindjes van de psz. Anne was daar ook erg aan toe. Gelukkig heeft ze hier in de straat ook veel aanspraak, maar een echt leeftijdgenootje is zo nu en dan ook van harte welkom. De ene keer komt de mama wel mee, de andere keer niet. Wel gezellig om wat ouders te leren kennen
@Tamma wrote:
Hij is nog niet daar geweest zonder mij, want die kinderen mogen behoorlijk wat meer (en dan bedoel ik buiten vrij rondlopen in de buurt) dan mijn kind, dus dat zie ik eerlijk gezegd nog niet zo zitten.
Oja, dan krijg ik dat ook nog! :think: Ik ben gezien onze woonsituatie (aan een hele drukke doorgaande weg) altijd (over)voorzichtig :oops: .
Komt nog een “beer” bij: De vriendjes van Nicky op de PSZ zijn allemaal turks/marokkaans. (van de 13 kindjes zijn er 4 nederlands waar hij eigenlijk niet naartoe trekt).
Tijdens het laatste “uitje” met de kids stonden de niet nederlandse mama’s niet echt open voor een gesprekje in het nederlands en zat ik beetje verloren tussen deze moeders in. Sommige vertelden wel onderweg dat hun kids het thuis vaak over Nicky hebben (en Nicky over hen;)) maar dat was het ook qua gespreksstof. Dat voelt een beetje lastig… :think:
Op de psz deed ik ook samen naar een kindje toe, kop koffie of thee
kinderen even spelen en dan was het goed
Maar vanaf groep 1…namen de meiden daar geen genoegen haha
@nannietje wrote:
@Tamma wrote:Hij is nog niet daar geweest zonder mij, want die kinderen mogen behoorlijk wat meer (en dan bedoel ik buiten vrij rondlopen in de buurt) dan mijn kind, dus dat zie ik eerlijk gezegd nog niet zo zitten.
Oja, dan krijg ik dat ook nog! :think: Ik ben gezien onze woonsituatie (aan een hele drukke doorgaande weg) altijd (over)voorzichtig :oops: .
Komt nog een “beer” bij: De vriendjes van Nicky op de PSZ zijn allemaal turks/marokkaans. (van de 13 kindjes zijn er 4 nederlands waar hij eigenlijk niet naartoe trekt).
Tijdens het laatste “uitje” met de kids stonden de niet nederlandse mama’s niet echt open voor een gesprekje in het nederlands en zat ik beetje verloren tussen deze moeders in. Sommige vertelden wel onderweg dat hun kids het thuis vaak over Nicky hebben (en Nicky over hen;)) maar dat was het ook qua gespreksstof. Dat voelt een beetje lastig… :think:
Dat zou ik persoonlijk ook lastig vinden :think: . Bij Anne zitten een paar buitenlandse kindjes in de klas (maar echt de minderheid), maar die ouders spreken altijd op hun best dat ze kunnen nederlands als ze op de psz zijn :thumbup:
Zit hij niet toevallig nog op een andere hobby of zo vanwaar hij kindjes kent? Misschien is dat een idee en kan hij zo met andere kinderen spelen. Al denk ik ook wel weer dat als je 1 op 1 aan een van die ouders vraagt om te spelen dat het wellicht geen prbleem is, iemand moet het een keer vragen
ik denk dat sommige kinderen van deze leeftijd al prima kunnen spelen bij elkaar, maar dat het wel afhankelijk is van het type kind.
die taalbarriere waar je het over hebt, maakt het natuurlijk wat lastiger. ik vind mijn eigen situatie wel enigszins herkenbaar, ik woon in een dorp waar ik heel weinig mensen ken, dus alle ouders van de psz waren onbekend voor me. Ik ervaar dit best wel als een drempel, stap niet makkelijk zomaar ergens op af :shifty:
Ik merkte aan Teun dat hij het steeds over hetzelfde jongetje had en toen de leidster me eens vertelde dat Teun en dat jongetje toch zo leuk samen konden spelen, heb ik ooit die vader aangesproken. En van het een kwam het ander.
als ik jou was, dan zou ik de komende tijd goed opletten welke ouder bij welk kindje hoort, over welke kindjes Nicky het vaak heeft, en af en toe eens een voorzichtig praatje aanknopen bij het brengen of halen. Dan zie je vanzelf wel of er mogelijkheden zijn om iets af te spreken.
als ik jou was, dan zou ik de komende tijd goed opletten welke ouder bij welk kindje hoort, over welke kindjes Nicky het vaak heeft, en af en toe eens een voorzichtig praatje aanknopen bij het brengen of halen. Dan zie je vanzelf wel of er mogelijkheden zijn om iets af te spreken.
Dit vind ik een super goeie tip :thumbup:
Hier is l.yann al een paar keer met vriend(innet)jes aan het spelen geweest.
maar toch toen het gevraagd werd heb ik een paar dagen voorbij laten gaan of ze wel met het kindje wou spelen en hoe de ouders naar de kinderen toe waren!
Heel erg bedankt voor jullie reacties.
Die drempel voel ik sowieso ook vaak Mama van Teun, ook zonder taalbarriere.
Maargoed, inmiddels heb ik bij Nicky gecheckt of hij het zelf ook leuk zou vinden als er een kindje van school komt spelen. Dus toen ik dinsdag hem weer op ging halen, kwam z’n meisjesmaatje al gillend over het schoolplein dat ze bij Nicky kwam slapen :eh: :mrgreen: WANT Nicky heeft een stapelbed :mrgreen: . Haar moeder vond het ook superlollig en we spreken volgende week een dagje af. Nicky mag dan eerst naar haar komen omdat ze me niet teveel wil belasten met 2 van die bijdehandte peuterpubers ;). Dus eigenlijk al heel goed geslaagd. :thumbup:
Volgende stap is het jongensvriendje waar hij veel mee optrekt maar waar de taal een rol speelt.
Inmiddels ken ik de ouders wel een beetje (in ieder geval van gezicht) met name omdat we laatst een uitstapje hadden met alle mama’s erbij. Was heel leuk, maargoed, toen kwam ook dat hele taalgebeuren naar voren zoals ik in de eerste post al schreef
Bedankt in ieder geval voor de tips!!!
Ik las even mee, want ik had ook deze vraag.
Nikkie heeft een vriendje op het kdv waar ze heel veel mee speelt en thuis heeft ze het veel over hem. Zodra Nikkie binnen komt op het kdv en hij is er al, rennen ze ook naar elkaar toe.
Een paar weken terug kwam ik Nikkie ophalen en toen vroeg hij ook aan mij of hij mee mocht. Maar ja, dat zou zijn moeder niet zo leuk gevonden hebben vermoed ik als hij ineens weg zou zijn .
Ik ken zijn moeder ook niet en we zien elkaar nooit, omdat we de kinderen op andere tijdstippen brengen en halen.
Maar door hier mee te lezen ben ik op het idee gekomen om een briefje te schrijven aan zijn moeder met de vraag of ze zin heeft om een keer een kop koffie of thee te komen drinken. De kinderen hebben allemaal een eigen mandje en daar kan ik het dan inleggen. En dan kan ze me bellen. Er heeft ook al een keer iets in Nikkies mandje gelegen wat hij thuis voor Nikkie had gemaakt :inlove:.
Thomas speelt pas echt bij vriendjes thuis (en andersom) sinds hij naar school gaat. Ook afgelopen week bij een jongentje die hij nog kent van de psz. Daarvoor vond hij het ook nog gewoon te spannend om ergens alleen te zijn. Maar nu vind hij bijna niets leukers :thumbup: !